บบที่ 4 : ทารุน

บทที่ 4

พ่อกับแม่ของฉันฆ่าพ่อของเขาอย่างนั้นหรอ แล้วพ่อกับแม่ของฉันไปไหน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำตั้งแต่ฉันจำความได้ฉันมีเพียงแต่ยาย เขากำลังเข้าใจผิดอย่างแน่นอน

"ฉันเจ็บปล่อยฉันเถอะนะ"มือของเขาที่บีบต้นคอของฉันด้วยความแรงจนฉันเจ็บปวดแทบจะหายใจไม่ออก

"แค่นี้มันไม่ตายหรอก แล้วมันก็เทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่พ่อแม่ของเธอทำกับฉันเอาไว้ ตั้งแต่เล็กจนโตเธอรู้ไหมว่าฉันทรมานแค่ไหนฉันต้องฝันร้ายทุกคืนเห็นภาพพ่อของฉันตายต่อหน้าทุกครั้งที่หลับ"ในแววตาและใบหน้าที่โหดร้ายเขาเปรียบเสมือนซาตานตัวหนึ่งที่กำลังจะฆ่าฉัน พูดแต่ประโยคเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีกทั้งตะเบ็งเสียงตะคอกใส่หน้า

"อะโอ้ย"เขาดึงตัวของฉันให้ลอยขึ้นจากพื้นและลากตัวของฉันมาที่ประตูห้องน้ำก่อนที่จะผลักฉันเข้ามาด้วยความแรงจนเสียหลักและล้มหัวไปกระแทกกับอ่างน้ำ

"ละเลือด"ฉันยกมือจับเข้าไปตรงที่ฉันเจ็บและสัมผัสได้ว่ามีน้ำเหนียวๆติดปลายมือจึงเอามาดูและรู้ว่าหัวของฉันแตกจนมีเลือดไหล ความรู้สึกตอนนี้พูดอะไรไม่ออกมีเพียงแต่น้ำตาและมองเลือดของตนเอง ผู้ชายคนนี้โหดร้ายและน่ากลัว

"อย่ามาสำออยหัวแตกแค่นี้"ฉันหันกลับไปมองหน้าเขาพร้อมกับเลือดที่ไหลลงมาอาบแก้มเป็นทางก่อนที่จะสูดลมหายใจและเอ่ยคำถามกับเขา

"มันคือเรื่องจริงใช่ไหมในสิ่งที่คุณพูดถ้ามันคือเรื่องจริงฉันจะชดใช้ให้แทนพ่อกับแม่ของฉัน แต่ถ้าทุกอย่างคือเรื่องเข้าใจผิดฉันขอแช่งให้คุณไม่มีความสุขขอให้มีแต่คนทำร้ายทั้งตัวและจิตใจไม่ว่าชาตินี้หรือชาติหน้าฉันจะไม่มีวันให้อภัยและยกโทษให้กับคุณ"ฉันมองจ้องแววตาของเขาด้วยความโกรธเกลียดผู้ชายคนนี้

"เธอไม่ต้องขอชดใช้หรอกเพราะว่าเธอได้ชดใช้แน่นอนผ้าแพร" เขาเข้ามาเปิดน้ำฝักบัวและลาดลงที่หัวของฉันในขณะที่หัวของฉันแตกน้ำเลือดไหลลินลงจนถึงเท้าทั้งเจ็บปวดแล้วก็แสบ ฉันไม่มีแรงที่จะสู้หรือลุกหนีเขาฉันจึงนั่งอยู่แบบนั้นให้เขากระทำจนกว่าเขาจะพอใจ

ปึ้ง มือของเขาโยนฝักบัวลงด้านข้างก่อนที่จะปิดประตูห้องน้ำโดยที่ทิ้งฉันไว้ด้านใน

"สาแก่ใจคุณหรือยังทำไมไม่กลับมาทำให้ฉันตายเลยล่ะ"ฉันไม่รู้ว่าเขาได้ยินในสิ่งที่ฉันพูดไหม ฉันได้แต่ยกสองมือขึ้นโอบกอดตนเองอยู่ในห้องน้ำ

ฉันยังคงนั่งอยู่ในห้องน้ำและไม่ยอมออกมาด้านนอก ถ้าถามถึงความกลัว ฉันต้องกลัวเขาอย่างแน่นอนเพราะว่าเขาทำร้ายร่างกายโดยไม่คิดว่าฉันเป็นเพศเดียวกับแม่เขาเลย เขาไม่ใช่ลูกผู้ชายแม้แต่นิดเดียว

ประตูห้องน้ำเปิดเข้ามาอีกครั้งจนตัวของฉันสะดุ้ง และคิดว่าต้องเป็นเขาเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาอย่างแน่นอนแต่เมื่อมองแล้วฉันคิดผิดมีผู้หญิงวัยกลางคน คนหนึ่งต่างหากที่เปิดประตู

"ป้ามาช่วยหนูหรอคะ"ฉันรีบลุกขึ้นทันที โดยที่ไม่รู้หรอกว่าป้าคนนี้เป็นใครฉันคิดว่าเขามาช่วยฉัน

"ฉันไม่ได้มาช่วยเธอ นายสั่งให้ฉันเอาเสื้อผ้ามาให้เธอเปลี่ยน แล้วก็ทำแผลให้เธอ"ในมือของป้านั้นมีเสื้อผ้าพร้อมกับกล่องยา

"ฉันโดนจับตัวมาป้าช่วยฉันได้ไหมคะ ฉันคิดถึงยาย ฉันอยากกลับบ้าน"เมื่อป้าดึงมือฉันออกมาทำแผลด้านนอกฉันยกมือไหว้ป้าพร้อมกับอ้อนวอนให้ช่วยฉันแต่ไม่มีท่าทีที่ป้าจะตอบกลับเขาได้เพียงแต่มองฉันและทำหน้านิ่งๆ

"อยู่เฉยๆรีบทำแผลให้เสร็จก่อนที่นายจะกลับมาเจอ"ฉันได้เพียงแต่อยู่เฉยๆและให้ป้าทำแผลจนเสร็จลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างที่ป้าต้องการ

"ทำไมชักช้าแบบนี้"ป้าผู้นี้ส่ายหัวให้กับฉันเล็กน้อยและหยิบกล่องยานั้นเดินออกไปที่หน้าประตูฉันพยายามที่จะไปกับเขาแต่เขากลับชี้หน้าของฉัน และหน้าประตูนั้นมีผู้ชายเฝ้าอยู่หลายคนฉันไม่สามารถออกไปได้

"เธอต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้ผ้าแพร"ฉันพยายามมองทั้งซ้ายและขวาทั้งหน้าต่างและประตูที่สามารถเปิดได้ ถ้าฉันยังอยู่ที่นี่เขาจะต้องทรมานฉันแน่ สู้ฉันหนีจะหนีได้ไม่ได้มันอยู่ที่โชคชะตาของฉัน

"ประตูไม่ได้ล็อค แต่ฉันเห็นป้าคนเมื่อกี้ออกไปเขาล็อคนะ"ฉันได้เพียงแต่สงสัย เมื่อฉันมาลูกบิดประตูและไม่ได้ล็อคพร้อมกับคนข้างนอกที่ยืนเฝ้านั้นไม่อยู่ แต่ช่างเถอะถือว่าทางสะดวกฉันมองซ้ายและขวาเมื่อไม่มีคนจึงค่อยๆเดินลงบันไดช้าๆก้มมองคนด้านล่าง

"เธอคิดหรอว่าเธอจะหนีพ้น"ฉันสะดุ้งเมื่อฉันได้ยินเสียงดังก้อง ฉันหันไปมองตามน้ำเสียงที่พูดขึ้นเขานั่งอยู่ที่โซฟาและมีผู้หญิงอีก 2 คนนั่งอยู่ด้านซ้ายและขวาใบหน้าของซาตานไร้คนนี้เผยให้เห็นรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์

"เปิดสิ"ประตูหน้าบ้านของเขานั้นถูกปิดไว้ฉันไม่รอช้าถ้าฉันยังมัวสนทนากับเขาฉันไม่มีวันที่จะหนีเขาได้อย่างแน่นอนเมื่อฉันวิ่งจนมาถึงหน้าประตูบานใหญ่มือของฉันคว้าจับลูกบิดประตูแต่ต้องผิดหวังด้วยความที่ประตูนั้นล็อคฉันไม่สามารถออกได้ฉันพยายามกระแทกหลายครั้งแต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะหลุดจนผู้หญิงทั้งสองคนที่นั่งอยู่ด้านข้างเขาส่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ยฉัน

"เฮียคะเธอคนนั้นคงอยากกลับบ้าน"ผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยพูดขึ้นด้วยถ้อยคำที่ฟังดูสะใจ

"อย่าไปสนใจเลย เธอไม่มีทางออกไปได้หรอก เธอทั้งสองมาทำให้ฉันมีความสุขจะดีกว่า"

"ได้สิคะเฮียเดี๋ยวหนูทั้งสองคนจะทำให้เต็มที่เลย"ฉันได้เพียงแต่ยืนมองดูซาตานร้ายตรงหน้าและผู้หญิงของเขาทั้งสองคนกระทำเรื่องนั้นที่ไม่อายฉันสักนิด