2 เมื่อไหร่จะหลุดพ้น

บิดาของพลอยลลินณ์หรือมัดหมี่เป็นหนี้บ่อนการพนันอยู่สองล้านบาทถ้วนและเจ้าหนี้ก็ตามมาทวงที่หญิงสาวเมื่อสองเดือนก่อนและบังเอิญว่าวันนั้นภาคินเจ้านายของเธอมาได้ยินเข้าพอดี เขาจึงเสนอว่าจะใช้หนี้ให้ ส่วนพลอยลลินณ์จะใช้เงินคืนเขาเมื่อไหร่นั้นเขาไม่ได้กำหนด หญิงสาวเลยเสนอให้ฝ่ายบัญชีหักเงินเดือนของเธอครึ่งหนึ่งทุกเดือนเพื่อทยอยใช้หนี้

พลอยลลินณ์ไม่รู้ว่ากี่ปีเธอถึงจะใช้หนี้จำนวนนี้หมด แต่ระหว่างนี้หญิงสาวก็พยายามจะหารายได้เพิ่มไม่ว่าจะเป็นการรับรีวิวสินค้า การรับแปลเอกสาร การสอนพิเศษวิชาภาอังกฤษในวันหยุดไม่ว่าอะไรที่ได้เงินเพิ่มพลอยลลินณ์ไม่เคยรังเกียจและเต็มใจเพราะรู้ว่ายิ่งขยันมากเท่าไหร่ระยะเวลาใช้หนี้ก็จะลดลงมากเท่านั้น

หญิงสาวไม่ได้อาศัยอยู่กับบิดาเพราะเขาไปแต่งงานมีครอบครัวใหม่หลังจากที่มารดาของเธอเสียไปเมื่อห้าปีก่อน แต่ทุกครั้งที่มีปัญหาบิดาของเธอก็มักจะมารบกวนอยู่เรื่อยๆ

เมื่อจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้วพลอยลลินณ์ก็ตั้งกล้องเพื่อจะอัดคลิปรีวิวสินค้าที่เพิ่งรับมา ใช้เวลารีวิวครึ่งชั่วโมงจากนั้นก็นั่งตัดต่อคลิปอีกครึ่งชั่วโมงและส่งคลิปให้เจ้าของสินค้าดูก่อนจะอัปโหลดลงแพลตฟอร์มต่างๆ เมื่อได้รับอนุญาต

เคลียร์งานทุกอย่างเสร็จก็คิดว่าจะเข้านอนแต่หัวเพิ่งถึงหมอนเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือบิดา หญิงสาวก็ถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายเพราะทุกครั้งที่เขาโทรมาหา ก็มักจะไม่พ้นเรื่องเงิน

“สวัสดีค่ะพ่อ”

“อือ สวัสดีมัดหมี่แกนอนหรือยัง”

“กำลังจะนอนค่ะพ่อ”

“อย่าเพิ่งรีบนอนสิพ่อมีอะไรจะบอก”

“พ่อคะ ถ้าพ่อจะขอเงินมัดหมี่อีกมัดหมี่ไม่มีให้แล้วนะคะแต่ละเดือนมัดหมี่ก็ใช้เงินเดือนชนเดือนเพราะต้องหักเงินเดือนครึ่งหนึ่งไปจ่ายหนี้ให้กับคุณภาคิน”

“พ่อไม่ได้จะโทรมาขอเงินแกหรอกนะมัดหมี่” สุพจน์รีบปฏิเสธ

“แล้วพ่อโทรมาดึกแบบนี้มีอะไรจะคุยกับมัดหมี่เหรอคะ”

“พ่อมีข่าวมาบอกแกน่ะสิ”

“ข่าวอะไรคะพ่อ”

“เพื่อนพ่อเล่าให้ฟังว่าลูกสาวของเขาไปทำงานเป็นหมอนวดบนเรือสำราญรายได้เดือนหนึ่งเป็นแสนเลยนะ พ่อเลยอยากจะถามแกว่าสนใจไปทำงานไหม”

“พ่อค่ะการจะไปทำงานแบบนั้นเราต้องมีฝีมือเราต้องเรียนนวดค่ะ มัดหมี่ไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นหรอกนะคะพ่อ"

“แต่เงินมันดีจริงๆ นะยิ่งแกได้ภาษาด้วยพ่อว่าลูกค้าเขาต้องชอบแน่ๆ ส่วนเรื่องนวดเขาก็มีเปิดสอนคอร์สสั้นๆ” เขาอธิบายตามที่สอบถามจากเพื่อนมา

“แต่การไปทำงานบนเรือแบบนั้นมันลำบากนะคะ มัดหมี่เคยได้ยินมาว่ากว่าจะได้พัก กว่าจะได้ขึ้นฝั่งแต่ละครั้งก็นานอยู่”

“มันลำบากก็จริงแต่เงินมันก็ดี”

“ถ้าเงินมันดีพ่อก็ไปทำเองสิคะ”

“ถ้าเขารับผู้ชายฉันก็ไปทำเองแล้ว มัดหมี่แกฟังพ่อดีๆ นะ แกไปทำงานไม่กี่เดือนก็ใช้หนี้เจ้านายแกได้แล้ว ไม่ต้องมาหักจากเงินเดือนเดือนละสองหมื่นแบบนี้”

“แต่มัดหมี่คิดว่างานที่ทำอยู่ก็ไม่ได้ลำบากอะไร เงินเดือนก็พออยู่ได้ถ้าหากว่าพ่อไม่สร้างหนี้เพิ่ม”

“ฉันโทรมาบอกแกดีๆ นะ อยากให้แกมีงานดีๆ เงินดีๆ ทำ ไม่ได้ให้แกมาว่าฉัน"

“แล้วงานที่มัดหมี่ทำอยู่มันไม่ดีตรงไหนคะ”

“แต่เงินมันน้อย แล้วเป็นขี้ข้าเขาแบบนั้นเมื่อไหร่จะรวย”

“ไปทำงานบนเรือก็ขี้ข้าเขาเหมือนกันค่ะพ่อ”

“แต่แกจะไม่เจอผู้ชายรวยๆ” สุพจน์เห็นว่าคนที่ไปทำงานมักจะได้สามีรวยๆ ชาวต่างชาติกันทั้งนั้น

“ที่พ่ออยากให้มัดหมี่ไปทำงานบนเรือเพราะอยากให้เจอผู้ชายรวยๆ เหรอคะ”

“ก็ใช่สิพ่ออยากให้แกแต่งงานกับผู้ชายรวยๆ”

“ใครว่ามัดหมี่จะแต่งงานกันล่ะ”

“แกอย่าบอกนะว่าจะอยู่เป็นโสดไปจนตาย”

“มัดหมี่ไม่ได้บอกว่าจะอยู่เป็นโสดแต่ตอนนี้มัดหมี่ยังไม่คิดเรื่องมีครอบครัว”

“เพราะอะไร แล้วไอ้ต้นแฟนแกล่ะไปไหนเสียล่ะ”

“พอจะถามถึงพี่ต้นอีกทำไมคะ”

“นี่เลิกกันแล้วเหรอวะ ดีเหมือนกันพ่อว่าหน้าตาสวยๆ อย่างแกหาผัวได้ดีกว่าไอ้ต้น”

“มัดหมี่กับเขาเป็นแค่แฟนค่ะ เราไม่เคยมีอะไรกัน”

“จะมีอะไรหรือไม่มีอะไรกันมีแต่แกสองคนเท่านั้นแหละรู้แต่ก็ดีเหมือนกันนะ”

“ดียังไงคะ”

“ก็ถ้าแกกลับมาโสดอีกครั้งแบบนี้พ่อจะหาผู้ชายดีๆ ให้”

“พ่อคะอย่ายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของมัดหมี่”

“แกพูดอย่างนี้ได้ยังไงแกเป็นลูกฉันนะ ฉันก็ต้องคอยดูสิว่าผู้ชายที่จะเข้ามาในชีวิตแกมันเป็นยังไงสาวๆ สวยๆ อย่างแกจะเอาคนธรรมดามาเป็นผัวไม่ได้หรอก”

“สาวๆ สวยๆ อย่างมัดหมี่ต้องมีผัวแบบไหนถึงจะถูกใจพ่อล่ะคะ” หญิงสาวถามประชด

“มันก็ต้องมหาเศรษฐีรวยๆ”

“พ่อคะ มัดหมี่ขอร้องเรื่องนี้มัดหมี่ขอตัดสินใจเอง ตอนนี้มัดหมี่อยากทำงานหาเงินมาใช้หนี้ให้พ่อ เรื่องอื่นยังไม่อยากคิดค่ะ”

“ทำงานเป็นขี้ข้าเขาแบบนี้เมื่อไหร่จะใช้หนี้หมดกันล่ะ หาผัวรวยๆ ดีกว่า” บิดาของเธอยังยืนยันความคิดเดิม

“ถึงเงินเดือนมัดหมี่จะไม่มากแต่มันก็ดูแลมัดหมี่และใช้หนี้ให้พ่อได้ก็แล้วกันค่ะ ถ้าพ่อจะโทรมาคุยกับมัดหมี่แค่นี้มัดหมี่ขอตัวนอนก่อนนะคะ”

“เดี๋ยวสิมัดหมี่”

พอวางสายจากบิดาแล้วพลอยลลิลณ์ก็ร้องไห้ ไม่รู้ว่าเธอไปทำกรรมอะไรมาถึงได้เจอเรื่องแบบนี้ แต่ก่อนตอนที่บิดาของเธอแต่งงานไปมีครอบครัวใหม่ก็เห็นมีความสุขดี แต่จู่ๆ ก็กลับมาหาเธอและบอกว่าเป็นหนี้ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่เคยสนใจเธอกับมารดา แม้กระทั่งตอนที่มารดาเสียชีวิตเขาก็โผล่หน้ามางานศพแค่คืนเดียว แต่พอต้องการใช้เงินก็กลับมาหาและให้เธอคอยตามใช้ หนี้ก้อนสุดท้ายมันก็มากถึงสองล้าน หญิงสาวเคยยื่นคำขาดไปแล้วว่าถ้าหลังจากนี้ยังจะมาขอเงินเธออีกเธอจะไม่สนใจและจะไม่ติดต่อเขาอีกเลย