บทที่ 5 : ช่วยฉันที

บทที่ 5

ในเมื่อฉันออกจากที่นี่ไม่ได้ ฉันก็จะเดินหนีเพื่อที่จะเอาสายตาของฉันไปมองที่อื่นฉันไม่อยากมองภาพอนาจารที่ไม่อายฟ้าดิน

"ทำไมเธอไม่มองเธอจะไปไหน"ในขณะที่ฉันกำลังเดินมาในครัวเสียงทุ้มที่น่ากลัวดังขึ้นจากทางด้านหลังอีกครั้งคำถามของเขาที่ถามว่าฉันจะไปไหน

"คุณต้องการอะไรจากฉัน ฉันไม่อยากดูพวกคุณ"

"เธอไม่อยากดูได้ในเมื่อฉันให้เธอดูเธอไม่ดูอย่างนั้นเธอต้องปฏิบัติ"ไม่รู้ว่าเขาคิดว่าแขนของฉันเป็นตุ๊กตายางหรือเปล่าที่เขาจับกระชากโดยไม่คิดว่าจะเจ็บหรือว่าหลุดเลยสักนิด

"ฉันเจ็บ"พยายามปัดมือของเขาออกก็ยิ่งสร้างความเจ็บให้กับตนเองเขาบีบแรงขึ้นเรื่อยๆและไม่ฟังในสิ่งที่ฉันพูด ร่างกายของฉันนั้นถูกกระชากกลับขึ้นมาที่ห้องนอนอีกครั้ง

"โอ้ย"เหมือนกับว่าฉันลอยได้และถูกโยนลงมาจากที่สูงแต่จริงๆแล้วไม่ใช่เขาเหวี่ยงฉันต่างหากเมื่อมาถึงห้องนอน เขาเหวี่ยงฉันลงกับเตียงด้วยความแรง

"เมื่อไม่ชอบดูก็ต้องถูกกระทำ"แววตาที่ดุร้ายจ้องมองมาที่ฉันและใช้สายตาเลื่อนต่ำลงไปจนถึงเท้าของฉัน ร่างกายของเขานั้นขยับเข้ามาเรื่อยๆฉันพยายามขยับหนีทั้งๆที่อยู่บนเตียงแต่ก็ไม่ทันมือหนาที่คว้าข้อเท้าออกแรงดึงจนฉันนอนราบไปกับเตียง ลำตัวใหญ่ขึ้นคร่อมบนตัวของฉันทันทีเมื่อมีโอกาส

"อย่าทำ"เสื้อที่ฉันใส่ถูกฉีกขาดด้วยมือหยาบหนาโดยง่าย สองมือของเขานั้นจับข้อมือของฉันขึ้นไว้เหนือหัวพร้อมกับกดลงที่เตียงคนไม่สามารถขยับและขัดขืนเขาได้

"ต่อให้เธอร้องโวยวายเท่าไหร่ก็ไม่มีใครได้ยินเธอหรอก และอย่ามาทำเสแสร้งแกล้งเหมือนว่าไม่เคย"ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดพร่ำพรรณนาอะไร ในตอนนี้ฉันได้แต่ร้องไห้และตะโกนออกมาให้คนอื่นช่วยด้วยความกลัว ฉันพยายามที่จะขัดขืนและผลักเขาออกแต่มือของฉันนั้นยังคงถูกกดเอาไว้บนเตียงนอน

"อย่า กรี๊ด ปล่อย"สิ่งที่เขาทำนั้นน่ากลัวและน่าขยะแขยงใบหน้าของเขาซุกไซ้ลงมาที่คอของฉัน

"ขอร้องนะคะอย่าทำอะไรฉันเลยฉันกลัวแล้วให้ฉันชดใช้ เป็นอย่างอื่นได้ไหม"ฉันหยุดนิ่งในการขัดขืนพร้อมกับเอ่ยขอร้องจึงทำให้เขานั้นหยุดการกระทำพร้อมกับจ้องมองหน้าของฉัน

"คำพูดของเธอฉันก็เคยพูดและเคยอ้อนวอนให้พ่อของฉันฟื้น ฉันพยายามขอร้องให้เขาตื่นจะให้ฉันทำอะไรก็ได้แต่เขาก็ตายจากฉันไปเพราะอะไรล่ะเพราะว่าพ่อแม่ของเธอไง ฉันก็อยากรู้เหมือนกันถ้าพ่อแม่ของเธอเห็นว่าเธอถูกทรมานและอ้อนวอนฉันขนาดนี้ดวงวิญญาณของพวกมันจะมีความสุขไหม"ยิ่งเผยให้เห็นความน่ากลัวของเขามากขึ้นเรื่อยๆเขาเปรียบเสมือนคนบ้าที่กำลังคลุ้มคลั่งและไม่ฟังอะไรเลย มือหนาของเขานั้นกระชากเสื้อของฉันทั้งด้านในและด้านนอก

"ช่วยด้วย ฮื่อๆ กรี๊ด! ปล่อยฉัน"มือหนาทั้งสองข้างจับเข้ามาที่หน้าอกของฉันแล้วบีบด้วยความแรงจนมันเจ็บจนแทบจะร้องไม่ออก

"หื้ม"น้ำเสียงครวญครางและใบหน้าที่เคลิบเคลิ้มในความสุขที่ตนเองกำลังทำนั้นบอกถึงความพอใจของเขา ในไม่ช้ามือหนาทั้งสองข้างกระชากแล้วปลดเสื้อผ้าของฉันจนหลุดไม่เหลือชิ้นดีทั้งฉีกและขาดจนป่นปี้

"จะไปไหนมานี่"ในตอนที่เขาเพ้อฉันพยายามที่จะหนีเขาแต่ก็หนีไม่พ้นถูกกระชากขากลับไปนอนอยู่ที่เดิม

"อย่าอย่าทำฉัน ให้ฉันกราบเท้าก็ได้ขอร้องนะฉันกลัวแล้ว"สองมือของฉันพนมว่าให้อ้อนวอนเขาไม่ให้เขาทำร้าย ดูเหมือนว่าจะไม่มีประโยชน์เขากลับหัวเราะดีใจดั่งผู้ชนะ

"ทำให้พ่อฉันฟื้นกลับคืนมาได้หรือเปล่าล่ะถ้าเธอทำได้ฉันก็จะไม่ทำเธอ"มือขวาของเขาจับเข้ามาที่ศีรษะของฉันโดยการกำที่ผมแล้วกระชากเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าของฉันนั้นเข้าใกล้ใบหน้าของเขาโดยกระชั้นชิด

"จะทำยังไงได้พ่อของคุณตายไปกี่ปีแล้ว"

"จะทำยังไงหรอก็ทำแบบนี้เพื่อชดใช้ในความรู้สึกที่ฉันเสียไปไง ต้องแลกด้วยความทุกข์ทรมานของเธอหรือไม่ก็ชีวิตของเธอ"ตัวของฉันแทบจะลอยเหาะขึ้นได้โดยที่เขาดึงฉันและไม่สนใจว่าฉันจะเจ็บหรือไม่ เมื่อเขายืนอยู่กับพื้นเขากดให้ฉันลงคุกเข่าอยู่ตรงพื้นต่อหน้าเขาพร้อมกับมือที่จับปลายคางของฉันบีบแรง

"อ้าปาก"ฉันพยายามส่ายหน้า และขัดขืนไม่ยอมทำตามที่เขาบอก สายตาของฉันมองมายังมือขวาของเขาที่ทำหน้าที่จับแท่งแกนกายตนเอง

"โอ้ยอ้ำ"ไม่มีทางที่ฉันจะหลุดพ้นจากตรงนี้เขาทำฉันเจ็บจนฉันเผลออ้าปากและทันใดนั้นแท่งแกนกายของเขาถูกยัดเข้ามาทันที และฉันไม่สามารถกัดหรือว่าสู้ได้เลย มันเต็มปากและยาวจนไปถึงลำคอแค่หายใจก็ยังไม่สะดวก

"อ๊ะ อึก"การกระทำของเขาที่ทำแบบเดิมซ้ำๆนั้น ทำจนเขาพอใจจนมีสิ่งแปลกปลอมที่เป็นน้ำเหนียวๆไหลเต็มปากของฉัน มือขวาของเขาจับมาที่ปลายคางของฉันอีกครั้งและก้มหน้าขยับเข้ามาใกล้ๆ

"นี่มันแค่เริ่มต้นฉันยังไม่ทำให้เธอตายง่ายๆหรอก เธอต้องไถ่โทษโดยการชดใช้แทนพ่อและแม่ของเธออีกเยอะ และเธอจะได้รู้ว่าความทุกข์ทรมานที่พ่อแม่ของเธอมอบให้ฉันและครอบครัวของฉันมันสาหัสแค่ไหน"ในแววตาของเขานั้นดั่งปีศาจร้ายที่จ้องมองพร้อมที่จะฆ่าฉันได้เลย

"อย่า"ร่างกายของฉันถูกเหวี่ยงขึ้นมาบนที่นอนอีกครั้งด้วยความแรงจนตัวของฉันนั้นเด้งตามสปริงของที่นอนขึ้นและในไม่ช้าลำตัวใหญ่ได้ขึ้นมาคร่อมกดทับตัวของฉันไว้

"พอแล้วฮื่อๆ"ต่อให้ฉันพยายามดิ้นและร้องเท่าไหร่เขาก็ยิ่งทำแรงเพิ่มขึ้นเท่านั้นเขากดมือของฉันไว้เหนือหัวพร้อมกับกดลงบนที่นอนด้วยความแรง ใบหน้าของเขานั้นซุกไซ้ตามลำตัวของฉันจนพอใจก่อนที่จะแทรกตัวเข้าที่ระหว่างขาของฉัน

"ไม่ๆ"ในตอนนี้สิ่งที่เขากำลังทำด้วยความเร็วคือการฉีกถุงยางและสวมใส่ แท่งแก่นใจของตนเอง

"อ๊ะฮื่อเจ็บ"เมื่อสวมใส่ถุงยางเสร็จเขาจับขาตรงที่ข้อเข่าของฉันขึ้นและใช้แท่งแกนกายนั้นเสียบเข้ามาตรงช่องสวาทของฉันด้วยความแรงโดยที่ไม่คิดจะเบา

"ฮื่อ ไม่ไหวแล้วมันเจ็บ"ในความรู้สึกของฉันนั้นดั่งมีดโกนที่กรีดเข้าเนื้อ ในความรู้สึกเหมือนเนื้อของฉันนั้นฉีกขาดเป็นชิ้นๆและฉันคงไม่มีแรงที่จะดิ้นสู้เขาต่อจึงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาต้องการ หน้าตาของเขาดูมีความสุขในขณะที่ทำร้ายคนคนหนึ่งให้ปางตาย