การเผชิญหน้า 2/2

หญิงสาวพยายามที่จะเร่งความเร็วแต่กลับสะดุดเข้ากับก้อนหินที่ซ่อนอยู่ใต้พงหญ้า ร่างของนางเซเสียหลักก่อนจะล้มลงกับพื้นอย่างแรง ความเจ็บปวดจากข้อเท้าทำให้นางรู้สึกว่าการหนีครั้งนี้อาจจะจบลงที่ความล้มเหลว

นางพยายามดันตัวเองขึ้นมายืนอีกครั้ง แต่ไม่ทันไรพวกโจรก็ตามมาทันและล้อมรอบร่างบางไว้ รอยยิ้มเย้ยหยันที่ปรากฏบนใบหน้าของพวกมันทำให้นางรู้สึกถึงความสิ้นหวัง พวกมันค่อย ๆ ขยับเข้ามาใกล้ ลู่หยวนฮวารู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของพวกเขา ความกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของนาง แต่ก่อนที่นางจะได้ทำอะไร เสียงกีบม้าก็ดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน

ลู่หยวนฮวาหันขวับไปตามเสียงนั้น นางเห็นกองทหารในชุดเกราะสีเงินส่องแสงวับวาวเข้ามาใกล้ เสียงกีบม้าที่กระแทกพื้นดินดังกึกก้องไปทั่วป่า เสียงใบไม้และลมที่เคยครอบคลุมป่ากลับถูกกลบด้วยเสียงดังของการมาถึงของกองทัพ

ก่อนที่นางจะทันตั้งตัว ชายคนหนึ่งในชุดเกราะสีเงินกระโดดลงจากหลังม้าอย่างรวดเร็ว ร่างของเขาเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วและมั่นคง ราวกับราชสีห์ที่พร้อมปกป้องเหยื่อจากฝูงหมาป่า

ในขณะที่ชายหนุ่มผู้นั้นเข้ามาใกล้ ลู่หยวนฮวาที่กำลังจะล้มลงอีกครั้งก็ถูกประคองขึ้นมาอย่างนุ่มนวล แขนแข็งแกร่งของชายหนุ่มรับตัวนางไว้อย่างมั่นคง นางเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจและสับสน

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของชายหนุ่มผู้นั้นสบกับดวงตาของลู่หยวนฮวา ช่วงเวลานั้นราวกับทุกสิ่งหยุดนิ่งไปชั่วขณะ แรงดึงดูดบางอย่างทำให้นางไม่สามารถละสายตาจากเขาได้

“ท่าน...ท่านเป็นใคร?” ลู่หยวนฮวาถามออกมาเบา ๆ นางยังคงสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและไม่รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นใคร

ชายหนุ่มไม่ตอบในทันที เขาเพียงแค่ประคองนางขึ้นมาอย่างนุ่มนวล ริมฝีปากของเขาเม้มแน่นเป็นเส้นตรง ขณะที่ดวงตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ดวงตานีนิล๕งามของนางด้วยความสงสัย

ในขณะเดียวกัน พวกโจรที่ล้อมรอบก็เริ่มถอยหลัง ท่าทีของพวกมันเปลี่ยนไปเมื่อเห็นชายหนุ่มในชุดเกราะที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของพวกเขา พวกมันรู้ดีว่าชายคนนี้ไม่ใช่คนที่พวกมันจะสามารถต่อกรได้ง่ายๆ

"ถอยไป ก่อนที่ข้าจะลงมือกับมดปลวกอย่างพวกเจ้าด้วยตัวเอง" ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและเด็ดขาด น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

พวกโจรที่ล้อมรอบลู่หยวนฮวาหยุดชะงัก ดวงตาของพวกมันเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกเมื่อพบว่าคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าคือชายหนุ่มที่ดูแข็งแกร่งและน่าเกรงขามเกินกว่าจะต่อต้าน พวกมันค่อยๆ ถอยหลังด้วยท่าทางที่ระแวดระวัง ทิ้งระยะห่างจากทั้งคู่ ก่อนจะล่าถอยไปในที่สุดโดยไม่มีใครกล้าหันกลับมามอง

เมื่อพวกโจรลับหายไปจากสายตา ลู่หยวนฮวายืนมองชายหนุ่มผู้ช่วยชีวิตนางด้วยความทึ่ง ดวงตาของนางยังคงจับจ้องไปที่เขา หัวใจเต้นแรงด้วยความประหลาดใจและความรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง นางไม่คาดคิดว่าจะมีผู้ใดเข้ามาช่วยนางในเวลาที่นางตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้ ความรู้สึกอุ่นใจที่ชายหนุ่มมอบให้นาง เป็นสิ่งที่นางไม่เคยสัมผัสมาก่อน