ไม่หมั้นไม่แต่ง

วายุ...

ผมนั่งดื่มนั่งคุยกับพวกมันได้สักพักไลน์ผมก็ดังขึ้นพร้อมข้อความจากอิงอรที่ส่งข้อความมาบอกว่าเธออยู่ที่ร้านแล้วแต่หาผมไม่เจอผมก็เลยถ่ายรูปส่งไปว่าผมนั่งอยู่โซนไหน ไม่ถึงห้านาทีอิงอรก็เดินมาหาผมที่โต๊ะพอเพื่อนผมเจอหน้าอิงอรพวกมันก็ทำนิ่งไม่ทักอะไรผมรู้ว่าพวกมันโกรธแทนผมเพราะอิงอรเคยทำผมเสียใจเพราะตอนที่เราคบกันเธอคบซ้อน

"สวัสดีไม่เจอกันนานเลยนะ^^" อิงอรทักพวกมันทั้งสามคนแต่พวกมันก็ไม่สนใจซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไรพวกมันนะเพราะผมรู้จักนิสัยเพื่อนผมดีถ้าลองมันไม่ชอบหน้าหรือเกลียดมันไม่แม้จะมองหน้าเลย

"เพื่อนยุทำไมไม่มีใครคุยกับอรเลยอ่ะ เค้าโกรธอรอยู่เหรอ"

"งั้นมั้ง เธออย่าสนใจเลย ว่าแต่จะดื่มอะไรมั้ยเดี๋ยวฉันจะสั่งให้"

"ดื่มอะไรก็ได้ แต่ถ้าเมายุต้องไปส่งอรที่คอนโดนะ"

"อืมได้ดิไม่มีปัญหา"

นกยูง....

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้วพี่วายุยังไม่กลับมาเลย ด้วยความเป็นห่วงฉันก็เลยโทรหาเขาแต่เขาก็ไม่รับสาย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"นกยูงยังไม่หลับเหรอลูก"

"ยังค่ะแม่" ฉันลุกไปเปิดประตูให้แม่ เห็นแม่ยืมเอามือลูบท้องตัวเองอยู่

"แม่ทำไมยังไม่นอนคะดึกแล้วนะ"

"ก็แม่เห็นไฟในห้องนกยูงยังไม่ปิดแม่ก็เลยมาเคาะดูว่าทำไมหนูถึงยังไม่นอน"

"นกยูงเป็นห่วงพี่วายุค่ะป่านนี้ยังไม่กลับเลย" ฉันบอกความจริงกับแม่

"เป็นห่วง?? ห่วงแบบไหนลูก แบบน้องสาวห่วงพี่ชายหรือแบบผู้หญิงห่วงผู้ชายจ๊ะ"

"แม่คะ"

"ไม่ต้องมาเขินแม่หรอกลูก แม่รู้ว่านกยูงชอบพี่เค้าใช่มั้ย"

"ก็..คือ...ก็..."

"อย่าปฏิเสธนะว่าไม่ได้ชอบ สายตาที่หนูมองพี่เขาแม่พอจะมองออก"

"นกยูงแสดงออกทางสายตามากขนาดนั้นเลยเหรอคะ"

"ใช่น่ะสิจ๊ะ พ่อรุจยังรู้เลย"

"พ่อรุจก็รู้เหรอคะ ฮื่อออ นกยูงอายจัง"

"อายทำไมจ๊ะ มันเป็นเรื่องปกติของหนุ่มสาว แต่แม่ขอร้องนกยูงเรื่องหนึ่งได้มั้ยลูก"

"เรื่องอะไรคะแม่"

"นกยูงฟังแม่นะลูกเราเป็นผู้หญิงจะทำอะไรก็ต้องคิดให้ดีเพราะถ้าพลาดมามันมีแต่เสียหาย นกยูงเข้าใจที่แม่พูดมั้ยลูก"

".........." ฉันพูดไม่ออกเพราะสิ่งที่ฉันกับพี่วายุทำเมื่อคืนมันไม่ควรเกิดขึ้นฉันรู้สึกละอายใจอย่างบอกไม่ถูก

"เมื่อเช้ามืดตอนที่นกยูงออกมาจากห้องพี่เขาแม่เห็นนะลูก"

"แม่คะ คือนกยูง" ฉันไม่รู้จะโกหกหรือปฏิเสธแม่ยังไง

"หนูกับพี่เค้าไม่ได้มีอะไรกันใช่มั้ยลูกหนูบอกแม่มาตามตรง"

"เอ่อ..ยังไม่มีค่ะ" เราทำกันแค่ภายนอนกเท่านั้นไม่ได้ทำอะไรที่ที่มันลึกซึ้ง

"แน่ใจนะลูก" แม่ถามย้ำ

"ค่ะ" ฉันตอบแม่ได้ไม่เต็มเสียงมากนักพร้อมหลบสายตา มันทำให้ฉันรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก

"งั้นก็ดีแล้วลูก ที่แม่บอกเพราะแม่เป็นห่วงหนู หนูยังเด็กเกินไปแต่แม่ไม่ห้ามหรอกนะถ้าหนูจะรักพี่เขาน่ะ"

"ขอบคุณนะคะแม่ที่เตือนนกยูง นกยูงสัญญาว่าจะไม่ทำให้แม่ผิดหวังในตัวนกยูง"

"อื้ม แม่เชื่อนกยูง นี่ก็ดึกแล้วแม่ว่าหนูเข้านอนได้แล้วไม่ต้องห่วงพี่เขาหรอกลูกถึงวลาพี่เค้าก็กลับเองแล่ะ"

"ค่ะแม่" หลังจากที่แม่เดินออกไปฉันก็ปิดไฟแล้วพยายามข่มตาให้หลับแม้ใจจะเป็นห่วงเขาก็ตาม

วายุ....

บนรถ..

บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ

"อ่าา แบบนั้นแล่ะ ซี๊ดดดอื่มมมม ดีมาก อร อ่าาา ดูดแรงๆ อรเร็วอีก อ่าาา " ผมเงยหน้าสูดปากครางเสียงสั่นด้วยความเสียวซ่านเมื่ออิงอรใช้ลิ้นและปากของเธอปรนเปรอความสุขให้กับน้องชายของผมที่ตอนนี้อยู่ในปากของเธอ อิงอรทำอย่างชำนาญ ทำเอาผมเกือบแตกใส่ปากของเธอไปหลายรอบแต่ผมก็กลั้นเอาไว้กะปล่อยทีเดียวจบ

บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ

"ซี๊ดดดด อ่าาาาาา แม่งจะแตก อรเร็วๆ" ผมกดหัวอรเพื่อให้ท่อนเอ็นของผมเข้าไปอยู่ในปากของเธอให้ลึกที่สุดเท่าที่จะลึกได้เพราะตอนนี้ผมอยากจะแตกเต็มทนแล้ว

อ๊อก อ๊อก อ๊อก

"อ้าาาาาาาาาาาส์ ซี๊ดดดดด อื้มมมมมมม" ผมปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าสู่โพรงปากของอรจนสำลักออกมาแต่เธอก็ไม่ได้คายมันทิ้งผมก้มมองดูอรที่ดูดกินปาดเลียน้ำสีขาวขุ่นของผมจนหมดราวกับคนหิวกระหาย ผมมองภาพนั้นอย่างพอใจ ก่อนจะผลักหัวเธอออกก่อนจะจัดการดึงกางเกงขึ้นแล้วรูดซิปก่อนจะสตารท์รถเพื่อไปส่งเธอที่คอนโด

"ยุขาอรยังไม่ได้ขึ้นให้ยุเลยน๊ารีบไปไหนคะ"

"มันดึกแล้วฉันรีบกลับบ้าน"

"แต่อรคิดถึงยุมากเลยรู้ม้้ยคะ เราไปรื้อฟื้นความหลังกันดีมั้ยคะเราไปต่อที่คอนโดอรกัน"

"ไว้วันอื่นก็แล้วกันวันนี้ฉันยังไม่มีอารมณ์"

"ก็ได้ค่ะ อรรอได้^^"

ผมขับรถไปส่งอรที่คอนโดของเธอหลังจากนั้นก็ขับรถกลับบ้าน แต่พอมาถึงบ้านก็เจอกับแม่เลี้ยงของผมนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก ผมมองดูนาฬิกามันจะตีหนึ่งแล้วทำไมแม่เลี้ยงผมยังมานั่งอยู่ตรงนี้แล้วพ่อผมไปไหน ผมพยายามปรับสีหน้าไม่ให้แม่เลี้ยงผมดูออกว่าผมไม่ชอบหน้าเธอ

"คุณน้ายังไม่นอนอีกเหรอครับ"

"น้ามีเรื่องอยากคุยกับคุณวายุค่ะ เรื่องนกยูง"

"นกยูง?? ทำไมเหรอครับ" ผมถามด้วยใบหน้าเรียบเฉย ดูจากสีหน้าของแม่เลี้ยงผมแล้วเรื่องที่เธอจะคุยน่าจะเป็นเรื่องสำคัญมากเพราะไม่งั้นคงไม่มานั่งรอผมถึงตอนนี้

"เมื่อเช้ามืดน้าเห็นนกยูงออกมาจากห้องคุณวายุ"

"แล้วไงครับ"

"น้าไม่รู้ว่าทำไมนกยูงถึงเข้าไปอยู่ในห้องคุณวายุ แต่ที่น้าอยากจะถามก็คือคุณวายุไม่ได้ทำอะไรนกยูงใช่มั้ยคะ"

"ทำอะไรนี่หมายถึงอะไรเหรอครับ" ผมย้อนถามกลับไปทั้งที่รู้ว่าคนตรงหน้าพูดเรื่องอะไร

"คุณวายุรู้อยู่แล้วค่ะว่าน้าหมายถึงเรื่องอะไร"

"ถ้าผมบอกว่าทำ คุณน้าจะว่าอะไรมั้ยครับ"

"คุณวายุคะ ยัยนกยูงอายุเพิ่ง18ปีเองนะคะคุณทำไมถึง..."

"ผมรู้ครับว่านกยูงอายุ18 เพราะแบบนี้ไงครับผมถึงกล้าทำ แต่คุณน้าจะมาโทษผมฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก คุณน้าอย่าลืมว่าลูกสาวคุณน้าเข้ามาในห้องผมเอง ผมไม่ได้บังคับเธอ"

"ถ้าคุณวายุมีความเป็นลูกผู้ชายมากพอคุณวายุควรจะรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปนะคะ"

"ทำไมต้องรับผิดชอบครับ ผมไม่ได้สอดใส่เราก็แค่ต่างคนต่างช่วยกันก็แค่นั้น ผมเสร็จเธอเสร็จก็จบวินๆ ทั้งสองฝ่าย"

"วายุทำไมแกถึงพูดแบบนี้ แกเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า" ผมไม่รู้ว่าพ่อมายืนฟังตั้งแต่ตอนไหน แต่ถ้าให้เดาคงได้ยินทั้งหมดที่ผมคุยกับเมียใหม่ของท่าน

"ผมพูดความจริง ผมผิดตรงไหน หรือว่าพ่อรับไม่ได้ที่ลูกสาวสุดที่รักของพ่อร่านเข้ามาให้ผมเอาถึงในห้องแต่พอดีว่าผมยังไม่อยากเอา"

"ฉันไม่คิดเลยว่าแกจะเลวได้ถึงขนาดนี้ ฉันมั่นใจว่านกยูงไม่ใช่ผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอายเข้าหาแกก่อนอย่างแน่นอน แกหลอกน้องเข้าไปใช่ไหม"

"เหอะ พ่อตกลงผมหรือเด็กนั่นกันแน่ที่เป็นลูกพ่อ"

"แกเป็นลูกฉันแต่แกทำเลวฉันก็ไม่มีวันเข้าข้าง ฉันถามแกคำเดียวแกทำลงได้ยังไงน้องยังเด็กอยู่แกก็รู้"

"เด็กอะไรพ่อสำหรับผู้ชายที่ผ่านผู้หญิงมาเยอะแบบผมลูกสาวพ่อไม่เด็กเลยผมพิสูจน์มาแล้ว"

"พี่วายุ ฮึก ฮึก ทำไมพี่ถึงพูดแบบนี้คะ"

"นกยูง"

"นกยูงลูก"

"มาก็ดีแล้ว มาเป็นพยานให้พี่หน่อยสิว่าเมื่อคืนเราเข้าหาพี่หรือพี่หลอกให้เราเข้าไป" ผมถามคนตรงหน้าที่ตอนนี้ยืนร้องไห้น้ำตาอาบแก้ม

"พี่วายุ"

"บอกพ่อพี่กับแม่เราไปสิว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นบ้างพี่ได้ล่วงเกินเราถึงขั้นไหนยังไง"

"นกยูงหนูไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นลูกพ่อรู้ว่าหนูเป็นคนยังไง ส่วนแกวายุยังไงแกก็ต้องรับผิดชอบน้องถึงแกจะยังไม่ได้ทำอะไรน้องแต่พ่อก็ถือว่าแกทำให้น้องเสียหายไปแล้ว พ่อจะให้แกกับน้องหมั้นกันก่อนพอน้องเรียนจบก็ค่อยแต่งงานกัน"

"คุณพ่อคะ"

"พ่อว่าไงนะ"

"คุณรุจคะ"

"ถ้าแกไม่ทำตามที่พ่อพูดทรัพย์สมบัติทุกอย่างที่เป็นของแกพ่อจะยกให้นกยูงทั้งหมด"

"พ่อ!!!"

"ฉันพูดจริงทำจริงไม่เชื่อก็ลองดู"

"แล้วพ่อคิดว่าผมอยากได้สมบัติของพ่องั้นเหรอ ที่แม่ให้ผมมาผมก็กินใช้ไม่หมดอยู่แล้วผมไม่จำเป็นต้องเอาสมบัติของพ่อหรอก พ่อจะยกให้ใครก็เรื่องของพ่อละกัน แต่ผมจะบอกตรงนี้เลยว่าผมไม่ทำตามพ่อต้องการแน่"