-05- คนปากแข็ง

"ไฮ!!! ว๊ายยย! ทำไมคุณ....?" จันทร์เจ้าอ้าปากค้างพูดไม่ออก ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเห็นใบหน้าหล่อเหลาราวฟ้าประทานของโรมันอยู่ในสภาพซอมบี้ในชุดสูทแบบนี้

"มาทำไม?" เสียงทุ้มของเจ้าของห้องถามขึ้นนิ่งๆ

"จะ...จันทร์มาถ่ายละครแถวนี้เลยแวะมาชวนคุณไปทานข้าว แต่ เอ่อ ไว้โอกาสหน้าดีกว่าค่ะ" ดาราสาวพูดพลางส่งยิ้มเจื่อนๆ

"...อืม" มีเพียงคำพูดสั้นๆออกจากปากชายหนุ่มก่อนดวงตาสีน้ำตาลคาราเมลจะปิดลงเพื่อคิดทบทวนเรื่องราวที่มากวนใจซ้ำๆ ....นี่เขากำลังเป็นอะไร?

'...หรือกำลังดีใจที่ได้อิสรภาพคืนมา?'

_________________________

-05- คนปากแข็ง

@ จังหวัดภูเก็ต ,ประเทศไทย

ท่ามกลางธรรมชาติและสภาพแวดล้อมที่ดีทำให้จิตใจของคุณแม่ท้องอ่อนผ่อนคลายไม่น้อย แม้ส่วนลึกของจิตใจจะยังคะนึงหาพ่อของลูกอยู่บ้างยามเห็นครอบครัวอื่นรอบกายมีทั้ง พ่อ แม่ และลูก อังศุมาลินลูบท้องนูนที่มีผลผลิตตัวจิ๋วจากอดีตสามีอย่างถนุถนอม สองปีที่ผ่านมาเขาย้ำกับเธอทุกครั้งที่สุขสม 'อย่าปล่อยให้มีมารหัวขนโผล่มา เพราะฉันไม่ต้องการเด็กที่เกิดจากเธอ!' แน่นอนว่าอังศุมาลินเคร่งครัดในคำสั่งของโรมันมาโดยตลอด วันดีคืนดีไม่รู้ผีบ้าตนไหนเข้าสิงทำให้เธอลองแหกกฎของเขาและปล่อยให้ตั้งครรภ์เพราะคิดว่าหากวันหนึ่งที่ต้องแยกทางกันจะได้มีตัวแทนของความรักติดตัวมาด้วย อังศุมาลินยิ้มขื่นให้กับความคิดโง่งมของตัวเองเพราะผลผลิตจากความรักมาเร็วจนเธอแทบไม่ทันตั้งตัว ไม่น่าเชื่อว่าเธอหยุดทานยาคุมกำเนิดเพียงแค่เดือนเดียวเจ้าก้อนน้อยก็มาอาศัยท้องอย่างง่ายดาย

"แม่จะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้หนูเองนะลูก"

สองชีวิตที่กำลังเริ่มต้นใหม่ กับอีกหนึ่งชีวิตที่ยังจัดการกับอารมณ์และความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ต่างกันราวฟ้ากับเหว โรมันทำให้หลายคนตกตะลึงกับความเปลี่ยนแปลงของชีวิตภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์ ท่านประธานหนุ่มรูปหล่อขวัญใจสาวน้อยสาวใหญ่ในแวดวงไฮโซบัดนี้ไม่ต่างจากหุ่นยนต์ไร้ความรู้สึก โรมันใช้ชีวิตซังกะตายได้น่าหดหู่มาก หากถามหาสาเหตุเขามักจะให้เหตุผลกับทุกคนว่า งานค่อนข้างมีปัญหาและพักผ่อนไม่เพียงพอ มีเพียงไม่กี่คนที่ทราบสาเหตุที่แท้จริงว่าเหตุใดทำให้เขาเป็นได้ถึงขนาดนี้

"คุณช่วยยิ้มหน่อยได้ไหมคะ นักข่าวกำลังเก็บภาพเราอยู่ค่ะ" จันทร์เจ้ากระซิบบอกคู่ควงสุดหล่อที่ทำหน้านิ่งขรึมไม่สนใจแสงเฟรชจากบรรดานักข่าว

"ฉันสาบานว่างานนี้จะเป็นงานสุดท้ายของเธอจันทร์เจ้า" โรมันกระแทกเสียงไม่พอใจใส่คู่ควงคนโปรดก่อนจะแยกตัวออกไปสูบบุหรี่คลายความหงุดหงิดที่ต้องมาปั้นหน้ายิ้มให้กับสังคมหน้ากาก หากงานเลี้ยงคืนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับธุรกิจที่กำลังเปิดตัวใหม่เขาคงไม่มาให้เสียเวลาแน่นอน

"ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่นะครับ"

"ครับ ผมเองก็ไม่คิดจะมาหากไม่จำเป็น" โรมันตอบกลับด้วยท่าทางสบายๆ

"หึ่! ผมขอตัวก่อนดีกว่า" ราชิตดับบุหรี่ในมือแล้วเดินเข้าไปในงานเลี้ยงต่อแม้เจตนาของเขาอยากจะกระตุ้นความเป็นพ่อให้อดีตหลานเขยแต่เห็นอีกฝ่ายเองก็ดูจะไม่แยแสที่หย่าขาดจากอังศุมาลิน ราชิตจึงไม่จำเป็นต้องพยายามทำอะไรให้ทั้งสองฝ่ายลำบากใจไปมากกว่านี้

@หลายเดือนต่อมา

จากหน้าท้องที่เคยแบนราบบัดนี้กลับป่องนูนตามอายุครรภ์จนคุณแม่คนสวยต้องดูแลถนุถนอมเป็นพิเศษ ชีวิตประจำวันของว่าที่คุณแม่เป็นไปอย่างเรียบง่ายอังศุมาลินเลือกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่จังหวัดภูเก็ตเนื่องจากความชอบส่วนตัว หากจะเรียกว่าเป็นสถานที่แห่งความสุขก็ไม่ผิดนัก เพราะหลังจากแต่งงานกับโรมันเอริมาก็คะยั้นคะยอให้ทั้งคู่มาฮันนีมูนด้วยกันที่นี่

อังศุมาลินเปิดร้านกาแฟและโซนเบเกอรี่เล็กๆโดยมีลูกน้องประจำสองคนไว้คอยช่วยเหลือ กิจการของเธอกำลังไปได้ดีทำเอาปลื้มใจไม่น้อย เมื่อสองเดือนที่ผ่านมาราชิตและครอบครัวก็แวะมาเยี่ยมเยียนทำให้คลายความโดดเดี่ยวลงไปได้ในระดับหนึ่ง

กริ๊ง~ กริ๊ง~

"แฮปปี้คาเฟ่ยินดี... อ้าว สวัสดีค่ะคุณพุฒิ" อังศุมาลินทักทาย'พุฒิภัทร'ลูกค้าหนุ่มที่แวะเวียนมาอุดหนุนด้วยรอยยิ้ม

"สวัสดีครับคุณอัง ไม่เจอกันไม่กี่วันเจ้าตัวเล็กดูโตขึ้นเยอะนะครับ" ชายหนุ่มอัธยาศัยดีเอ่ยแซวคุณแม่ท้องโตด้วยความเป็นกันเอง

"ค่ะ คุณหมอยังทักเลยว่าน้ำหนักฉันขึ้นเร็วมาก"

"ดีแล้วครับเจ้าตัวเล็กจะได้แข็งแรง ผมเอาลาเต้แก้วนึงนะ" ตอบเจ้าของร้านแล้วหันไปสั่งกาแฟกับลูกน้องที่รอรับออเดอร์ก่อนจะพูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบตามประสาคนรู้จักอย่างอารมณ์ดี

"โธ่เว้ย! ออกไป!!!!" โรมันแทบอยากจะบ้าตายกับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ ไม่ว่าจะเรียกเหล่านางแบบหรือดาราดังมาช่วยผ่อนคลายกี่คนต่อกี่คนก็ไม่ได้ช่วยให้อาการหงุดหงิดในจิตใจหายไปแต่อย่างใด ทุกครั้งที่กำลังจะสอดใส่ต้องมีใบหน้าเปื้อนน้ำตาของใครบางคนแทรกเข้ามาในความคิดจนต้องไล่ตะเพิดผู้หญิงพวกนั้นทุกครั้งไป รวมถึงครั้งนี้ด้วยเช่นกัน!

"ไม่ต้องโทรตามฉันแล้วนะ หงุดหงิดเป็นบ้า!" นางแบบสาวถึงกับตะคอกใส่เลขาหนุ่มที่ติดต่อให้เธอมาบำเรอเจ้านายอย่างอารมณ์เสีย ต่อภพเองก็เริ่มปลงเพราะนี่ไม่ใช่รายแรกที่มีอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงแบบนี้ คิดแล้วเศร้าถ้าเจ้านายยังทำตัวแบบนี้มีหวังคนรอบข้างพากันหนีหายเข้าสักวัน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ผมขออนุญาตพูดอะไรหน่อยครับ"

"...." โรมันปลายตามองลูกน้องคนสนิทเล็กน้อยโดยไม่พูดอะไร

"ผมว่าบอสจ้างนักสืบตามหาคุณอัง...."

"หุบปาก! อย่าพูดชื่อผู้หญิงคนนั้นให้ฉันได้ยินอีก ออกไปซะ!" นั่นไง อารมณ์เกรี้ยวกราดของเจ้านายราวกับพายุ ต่อภพไม่อยากพูดเซ้าซี้ยอมเดินออกจากห้องระเริงกามที่มีไว้เพื่อทำกิจกรรมผ่อนคลายกับบรรดาคู่ขาในอดีตไปทำหน้าที่ของตัวเองแต่โดยดี ...ทิฐิสูงแบบนี้ก็คงต้องปล่อยให้ผิดหวังต่อไป

คล้อยหลังเลขาคนสนิทออกไปโรมันถึงกับถอนหายใจหนักๆให้กับความเบื่อหน่าย สายตาคู่คมเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมายเขาแทบจะสิงตัวอยู่ที่คอนโดแทนจะกลับบ้านมาหลายเดือนแล้ว ...บ้านที่ครั้งหนึ่งเคยอยู่ร่วมกันกับอดีตภรรยา เฮอะ! บ้านที่มีแต่ภาพวันเก่าๆระหว่างเขาและเธอ

"เมื่อไหร่จะออกไปจากความคิดฉันซักที!!!" ราวกับคนเสียสติที่ต้องมานั่งทะเลาะกับตัวเองไม่รู้จักจบจักสิ้น โรมันต้องพึ่งพายานอนหลับแทบทุกคืนเขาเคยไปพบจิตแพทย์เพื่อรักษาอาการนอนไม่หลับแต่ไร้ประโยชน์เพราะหมอเจ้าของไข้พูดจาไร้สาระ หาว่าเขายึดติดกับบางสิ่งบางอย่างจนเกิดความเครียด โรมันเถียงหัวชนฝาทุกวันนี้เขามีความสุขดีไม่เคยยึดติดกับอะไรและที่สำคัญเขาอยู่กับปัจจุบันไม่เคยคิดถึงอดีตให้รกสมองจริงๆ

________________________