วิวาห์ร้ายนายซาตาน

คุณนภา นายสาวของบ้านเศวตฉัตร เศรษฐีนี ม่ายผู้ร่ำรวยเจ้าของธุรกิจจิวเวลลี่ ที่มีร้านขายเครื่องประดับชั้นนำหลายสาขาในประเทศ

" พลอย หนูเรียนจบปริญญาตรีแล้วสินะ ป้ายุ่ง ๆ เลยไม่ได้ไปงานวันรับปริญญาของหนู เธอคงไม่โกรธป้าใช่มั้ย "

คุณนภากล่าวขึ้นขณะนั่งเอนหลังบนโซฟาหลุยส์ในห้องรับแขก

" พลอยจะโกรธผู้มีพระคุณได้ยังไงคะ ต้องกราบขอบพระคุณคุณป้ามากนะคะที่กรุณาดูแลส่งเสียพลอยจนเรียนจบ "

พลอยฟ้าหญิงสาวร่างเล็กสมส่วนหน้าตาจิ้มลิ้ม ลูกสาวของเพื่อนรักคุณนภาที่เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งครอบครัว เด็กหญิงพลอยฟ้าในวัยห้าขวบรอดชีวิตเพียงคนเดียวอยู่ในอ้อมกอดแม่ที่ปกป้องลูกน้อยเอาไว้จนลมหายใจสุดท้าย

คุณนภารู้สึกสงสารและถูกชะตาจึงรับอุปการะไว้เป็นลูกบุญธรรม เพราะตัวเธอนั้นก็เป็นม่ายและมีลูกชายเพียงคนเดียว แต่ตัวพลอยฟ้านั้นแทบไม่ค่อยได้พบเจอหน้า พงศ์เพชร ลูกชายของคุณนภาสักเท่าไหร่นัก เพราะเธออยู่แต่ในครัวและไปเรียน กลับมาก็ช่วยงานในครัวถึงแม้จะมีศักดิ์เป็นลูกบุญธรรมแต่เธอก็เตือนตัวเองเสมอว่าเป็นเพียงผู้อาศัย อะไรพอหยิบจับช่วยได้เธอก็ทำเพื่อตอบแทนบุญคุณโดยไม่ลืมตัว

ส่วนพงศ์เพชร ผู้เป็นลูกชายของคุณนภานั้น เรียนจบเมืองนอกกลับมาก็เที่ยวเตร่เป็นเพลย์บอย ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า อายุก็ปาเข้าไปจะสามสิบแล้วยังไม่เคยคิดจะช่วยงานธุรกิจของแม่เลย ด้วยทะนง ตัวว่าแม่รวยถึงตัวไม่ทำงานก็มีกินไปถึงชาติหน้าก็ไม่หมด วันๆแทบไม่เห็นหัว กว่าจะกลับก็เลยเที่ยงคืนไปทุกวัน จนคุณนภาเอือมระอา แต่จะทำอย่างไรได้เป็นเพราะเธอทำแต่งานและเลี้ยงลูกด้วยเงิน ไม่เคยมีเวลาให้ลูกนั่นเอง มาคิดได้ตอนนี้พงศ์เพชรก็เสียนิสัยไปเสียแล้ว

แต่ตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องดัดสันดานเจ้าลูกชายสุดหล่อตัวแสบของเธอเสียที

" ป้ามีเรื่องอยากจะขอร้องพลอยเรื่องหนึ่ง เธอจะทำเพื่อป้าได้ไหม ถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณที่ป้าเลี้ยงเธอมาก็แล้วกันนะ " คุณนภาเอ่ยถามพลอยฟ้าออกไปหลังจากคิดเรื่องนี้มาดีแล้ว

" ได้สิคะ คุณป้าจะให้พลอยทำอะไรพลอยทำให้ได้ทุกอย่างเลยค่ะ " หล่อนตอบกลับไปโดยไม่ทันคิดตามประสาซื่อ ดวงตากลมโตสุกใสจ้องมองมาที่คุณนภาอย่างซาบซึ้งในบุญคุณ

" แต่งงานกับพี่เพชร และช่วยทำให้พี่เค้ากลับมาเป็นผู้เป็นคน ทำงานทำการช่วยป้าเสียที ป้ากลัวว่าสักวันถ้าป้าตายไปใครจะดูแลงานแทนหากพี่เพชรเค้ายังทำตัวไม่เป็นโล้เป็นพายอย่างนี้ อีกอย่างถ้าปล่อยให้หาเมียเองไม่รู้จะไปคว้าใครมาทำสะใภ้ให้ป้า หนูพลอยเหมาะสมที่สุดแล้วล่ะ "

พลอยฟ้าอึ้งไปทันทีกับคำขอร้องของผู้มีพระคุณ แต่งงานอย่างนั้นรึ กับพี่เพชรเนี่ยนะ ถึงแม้เธอจะแอบมีความรู้สึกดีให้กับเขามานานแล้วแต่ทว่าหล่อนแทบจะไม่ได้คุยกับเขาเสียด้วยซ้ำ เคยมีหลายครั้งที่เห็นเขาควงผู้หญิงมานอนด้วยบางทีควบสองคนก็มี หล่อนเลือกที่จะเลี่ยงไปเพราะ ไม่ชอบในพฤติกรรมของพี่ชายบุญธรรมเช่นกัน และอีกอย่าง เขาก็ไม่เคยเห็นหล่อนอยู่ในสายตาเลยสักนิด

" ตะ แต่ว่า คือ "

" ทำไมรึ หรือว่าหนูมีแฟนแล้ว " คุณนภาถามไปอย่างนั้นเอง เธอรู้อยู่แล้วว่าพลอยฟ้าเป็นเด็กดี อยู่ในโอวาทไปเรียนและกลับบ้านตรงเวลาเสมอตามคำบอกเล่าของแม่บ้านที่คอยสอดส่องดูแลความเรียบร้อยในบ้านได้รายงานกับเธอ

" ป่ะ เปล่าค่ะ แต่ว่าพี่เพชรคงไม่อยากแต่งกับพลอยหรอกค่ะคุณป้า " หล่อนพยายามหาข้ออ้างมาพูดเพื่อให้หลุดพ้นจากการแต่งงานนี้ไป

" ไม่ต้องห่วง พี่เค้าต้องแต่งแน่ เชื่อป้าสิ ตกลงหนูจะช่วยป้ารึเปล่าจ๊ะ " พลอยฟ้าไม่รู้จะปฏิเสธได้อย่างไร เพราะบุญคุณที่คุณนภามีให้กับเธอมันค้ำคออยู่

" ถ้าพี่เพชรยอมแต่ง พลอยก็ยอมค่ะ " หล่อนตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแทบกระซิบ ถึงกระนั้นก็ทำให้คุณนภาพอใจอย่างมาก นางลุกขึ้นเดินมาโอบกอดพลอยฟ้าไว้อย่างเอ็นดู

" ขอบใจมากนะหนู ป้าดีใจที่สุดเลยล่ะลูก เอาล่ะขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้มาทานข้าวกัน คืนนี้ป้าจะรอคุยกับพี่เขาเอง " คุณนภากล่าวกับหล่อนก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนไป พลอยฟ้ามองตามหลังร่างของป้านภาไปด้วยความหนักใจ

" พี่เพชรคงจะอาละวาดน่าดูเลยล่ะ และคนที่จะโดนหนัก คงจะเป็นเราแน่เลย "