ตอนที่3(ขอนอนด้วย)

บ้าน รัตนบูรภาพิทักษ์

ฮันนี่ เอริยา.....

Ram_Wayuthat. Glad (ดีใจ)

1282Like

eye. 54:อุ๊ย!ละลายมากค่ะสามี

youul. 23:น่ารักมากคะพี่รามมมมมม???

AUNDA.:น่ากินเอ้ย~~น่ารักมากค่าาา???

summer.:เท่มากกกค่าาาพี่รามมมม

Hot Hot_Play Boy.@Ram_Wayuthat.:ดีใจเชี้ย!ไรมึงไอ้ราม?

Hen_Play Boy. @Hot Hot_Play Boy.@Ram_Wayuthat.:แม่ง!นี้ขนาดมันดีใจนะยังหน้าตายอยู่มึงอมเชี่ยไรไว้ว่ะไอ้ราม

Ram_Wayuthat.@Hen_Play Boy. @Hot Hot_PlayBoy.:เสือก

ฮ่าๆพวกพี่ๆเขายังคงทะเลาะกันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย Hen_Play Boy.ไอจีพี่เฮลพี่ชายสุดที่รักของฉันเองส่วนHot Hot_Play boy. ไอจีพี่น็อต ฉันเข้าไปfollowไอจีพี่รามเมื่อคืนตอนกลับมาถึงบ้านและตอนนี้ฉันก็กำลังนอนส่องไอจีของพี่รามอยู่ ฉันขาดการติดต่อกับเขามานานมาก เป็นสิบๆปีเลยล่ะ

เมื่อคืนพี่เฮลดุฉันใหญ่เลยว่าไปหอมไปจูบพี่รามทำไม ฉันอยากจะตอบพี่เฮลไปใจจะขาดว่าก็ฮันนี่รักของฮันนี่นี้ค่ะ แต่ฉันก็ตอบเขาไปแบบนั้นไม่ได้ พี่รามเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมากเมื่อก่อนเขาตัวเล็กๆสูงๆแต่ตอนนี้มองตัวเขาใหญ่ขึ้นเหมือนคนออกกำลังกายหนักแทบทุกวันผิวขาวๆไหล่กว้างๆยังคงหน้าน่าซบเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน จะเปลี่ยนไปก็คงจะเป็นหุ่นเพิ่มเติมคือรอยสักตรงแขนข้างขวาช่วงไหลไปถึงข้อมือมันเท่มากรอยสักของเขาทำให้เขาดูหล่อแบดๆๆมากอ่ะแล้วที่เขาโพสต์ว่าดีใจนี่คืออะไรอ่ะ?ฉันอยากรู้มากๆเลยตอนนี้

Lineeee~~~~

Tame:ฮันนี่ค๊าบบ

Tame:คิดถึงงงจังครับ มาเจอกันบ้างได้ไหม?

ในขณะที่ฉันกำลังสงสัยโพสต์ของพี่รามอยู่นั้น ก็มีเสียงไลน์เข้า จากธามหนุ่มน้อยน่ารักบรรดากิ๊กๆของฉันเองแหละ ฉันก็คุยๆไปงั้นแหละเพื่อจะได้เป็นคาสโนวี่ยังไงละฉันขั้วแค่คนละครั้งค่ะ ไม่มีรอบสองเพราะฉะนั้นหมดสิทธิ์ค่ะ ฉันจะอ่านข้อความอย่างเดียวโดยที่ไม่ได้พิมพ์ข้อความตอบกลับไปให้เสียเวลา

Lineeee~~~

Dan:พี่ฮันครับคิดถึงจัง ยินดีต้อนรับกลับมาเมืองไทยนะครับ

Dan:ถ้าพี่ฮันว่างออกไปเที่ยวกับผมได้ไหมครับ?

น้องแดนรุ่นน้องฉันสองปี ฉันรู้จักตอนที่ฉันเรียนม.ต้นเราเรียนโรงเรียนเดียวกัน พอฉันไปเรียนที่เมกาเราก็ยังคงติดต่อกันอยู่

Honey^คิดถึงเหมือนกันครับน้องแดนของพี่ฮัน

Honey^ถ้าพี่ว่างเราไปเที่ยวกันก็ได้จ้ะ??

ฉันตอบน้องแดนไปก่อนที่จะมานั่งมองรูปพี่รามต่อฮันนี่คิดถึงพี่รามจังเลยค่ะ อยากกอดอยากหอม อยากไปนอนด้วย เอ๋?เย้ฉันคิดแผนออกแล้ว คืนนี้ฉันจะไปขอนอนกับพี่รามหึๆๆ ด้านได้อายอดค่ะ ผู้ชายแบบพี่รามเย็นชาเยือกเย็นหาไม่ได้อีกแล้วนะคะบนโลกใบนี้

ตอนนี้ก็เย็นแล้วสงสัยพี่รามน่าจะกลับมาแล้วแหละ เขาเป็นประธานบริษัทรถยนต์ที่มีฉันเป็นประธานร่วมพ่อแม่ของพี่รามกับแด๊ดมี๊ฉันสนิทกันมากพวกท่านเลยลงทุนสร้างบริษัทนี้ขึ้นมาเพื่อให้ฉันกับพี่รามบริหารช่วยกัน พอฉันเรียนจบฉันต้องไปรับตำแหน่งประธานร่วมกับพี่รามนี้แหละ แต่ตอนนี้ฉันอยากเที่ยวก่อนเลยขอแด๊ดพักสักอาทิตย์ก่อนจะเข้ารับตำเเหน่งเพราะตอนนี้ฉันกำลังจะรวบรัดตัดตอนพี่ราม เอ้ย!ไม่ใช่ๆๆๆฉันจะได้มีเวลาคิดแผนจับพี่รามมาทำสามีด้วยความที่เขาจะต้องมาสยบแทบเท้าฉันยังไงล่ะ คืนนี้แหละคะฉันจะไปลวนลามพี่ทั้งตัวเลย เอ้ย!!!ไม่ใช่ๆๆๆฉันจะไปขอนอนเฉยๆๆบนเตียงเดียวกับเขาตั้งหากล่ะ เพราะความจินตนาการถึงหน้าอกขาวๆของพี่รามทำให้ฉันเผลอกลืนนำ้ลายลงคอย่างอึกใหญ่ เห็นไหมทำฮันนี่ใจแตกเลยพี่ราม

4ทุ่ม ณ บ้านอัดสิลาเลิศ

"แม่นมๆคะ"ฉันเอ่ยเรียกป้านมด้วยความรีบร้อนในขณะที่เขากำลังจะปิดประตูบ้านใหญ่ของบ้านอัดสิลาเลิศ เสียงเรียกของฉันทำให้ป้านมหยุดชะงักทันที ตอนนี้ฉันมาอยู่บ้านของพี่รามเป็นที่เรียบร้อยแล้ว วันนี้ทางสะดวกพี่เฮลไม่อยู่บ้าน เห็นเขาบอกว่าที่คลับมีงานต้องเคลียร์เลยเขาขอนอนที่คลับเลย ส่วนพ่อกับแม่พี่รามเขาไปเที่ยวกับแด๊ดกับมี๊ฉันเองไม่มีทางกลับมาง่ายๆหรอกสี่ท่านนั่นอ่ะ และตอนนี้ที่บ้านฉันก็เหลือแค่เเม่นมวาดแม่นมที่เลี้ยงฉันมากับคนรับใช้อีกห้าคนส่วนบ้านพี่รามเหลือแค่แม่นมนวลคนที่เลี้ยงพี่รามมากับคนรับใช้แค่สามคนรวมแม่นมนวลด้วยก็แค่สี่คนแค่นั่นเองและคนพวกนี้คงไม่มาขัดขวางฉันแน่นอน ฉันมั่นใจ และที่ฉันทำไมถึงรู้ก็เพราะว่าฉันไปหาข้อมูลมาอย่างเเน่นหนาแล้วยังไงล่ะ

"ใช่คุณหนูฮันนี่รึเปล่าคะ?”แม่นมนวลเอ่ยถามฉันในขณะที่ฉันดึงประตูหน้าบ้านไม่ให้ปิด แม่นมนวลเมื่อเห็นฉันท่านก็ดีใจเปิดประตูให้ฉันเข้าไปในบ้านแทบจะทันทีเลยล่ะ ฉันรีบเดินไปกอดแม่นมนวลด้วยความคิดถึงท่าน ท่านก็สวมกอดร่างของฉันแน่นด้วยความคิดถึงเช่นกัน

"แม่นมนวลฮันคิดถึงเเม่นมมากๆค่ะ”ฉันพูดด้วยนำ้เสียงอ้อนๆพร้อมกับหอมแก้มแม่นมนวลไปสองทีข้างละที

"ยังขี้อ้อนเหมือนเดิมเลยนะคะ แล้วนี้มาทำอะไรคะดึกๆดื่นๆคะเนี่ยคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายไม่อยู่หรอกค่ะเหลือก็แต่คุณราม"แม่นมนวลเอ่ยบอกฉันด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและเป็นมิตร ท่านเอ็นดูฉันมากเพราะฉันเป็นเด็กขี้อ้อนและขี้ประจบแต่ไม่ได้ตอแหลนะคะ

"อ๋อค่ะพอดีฮันคิดถึงพี่รามนะคะเลยกะว่าจะแวะมาทักทายเขาสักหน่อยคิดถึงแม่นมด้วยนะคะ"ฉันลูบแขนแม่นมไปอย่างออดอ้อน

"ปากหวานเหมือนเดิมเลยนะคะ คุณหนูฮันไปหาคุณรามเถอะค่ะห้องเดิม สงสัยจะกำลังอาบนำ้อยู่นะคะ"แม่นมนวลบอกฉันพลางชี้มือขึ้นไปยังชั้นบนของบ้านที่เป็นห้องของพี่ราม

"ขอบคุณคะแม่นมนวลจุ๊ฟๆ"ฉันพูดเสร็จก็หอมแก้มแม่นมนวลไปอย่างไวก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนห้องของพี่รามด้วยท่าทางรีบร้อน โอ้ย!พี่รามกำลังอาบนำ้อยู่ ด้วย อร๊ายอยากเห็นจัง(ไรท์เตอร์สาวน้อย.ช่างฝัน:เบาได้เบานะคะคุณฮันนี่)

(หน้าห้องราม)

ก๊อกๆๆๆๆๆ

“ครับแม่นมเหรอครับ เข้ามาได้เลยครับผมอาบนำ้อยู่"อุ๊ยๆๆบุญอะไรของอีฮันว่ะคะ ที่จะได้เห็นพี่รามกำลังอาบนำ้หน้าอกขาวๆหัวนมชมพูซิกซ์แพ็คแน่นๆของพี่รามโอ้ย!ฮันนี่จะเป็นลมแล้วค่ะ ฉันไม่รอช้ารีบเข้าห้องไปตามคำเอ่ยชวนของเจ้าของห้องทก่อนจะหยิบเอาโซ่กับเเม่กุญแจออกมาจากกระเป๋าสะพายก่อนจะคล้องไปที่ประตูห้องนอนของพี่ราม ดีน่ะที่ห้องพี่รามมีที่ให้คล้องโซ่ด้วยน่ะ ไม่งั้นฉันคงหมดสิทธิ์ พอทำเสร็จฉันก็รีบถอดเสื้อคลุมตัวนอกออกทันทีเผยให้เห็นฉันที่ใส่เสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงยีนส์สีดำขาสั้นและรูปร่างที่แสนยั่วยวนสุดเซ็กซี่ของฉัน ฉันมั่นใจว่าฉันมีเรือนร่างที่ดึงดูดผู้ชายได้เป็นอย่างดี ไหนจะหน้าอกหน้าใจที่มีขนาดใหญ่ของฉันที่ขาวนวลจนน่าจับต้อง ไหนจะหน้าท้องแสนสวยที่แบนราบเอวคอดที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งให้เห็นได้ชัด ไหนจะก้นกลมกลึงงอนงามของฉันอีก รับลองว่าพี่รามจะต้องพึงพอใจในร่างกายของฉันแน่ๆ ตอนนี้ภารกิจของฉันเดินทางมาถึงครึ่งทางแล้วที่เหลือก็แค่รอพี่รามออกมาจากห้องนำ้แค่นั้นเอง

"แม่นมครับมี เห้ย!!!"พี่รามที่เดินออกมาจากห้องนำ้แล้วเขานุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวยังไม่ได้เช็ดตัวเลย ทำให้บนตัวของเขามีหยดนำ้เกาะเต็มหน้าอกขาวๆหัวนมชมพูจริงด้วยโอ๊ยๆๆอีฮันจะตายแล้วค่ะผู้ชายกับหยดนำ้นี้เป็นอะไรที่โอ้ยไม่อยากจะบรรยาย บรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ต้องมาเห็นด้วยตาตัวเองรับลองว่าฟินนาเล่

"พี่รามมมขาาาา"ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาพี่รามทันที พี่รามก็รีบถอยหลังหนีฉัน

"เธอเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง?”พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"ขอแม่นมเข้ามาค่ะ ฮันนี่จะมาขอนอนกับพี่ราม ฮันนี่เหงาพี่เฮลก็ไม่อยู่”ฉันหยุดยืนตรงหน้าพี่รามและเอ่ยบอกเขาไปด้วยนำ้เสียงที่เศร้าสุดๆและพยายามทำท่าทางให้น่าสงสารให้ได้มากที่สุด

"ฉันไม่ให้เธอ นอ...อุ๊ป"ฉันไม่รอให้พี่รามพูดจบ ฉันรีบปิดปากพี่รามด้วยปากของฉันทันที อุ๊ยปากหวานมากค่ะ ติดใจเลยขอบอก

"นี่!!เธอ"พี่รามผลักร่างของฉันออกจากตัวเขาอย่างแรง จนร่างของฉันเซถอยหลังเสียการทรงตัวแต่โชคดีที่ฉันตั้งตัวได้ทันไม่งั้นมีหวังฉันได้ลงไปนอนเล่นบนพื้นห้องของพี่รามแน่ๆ

"ถ้าพี่รามไม่ให้ฮันนี่นอนด้วยฮันนี่จะปล้ำพี่ราม ไม่เชื่อจะลองดูก็ได้นะคะ!”ฉันเอ่ยบอกพี่รามไปด้วยนำ้เสียงถึงความเอาจริงถ้าได้จริงๆสักทีก็ดีนะ ฉันสอดส่องสายตามองไปตามเรือนร่างแน่นๆของพี่รามอย่างไม่ละสายตา พี่รามที่มองตามสายตาของฉันอยู่ก็รีบหยิบหมอนอิงใบเล็กมาปิดร่างกายเขาทันทีพลางตวัดสายตาใส่ฉันอย่างไม่พอใจ

"ได้!ถ้าเธออยากจะนอนห้องฉันมากเนี่ย ก็นอนไปเลย!"พี่รามชี้หน้าฉันพลางกับตะโกนใส่ฉันและเขาก็เดินไปที่ประตูห้อง เมื่อเขาเห็นว่าประตูห้องมีโซ่คล้องอยู่ เขาก็มีสีหน้าที่หงุดหงิดมากกว่าเดิม

"เธอทำอะไร?เอากุญแจมาไขเอาโซ่บ้านี่ออกไป!"พี่รามหันมาสั่งฉันอย่างเอาเรื่องพลางชี้มือไปที่โซ่ตรวนที่ฉันเป็นคนคล้องเองกับมือ โอ้ยทำไมพี่ไม่ไปแต่งตัวก่อนล่ะค่ะ รู้ไหมว่าฮันนี่อยากซบอกเอ้ยๆๆไม่ใช่ ฉันละสายตาจากเรือนร่างของพี่รามขึ้นไปมองหน้าเขาแทน ฮันนี่บ้าเอ้ย!

"กุญเเจมันอยู่ในเสื้อในของฮันนี่อะคะ ถ้าพี่รามอยากได้ก็มาหยิบเอาออกไปเองสิคะ"ฉันเอ่ยบอกพี่รามไปพลางแอ่นหน้าอกของฉันให้พี่รามดูว่าที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง พี่รามมีสีหน้าที่ตกใจมากเมื่อเขามองตามมือเรียวของฉันที่กำลังลูบไล้อยู่บริเวณเสื้อกล้ามตัวบางของฉัน

"หาววฮันนี่ง่วงแล้ว ฮันนี่ขอนอนก่อนนะคะ กู๊ดไนท์ค่ะจุ๊ฟๆๆ"ฉันเอ่ยบอกพี่รามไปพลางทำท่าส่งจูบไปให้เขา แล้วฉันก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนนุ่มนิ่มของพี่รามทันที พลางก้มหน้าซุกไซร้ไปกับหมอนใบโต โอ้ยทำไมหมอนหอมจังเลย หายคิดถึงเจ้าของห้องเลยนะเนี่ย