บทที่ 4

พระเจ้าช่วย

ฉันรู้สึกเหมือนจะสมองหยุดทำงานไปเลยทีเดียว

เมื่อก่อนฉันคิดเสมอว่าที่เดรคมีท่าทีไม่พอใจในตัวฉันต่อหน้าเรน เพราะว่าเขารักเรนที่เป็นลูกศิษย์ของเขามาก และไม่อยากเห็นฉันทำให้เขาเสียหาย

ไม่กล้าคิดเลยว่าเขาจะอยากเสนอร่างกายให้กับฉันแบบนี้ !

"เดรค อาจารย์เดรค ฉันไม่ได้เป็นนักเรียนอีกแล้ว ... ฉัน ฉันจัดการ..."

ฉันอยากจะผลักเดรคออกไป เขากลับไม่มีท่าทีจะขยับเลยสักนิด แล้วยังจะจับมือฉันไว้แน่นอีกด้วย

ให้ตายเถอะ ฉันเกลียดซะจริง !

ลืมผู้ชายกล้ามอกใหญ่อย่างเจฟฟ์ไปได้เลย นี่ร่างกายเพรียวบางขนาดนี้อย่าง Beta ยังสามารถกดทับร่างกายของฉันได้เลย？！

“ทำไมต้องปฏิเสธอาจารย์ด้วยล่ะ? เพราะผมไม่ได้หน้าตาดีเหมือนเรนงั้นหรอ?”

อันที่จริงเดรคในฐานะ Beta เขาไม่ได้มีกลิ่นฟีโรโมนที่รุนแรงเหมือน Omega และความหล่อเหลาก็สู้พวกเขาไม่ได้เลย แต่ทั้งหมดนี้มันก็เป็นแค่เรื่องเล็ก....

ประเด็นหลักคือต่อให้จะหน้าด้านแค่ไหน ฉันก็ไม่กล้าที่จะคบกับนักบวชหรอกนะ!

ยิ่งน้ำเสียงของเดรคดูเสียใจแค่ไหน การกระทำของเขาก็ยิ่งแข็งกร้าวยิ่งขึ้น

เขาจับเอวฉันด้วยมือทั้งสองข้าง และกำลังจะนั่งควบตัวฉัน——

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นด้านนอก

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังระเบิดที่ชัดเจนและคมชัดตามมา :

“ไอ้เดรค! ไอ้จิ้งจอกเวร เปิดประตูออกมาเดี๋ยวนี้!”