บทที่ 15 เป็นคนรวยที่น่าหมั่นไส้คนไหน

เมื่อก่อน ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นแบบนี้เช่นกัน

ชอบนั่งบนกำแพงมองพระจันทร์ไปด้วยกินส้มไปด้วย ขาขาวเนียนสองข้างแกว่งไปแกว่งมาภายใต้แสงจันทร์ เหมือนเป็นสุนัขจิ้งจกที่ขโมยดอกพีชไป

ฟู่เจวี๋ยเซินอึ้งไปสักพักหนึ่ง แล้วอดไม่ได้ที่หันไปมอง ก็เห็นเซี่ยหยูหว่านไปหยิบส้มที่ปอกเสร็จจากมือของเจียงเส้าเหยียนไป

มือของเธอแตะนิ้วมือของผู้ชายเบาๆ สายตาของเขาอ่อนโยนมากขึ้นอีก มือใหญ่อีกข้างหนึ่งลูบผมยาวที่อยู่บนไหล่ของเธอ

บริเวณหัวไหล่ที่ขาวเนียน มีไฝสีแดงลูกหนึ่งเข้าไปในสายตาของฟู่เจวี๋ยเซิน

ใจของเขารู้สึกตกตะลึง ต่อมาก็เริ่มรู้สึกโกรธ ผู้หญิงคนนี้ก็คือเซี่ยหยูหว่านนั่นเอง!

คุ้นเคยอะไรกัน นั่นก็เป็นเธอเลยแหละ!

สังเกตถึงสายตาเย็นชาของฟู่เจวี๋ยเซิน เซี่ยหยูหว่านจับหน้ากากตนเอง น่าจะมองไม่ออกว่าเป็นเธอหรอกนะ

"หว่านหว่านจะกินอีกไหม?'

"ไม่เอาแล้ว"

เดี๋ยวๆ ทำไมรู้สึกคำพูดพวกนี้……อือ?

คลุมเครือเล็กน้อย……

เซี่ยหยูหว่านก้มหน้าขุดฝ่ามือตนเอง ทำตัวไม่ถูก

“ทุกท่าน ของท้ายที่สุดของคืนนี้มาถึงแล้ว สมบัติชิ้นสุดท้ายของคืนนี้คือ สมุนไพรคืนชีพเจ็ดดาว!ได้ข่าวว่า ยานี้สามารถสร้างกระดูกขึ้นใหม่ สร้างเส้นเอ็นใหม่ และสามารถดูแลสุขภาพให้มีอายุยาวขึ้น ราคาเริ่มต้นที่ห้าล้าน!"

มาแล้ว

เธอนั่งตัวตรงเลย และหายใจเข้าเบาๆ

เห็นเธอตั้งใจแบบนี้ เจียงเส้าเหยียนก็ตั้งใจรอคนออกราคาคนเเรก

"พี่เจวี๋ยเซิน ยานี้……"ซูอวี่ซินจับแขนของฟู่เจวี๋ยเซินอย่างตื่นเต้น เธอรอมาเป็นเวลาห้าปี กว่าจะรอได้แล้ว

เขาพยักหน้า เอ่ยด้วยเสียงเย็นชา"ไม่ต้องห่วง ฉันจะเอามันให้ได้"

"หกล้าน!"

แค่เพิ่งพูดจบ คนข้างล่างก็โวยวายขึ้นมา นี่คนรวยที่น่าหมั่นไส้คนไหนเนี่ย?

ไม่รู้ว่าเงินหามายากหรือ?

เพิ่มเริ่มต้นก็ยกราคาขึ้นหนึ่งล้านเลย!!!

แต่สำหรับยานี้ เซี่ยหยูหว่านก็จะเอาให้ได้ เธอยกป้ายของตนขึ้นมา"หกล้านห้าแสน"

ได้ยินเช่นนี้ สายตาที่เย็นชาของฟู่เจวี๋ยเซินก็มองมา เหมือนจะมองทะลุเธอให้ได้

"เจ็ดล้านหกแสน"

"เก้าล้าน!"

หืม……

ยาตัวนี้ราคาตลาดก็แค่อยู่ระหว่างหกล้านถึงเจ็ดล้าน เก้าล้าน……ถือว่าเเพงมากเเล้วนะ

ผู้หญิงกระโปรงสีแดงนี้รู้จากยาจริงหรือ?

ใช้เก้าล้านมาซื้อแค่ยาตัวนี้ ไม่ใช่เป็นการกระทำที่ฉลาดนะ

ฟู่เจวี๋ยเซินขมวดคิ้ว ตอนที่เธอหย่า เลือกไม่เอาอะไรเลย ตอนนนี้จะมีเก้าล้านได้ยังไง?

คนตระกูลเซี่ยเขารู้หมด เป็นไปไม่ได้ที่จะให้เงินจำนวนมากขนาดนี้แก่เซี่ยหยูหว่านแน่นอน

งั้นก็มีแค่อย่างเดียว เป็นผู้ชายข้างตัวเธอคนนั้น!

แม่ง เธอยอมตกอับถึงขั้นให้คนอื่นเลี้ยงหรือ!

ใจของฟู่เจวี๋ยเซินหงุดหงิด แค่คิดถึงฉากที่ผู้ชายคนนั้นสนิมสนมกับเธอ ไฟที่อยู่ในสายตาก็จะพุ่งออกมาแล้ว

"สิบล้าน!"

เขาพูดจบ ใจของเซี่ยหยูหว่านก็หัวเราะเยาะ เพื่อคนที่เขารัก เขายอมเสียเงินจริงๆเลยนะ

เห็นเซี่ยหยูหว่านไม่ได้ตอบตั้งนาน ซูอวี่ซินยังคิดว่าเธอจะยอมแพ้แล้ว

ส่งสายตาโอ้อวดมองไป และเอ่ยกับฟู่เจวี๋ยเซินด้วยเสียงอ่อนโยน"พี่เจวี๋ยเซิน……นี่ เเพงไปหน่อย ไม่งั้น…..ไม่งั้นก็ช่างเถอะ ฉันรออีกก็ได้"

ใครจะไปรู้ว่ายานี้จะออกมาอีกเป็นเวลาอีกกี่ปี เธออายุยี่สิบหกเเล้ว ฟู่เจวี๋ยเซินจะให้เธอรออีกห้าปีได้ยังไง

"อวี่ซิน ยานี้ฉันจะเอาให้ได้แน่นอน เพื่อรักษาโรคของคุณให้ได้"

"พี่เจวี๋ยเซิน"

ท่าทางที่สองคนแสดงความรักกัน ทำให้ตาของเซี่ยหยูหว่านเจ็บแสบมาก

ในเมื่อเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งไม่สามารถให้ซูอวี่ซินสมหวังแน่นอน

แต่ครั้งนี้มาแบบด่วน เงินที่พกมาไม่ได้เยอะ จะสู้กับฟู่เจวี๋ยเซินได้ยังไง?

“หว่านหว่านมีปัญหาอะไรบอกได้เลย"

เจียงเส้าเหยียนน้อยมากจะเห็นท่าทางที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ของเธอ ลูบผมของเธออย่างอ่อนโยน

"เสี่ยวเจียงเจียง ขอ…..ขอยืมเงินหน่อยได้ไหม?"

พูดจบ เจียงเส้าเหยียนไม่ได้พูดอะไรเลย เอาบัตรสีดำลายโบตั๋นออกมาจากกระเป๋าตัง และวางบนมือของเธอ

ยิ้มแล้วเอ่ย"หว่านหว่านเอาไปเล่นเถอะ ไม่ต้องคืนแล้ว ถ้าจะตอบแทนบุญคุณผมรับได้แค่เอาตัวมาตอบแทน"

เซี่ยหยูหว่านเม้มปาก"งั้น ฉันก็ไม่คืนแล้ว"

"ไม่พิจารณาหน่อยหรือว่า เอาตัวมาตอบแทนบุญคุณ? ผมอาจสามารถให้คุณมีความสุขมากกว่าที่เขาให้นะ"

สายตาที้เจียงเส้าเหยียนอ่อนโยนและสดใสมองมาที่เธอ ปากที่บอบบางนั้นพูดออกมาเป็นคำที่ทำให้อับอายไปหมด

ดีที่เธอได้ใส่หน้ากาก ไม่งั้นหน้าต้องแดงแน่ๆ

ฟู่เจวี๋ยเซินมองไป เห็นลำคอและติ่งหูที่สีขาวหลายเป็นสีแดงเเล้ว ไม่รู้ว่าผู้ชายพูดอะไรกับเธอไป ทำให้เธอหน้าแดงแบบนั้น

ไอ้คู่ชู้!

"สิบสองล้าน!"ตอนที่พิธีกรจะเคาะไม้ค้อนลง เซี่ยหยูหว่านลุกขึ้นอย่างกะทันหัน และเอ่ยอย่างเย็นชา

"คุณก็รู้ว่าที่เป็นยาที่ช่วยชีวิตของอวี่ซิน ทำไมยังจะมาแย่งกับเธอ เซี่ยหยูหว่าน!"

เสียงสอบถามที่เย็นชาของเขาดังขึ้น เหมือนลมในฤดูหนาว พัดไปในใจของเธอ

ยาช่วยชีวิตของซูอวี่ซิน?

แล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ?

เธอแค่รู้ว่า ยานี้สำหรับเธอ เป็นยาช่วยชีวิตเหมือนกัน!

เซี่ยหยูหว่านหัวเราะเยาะขึ้นมา สายตามองไปที่สองคนอย่างใจเย็น"คุณผู้ชายท่านนี้คะ ขอถามหน่อยว่าฉันรู้จักคุณหรือคะ?"

"ปลอมตัวอีก?"

ฟู่เจวี๋ยเซินไม่มีเวลาไหนที่รู้สึกหงุดหงิดกว่าเวลานี้แล้ว

แค่เพิ่งหย่ากันไม่ถึงสามวัน เธอกลายเป็นคนที่ร้ายความปราณีและเย็นชาเช่นนี้แล้ว

“ยานี้เป็นยาที่ช่วยชีวิตสำหรับคุณ สำหรับฉันก็เช่นกัน พวกเราก็ชิงตามความสามารถกันเถอะ!"

“หว่านหว่าน ถ้าเป็นของที่คุณอยากได้ แม้ผมจะล้มละลาย ก็จะช่วยคุณให้ได้"เจียงเส้าเหยียนกอดไหล่ของเธอ นำความอบอุ่นให้เธอ

"ขอบ……ขอบคุณนะ"

ครั้งนี้ เธอจริงใจมาก

สายตาของฟู่เจวี๋ยเซินจ้องไปที่มือที่อยู่บนไหล่ของเธอ เซี่ยหยูหว่านไม่ได้ไม่ปฏิเสธให้ผู้ชายคนนั้นกอด ก็แสดงว่าความสัมพันธ์ของสองคนไม่ได้ธรรมดา

เห็นได้ว่า ก่อนที่จะหย่ากัน พวกเขาก็อยู่ด้วยกันแล้ว

ไอ้หญิงเลว!

“พี่เจวี๋ย......เจวี๋ยเซิน ในเมื่อน้องหยูหว่านต้องการยานี้ ฉันไม่เป็นอะไรหรอก รออีกก็ได้"ซูอวี่ซินเกลียดมาก ทำไมไหนๆก็มีเซี่ยหยูหว่าน

ตั้งแต่เข้ามาในงาน สายตาของฟู่เจวี๋ยเซินก็มองเธอไม่ต่ำกว่าสามครั้ง!

เขารู้แต่แรกหรือเปล่าว่าผู้หญิงคนนี้คือเซี่ยหยูหว่าน?

ได้ยินเธอพูดประนีประนอมแบบนี้ ใจของฟู่เจวี๋ยเซินรู้สึกผิดมากขึ้น ปีนั้นถ้าไม่ใช่เพื่อจะช่วยเขา เธอก็ไม่ต้องตกเป็นแบบนี้

รักษาโรคของซูอวี่ซินให้ได้ เป็นสิ่งเดียวที่เขาคิดอยู่ในหลายปีนี้

“เธอแค่ไม่อยากเห็นคุณได้ดี ก็เลยต้องมาขัดขวาง ซินเอ๋อร์ อย่าถูกเธอหลอกไป ยานี้ ผมเอาแน่"

"ยี่สิบล้าน!"

ฟู่เจวี๋ยเซินพูดจบ ในงานเงียบไปหมดเลย

แต่เซี่ยหยูหว่านกลับยิ้มอย่างเย็นชา ในสายตาของเขา ไม่ว่าตนทำอะไรล้วนไม่งามหมดเลย

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ต้องไว้หน้าเขาละ

"ยี่สิบห้าล้าน!"

"เซี่ยหยูหว่าน คุณต้องทำแบบนี้จริงๆใช่ไหม?"

ภายใต้หน้ากาก สีหน้าของผู้ชายมืดดำไปหมดแล้ว สายตาก็เย็นชากว่าปกติ