หัวใจมันสับสน

ตอนที่ 3

หัวใจมันสับสน

“มองหาอะไรหรือลูก”

กมลชนกถามลูกชายเพราะตั้งแต่เขากลับมาถึงและนั่งลงที่โต๊ะอาหาร คนเป็นแม่เห็นเขาเหมือนมองหาใครอยู่ตลอด

“ผมก็แค่แปลกใจว่าวันนี้ทำไมเป็นป้าแม่บ้านมาดูแล อัปสรไปไหน ทำไมถึงไม่มาบริการเวลาที่เรากินข้าวเหมือนแต่ก่อน”

คนตอบพยายามเก็บอาการเพราะหลังจากที่เขากับเธอมีความสัมพันธ์กันเมื่อวาน เขาก็ยังไม่เห็นหน้าหญิงสาวอีกเลย

“อัปสรไปทำงานแล้ว กว่าจะกลับก็คงจะมืด”

“ไปทำงานที่ไหนครับ แล้วทำไมถึงไม่ทำที่บริษัทของเรา ทำตัวเรื่องมากวุ่นวายจริงๆ”

รัฐภูมิพูดไม่พอใจด้วยเสียงที่ดังขึ้น สร้าง ความแปลกใจให้กับคนตรงหน้าเพราะกมลชนกคิดว่าลูกชายจะต้องรู้สึกดีที่อักษรไปทำงานที่อื่นเพราะถ้าให้อัปสรต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทก็คงจะต้องเจอหน้ากับรัฐภูมิ ที่เธอทำไปทั้งหมดเพราะกลัวลูกชายจะไม่สบายใจแต่ทำไมพอรู้ว่าอีกฝ่ายไปทำงานที่อื่น คนตรงหน้าถึงได้แสดงอาการแบบนี้

“ลูกควรจะรู้สึกดีไม่ใช่หรือ เพราะถ้าอัปสรทำงานที่บริษัทก็ต้องเจอกับลูก แล้วแม่คิดว่าลูกคงไม่สบายใจที่ต้องเจอผู้หญิงที่ลูกจดทะเบียนสมรสด้วย”

รัฐภูมิพยายามทำใจเย็นลงเพราะกลัวมารดาจะสงสัย ที่เขาเองดูมีอารมณ์เกินไปกับเรื่องที่หญิงสาวไปทำงานที่อื่น

“ใช่ครับ ผมว่าเธอไปทำงานที่อื่นน่ะดีแล้ว แต่ก็แค่มองว่ามันวุ่นวายแทนที่จะได้มีคนดูแลคุณแม่ ถ้าทำงานที่บริษัทของเราก็เลิกงานพร้อมๆกับผม แต่นี่ดูอะไรป่านนี้ยังไม่กลับ ไม่รู้ว่าเรื่องงานหรือว่าจริงๆแวะไปเที่ยวเล่นที่อื่น”

ชายหนุ่มถึงแม้จะพยายามเก็บอาการแต่สุดท้ายก็อดที่จะพูดแดกดันอีกฝ่ายไม่ได้แต่มันก็ช่วยทำให้กมลชนกรู้สึกว่าลูกชายยังเป็นคนเดิม

“จะเปิดประตูได้หรือยังหรือจะให้ฉันตะโกนให้ลั่นบ้าน”

รัฐภูมิมายืนที่หน้าประตูห้องนอนของหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังครัวแยกออกไปจากตัวบ้านนานแล้ว แต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมมาเปิดประตูให้ทำเหมือนไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังยืนรออยู่

“อย่าตะโกนนะคะ”

คนในห้องเมื่อไม่ได้ยินเช่นนั้นก็รีบมาเปิดประตูให้กับผู้ชายที่ความจริงก็มีฐานะเป็นสามีของเธอ ด้วยความรู้สึกที่สับสน เธอไม่อยากให้เขามาที่ห้องนี้อีก ไม่อยากให้เหตุการณ์เหมือนวันนั้นเกิดขึ้น เธอกลัวใจตัวเองว่าเมื่อเวลา 2 ปีมาถึงแล้วเธอจะรักเขาจนไม่อาจจะปล่อยมือ

“กลับมาถึงบ้านเกือบสองทุ่ม เลิกงานแล้วไปเที่ยวไหนมาล่ะ ทำตัวเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองมีผัวต้องดูแล”

หญิงสาวหันไปมองสบตาคนพูด เธอรู้ตัวดีว่าเธอเป็นคนที่มีสามีแล้วแต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้ตัวแค่จะให้เธอนอนร่วมห้องเขายังทำไม่ได้แต่สุดท้ายก็เป็นฝ่ายลงมาหาเธอแบบนี้

“สรไม่เคยลืมค่ะว่าจดทะเบียนสมรสกับคุณแล้วก็ไม่เคยลืมว่าอีก 2 ปีเราก็จะจดทะเบียนหย่ากัน สรคิดว่าคุณไม่ควรลงมาที่นี่อีก ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นเพียงแค่เรื่องทางกฎหมาย เราสองคนอย่าเป็นอะไรกันมากกว่านี้เลย ที่ผ่านมาก็ปล่อยมันไป ถือว่าผ่านแล้วผ่านเลยค่ะ”

อัปสรตัดสินใจที่จะพูด เธอไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกครั้ง แค่นี้เธอก็เจ็บมากพอแล้ว ชีวิตของเธอเคยวาดฝันที่จะมีครอบครัวที่สวยงาม เธอไม่คิดเลยว่าสุดท้ายจะต้องมาเสียความบริสุทธิ์และอาจจะกำลังเสียหัวใจให้กับผู้ชายที่ไม่แม้แต่จะคิดเห็นเธอเป็นภรรยา

“พูดแบบนี้คงคิดว่าฉันพิศวาสเธอมากเลยมั้ง”

“ถ้าไม่ใช่ก็ขึ้นไปสิคะ คุณไม่ควรจะลงมาที่นี่ ไม่อายหรือไงถ้ามีคนมาเห็นแล้วรู้ว่าคุณลงมานอนกับ คนใช้”

สิ้นคำพูดของหญิงสาว ชายหนุ่มก็ทำท่าจะเดินออกจากประตูแต่อยู่ดีๆเขาก็เปลี่ยนใจ กลับเดินไปที่ประตูแล้วกดล็อคแทน ก่อนที่จะเดินเข้ามาชิดกับใบหน้าของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา ปากหยักก้มจูบลงไปที่ปากบาง ไม่นานทุกสิ่งก็เกิดขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าอัปสรเองก็จะเต็มใจทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนพูดปฏิเสธไม่อยากให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นก็ตาม

“คุณแม่ครับอัปสรทำงานที่ไหน ผมเห็นกลับดึกทุกคืน บริษัทอะไรกันทำงานกันดึกดื่นป่านนี้”

รัฐภูมิลองถามมารดาเพราะหลายครั้งที่เขาลงไปที่ห้องของอัปสรเธอไม่เคยยอมบอกเขาเลยว่าตอนนี้เธอทำงานอยู่ที่ไหน

“แม่เคยถามแล้วแต่ก็จำไม่ได้และที่ทำงานดึกดื่นแบบนี้เพราะอัปสรมันขอทำงานล่วงเวลา เห็นว่าตั้งใจจะเก็บเงินซื้อบ้านสักหลัง แม่ก็เห็นด้วยกำลังอยู่ในวัยทำงานแบบนี้ก็ให้รีบกอบโกยไว้ก่อนพอแก่ขึ้นมาจะได้สบาย”

กมลชนกยังคงนั่งกินข้าวตอบคำถามโดยไม่มองหน้าลูกชายเพราะตอนนี้เธอกำลังแอบยิ้มอยู่กับอาการของคนที่ดูจะอยากแสดงความเป็นเจ้าของ

“ซื้อบ้านทำไมครับ ในเมื่อเธอก็อยู่บ้านหลังนี้”

“ก็ลูกบอกเองไม่ใช่หรือว่าคุ ณพ่อก็เสียไปแล้วมันควรจะจบสักที แม่ก็เลยเห็นด้วยเมื่อครบ 2 ปีที่เรากับอัปสรต้องจดทะเบียนหย่ากัน เธอก็จะได้มีเงินไปซื้อบ้านเริ่มต้นชีวิตใหม่ไม่ต้องมาอยู่ในบ้านเกะกะขวางตาลูกอีก หรือว่าตอนนี้ลูกจะเปลี่ยนใจไม่อยากให้เธอออกไปอยู่ข้างนอกแล้ว”

รัฐภูมิเมื่อรู้ว่าคนเป็นแม่เหมือนจะรู้ทัน เขาจึงเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องพูดเพราะไม่ต้องการให้มารดารู้ว่าตอนนี้เขากับอัปสรไม่ได้เป็นเพียงแค่สามีภรรยากันในนามตามทะเบียนสมรสแต่ทั้งคู่เป็นสามีภรรยากันแล้วจริงๆ