Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 8 เปิดตัว
ดวงตากลมกวาดมองหาร่างสูง เมื่อเห็นเขานั่งลงที่โต๊ะริมกระจกก็เดินไปหย่อนตัวนั่งลงตรงข้ามเขา
“ดื่มน้ำอะไร เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้”
“น้ำอัดลมค่ะ”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะเปิดกระเป๋าเงินหยิบธนบัตรออกมา แล้ววางมันไว้บนโต๊ะเหมือนเดิมก่อนจะเดินออกไป
ไม่นานร่างสูงก็เดินกลับมาพร้อมกับแก้วน้ำอัดลมและน้ำเปล่าของตัวเอง เขาหย่อนตัวนั่งลงแล้วลงมือจัดการมื้อเที่ยงท่ามกลางสายตาอยากรู้ของพนักงาน รวมทั้งบุคลากรทางการแพทย์ที่พบเห็น
“ไง ไอ้หมอหนึ่ง” เมฆาเข้ามาทักทายชยกรเหมือนดังเช่นทุกวัน
“.....ไง ไอ้หมอเมฆ”
“อ้าว สวัสดีครับ” เมฆาที่เพิ่งหย่อนตัวนั่งลงข้างชยกรเอ่ยทักทายหญิงสาวตรงหน้า
“สวัสดีค่ะ” ชมพูแพรยิ้มให้เขาอย่างขบขันเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเขา
“ผมชื่อเมฆครับ เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของไอ้หมอหนึ่ง”
“ชมพูค่ะ”
“นี่เมียกู จบนะ” ชยกรรีบเอ่ยขัดเมื่อเห็นเมฆาจะถามอย่างอื่นกับชมพูแพร ทั้งหญิงสาวและเมฆาสะดุ้งโหยง มองหน้ากันแล้วยิ้มแหย
“กูไปซื้อข้าวก่อนดีกว่า เดี๋ยวมา” เมฆาพูดจบก็รีบลุกออกไปซื้อข้าวกับน้ำเปล่า แล้วรีบกลับมานั่งกับทั้งสองคน
“คุณหมอเมฆสนิทกับพี่หนึ่งเหรอคะ” ชมพูแพรเอ่ยถามด้วยความอยากรู้
“ครับผม เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ไฮสคูลเลย” เขาบอกเธอหลังจากเคี้ยวข้าวหมดปาก
“เมื่อก่อนพี่หนึ่งก็เงียบๆ แบบนี้เหรอคะ”
“เงียบกว่านี้ครับ นี่พูดมากขึ้นเยอะแล้ว”
“แล้วดุแบบนี้ไหมคะ”
“อันนี้ไม่สามารถตอบได้เลย เพราะมันนิ่งอย่างเดียว ไม่แสดงออกอะไรเลย” เมฆาตอบพลางชำเลืองมองเพื่อนด้วยแววตาหยอกล้อ
“กินเสร็จยัง ไม่เสร็จเดี๋ยวกูจะได้ช่วยป้อน” ชยกรขัดจังหวะด้วยความหมั่นไส้
“ไม่ต้องๆ กูกินเองได้” เมฆารีบส่ายหน้าก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
“ชมพูกินขนมไหม มีร้านขนมหวานอยู่นะ”
“เดี๋ยวชมพูเดินไปดูเองค่ะ”
หญิงสาวรีบบอกเมื่อเห็นร่างสูงทำท่าจะลุกขึ้น หญิงสาวทำท่าทางขอกระเป๋าคืน แต่เขาก็ไม่ยอมส่งให้ จึงหยิบกระเป๋าเงินสีดำที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเดินออกไป
“หยิบจับกระเป๋าเงินกันได้ด้วย” เมฆาแซวเพื่อนด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
“เอ้า กูให้เมียกูจับ ไม่แปลก”
“ถ้าจำไม่ผิด สาวน้อยวันนั้นนี่”
“เออ”
“จริงจัง?”
“รอวันแต่ง”
“เข้ สงสัยกูต้องรีบหาเมียบ้างละ”
ชยกรส่ายหน้าเบาๆ กับความกวนประสาทของเมฆา ก่อนที่เขาจะต้องเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อชมพูแพรเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับขนมหวาน
ทั้งสามคนนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งกินเสร็จจึงแยกย้ายกันกลับห้องทำงาน ชยกรให้ชมพูแพรนั่งเล่นรอที่ห้องระหว่างที่เขาไปประชุม ก่อนที่จะออกจากห้องไป
ชมพูแพรนั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ จนเริ่มง่วง เพราะเมื่อคืนเธอตื่นมาโรงพยาบาลเป็นเพื่อนเขา หญิงสาวมองประตูห้องนอนอย่างชั่งใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เธอเพิ่งวางลงบนโต๊ะ แล้วลุกออกจากโซฟา เดินหายเข้าไปในห้อง
หลังจากประชุมเรื่องงบประมาณของแต่ละแผนกอยู่หลายชั่วโมง ชยกรก็กลับมาที่ห้องทำงานด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาคมมองหาร่างเล็กก่อนจะไปสะดุดตากับกระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะ จึงเดินไปเปิดประตูห้องนอนแล้วก็พบว่าหญิงสาวกำลังหลับสนิทอยู่บนเตียง
เขาปิดประตูห้องนอนเอาไว้ตามเดิมแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน แล้วเริ่มเคลียร์งานบนโต๊ะต่อ โดยมีผู้ช่วยส่วนตัวนำแฟ้มเอกสารมาวางไว้ให้บนโต๊ะ
“กลับบ้านกัน จะแวะไปหาอะไรกินก่อนไหม” ชยกรถามหลังปิดคอมพิวเตอร์แล้วลุกออกจากโต๊ะ
“แล้วแต่เลยค่ะ” หญิงสาววางหนังสือในมือลงแล้วขยับตัวลุกขึ้นตามเขา
“จะเอาไปอ่านที่บ้านไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“งั้นก็หาอะไรคั่นไว้ ถ้ามาวันไหนก็ค่อยมาอ่าน”
“ค่ะ พรุ่งนี้หยุดไหมคะ”
“อื้อ หยุด จะไปไหนล่ะ”
“ไปผับกันค่ะ ชวนยัยพินนี่กับการ์ตูนไปด้วย”
“สองสาวนั่นน่ะเหรอ”
“ค่ะ”
“ตามใจ งั้นกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อนแล้วกัน”
ชมพูแพรยิ้มหวานอย่างพอใจที่เขาตามใจเธอ ก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นมาเตรียมสะพายแต่ก็ถูกเขาแย่งไปสะพายเอง
“แล้วรถอีกคันล่ะคะ”
“จอดเอาไว้นี่แหละ วันไหนชมพูมาพร้อมพี่ก็ค่อยขับกลับไป”
หญิงสาวพยักหน้ารับ ก่อนที่เธอจะเดินตามเขาออกมาจากห้องท่ามกลางสายตาที่มองมาด้วยความอยากรู้
ชยกรพาชมพูแพรลงมาชั้นล่างก่อนเพื่อมาเอาของสอบถามอาการของคนไข้ที่เขาเพิ่งรับเคสเอาไว้ หญิงสาวยืนรออยู่เงียบๆ จนกระทั่งมีคุณหมอสาวสวยเดินเข้ามาทักทาย
“ยังไม่กลับเหรอคะคุณหมอหนึ่ง”
“กำลังจะกลับครับ” เขาตอบหล่อนด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่ก็ไว้ตัว
“อ๋อค่ะ วันนี้อารมณ์ไหนคะ พาสาวมาทำงานด้วย” หล่อนพูดทำนองแซวแต่แอบแฝงไว้ด้วยคำถาม
“พอดีลืมแฟ้มเอกสารไว้ที่บ้าน เลยให้แฟนเอามาให้ครับ” ชายหนุ่มกล่าวเปิดเผยตัวชมพูแพรไปในตัว
“ค่ะ งั้นฉันไปก่อนนะคะ”
“ครับผม”
เมื่อคุณหมอสาวท่านนั้นเดินจากไป ชยกรก็แอบส่ายหน้าเบาๆ แล้วหันมาสนใจข้อมูลของคนไข้ต่อ พยาบาลที่ทำหน้าที่ตรงนี้อยู่คอยบอกข้อมูลที่หล่อนสอบถามคนไข้ให้กับเขาอย่างละเอียด เขาพยักหน้ารับแล้วสั่งงานอีกนิดหน่อย ก่อนจะแตะเอวชมพูแพรเบาๆ เป็นเชิงให้เธอเดินไปด้วยกัน
“ใครเหรอคะ คุณหมอคนสวยเมื่อสักครู่”
“หมอแผนกอายุรกรรมน่ะ”
“เขาดูชอบพี่นะ”
“ก็ประมาณนั้น หล่อนชอบแสดงอาการแบบนี้แหละ จนหมอผู้หญิงคนอื่นไม่กล้าเข้าใกล้พี่เพราะเกรงใจหล่อน”
“หืม กันท่าเหรอ”
“คงงั้น”
“น่ากลัวจัง” ชมพูแพรเอ่ยอย่างไม่จริงจัง เธอแค่รู้สึกว่าผู้หญิงแบบนี้น่ากลัว
“ช่างเขาเถอะ อย่ามายุ่งกับชมพูก็พอ”
“แล้วทำไมหมอพยาบาลที่นี่ดูเกรงใจพี่หนึ่งจัง”
“ไม่ตอบได้ไหม”
“ไม่ได้ค่ะ”
“งั้นมาดูเอง”
ชยกรพาชมพูแพรเดินมาตรงบอร์ดแนะนำบุคลากร มันมีรูปกับชื่อของทั้งผู้บริหารและคุณหมอทุกท่านอยู่ สิ่งที่ทำให้หญิงสาวสะดุดตาก็คือนามสกุลของชยกรเหมือนกันกับนามสกุลของผู้ที่อยู่ในประธานใหญ่ของโรงพยาบาล
“คุณพ่อพี่เองจ้ะ”
“พี่หนึ่ง”
“ครับ”
“มีอะไรยังไม่ได้บอกชมพูไหม”
“นอกจากที่คุณพ่อเป็นเจ้าของที่นี่ กับตำแหน่งที่ชมพูเห็นป้ายที่ติดหน้าประตูก็ไม่มีแล้วครับ” ชยกรบอกหญิงสาวหน้าตาเฉย
ชมพูแพรมองเขาด้วยสายตาคาดโทษ ก่อนจะยอมเดินตามเขาไปที่รถโดยไม่พูดกับเขาแม้แต่คำเดียว
เมื่อมาถึงที่รถ หลังจากชยกรเคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาล หญิงสาวก็กดส่งข้อความหาพศินกับปรางค์วลัยเพื่อนัดไปเจอกันที่ผับตอน 3 ทุ่ม
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
