ตอนที่ 7 ไปหาหมอ

หญิงสาววางโทรศัพท์ไว้บนโซฟาแล้วลุกขึ้นยืน บิดกายคลายความเมื่อยก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ใช้เวลาไม่นานก็กลับออกมาแต่งตัว วันนี้เธอเลือกใส่ชุดเดรสแขนกุดกระโปรงยาวคลุมเข่าสีชมพู กับรองเท้ารัดส้นสีขาวและเลือกใช้กระเป๋าสะพายข้างใบเล็กสีขาว

เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็คว้ากุญแจรถที่เขาวางเอาไว้ให้ออกจากห้องไปยังห้องฝั่งตรงข้าม กดรหัสที่เพิ่งเปลี่ยนมาใช้รหัสเดียวกับห้องของเธอ แล้วเปิดเข้าไปช้าๆ

ห้องสีขาวที่เฟอร์นิเจอร์และข้าวของถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ โต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่กินพื้นที่เกือบทั้งห้อง คอนโดแห่งนี้มีห้องนอน 2 ห้อง ห้องนอนใหญ่จะมีห้องน้ำอยู่ภายใน ส่วนห้องนอนเล็กจะอยู่ด้านหนึ่งติดกับห้องนอนใหญ่คล้ายทรงตัวแอล โซนรับแขกจะอยู่ตรงข้ามกับห้องนอนเล็ก และโซนครัวจะอยู่ด้านริมประตู ซึ่งชมพูแพรใช้ห้องนอนเล็กปิดห้องนอนใหญ่เอาไว้เฉยๆ แต่ของชยกรเขาใช้ห้องนอนใหญ่ แล้วเอาห้องนอนเล็กทำเป็นห้องทำงาน

“แฟ้มบนโต๊ะทำงาน” เสียงหวานใสพึมพำระหว่างเปิดประตูเข้าไปในห้องเล็กเป็นที่แรก แล้วเธอก็เดาไม่ผิด

มือเล็กหยิบแฟ้มเอกสารเล่มใหญ่ขึ้นมาถือ สายตากวาดมองไปรอบห้องที่มีแต่ชั้นหนังสือเรียงกันตั้งอยู่ โชคดีที่มันเป็นชั้นสีขาวจึงไม่ได้ดูน่าอึดอัดเท่าไหร่ คนตัวเล็กออกมาจากห้องแล้วปิดประตูห้องทำงานเอาไว้ตามเดิม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“ชมพูมาถึงแล้วค่ะ”

‘ขึ้นมาบนชั้น 10 เลย บอกพนักงานด้านหน้าว่ามาหาพี่’

“ค่ะ”

ชมพูแพรขับรถคันหรูมาถึงโรงพยาบาลก็เข้าจอดรถในที่จอดของบุคลากรเพราะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำรถของชยกรได้ เธอลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในอาคาร หยิบโทรศัพท์มากดโทรหาชายหนุ่มที่สั่งให้เธอมาที่นี่ ก่อนที่จะได้คำตอบแล้วกดวางสาย

หญิงสาวขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 10 ตามที่เขาบอก เมื่อมาถึงก็พบว่าชั้นนี้เป็นชั้นของผู้บริหาร เดินผ่านประตูกระจกบานแรกเข้าไปจะมีโต๊ะพนักงานอยู่ 4 ตัว พวกหล่อนรับงานด่านหน้าเพื่อแยกงานเอกสารไปยังแผนกต่างๆ ของโรงพยาบาล เจ้าหน้าที่แผนกต่างๆ ที่มาส่งเอกสาร จะต้องมาที่ห้องนี้เพื่อเอาเอกสารมาให้พวกหล่อนจัดแยก

“สวัสดีค่ะ มาพบคุณหมอหนึ่งค่ะ”

“ได้นัดไว้ไหมคะ”

“นัดค่ะ ชื่อชมพูแพรค่ะ”

“อ๋อ คุณหมอแจ้งแล้วค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ”

หญิงสาวที่ดูอาวุโสสุดที่นั่งอยู่ด้านในลุกออกมาสอบถามหญิงสาว เมื่อพบว่าเธอคือคนที่เจ้านายรออยู่ก็ผายมือแล้วเดินนำหญิงสาวเข้าไปด้านใน

พนักงานสาวผายมือไปทางด้านขวาของชมพูแพรซึ่งเป็นประตูกระจกอีกบาน หญิงสาวรอให้หล่อนเดินนำไปก่อนถึงเดินตามหลัง เมื่อเดินพ้นประตูเข้ามาก็จะพบว่าด้านในเป็นห้องทำงานทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีพนักงานนั่งทำงานกันอยู่หลายคน พวกเขามองหญิงสาวแปลกหน้าด้วยสีหน้าประหลาดใจ

หญิงสาวเดินตามหลังพนักงานตรงไปตามทางเดินเรื่อยๆ จนสุดทางเดิน ถึงได้เห็นว่ามีห้องอีกห้องหนึ่ง ประตูห้องมีชื่อและตำแหน่งของชยกรติดอยู่

“ขออนุญาตค่ะ คุณชมพูแพรมาแล้วค่ะ”

“เชิญครับ”

พนักงานสาวเปิดประตูออกกว้างแล้วผายมือให้ชมพูแพรเดินเข้าไปด้านในก่อนจะปิดประตูลงแล้วเดินกลับออกไป

“เอาแฟ้มมาแล้วค่ะ” เสียงหวานใสเอ่ยเป็นประโยคแรกหลังจากเห็นหน้าเขา พร้อมกับก้าวยาวๆ ไปที่หน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้

“ขอบใจจ้ะ กินอะไรมาหรือยัง”

“กินเช้ามาแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับมื้อเช้านะคะ”

“จะเที่ยงอยู่แล้ว ลงไปหาอะไรกินหน่อยไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“พี่มีประชุมบ่าย รอกลับพร้อมกันสิ วันนี้ไม่ได้ไปไหนไม่ใช่เหรอ”

“ก็.....ค่ะ ไม่ได้ไปไหนค่ะ”

“รอแป๊บนะ พี่เคลียร์งานอีกหน่อย เดี๋ยวลงไปกินข้าวกัน กินที่โรงอาหารของพยาบาลได้ไหม”

“กินที่ไหนก็ได้ค่ะ.....ถ้ามีขนม” หญิงสาวพูดเล่นตามนิสัยของเธอ

“มีสิ ถ้าไม่มีก็จะสั่งเปิดร้านขนมให้” เขาพูดน้ำเสียงจริงจัง

“เกินไปค่ะ พี่หนึ่งทำงานเถอะ ชมพูไปนั่งเล่นที่โซฟาดีกว่า”

ชมพูแพรลุกจากเก้าอี้ เธอเดินสำรวจรอบห้องด้วยความอยากรู้ ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากนอกจากชั้นหนังสือ ห้องน้ำส่วนตัวของเจ้าของห้อง และห้องนอนสำหรับพักผ่อนเวลาอยู่เวร

หญิงสาวหยิบหนังสือวิจัยบนชั้นหนังสือเล่มหนึ่งติดมือมานั่งที่โซฟา มันเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด เธอเปิดอ่านเรื่อยๆ ด้วยความสนใจ

“อ่านรู้เรื่องด้วยเหรอ” ชยกรเอ่ยถามหญิงสาวเสียงนุ่มนวล

“พอรู้เรื่องค่ะ สำนวนสวยมากนะคะ แต่เนื้อเรื่องในการวิจัยขอผ่านเลยค่ะ ชมพูไม่ค่อยรู้เรื่องการแพทย์เท่าไหร่” ชมพูแพรตอบเขาทั้งที่ยังไม่เงยหน้าขึ้น

“มันเป็นภาษาอังกฤษทั้งเล่มเลยนะ”

“ชมพูจบเอกอังกฤษค่ะ”

“หืม เก่งนะเนี่ย”

“พี่หนึ่ง ชมพูทำงานที่ศูนย์วิจัยของมหาวิทยาลัยนะ” หญิงสาวเงยหน้าบอกเขา

“อ้าวเหรอ สนใจมาทำงานที่นี่ไหม”

“อย่าเลยค่ะ ทำที่เดิมสนุกดี แถมรอผ่านโปรก็บรรจุเป็นข้าราชการด้วยนะคะ”

“ก็ดีนะ เมียทำงานราชการ ผัวเป็นทั้งหมอ ทั้งเปิดผับ”

“พี่หนึ่ง.....” ชมพูแพรเรียกชื่อเขาอย่างอ่อนใจ

“หรือพี่พูดผิด” เขาทำไม่รู้ไม่ชี้

“ไม่พูดด้วยแล้วค่ะ”

หญิงสาวเปิดอ่านงานวิจัยในมือต่อไปโดยไม่สนใจเขาอีก ชยกรอมยิ้มแล้วก้มหน้าทำงานต่อ ไม่นานก็กดพักหน้าจอแล้วลุกออกจากเก้าอี้ เดินมาหยิบกระเป๋าสะพายที่หญิงสาววางเอาไว้บนโต๊ะแล้วพาเธอออกจากห้องไป

“กินอะไร”

“อยากกินก๋วยเตี๋ยว”

“ร้านนี้อร่อย”

เมื่อลงมาที่ห้องอาหารของโรงพยาบาล ชยกรพาหญิงสาวเดินดูร้านต่างๆ ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือเมื่อหญิงสาวบอกว่าอยากกิน

ชมพูแพรพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปสั่งก่อนจะมองหน้าเขา เมื่อพนักงานเห็นว่าเธอมากับชยกรก็มองเธอด้วยความแปลกใจ

“พี่หนึ่งกินอะไร”

“เกาเหลาก็ได้”

พนักงานลงมือทำเกาเหลาหลังจากที่วางชามก๋วยเตี๋ยวให้หญิงสาวบนถาด จนเมื่อได้อาหารครบแล้วชายหนุ่มก็วางกระเป๋าเงินลงบนมือเล็ก แล้วยกถาดอาหารออกไป

ชมพูแพรมองกระเป๋าเงินในมือ เธอจะหยิบเงินของตัวเองออกมาจ่ายก็ไม่ได้เพราะกระเป๋าของเธออยู่ที่เขา จึงต้องเปิดกระเป๋าเงินสีดำออก หยิบธนบัตรออกมาส่งให้พนักงานแล้วเดินออกมา