ตอนที่ 2 ทวงสัญญา

“แกมาทำไม”

พริมาที่กำลังเดินเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลเอลเมอร์ส ชะงักเท้าลงเมื่อมีเสียงทักทายอย่างไม่เป็นมิตรที่ได้ยินจนเคยชินมาตั้งแต่จำความได้

จะเป็นเสียงใครไปได้ นอกจาก พอลล่า พี่สาวคนละแม่ของเธอ ที่เกลียดเธอเข้ากระดูกดำ

“ฉันมาหาพ่อ”

“แกจะมาหาพ่อทำไม จะมาวุ่นวายอะไรกับพ่ออีก”

ดวงตาที่ตกแต่งด้วยเครื่องสำอางราคาแพงกวาดมองน้องสาวนอกไส้ตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอเกลียดมันตั้งแต่จำความได้ แม้ว่าพ่อจะแทบไม่เคยแสดงออกเลยว่ารักมัน แต่ตั้งแต่ที่ทุกคนในครอบครัวรู้ว่าพ่อหักหลังแม่ แม่ของเธอก็เจ็บปวดเสียใจจนแทบจะเป็นบ้า

อย่าว่าแต่พ่อจะไม่แสดงความรักต่อมันและแม่คนไทยของมันเลย พ่อที่ไร้หัวใจของเธอ ไม่เคยแสดงความรักต่อใครทั้งนั้น แม้กระทั่งเธอและพี่ชายก็ตาม ยิ่งกับแม่ของเธอยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะผู้หญิงที่ต้องแต่งงานด้วยเพื่อผลประโยชน์ นอกจากได้รับการเชิดหน้าชูตาในวงสังคมแล้ว พ่อก็ไม่เคยสนใจไยดีอะไรทั้งนั้น บางทีเธอยังแอบสงสัยว่าพ่อเคยรักใครจริงๆ บ้างหรือเปล่า นอกจากตัวเอง

“ก็จะมาทวงสัญญาของพ่อในเรื่องที่พี่ทำไม่ได้แต่ฉันทำได้ไง”

ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มจ้องพี่สาวที่รังเกียจเธอมาตั้งแต่เล็กๆ อย่างไม่ลดละ ถึงแม้เธอจะไม่เคยอยากมีเรื่องด้วย แต่เธอก็ไม่เคยยอมให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ เหมือนกัน

ตั้งแต่ที่พ่อพาเธอกับแม่มารู้จักกับเมียและลูกในสมรสของพ่อ เธอก็ปฏิญาณตนมาตลอดว่าจะต้องแข็งแกร่งเพื่อที่จะปกป้องแม่ผู้น่าสงสารของเธอให้ได้ และเธอก็ทำได้ดีมาตลอดตั้งแต่วันนั้น

“หึ อวดดี แต่ก็ดีใจด้วยนะ ที่จะได้ไปใช้ชีวิตอิสระกับแม่ของแกแล้ว แล้วก็อย่าซมซานกลับมาวุ่นวายกับพวกฉันอีก อย่าลืมว่าแกไม่มีสิทธิ์อะไรในสมบัติของฉันกับพี่ทั้งนั้น”

“ฉันไม่เคยต้องการอะไรจากพ่อ สิ่งเดียวที่อยากได้คืออิสระเท่านั้น”

พริมาเชิดหน้าสวยๆ นั่นขึ้นเล็กน้อย แล้วเดินผ่านหน้าพี่สาวคนละแม่ไปทันที ด้วยเธอไม่มีเวลามาโอ้เอ้มากมายนัก เพราะตอนนี้มาเฟียนั่นต้องรู้แล้วว่าเธอคือหนอนบ่อนไส้

“อ้าว พรีม มาแล้วเหรอ”

“ค่ะ พ่อ”

ชายร่างท้วมเงยหน้าขึ้นมาจากแฟ้มเอกสารบนโต๊ะทำงานที่อยู่คฤหาสน์หลังใหญ่ เขาส่งยิ้มให้ลูกสาวนอกสมรสเล็กน้อยอย่างชอบใจ ที่เธอไม่เคยทำให้เขาผิดหวังแม้แต่ครั้งเดียว

“เก่งมากนะ ขอบใจมาก”

“ค่ะ พรีมจะมาทวงสัญญา”

“หึหึ มาทวงสัญญาอะไร พรีมแอบส่งแม่กลับไทยตั้งแต่อาทิตย์ที่ก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ”

ไม่มีอะไรเล็ดลอดหูตาของเขาไปได้ อยู่ที่ว่าเขาจะพูดหรือไม่เท่านั้น

“พ่อรู้เหรอคะ ทำไม..”

“รู้สิ ทำไมพ่อไม่ตามแม่กลับมาทั้งๆ ที่พรีมยังทำงานให้พ่อไม่สำเร็จงั้นเหรอ ก็เพราะพ่อมั่นใจ ว่าคนอย่างพรีม ยังไงก็ต้องทำสำเร็จ”

แน่นอน เธอต้องทำให้สำเร็จอยู่แล้ว เพราะชีวิตและอนาคตของเธอกับแม่หลังจากนี้ ขึ้นอยู่กับภารกิจของเธอในครั้งนี้เท่านั้น แต่ที่เธอตัดสินใจส่งแม่ผู้ไม่รู้เรื่องราวว่าเธอต้องทำงานอะไรให้พ่อ กลับประเทศไทยไปก่อน เพราะเธอกลัวว่าถ้าเรื่องมันแดงขึ้นมาแล้ว เธอจะพาแม่หนีไม่ทัน

เธอมองผู้เป็นพ่อให้เต็มตาอีกครั้ง ชายผู้ให้กำเนิดเธอคนนี้คือผู้ชายที่แม่รักแบบยอมมอบกายถวายชีวิต เขาคือคนที่แม่รักที่สุดและคือคนที่ทำให้แม่ของเธอเสียใจที่สุดเช่นกัน

เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว พ่อเดินทางไปท่องเที่ยวที่ประเทศไทย และบังเอิญได้เจอกับหญิงสาวแสนสวยที่ช่วยพาชายหนุ่มต่างชาติผู้หลงทางไปส่งถึงที่ ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะหญิงสาวผู้บูชาความรักหลงเชื่อคำลวงของเขาโดยไม่ได้เอะใจแม้แต่น้อยว่าเขาจะมีครอบครัวอยู่แล้ว ความผิดพลาดทั้งหมดก่อให้เกิดเป็นพยานรักที่มีชีวิต สิ่งนั้นก็คือเธอ

จากนั้นพ่อก็เทียวไปเทียวมาประเทศไทยบ่อยขึ้น จนคนที่เป็นเมียหลวงจับได้ในที่สุดว่าเขาแอบมามีเธอกับแม่ทางนี้ แต่เพราะพ่อเป็นใหญ่ที่สุดในตระกูล ผู้หญิงคนนั้นจึงไม่สามารถทำอะไรเธอกับแม่ได้ ทำได้เพียงยอมรับแม้ในใจจะริษยาและเกลียดชังเธอกับแม่แทบขาดใจ

ความเกลียดชังส่งต่อไปยังลูกของผู้หญิงคนนั้นอีกสองคนที่มีศักดิ์เป็นพี่ชายและพี่สาวของเธอ พวกเขาแทบไม่เคยพูดจากับเธอและแม่ดีๆ เลยสักครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะต่างคนต่างอยู่มาแต่ไหนแต่ไร

แต่แล้วในที่สุด พ่อของเธอก็บังคับพาเธอกับแม่มาอยู่ด้วยกันที่อเมริกาเพื่อให้เธอเรียนหนังสือที่นี่ ตลอดเวลาสิบกว่าปี นอกจากครอบครัวหลักของเขาแล้ว ก็ไม่มีใครที่นี่รู้ว่าเธอกับแม่มีความสัมพันธ์กับเขาอย่างไร

เธอทนทุกข์ทรมานอยู่หลายปีเพราะสงสารแม่ที่พ่อแทบไม่เหลียวแล แม้จะให้เงินทองและของมีค่ามากมายจนเธอกับแม่ใช้จ่ายอย่างไม่มีวันหมด แต่สิ่งที่แม่ของเธอต้องการที่สุด มีแค่ความรักความเอาใจใส่จากเขาเท่านั้น ซึ่งมันไม่มี

นี่จึงเป็นเหตุผลให้เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อจะพาแม่กลับประเทศไทย กลับไปอยู่ในที่ที่เราสองแม่ลูกเคยมีความสุขและจะไม่กลับมาวุ่นวายกับเขาและครอบครัวของเขาที่นี่อีกเลยตลอดชีวิต

โอกาสนั้นมันวิ่งเข้ามาหาเธอเอง เมื่อพ่อขอให้เธอไปสมัครงานเป็นเลขาของแมทธิว เฮย์ส เพื่อล้วงข้อมูลการประมูลโปรเจกต์ใหญ่ที่ทุกบริษัทอยากได้

เธอตอบตกลงทันทีภายใต้ข้อแม้ว่า ถ้าเธอทำสำเร็จ ขอให้พ่อปล่อยเธอกับแม่กลับประเทศไทย และไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก

ตอนนั้นพ่อดูตกใจนิดหน่อย แต่ก็ตอบตกลงในที่สุด เธอจึงลาออกจากงานที่เดิมและเข้ามาสมัครงานที่บริษัทของเป้าหมายทันที

ทุกอย่างราบรื่น หลายเดือนที่ผ่านมาเธอทำงานด้วยความสบายใจ แม้มาเฟียคาสโนว่าคนนั้นจะชอบมองเธอแปลกๆ และชอบหงุดหงิดทุกครั้งที่พาเธอออกไปพบลูกค้า แต่การได้อยู่ใกล้ชิดกับเขา ก็ทำให้เธออดทึ่งในความเก่งของเขาไม่ได้

แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา เมื่อเธอพิสูจน์ตัวเองจนเขาไว้ใจ เธอก็ได้ข้อมูลที่พ่อต้องการมาอย่างง่ายดาย ไม่น่าเชื่อจริงๆ ว่าคนเก่งๆ ฉลาดๆ อย่างเขาจะสะเพร่าและประมาทอย่างนี้

“หวังว่าพ่อจะรักษาสัญญานะคะ พรีมขอบคุณมากค่ะ ที่เลี้ยงดูพรีมกับแม่มาตลอดหลายปี แต่หลังจากนี้ พรีมขอดูแลแม่เอง ครอบครัวของพ่อก็จะได้สบายใจด้วย”

อลันมองหน้าลูกสาวที่เกิดจากความรักของเขากับผู้หญิงที่เขารู้สึกรักจริงๆ พริมาเป็นเด็กดีและไม่เคยทำให้เขาผิดหวังแม้แต่เรื่องเดียว ที่จริงเขาก็ไม่ได้อยากจะปล่อยสองคนนี้กลับไปไกลหูไกลตา แต่คนอย่างเขา ต่อให้รักใครแค่ไหน ก็ไม่มีอะไรสำคัญเท่าตัวเอง บริษัท ผลประโยชน์ และศักดิ์ศรีของตระกูลอีกแล้ว จึงยอมปล่อยลูกและเมียให้ออกไปจากชีวิตของเขาแต่โดยดี

“จะไปเมื่อไหร่”

“คืนนี้ค่ะ พรีมจองตั๋วไว้แล้ว”

“ให้พ่อเอาเครื่องบินส่วนตัวไปส่งดีกว่า ไม่รู้ว่าป่านนี้ไอ้แมทธิวมันจะรู้ตัวหรือยัง”

“ต่อให้รู้ ก็คงยังงมตามหาพรีมไม่เจอหรอกค่ะ ที่ห้องพรีมไม่ได้เก็บของอะไรสักอย่าง คงน่าจะซุ่มรอพรีมอยู่ที่ห้องมากกว่า”

“มันเป็นคนฉลาด เราไม่ควรประมาทคนอย่างมัน”

“ไม่มีหลักฐานอะไรที่เชื่อมเราถึงกันเลย นอกจากแค่อาจจะคิดว่าพ่อจ้างพรีมมา น่าจะยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ตามพรีมยังไม่เจอหรอกค่ะ”

“ถ้างั้นพ่อจะให้คนของพ่อไปส่งพรีมที่สนามบิน”

“ค่ะ แบบนั้นก็ได้”

“ได้เรื่องแล้วครับบอส”

ลุคพรวดพราดเข้ามาในคอนโดมิเนียมสุดหรูของเจ้านายหนุ่มที่กำลังนัวเนียกับดาราสาวชื่อดังอยู่บนเตียง

แมทธิวผละห่างจากร่างเย้ายวนเปลือยเปล่า แล้วเสยผมลวกๆ เพื่อระบายความหงุดหงิด เริ่มตั้งแต่เช้าที่รู้ว่าพลาดงานสำคัญ แถมยังมาหงุดหงิดที่รู้ว่าสาวสวยที่เขาจ้องอยากจะจับเธอขย้ำบนเตียงเป็นหนอนบ่อนไส้ จึงเรียกดาราสาวที่เคยสนุกกันมาแล้วครั้งหนึ่งในงานปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนรักของเขาให้มาช่วยระบายความเครียด แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ระบายอะไรออกมาสักนิด ไอ้เจ้าลุคตัวดีก็เข้ามาขัดจังหวะอีก

“คุณกลับไปก่อน ผมมีงานสำคัญต้องทำ”

มาเฟียหนุ่มลุกขึ้นมายืนเต็มความสูง โชว์เรือนร่างเพอร์เฟคที่มีลอนกล้ามเนื้อสวยงามและท่อนเนื้อใหญ่โตที่ยังแข็งเขม็งน่ากลัว เขาหยิบเสื้อผ้าที่ถอดกระจายขึ้นมาใส่อย่างรวดเร็ว แล้วเดินตามผู้ช่วยคนสนิทออกจากห้องนอนไปคุยกันที่ห้องทำงานที่อยู่ข้างกันทันที

“ว่าไง ถ้ายังไม่ได้เรื่องจริงๆ ฉันจะอัดนายให้น่วมเลย”

“เอ่อ ขอโทษครับบอส ผมไม่รู้ว่าบอสเรียกผู้หญิงมานอนด้วย”

“มันเครียด ไม่มีที่ระบาย”

“เอ่อ ครับๆ ถ้าจบเรื่องนี้แล้วผมจะเรียกมาคลายเครียดให้บอส 3 คนเลยนะครับ”

“อืม ว่ามา”

“คุณพรีม เป็นลูกนอกสมรสของไอ้อลันกับเมียคนไทย ไอ้อลันพามาอยู่ที่นี่ด้วยตั้งแต่เธอยังเด็ก แต่ไม่มีการรับรองบุตร ไม่มีการออกสื่อ ไม่มีใครรู้นอกจากเด็กในบ้านและครอบครัว”

“แล้วตอนนี้พริมาอยู่ไหน”

“เธอหายเข้าไปในคฤหาสน์ของไอ้อลัน แต่แปลกมาก มีการจองตั๋วกลับประเทศไทยเป็นชื่อเธอ ไม่รู้ว่าจะเดินทางจริงๆ หรือเป็นการสับขาหลอก เพราะไอ้อลันมันไม่น่าปล่อยให้ลูกมันขึ้นเครื่องบินกลับไทยเอง ทั้งๆ ที่เพิ่งล้วงคอมาเฟียอย่างบอสแบบนี้หรอกครับ”

แมทธิวกัดกรามกรอด คิดทบทวนว่าจะทำอย่างไรต่อไป เพราะถ้าเธอใช้บ้านพ่อของเธอเป็นหลุมหลบภัย เขาเองก็คงทำอะไรเธอไม่ได้ง่ายๆ