6 เปรียบเทียบ
เมื่อได้อาบน้ำแล้วภาคินก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง เขานั่งทำงานต่ออีกนิดเพราะอยากจะเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จก่อนหยุดยาวแต่ทำงานได้ไม่ถึง 10 นาทีเสียงโทรศัพท์ก็ดึงสมาธิเขาออกจากงานตรงหน้า
“สวัสดีค่ะคุณภาคิน แก้วโทรมารบกวนหรือเปล่าคะ”
“ไม่เลยครับคุณแก้วมีอะไรหรือเปล่า”
“คือแค่จะโทรมาถามว่าคุณภาคินถึงบ้านปลอดภัยดีแล้วใช่ไหมคะ”
“ผมถึงบ้านเรียบร้อยแล้วครับ”
“คุณภาคินทำอะไรอยู่คะมีเวลาพอจะคุยกับแก้วได้ไหม”
“แก้วเรียกผมว่าคินเฉยๆ ก็ได้นะครับ”
“ถ้างั้นคุณภาคินก็ต้องเรียกแก้วว่าแกเฉยๆ เหมือนกันค่ะ จะได้ฟังดูสนิทสนมกันหน่อย”
“ก็ได้ครับ ตกลงแล้วแก้วมีอะไรจะคุยกับผม”
“คือแก้วลองมาคิดดูดีๆ แล้วแก้วว่าเรื่องไปทำงานกับคุณแก้วขอพักไว้ก่อนดีกว่าค่ะ”
“ทำไมล่ะครับ” เขาดีใจที่ได้ยินแต่ก็ถามตามมารยาท
“พอดีเพื่อนแก้วชวนให้แก้วเปิดคาเฟ่ด้วยกันค่ะ แก้วก็เลยว่าอยากจะลองทำกับเพื่อนดูก่อนค่ะ”
“ฟังดูน่าสนใจนะดีครับ”
“ค่ะ แก้วอยากลองทำในสิ่งที่ชอบก่อน แก้วชอบทำขนมมากค่ะ ตอนที่เรียนอยู่ฝรั่งเศสแก้วก็ไปเรียนอยู่หลายคอร์ส พอเพื่อนชวนก็เลยอยากจะลองดูค่ะ เพื่อนแก้วเก่งเรื่องเครื่องดื่มส่วนแก้วถนัดทำขนม เราสองคนน่าจะช่วยกันทำร้านได้”
“ผมดีใจด้วยนะที่คุณจะได้ทำในสิ่งที่ชอบ แล้วถ้าถึงวันที่เปิดร้านอย่าลืมชวนผมไปด้วยนะครับ”
“แน่นอนสิคะ ยังไงแก้วก็ต้องชวนคุณอยู่แล้ว คุณคินคะคือแก้วมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อย”
“เรื่องอะไรครับ ถ้าเป็นเรื่องทำขนมล่ะก็ผมตอบได้เลยว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
“ไม่ใช่เรื่องทำขนมหรอกค่ะ คือแก้วอยากจะถามคุณคินว่าพอจะรู้จักทำเลดีๆ ไหมพอดีว่าแก้วกับเพื่อนยังหาที่เปิดร้านไม่ได้เลยค่ะ”
“ผมไม่รู้ว่าร้านที่อยากได้เป็นแบบไหน แต่แถวๆ บริษัทของผมก็ชั้นล่างของอาคารเปิดให้เช่าอยู่หลายที่เหมือนกันนะครับ”
“คุณพาแก้วกับเพื่อนไปดูหน่อยได้ไหม”
“ได้สิ” เขารีบรับปากเพราะถ้าอัจจิมาจะเปิดคาเฟ่กับเพื่อนก็หมายความว่าเธอจะไม่มาทำงานกับเขา
“วันหยุดนี้เราไปดูร้านด้วยกันดีไหมคะ”
“เกรงว่าจะไม่สะดวกครับพอดีผมมีธุระต้องไปทำที่อื่นเอาไว้กลับมาก่อนได้ไหม”
“ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
“แก้วไม่รบกวนคุณแล้วนะคะ”
เมื่ออัจจิมาวางสายไปแล้วภาคินรู้สึกโล่งใจที่เธอเปลี่ยนใจไม่อยากมาทำงานกับเขา ชายหนุ่มกำลังจะเริ่มทำงานต่อเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“คุณคินขา วันมะรืนอย่าลืมนัดของเรานะคะ”
“ไม่ลืมหรอกครับ มัดหมี่ส่งรายละเอียดให้คุณแล้วใช่ไหม”
“ใช่ค่ะเลขาของคุณนี่ก็เก่งเหมือนกันนะคะ เธอจองโรงแรมที่มีออนเซ็นส่วนตัวมองเห็นวิวภูเขาไฟฟูจิด้วยค่ะ” วาริสาดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่และต้องโทรศัพท์มาหาภาคินเมื่อเห็นรูปห้องพักที่พลอยลลินณ์ส่งให้
“มัดหมี่เธอชอบประเทศนี้เป็นพิเศษนะครับ”
“เหรอคะน่าเสียดายนะคะที่ครั้งนี้เราไปกันสองคน เอาไว้ครั้งหน้าเราชวนมัดหมี่กับแฟนไปเที่ยวด้วยดีไหมคะ”
“ครับ” เขาแค่รับคำสั้นๆ ชายหนุ่มไม่อยากให้วาริสารู้ว่าตอนนี้พลอยลลินณ์เลิกกับแฟนแล้วเพราะครั้งหนึ่งวาริสาเคยหึงเขากับเลขาจนเกือบจะมีเรื่อง
แต่โชคยังดีที่วันนั้นแฟนของพลอยลลินณ์มารับที่บริษัทพอดีวาริสาเลยไม่หึงเขากับเลขาอีก
“คุณจัดกระเป๋าหรือยังคะให้ว่านช่วยจัดให้ไหม”
“ไม่เป็นไรหรอกว่าน ผมไม่เอาอะไรไปมากแล้วว่านล่ะเตรียมชุดสวยๆ ไปถ่ายรูปหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะว่าเตรียมทั้งชุดสวยๆ ไปใส่ถ่ายรูปแล้วก็เตรียมชุดนอนไม่ได้นอนด้วยสำหรับคุณด้วยนะคะ” หญิงสาวพูดอย่างยั่วยวนเพราะนานแล้วที่เธอกับเขาไม่ได้ทำกิจกรรมบนเตียงด้วยกัน
“อือ ผมชักอยากเห็นแล้วสิ” เขาพูดเอาใจเพราะอย่างน้อยเธอคนนี้ก็รู้ใจเขาเวลาอยู่บนเตียงมากที่สุด
“รับรองว่าคุณเห็นแล้วจะต้องชอบค่ะ”
“ผมก็คิดว่าอย่างนั้น ว่าแต่ตอนนี้ดึกแล้วว่านมีอะไรอีกหรือเปล่าพอดีผมต้องทำงานต่ออีกหน่อย”
“ไม่มีค่ะวันแค่จะโทรมาเตือนให้คุณจัดของค่ะ ว่านรักคุณนะคะ วันมะรืนเจอกันค่ะ”
ภาคินลืมไปเสียสนิทว่าตนเองยังไม่ได้จัดกระเป๋า ชายหนุ่มจึงพับแฟ้มเอกสารในมือแล้วเดินไปยังตู้เสื้อผ้าจากนั้นหยิบชุดที่คิดว่าเหมาะสมกับสภาพอากาศของญี่ปุ่นมากองรวมกันเพื่อบอกให้แม่บ้านมาจัดลงกระเป๋าพรุ่งนี้เช้า
ขณะที่เขากำลังจะล้มตัวลงนอนโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“สวัสดีค่ะบอส”
“มีอะไรหรือเปล่ามัดหมี่ทำไมโทรมาดึกล่ะ”
“คือเมื่อกี้พี่รปภ.ที่โครงการบ้านจัดสรรโทรมาบอกว่าโครงการบ้านจัดสรรตรงชานเมืองมีปัญหานิดหน่อยค่ะบอส”
“ปัญหายังไงแล้วทำไมคนที่โทรมาถึงเป็นรปภ.ล่ะ”
“เรื่องมันเกิดตั้งแต่ตอนกลางวันแล้วค่ะ แต่หัวหน้าโครงการไม่ให้บอกใคร แต่รปภ.เขากลัวว่าจะมีปัญหาตามมาทีหลัง พอดีแกมีเบอร์ของมัดหมี่เลยแอบโทรบอก เขาว่าพื้นกระเบื้องที่ปูไว้มันระเบิดออกเป็นแนวยาวเลยค่ะ”
“เป็นแบบนั้นทุกหลังไหม”
“ไม่ค่ะเป็นเฉพาะหลังที่แถวอยู่ริมสี่หลังค่ะ”
“พรุ่งนี้ผมจะเข้าไปดูคุณไปด้วยกันนะ ผมจะไปรับที่คอนโด”
“บอสจะไปเองเลยเหรอคะ งานนี้คุณสุวิจักขณ์เป็นครับผิดชอบนะคะ”
“ผมว่าไปเองดีกว่า ผมรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ ตั้งแต่เรื่องที่ดินแล้ว เราออกแต่เช้าเลยนะ”
“ได้ค่ะ แล้วมัดหมี่ต้องเตรียมข้อมูลอะไรไปไหมคะ”
“คุณดึงข้อมูลสเปกวัสดุต่างๆ ที่หัวหน้าวิศวกรเสนอแล้วก็ภาพตัวอย่างด้วยนะผมอยากรู้ว่าของที่เอามาใช้ผิดสเปกบ้างหรือเปล่า”
“ได้ค่ะบอส”
“ทำคนเดียวไหวไหม”
“ไหวค่ะแค่นี้สบายมาก พรุ่งนี้เจอกันนะคะ บอสอย่านอนดึกนะคะพรุ่งนี้เราต้องรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จ”
เมื่อเลขาสาววางสายไปแล้วภาคินก็นึกเปรียบเทียบผู้หญิงทั้งสามคนที่โทรหาเขา คุณแรกโทรมาเป็นห่วงและคุยเรื่องของตัวเอง คนที่สองโทรมาเพื่อเตือนให้เขาไปเที่ยว ส่วนคนที่สามแม้จะดึกดื่นแค่ไหนเธอก็ยังโทรมาคุยเรื่องงานและไม่ลืมที่จะบอกให้เขาพักผ่อน
ถ้าจะให้เลือกผู้หญิงทั้งสามคนนี้มาเป็นคู่ชีวิตคนที่มีคะแนนนำที่สุดก็น่าจะเป็นพลอยลลินณ์ ภาคินนึกแปลกใจที่จู่ๆ ตนเองก็นำเลขาสาวมาเปรียบเทียบกับผู้หญิงของเขา
แต่เมื่อคิดว่ามันไม่มีอะไรเสียหายเพราะพลอยลลินณ์ก็เลิกกับแฟนแล้วเขาก็ยิ้มออก บางทีผู้หญิงที่จะเหมาะสมอยู่เคียงข้างเขาอาจจะเป็นเลขาที่ทำงานกับเขามานานถึงสามปีอย่างพลอยลลินณ์ก็เป็นได้