บทที่ 2 ดัดสันดานลูกชาย

เที่ยงคืนกว่าแล้ว คุณนภารอลูกชายจนหลับไปบนโซฟาตัวยาว เสียงเอะอะดังขึ้นปลุกนางให้รู้สึกตัวตื่น

" เอ้า คุณแม่ยังไม่นอนอีกเหรอคร้าบนี่มันดึกแล้วน้า "

เพชรกล่าวทักแม่ของตัวเองน้ำเสียงยานคางด้วยความมึนเมา แขนของเขาทั้งสองข้างมีกัณฑ์เพื่อนชายคนสนิทและเนยแฟนสาวสุดเซ็กซี่หิ้วปีกเอาไว้ไม่งั้นคงได้ลงไปคลานอยู่กับพื้นอย่างแน่นอน

" แกก็รู้นี่ว่ามันดึกแล้วตาเพชร " คุณนภาพูดเสียงดุใบหน้าบึ้งตึงอย่างไม่พอใจเมื่อตวัดสายตาไปมองเนยตั้งแต่หัวจรดเท้า

" สมัยนี้เขาแต่งตัวเหมือนแทบจะแก้ผ้าเดินกันแบบนี้รึ "

เนยได้ยินแม่ของเพชรตำหนิเอาซึ่งหน้าก็ไม่พอใจ เชิดหน้างามที่แต่งไว้จัดจ้านขึ้นเถียงทันที

" มีดีก็ต้องอวดสิคะคุณแม่ เราไปผับนะคะไม่ได้ไปวัดค่ะ "

เนยในชุดดำเกาะอกสั้นรัดรึงไปทุกสัดส่วนพูดก่อนที่จะประคองเพชรไปนั่งบนโซฟารับแขก เล่นเอาคุณนภาโกรธจนหน้าแดง แต่ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆระงับอารมณ์เอาไว้

" น้าขอบใจมากนะกัณฑ์ที่มาส่งตาเพชรถึงบ้านแทบทุกคืน พวกเธอกลับไปได้แล้วล่ะ " คุณนภากล่าวขอบใจเพื่อนสนิทของลูกชายที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ

" แต่ผมจะให้เนยค้างที่นี่ครับแม่ มานี่ยาหยี " เพชรพูดขึ้นพร้อมคว้าเอวของเนยที่ยืนอยู่ลงมานั่งข้างๆ ด้วยความเมา

" ไม่ได้ เอาล่ะแม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย หล่อนอยู่ฟังด้วยก็ดี จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับลูกฉันอีก "

เนยและเพชร พร้อมทั้งกัณฑ์หันมามองคุณนภาด้วยความสงสัย

" เรื่องอะไรครับ "

" แม่จะให้แกแต่งงาน "

" ฮะ แต่งงาน! " เพชรทวนคำเสียงดัง สติกลับคืนมาเต็มที่หายเมาเป็นปลิดทิ้ง ส่วนเนยยิ้มหวานขึ้นทันทีด้วยความเข้าใจผิด

" คุณแม่ใจร้อนจังค่ะ เพชรยังไม่เคยขอเนยเลยอ่ะ "

คุณนภาหรี่ตามองเนยด้วยความไม่พอใจ ส่วนกัณฑ์ได้แต่ส่ายหน้าไปมาเพราะไม่คิดว่าเพชรอยากจะตกลงปลงใจกับใครในตอนนี้

" ใครบอกว่าฉันจะให้ลูกชายไปแต่งกับหล่อน "

ทุกคนต่างหันขวับไปมองคุณนภาเป็นตาเดียว

" แล้วคุณแม่จะให้ผมแต่งกับใคร ผมยังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว ยังใช้ชีวิตโสดไม่คุ้มเลยนะแม่ "

เพชรโอดครวญ คุณนภามองใบหน้าหล่อเหลา ที่ละม้ายคล้ายคลึงกับสามีของตัวเองที่เสียชีวิตไปแล้วก่อนจะตัดสินใจพูดออกมา

" แกต้องแต่งกับหนูพลอย และเลิกนิสัยเสเพลกลับมาช่วยแม่ทำงานในเร็ว ๆนี้ด้วย "

" ฮะ อะไรนะ ยัยพลอยเนี่ยนะ ไม่เอาผมไม่แต่งเด็ดขาดผมจะแต่งกับคนที่ผมรักเมื่อถึงเวลาที่อยากแต่งเท่านั้น เรื่องงานผมพร้อมเมื่อไหร่ก็จะไปทำอยู่แล้ว แม่รวยจะตายจ้างคนเก่งๆ ช่วยก็ได้นี่ครับ " เพชรหายเมาเถียงขึ้นอย่างไม่ยอม แต่ครั้งนี้คุณนภาไม่ยอมตามใจเขาเหมือนอย่างเคยอีกต่อไป

" แล้วเนยล่ะคะ คุณแม่เพชรกับเนยเรารักกัน "

เนยร้องขึ้นเสียงสูงจนกัณฑ์ต้องเข้าไปห้ามเอาไว้

" เนยเอาไว้ให้เพชรคุยกับคุณแม่ให้เข้าใจก่อนดีกว่าอย่าเพิ่งตีโพยตีพายไปเลย "

เขาบอกออกไปแต่ภายในใจก็รู้อยู่แล้วว่าเพชรเพียงแค่เห็นเนยเป็นคู่นอนที่ถูกใจมากกว่าสาวคนอื่นอีกหลายคนที่เขามีอยู่ในสต็อกก็เท่านั้นเอง

" แกต้องแต่ง ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ให้เงินเดือนแกใช้อีกต่อไป แถมธุรกิจทุกอย่างของฉันแกก็ไม่มีสิทธิ์รวมทั้งสมบัติทุกอย่างของฉันด้วย อ่อ แล้วถ้าแกแต่งแล้วไปหย่าทีหลัง ก็หมดสิทธิ์เช่นกัน "

" คุณแม่! " เพชรตะลึงคาดไม่ถึงกับเงื่อนไขของแม่ที่พูดออกมา ใจเขาพาลไปถึงพลอยฟ้า ยัยนั่นต้องไปเป่าหูอะไรแม่เขาอย่างแน่นอน

" แล้วถ้ายัยพลอยเป็นฝ่ายหย่าไปจากผมเองล่ะครับ "

เขาพยายามหาช่องโหว่ทุกอย่างที่จะเอาตัวรอดพ้นจากพันธะ

" ยัยพลอยไม่มีทางหย่าจากแกได้หรอก ฉันเชื่อในตัวเขา "

" แล้วถ้าน้องเขาเป็นฝ่ายขอหย่าเองนั่นก็ไม่ใช่ความผิดของผมนะ "

" ได้ถ้ายัยพลอยเป็นฝ่ายขอหย่าเอง แกก็จะมีสิทธิ์กลับมาเป็นอิสระได้ แต่นั่นฉันก็ต้องพิจารณาสาเหตุดูอีกที ฉันมีเรื่องจะพูดเท่านี้ อ่อ และเธอหวังว่าฉันคงจะไม่เห็นหล่อนเข้ามาป้วนเปี้ยนเกาะลูกชายฉันกินอีกนะเขาจะมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้ว เข้าใจไหม " คุณนภาพูดใส่หน้าเนยก่อนจะเดินเชิดหน้าคอตั้งตรงเดินขึ้นชั้นบนไป

เนยตัวชาด้วยความโกรธความหวังที่จะได้เป็นคุณนายเจ้าของร้านเพชรอยู่อย่างสุขสบายหายวับไปกับตา ทุกวันนี้หล่อนอยู่ได้เพราะเพชรเปย์ให้ทุกอย่าง กินใช้ค่าคอนโดเสื้อผ้าหน้าผม หล่อนไม่ยอมให้เพชรหลุดมือไปเด็ดขาด

" เนยกลับไปกับกัณฑ์ก่อนนะที่รัก ไว้ผมคิดอะไรออกค่อยคุยกันอีกที นะครับ "

" ก็ได้ค่ะที่รัก เนยรักคุณนะคะอย่าทิ้งเนยนะ "

เพชรยิ้มเนือยๆ ก่อนจะโอบร่างเนยมากอดเบา ๆ และพยักหน้ากับกัณฑ์ให้พาเนยไปส่งที่คอนโด

" ฝากด้วยนะไอ้กัณฑ์ ไว้กูคิดอะไรออกค่อยปรึกษามึงอีกที "

" โอเคเพื่อน ไว้ค่อยคุยกัน "

เมื่อเพื่อนกับคู่ควงกลับไป เพชรก็เดินขึ้นชั้นบนผ่านห้องนอนที่อยู่ก่อนหน้าจะถึงห้องของตัวเอง ก็อยากจะยกเท้าขึ้นถีบประตูออกไปด้วยความโมโหเจ้าของห้อง แต่ก็ยั้งเท้าเอาไว้ เจ้าของห้องนอนหลับปุ๋ยอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ว่าต่อไปตัวเองจะเจอกับอะไรบ้าง

แน่นอนมันคือห้องของพลอยฟ้านั่นเอง