ตอนที่2(ยินดีที่ได้เจอ)

ฮันนี่ เอริยา......

สวัสดีค่ะ ฉันฮันนี่ค่ะคาสโนวี่ตัวแม่ ที่ผู้ชายทุกคนอยากจะมาขึ้นเตียงกับฉัน ตอนนี้ฉันอยู่ที่ผับ H&H ผับของฉันกับพี่เฮล พี่ชายผู้เป็นที่รักของฉัน ตลอด10ปีที่ผ่านมาฉันไม่เคยติดต่อมาหาพี่เฮลเลยและไม่ให้แด๊ดกับมี๊บอกเขาด้วยว่าฉันไปเรียนต่อที่ประเทศไหน เพราะฉันกลัวว่าพี่เฮลรู้พี่รามก็ต้องรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน และฉันยอมเปลี่ยนตัวเองแค่ไหน เมื่อก่อนฉันเป็นเด็กค่อนข้างเรียบร้อยใสๆๆแต่ตอนนี้ฉันแซ่บค่ะฉันกลับมาเพื่อพี่รามเพื่อนพี่เฮลพวกเราสามคนเติบโตมาด้วยกัน แต่ฉันที่ไปตกหลุมรักพี่รามเลยคิดว่าเขาเป็นพี่ชายของฉันไม่ได้จริงๆฉันจึงกลับมาเพื่อทวงเขาให้เป็นของฉันของฉันแค่คนเดียวเท่านั้น วันนี้ฉันมาในชุดลูกไม้เกาะอกสีขาวที่สั้นเลยเข่ามา2คืบเกือบจะเห็นแก้มก้นอยู่แล้วค่ะ ผ้าบางมากค่ะผมยาวสีนำ้ตาลอ่อนของฉันถูกดัดเป็นมวยปล่อยลงมาปิดแผ่นหลังและติดกิ๊บปลาดาวให้ดูน่ารักขึ้น ฉันเดินเข้ามาภายในผับผู้ชายก็ร้องเรียกชื่อฉัน ฉันคงทำได้แค่ยิ้มหวานให้พวกเขาเพราะพวกเขาไม่ใช่เป้าหมายของฉัน พวกผู้ชายพากันหลีกทางให้ฉันเหมือนโดนมนต์สะกดไม่เสียแรงที่ไปอยู่อเมริกาตั้ง10ปี

ฉันใช้เวลาตลอด10ปีเพื่อสร้างความมั่นหน้าความมั่นใจในตัวเองรวมไปถึงสร้างความเข้มแข็งให้ตัวเองเพื่อจะกลับมารุกฆาตพี่รามของฉันอีกครั้งและครั้งนี้ ฉันต้องได้เขามาเป็นของฉันฉันเดินไปยังโซนวีไอพีโต๊ะที่พวกพี่ชายฉันนั่งกันอยู่ ฉันก็เห็นพี่เฮลใส่เสื้อเชิ้ตสีดำเชตผมขึ้นอย่างเท่หล่อไม่เปลี่ยนจริงๆพี่ชายฉัน พี่เฮลตัวใหญ่ขึ้นมากอ่ะก็เวลาตั้ง10ปีนี่เนอะอะไรๆก็คงจะเปลี่ยนไปบนตักของเขามีผู้หญิงใส่ชุดเกาะอกสีแดงหน้าอกหน้าใจของเธอมีขนาดที่ใหญ่มาก ข้างๆพี่เฮลมีพี่น็อตนั่งอยู่เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวสไตล์ๆหนุ่มตี๋บนตักเขาเองก็มีผู้หญิงใส่เสื้อสายเดี่ยวกระโปรงสั้นถกขึ้นมาหน่อยหนึ่งร้ายจริงๆพี่น็อตและฝั่งตรงข้ามพี่เฮลก็คือพี่ราม พี่รามใส่เสื้อยืดที่ดำสวมด้วยเสื้อแจ็คเก็ตสีดำพี่รามตัวใหญ่ขึ้นมาแถมยังหล่อโคตรๆๆๆเลยพี่รามหล่อขึ้นกว่าเดิมเยอะมากอ่ะ และเขาทำให้ฉันยิ้มได้ก็ตรงที่ข้างๆหรือบนตักของพี่รามไม่มีผู้หญิงเลยพี่รามมองฉันนิดนึงแล้วก็หันไปสนใจแก้วเหล้าในมือต่อ หึ!ยังคงความเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะคะพี่ราม พี่รามของฉันจะมีแฟนรึยังนะ ส่วนพี่น็อตมองฉันตาไม่กระพริบเลยค่ะ นำ้ลายเกือบไหลแล้วนะคะพี่ส่วนพี่เฮลลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจปนดีใจที่เห็นฉันทำให้ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนตักเขาตกจากตักเขาทันทีอย่างแรงเจ็บก้นแทนเธอเลยนะน่ะ แต่ฉันว่าฉันขอสมนำ้หน้าเธอดีกว่าเพราะอยากมายุ่งกับพี่ชายสุดหล่อของฉันทำไมล่ะ พี่เฮลเดินตรงมาหาฉันทันทีด้วยสีหน้าดีใจปนน้อยใจฉันรีบเดินเข้าไปสวมกอดและซบไหล่พี่เฮลด้วยความคิดถึง พี่เฮลเองก็สวมกอดร่างฉันด้วยความคิดถึงเช่นกัน กลิ่นตัวหอมๆยังเหมือนเดิมเลยพี่ชายของฉัน^^ ฉันยื่นหน้าขึ้นไปกดปลายจมูกแนบชิดไปกับแก้มขาวเนียนของพี่เฮลหอมแก้มพี่เฮลทั้งสองข้าง

"ฟอด ฟอด พี่เฮลคะ"ฉันเรียกพี่เฮลด้วยนำ้เสียงแจ่มใสและทำหน้าออดอ้อนเพราะตอนนี้หน้าพี่ชายฉันบึ้งตึงมากค่ะ

"ทำไมกลับมาไม่บอกพี่เลย? พี่น้อยใจนะรู้ไหมคะฮันนี่"พี่เฮลเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงน้อยใจและตัดพ้อสงสัยเขาจะน้อยใจฉันจริงๆนั้นแหละ

"ฮันนี่ขอโทษค่ะพี่เฮล ต่อไปนี้ฮันนี่จะไม่ไปไหนอีกแล้วค่ะ"ฉันตอบพี่เฮลไปนำ้เสียงอ้อนๆๆพี่เฮลน่ะแพ้ลูกอ้อน เขายิ้มอ่อนๆให้ฉันและพี่เฮลก็จับมือฉันมานั้งลงข้างๆตัวเขาที่อยู่คนละฝั่งกับพี่น็อต แหมยังหวงน้องสาวเหมือนเดิมเลยนะคะพี่ชายฉัน

"สวัสดีค่ะพี่น็อต"ฉันเอ่ยทักทายพี่น็อตพร้อมกับยกมือไหว้เขา พี่น็อตรับไหว้ฉันแล้วเขาก็รีบดันร่างของผู้หญิงคนนั้นออกไปทันทีก่อนจะหันไปกระซิบกับผู้หญิงของเขาเเละของพี่เฮล แล้วพวกเธอก็เดินออกไปจากตรงนั้นสงสัยพี่น็อตคงจะบอกให้พวกเธอออกไปก่อนล่ะมั้งนะ

"สวัสดีครับน้องฮันนี่น้องฮันนี่สวยมากพี่ตามไอจีน้องมาตลอดเลยนะครับ"พี่น็อตเอ่ยพูดพร้อมจะเอามือข้ามพี่เฮลมาจับมือฉันแต่ก็ถูกพี่ชายจอมขี้หวงของฉันจับมือเขาไว้ซะก่อนพร้อมกับออกแรงบิดข้อมือของพี่น็อตพวกเขายังคงเหมือนเดิมเลยนะ

"โอ๊ย!!!เชี้ยเฮลมึงบิดข้อมือกูทำไมกูแค่จะไปขอจับมือน้องฮันนี่แค่นั่นเอง!!"พี่น็อตโวยวายร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดพลางทำหน้าเหยเกท่าทางแกล้งๆ เขาไม่ได้เจ็บจริงๆอย่างที่เขาบอกละมั้ง

"เยอะแหละมึงไอ้สัสน็อต เดี๊ยเถอะมึง!"พี่เฮลบอกพี่น็อตด้วยสีหน้าโหดๆปนกวนๆหึๆๆน่ารักจังพี่ชายฮัน

"สวัสดีค่ะพี่ราม"ฉันเลิกสนใจสองคนนั้นและหันไปสนใจผู้ชายหน้าตายที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของพี่เฮลนั่นก็คือพี่ราม ฉันยกมือสวัสดีพี่ราม พร้อมกับเดินไปนั่งลงข้างๆเขาพี่รามมีสีหน้าตกใจนิดนึงก่อนจะพยักหน้ารับคำสวัสดีของฉัน ไม่เจอกันนานเย็นชาขึ้นเยอะเลยนะคะว่าที่สามี

"ฟอด คิดถึงพี่จัง"ฉันหอมแก้มพี่รามไปทีหนึ่งพร้อมกับเอ่ยกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูให้พี่รามได้ยินเพียงคนเดียว พี่รามตกใจลุกขึ้นยืนอย่างไว ฉันหน้าเหวอมองหน้าเขาด้วยความตกใจเช่นกัน

"ฮันนี่!!ไปหอมแก้มไอ้รามทำไม!มานี้เลย"พี่เฮลร้องเสียงดังก่อนจะดึงมือฉันกลับไปเขา

"กลับบ้านเลยนะ"พี่เฮลเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงกรุ่นโกรธบ่งบอกว่าเขาไม่พอใจฉันเป็นอย่างมากที่ฉันไปหอมแก้มพี่ราม ตอนเด็กๆฉันก็ขโมยหอมแก้มพี่รามออกบ่อยนะ

"ก็ได้ค่ะฮันกลับก็ได้แต่ขอเวลาฮันแปปหนึ่งนะคะ"ฉันเอ่ยบอกพี่เฮลอย่างรัวเร็วพร้อมกับสะบัดมือพี่เฮลที่จับฉันอยู่ให้หลุดออก แล้วรีบเดินเข้าไปหาพี่รามที่ยืนอยู่ทันที

"พี่รามคิดถึงฮันนี่บ้างไหมคะ?”ฉันไปหยุดยืนตรงหน้าพี่รามและเอ่ยถามคำถามที่ฉันอยากรู้ไป พี่รามเหลือบหางตามามองหน้าฉันพลางกระตุกริมฝีปากขึ้นอย่างเย็นชา ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงเย็นชาได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่แอร์ของที่นี้ก็เย็นยะเยือกอยู่แล้วแต่พอได้มายืนประจันหน้าและสบสายตาคู่สีดำของพี่รามทำให้ฉันหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจมันหนาวไปทั้งใจเพราะในแววตาคู่นั้นไม่ได้สะท้อนภาพของฉันกลับมาเลย แววตาที่เยือนเย็นและเฉยเมยของเขากำลังบีบหัวใจของฉันให้เจ็บปวดรวดร้าวแทบจะขาดใจ

"ไม่อ่ะ ทำไมฉันต้องคิดถึงเธอ"พี่รามค่อยๆกระตุกมุมปากพูดขึ้นเบาๆ ถึงคำพูดของเขาจะเรียบเฉยแต่มันสื่อความหมายให้ฉันรู้ได้เป็นอย่างดี รู้ว่าผู้ชายคนนี้ยังคงเหมือนเดิม ยังไม่เคยมีใจให้ฉันเหมือนเดิม เหอะ!น่าขำสิ้นดี ผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคาสโนวี่อย่างฉัน ต้องมาวิ่งตามผู้ชายให้เขาพูดจาดูถูกมองว่าฉันไม่มีค่าในสายตาของเขา ทั้งๆที่รู้ว่าพี่รามไม่เคยมีฉันอยู่ในสายตา แต่ทำไมฉันยังหวังว่าสักวันเขาจะรักฉันเหมือนที่ฉันรักเขาบ้าง แค่สักนิดในใจของเขามีฉันสักนิดก็ยังดี

"ก็ดีค่ะ ต่อไปนี้พี่ต้องระวังตัวกับหัวใจของพี่ไว้ให้ดีๆนะคะเพราะฮันนี่จะรุกพี่หนักแล้วนะคะ"ฉันเอ่ยบอกพี่รามไปด้วยท่าทางจริงจัง พี่รามเหลือบแค่หางตามามองฉันก่อนจะทำเสียง หึ!ในลำคอ ฉันจับหน้าพี่รามให้หันมาหาฉันก่อนจะประกบปากของฉันเข้าไปหาริมฝีปากอวบอิ่มของพี่รามอย่างดูดดื่มพี่รามไม่ได้จูบตอบฉันแต่เพียงอย่างใด ร่างกายของเขาแข็งทื่อราวกับคนที่ตกใจอะไรมากๆและเกิดอาการช็อก

พรึบ

ร่างของฉันถูกแรงกระชากให้ออกจากร่างของพี่รามอย่างแรงจนฉันเซถอยหลังเสียการทรงตัวไปนิดหนึ่ง

"ฮันนี่ทำอะไรเนี่ย? ไปจูบไอ้รามมันทำไม!!!"พี่เฮลตะโกนใส่หน้าฉันเสียงดังจนคนรอบข้างพากันหันมามองที่พวกเราเป็นจุดเดียว พี่น็อตที่ยืนอยู่ข้างพี่เฮลอ้าปากกค้างดวงตาเบิกโตขึ้นอย่างคนตกใจ

"ไปเลย กลับบ้าน!!"พี่เฮลชักสีหน้าหงุดหงิดไม่พอใจใส่พี่รามและทำตาดุดันใส่ฉันพร้อมกับลากฉันออกมาจากพี่ราม

"กลับก่อนนะคะว่าที่สามีจ๊วฟๆๆ"ฉันหันไปบอกพี่รามพร้อมกับส่งจูจุ๊ฟไปให้พี่รามอย่างน่ารัก แต่พี่รามก็ยังคงยืนอึ้งตะลึงอยู่อย่างงั้น หึ!นี่แค่เริ่มต้นนะคะ MY BOY