บทที่ 4 ฉันแค่บอกเธอว่าความสามารถด้านนั้นของคุณไม่ดี

ผู้ชายก็ไม่ได้เถียงคำพูดของเซี่ยหยูหว่าน เพียงใช้นัยน์ตาที่เย็นชากว่าปกติจ้องเธอเอาไว้

"ฉันไปเก็บของตัวเองสักหน่อย เก็บเสร็จก็ไป หาคุณไม่ไว้วางใจ สามารถมาเฝ้าดูว่าฉันได้เอาอะไรของคุณไปหรือเปล่า"

พูดจบ เซี่ยหยูหว่านก็ยกกระโปรงสีดำของตัวเองเดินขึ้นบันได

ร่างข้างหลังของเธอนั้นสวยงามมาก กระดูกสะบักที่รูปร่างราวผีเสื้อและกระโปรงสีดำนั้นทำการเปรียบเทียบกันอย่างชัดเจน ทุกก้าวที่เดินล้วนสง่าและใจเย็น ทำให้ซูอวี่ซินอิจฉายิ่งนัก

ต้องยอมรับว่า เซี่ยหยูหว่านสวยมาก ตั้งแต่หัวจรดเท้าสวยหมดทุกอย่าง

ตัวเองอยู่เคียงข้างกับฟู่เจวี๋ยเซินตั้งแต่สมัยเด็กจนถึงทุกวันนี้ รอบข้างของเขาเคยมีผู้หญิงมากมายที่อยากจะเข้าใกล้เขา ล้วนถูกเธอกำจัดไปอย่างเงียบๆ

มีแต่เซี่ยหยูหว่านคนนี้ เนื่องจากได้รับความชื่นชอบของคุณปู่ฟู่ จึงได้ดำรงตำแหน่งคุณนายฟู่

ตำแหน่งที่เธออยากได้มาสิบกว่าปีและพยายามเต็มที่แต่กลับไม่ได้นั้น กลับถูกเธอเอาไปอย่างง่ายดายขนาดนั้น

ผู้หญิงคนแรกของฟู่เจวี๋ยเซินไม่ใช่เธอ แต่กลับเป็นเซี่ยหยูหว่าน เรื่องนี้เหมือนเป็นหนามแทงเข้าไปในใจของเธออย่างลึกซึ้ง

เงียบขรึมสักครู่หนึ่ง จากนั้นใต้ตาของซูอวี่ซินก็มีแสงสว่างพาดผ่าน พอเงยหน้าขึ้นอีกครั้งกลับเป็นสีหน้าที่อ่อนโยนและใจดี"เจวี๋ยเซิน ฉันขึ้นไปช่วยเธอหน่อยละกันเถอะ"

"แล้วแต่"

เขาตอบอย่างราบเรียบ จากนั้นก็ลุกขึ้นออกจากห้องโถง

บนตึก เซี่ยหยูหว่านมองห้องนอนนี้ที่ตัวเองอยู่มาสามปี ในใจก็รู้สึกเศร้าโศกมาก

เมื่อก่อน เธอฝันว่าจะได้แต่งงานกับฟู่เจวี๋ยเซิน กลายเป็นภรรยาของเขา ผ้าปูที่นอน ผ้าม่าน......ในห้องนอนนี้เธอล้วนเลือกเองหมด

แต่เสียดายที่ เขาเข้าห้องได้น้อยมาก

"ปัง"

ประตูห้องที่เดิมปิดสนิทอยู่ถูกคนเปิดออกจากข้างนอก ส่งเสียงเบาเล็กน้อย

เซี่ยหยูหว่านหันหน้าไปมอง ซูอวี่ซินยืนอยู่ตรงประตูด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน และค่อยๆเดินมา"คุณหนูเซี่ย ฉันช่วยคุณเก็บเถอะ"

ช่วยเธอเก็บหรือ?

เธอใจดีขนาดนี้หรือ?คิดว่าคงอยากจะใช้โอกาสนี้เสียดสีเธอสักหน่อยเท่านั้นเอง

"ไม่ต้อง ฉันก็ไม่มีของอะไรมาก ไม่รบกวนคุณหนูซูแล้วนะ คุณเป็นคนที่ฟู่เจวี๋ยเซินโปรดปรานยิ่งนัก ถ้าทำให้คุณเหนื่อยขึ้นมา ฉันจะรู้สึกผิดเลย"

ระหว่างที่พูด เธอก็เปิดตู้เสื้อผ้าออกมา

ข้างในมีเสื้อผ้าของเธอวางเรียงอยู่เป็นแถว ส่วนใหญ่เป็นสีชมพู สีขาวและสีฟ้า มีเพียงชุดสูทสีดำของฟู่เจวี๋ยเซินวางอยู่ที่นี่เท่านั้น เพื่อใช้ในการเปลี่ยน

ในบรรดาสีที่อ่อนโยนนี้ แต่กลับมีสีดำบุกเข้ามา แต่ว่าก็กลมกลืนอยู่นะ

ในความอ่อนโยนมีความเข้มแข็งผสม

เงียบขรึมไปวินาทีหนึ่ง แล้วเซี่ยหยูหว่านถึงเริ่มเอาเสื้อของตัวเองลงมาจนไม้แขวน นิ้วมือที่ขาวนุ่มไปสัมผัสชุดสูทของเขาโดยไม่ได้ระวัง ก็สั่นเล็กน้อย

ในหลายๆคืนที่ผ่านมา เธอต้องกอดสองชุดนี้ถึงหลับไป เพราะข้างบนมีลมหายใจของเขา

สามารถทำให้เธอนอนหลับสนิท

ซูอวี่ซินเหลือบมองไปที่ตู้เสื้อผ้า พอเดาออกว่าทั้งสองคนเป็นความสัมพันธ์ยังไง ใบหน้าปรากฏความดีใจขึ้นมา และถอนหายใจอยู่ข้างหูของเซี่ยหยูหว่าน พร้อมเอ่ยว่า

"คิดไม่ถึงเลยว่าหลายปีขนาดนี้แล้ว เจวี๋ยเซินยังเก็บเสื้อชุดนี้อยู่"

นางยื่นมือหยิบเสื้อลงมา และกอดอยู่ในอ้อมกอด พร้อมเปิดบริเวณแขนเสื้อของเสื้อสูทออกมา

ตัวอักษรคำว่า"ซิน"เล็กๆที่ไม่ค่อยชัดเจนปรากฏอยู่ในสายตาของเซี่ยหยูหว่าน

ปัง!

ความเย็นชาพุ่งขึ้นไปจากเท้าจนถึงสมองของเธอ ทันใดนั้นเธอก็เหมือนอยู่ในถ้ำแสนหนาว ปวดจนตัวชา

ซูอวี่ซินพอใจกับปฏิกิริยาของเธอ หัวเราะอย่างมีความสุข"ชุดสูทชุดนี้ฉันซื้อให้เจวี๋ยเซินเป็นของขวัญวันเกิดยี่สิบปี ตอนนั้นเขายังหลอกฉันว่าใส่ไม่เข้าตัว ทิ้งไปตั้งนานแล้ว ที่แท้......"

ที่แท้แล้วเขาเก็บไว้อย่างดี

ขอให้เซี่ยหยูหว่านนึกถึงว่าสิ่งที่ปลอบใจตัวเองนั้นเป็นสิ่งที่เธอซื้อมาก็รู้สึกน่าขยะแขยงจนอยากจะอ้วก!

จากนั้น ซูอวี่ซินก็อวดข้างเธอต่อไป

"เอ๊ะ กรอบรูปนี้ยังอยู่ รูปนี้ก็เป็นของหลายปีก่อนแล้ว ตอนนั้นเจวี๋ยเซินเข้าร่วมการแข่งขันบาสเกตบอล ฉันไปเป็นกองเชียร์ให้เขา เห็นว่าเขาได้รับแชมป์ของการแข่งขัน"

รูปนั้นก็เป็นรูปเดียวของเขา

ฟู่เจวี๋ยเซินไม่ชอบถ่ายรูปและไม่เคยเซลฟี่เลย ห้ามให้คนอื่นถ่ายเขาด้วย ข้อมูลที่เปิดเผยต่อสาธารณะก็ใช้แค่รูปพื้นหลังสีพื้นเท่านั้น

แต่งงานสามปี พวกเขาไม่มีแม้แต่รูปแต่งงานรูปหนึ่งเลย

เซี่ยหยูหว่านรู้ว่า เขาไม่ยอมแต่งงานกับตัวเอง คุณปู่เสนอว่าจะถ่ายรูปแต่งงาน ผู้ชายก็ปฏิเสธโดยใช้ข้ออ้างว่าไม่ชอบถ่ายรูป

คิดไม่ถึงว่า ซูอวี่ซินเป็นข้อยกเว้นของเขา

ถึงแม้รู้ความจริงที่โหดร้ายนี้ตั้งนานแล้ว แต่ใจของซูอวี่ซินก็หดลงอย่างแรงทีหนึ่ง

นานมาก เธอค่อยๆยิ้มขึ้นมา สีเทาในนัยน์ตากลายเป็นสีที่สดใส มือกอดอกและเดินไปข้างๆของซูอวี่ซิน

ก้มหน้าเล็กน้อยและกระซิบอยู่ข้างนางว่า"แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่า ทุกครั้งพี่เจวี๋ยเซินของคุณล้วนจะใส่เสื้อนี้แล้วทำอะไรบางอย่างกับฉัน"

เฮ้อ!

ลมร้อนพ่นมาที่ข้างหู กลิ่นกายของผู้หญิงหอมน่าดม แต่กลับทำให้ซูอวี่ซินเกือบจะอารมณ์เสีย

รอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าแข็งตัว มือที่วางอยู่สองข้างของกระโปรงกำเป็นหมัดอย่างแน่น

เธอเห็นรอยยิ้มที่อ่อนหวานบนใบหน้าของเซี่ยหยูหว่าน แทบอยากจะทำลายไปให้ได้ พี่เจวี๋ยเซิน......

เขาใส่ใจตัวเองมากขนาดนั้น แต่กลับแต่งงานกับไอ้หญิงคนนี้ แถมยังมีเพศสัมพันธ์อีกด้วย นี่ทำให้ซูอวี่ซินรู้สึกเสียใจมาก

แต่คิดไปอีกมุมหนึ่ง ต้องเป็นเพราะว่าตัวเองไม่อยู่ข้างเขา ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว จะไม่ให้ผู้หญิงคนที่สองครอบครองฟู่เจวี๋ยเซินแน่นอน!

"พวกคุณเป็นสามีภรรยากัน......นี่ ก็เป็นเรื่องปกติ!"

เซี่ยหยูหว่านเห็นรอยยิ้มปลอมที่เต็มไปด้วยความแค้นบนใบหน้าของเธอ รู้สึกสะใจมาก ยื่นมือสะบัดผมของตัวเอง ท่าทางมีเสน่ห์มากนัก

"ใช่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเพราะว่าอยากได้ผู้สืบทอดหรือเป็นการบังคับของคุณปู่ เขาก็ได้จับต้องฉัน เอ๊ะ คุณหนูซู ในฐานะที่เป็นคนที่ผ่านมาฉันต้องเตือนคุณด้วยความหวังดีนะ ฟู่เจวี๋ยเซิน เขา......ความสามารถของเขาในด้านนั้นไม่ค่อยดี ทุกครั้งฉันล้วนรู้สึกปวดมาก"

ไอ้หญิงเลว!

ขอบตาของซูอวี่ซินแดงขึ้นมาทันที ใบหน้าก็โมโหจนซีดขาวยิ่งขึ้น

"เซี่ยหยูหว่าน แกอย่าเพิ่งดีใจนะ ตอนนี้แกถูกเจวี๋ยเซินทอดทิ้งแล้ว!ส่วนฉัน ถึงเป็นคุณนายที่แท้จริงของตระกูลฟู่!"

ผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้ง มีสิทธิ์อะไรที่มาหยิ่งต่อหน้าเธอ!

"แค่กๆ คุณหนูเซี่ยยอมถอดหน้ากากที่แกล้งทำตัวเป็นคนดีออกแล้วหรือ?ในใจต้องแค้นฉันมากเลยนะ เพราะฉันครอบครองตำแหน่งของคุณนายฟู่สามปีเต็มๆ......"

ในเวลานี้ ร่างกายที่สูงใหญ่และผอมเพรียวเดินมา ผู้ชายมีความเย็นชาแพร่อยู่ทั่วร่างกาย เหลือบตามองสองคนทีหนึ่ง

ตอนที่สายตาเห็นขอบตาที่แดงก่ำของเซี่ยหยูหว่าน เขาถามเซี่ยหยูหว่านด้วยจิตสำนึก"มีอะไรไม่พอใจแกก็มุ่งมาที่ฉัน ทำไมถึงไปทำร้ายอวี่ซิน!"

ได้ยินเช่นนี้ ซูอวี่ซินก็น้ำตาไหลเต็มหน้า และมุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของเขาทันที

ฟู่เจวี๋ยเซินผลักเธอออกอย่างเงียบๆ ท่าทางนี้ทำให้ซูอวี่ซินอึ้งไปในใจ รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

เห็นแต่ว่าสายตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าที่ขาวเนียนของเซี่ยหยูหว่าน และเธอกำลังมองเขาด้วยรอยยิ้ม

เบมือออกด้วยสีหน้าที่ไร้เดียงสา

"ฉันแค่บอกเธอว่าความสามารถด้านนั้นของคุณไม่ดี เธอก็ร้องไห้เลย ฉันก็ไม่มีวิธีอะไรเลย"

"เซี่ยหยูหว่าน!"

อยู่ๆผู้ชายก็ยื่นมือออกข้างหนึ่ง บีบคอที่ขาวเนียนของเธอเอาไว้

ร่างกายเต็มไปด้วยความอาฆาต