ล้วงรักมาเฟีย

แฟ้มเอกสารบนโต๊ะทำงานของท่านประธานบริษัท H.Construction and Design บริษัทออกแบบ รับเหมาก่อสร้างและตกแต่งภายในอย่างครบวงจร ถูกกวาดลงที่พื้นกระจัดกระจายด้วยแรงอารมณ์ของผู้เป็นใหญ่ที่สุด

“โถ่เว้ย มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมไอ้อลัน มันได้โครงการนี้ไป”

แมทธิว เฮย์ส ท่านประธานหนุ่มหล่อรูปร่างสูงใหญ่ ในชุดสูทสีดำสนิท ร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อขนาดกำลังดี ผิวขาวเนียนละเอียด ผมรองทรงไถข้างสั้นเซตทรงเปิดหน้าผากกว้างยิ่งทำให้เขาดูภูมิฐาน ใบหน้าเรียว คางเหลี่ยมมนกำลังดี คิ้วเข้มดกดำ เข้ากับดวงตาคมกริบสีเทาเข้มมีแววดุดันชวนใจสั่น จมูกโด่งจัด ริมฝีปากหยักได้รูปขนาดกำลังดีมีสีแดงสดน่าหลงใหล

บัดนี้ดวงตาคมดุฉายแววอำมหิตน่ากลัว ด้วยเพราะโครงการใหญ่ที่สุดที่เขารอคอยและเตรียมตัวมาหลายเดือน ถูกปาดหน้าไปอย่างไม่น่าเชื่อ ถ้าจะพูดให้ถูกคือ ไม่มีทางเป็นไปได้มากกว่าที่เขาจะพลาดงานนี้

หลายเดือนที่เขาทำงานและหาข้อมูลอย่างหนักเพื่อเข้าร่วมประมูลการก่อสร้างคอนโดมิเนียมที่หรูหราทันสมัยที่สุด 30 แห่งทั่วอเมริกาของ Sunshine Group เขามั่นใจว่าไม่มีทางเลยที่บริษัทของเขาจะพลาด มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแพ้ อลัน เอลเมอร์ส ด้วยราคาที่ต่างกันอย่างเฉียดฉิวเกินไปขนาดนั้น

อีกอย่างที่ทำให้เขามั่นใจว่าเขาจะไม่มีวันพ่ายแพ้ใคร คือลูกสาวคนสวยของ Sunshine Group คือคู่ควงคนล่าสุดของเขาและเธอหลงใหลเขามากจนถึงขนาดที่ว่ายอมทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลืออำนวยความสะดวกให้เขา แต่ในเรื่องนี้เกี่ยวกับการเสนอราคาที่มีบอร์ดบริหารและคณะกรรมการทุกคนคอยจับจ้องดูความโปร่งใส และราคาของทางนั้นดันต่ำกว่าเขาจริงๆ เธอเองก็จนปัญญาจะช่วยเขาเหมือนกัน

ลำพังถ้าเขาประมูลแพ้บริษัทยักษ์ใหญ่อื่นๆ ที่เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวเขาจะไม่หงุดหงิดแบบนี้เลย แต่ครั้งนี้ บริษัทที่ได้งานที่ทุกคนแทบจะฆ่ากันตายเพื่อแย่งชิงกลับเป็นบริษัทของไอ้คนที่เขาสงสัยว่ามันเป็นคนฆ่าพ่อแม่ของเขาตายเมื่อยี่สิบปีมาแล้ว

“ผมไม่แน่ใจครับ แต่บอสแน่ใจแล้วใช่ไหมครับว่าความลับเรื่องราคาของเราไม่รั่วไหลไปไหน แล้วคุณพอลล่า..”

ลุค คาร์เตอร์ ผู้ช่วยหนุ่มรูปหล่อในชุดสูทสีดำ ตั้งข้อสงสัยไปถึงคู่ควงอีกคนของเจ้านาย แต่ก็โดนขัดเสียก่อน

“ฉันไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นมาตั้งนานแล้ว ทุกครั้งที่นอนด้วยก็ไม่เคยพูดคุยอะไรกัน นายก็รู้”

ผู้หญิงที่ถูกกล่าวถึงคือ พอลล่า เอลเมอร์ส ลูกสาวคนเล็กของอลัน ที่ถึงแม้ครอบครัวของเขากับเธอจะเป็นศัตรูคู่แค้นกันมาหลายชั่วอายุคน แต่ผู้หญิงคนนั้นก็เข้าหาเขาและมาเสนอตัวให้เขาเคี้ยวเล่นเป็นของว่างยามดึกง่ายๆ

“ถ้าไม่รั่วไหลทางคุณพอลล่า งั้นก็ต้องรั่วไหลทางอื่น”

ปกติเจ้านายหนุ่มผู้รอบคอบและหวาดระแวง จะแทบไม่เคยให้พนักงานคนไหนรู้เห็นข้อมูลเกี่ยวกับการประมูลเลยถ้าไม่จำเป็น เพราะเขาไม่เคยไว้ใจใครง่ายๆ แม้แต่เลขาหน้าห้องคนเก่าที่เคยทำหน้าที่เลขาบนเตียงด้วยก็ตาม

“มันจะรั่วไปไหนได้ ทุกครั้งฉันกับนายก็ทำกันแค่ 2 คน มีแค่วันนั้นที่นายไม่อยู่ ฉันให้พริมาเข้ามาช่วยพิมพ์แค่ครั้งเดียว”

เจ้านายหนุ่มสบตากับผู้ช่วยคนสนิทอย่างรู้กัน นี่คือครั้งแรกที่แมทธิวไว้ใจเลขาหน้าห้องที่เพิ่งทำงานร่วมกันได้เพียงไม่กี่เดือน ถึงขนาดให้เข้ามาช่วยหาข้อมูลและช่วยพิมพ์งานที่เป็นความลับสุดยอดถึงในห้อง

ที่เป็นแบบนั้นเพราะท่านประธานหนุ่มดันรู้สึกชอบเลขาสาวลูกครึ่งไทยอเมริกันคนนี้ มากกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ที่เคยเป็นคู่นอนของเขา แม้ว่าตลอดเวลาที่ทำงานร่วมกันมา เธอจะแทบไม่เคยชายตาแลเขาเลยก็ตาม

ลุคโค้งตัวทำความเคารพเจ้านายแล้วเปิดประตูออกไปหาเลขาสาวสวยผู้ต้องสงสัยทันที และทุกอย่างมันก็กระจ่างชัดหมดแล้วเมื่อเธอคนนั้นยังมาไม่ถึงที่ทำงาน แม้ตอนนี้เวลาจะล่วงเลยไปจนเกือบจะเที่ยงแล้วก็ตาม

“บอสครับ คุณพรีมไม่มาทำงาน”

“ส่งคนไปพาตัวพริมา มาหาฉันให้เร็วที่สุด แต่อย่าเพิ่งทำอะไรเธอ ถ้าเธอเป็นหนอนบ่อนไส้จริง ฉันจะเป็นคนจัดการเธอด้วยตัวฉันเอง”

กรามแกร่งขบกันแน่นจนสันขึ้นนูน ดวงตาแดงก่ำวาวโรจน์ไปด้วยเพลิงโทสะ นี่เขาไว้ใจผิดคนหรอกหรือ

คนตัวโตคิดไปถึงใบหน้างดงามเรียวเล็กรูปไข่ ดวงตากลมโตเป็นสีน้ำตาลหวาน จมูกโด่งมีปลายเชิดรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มรูปกระจับสีชมพูอมแดง ผิวพรรณขาวสว่างสะท้อนแสง เรือนร่างสูงโปร่งบอบบาง เอวคอดกิ่ว สะโพกผายพองาม ขาเรียวเล็ก ทุกอย่างที่รวมเป็นเธอมันทำให้เขาใจกระตุกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

และเพราะเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยผ่านมา เขาถึงหลงใหลและไว้ใจเธอมากจนไม่ทันได้ระแคะระคายว่าเธอคือคนของศัตรู

แม้ว่าเขาจะยังไม่ทันได้มีอะไรกับเธอ แต่หลายเดือนที่ผ่านมา เขามักแอบมองเธอเสมอและเขารู้ดี ว่าเธอเองก็รู้ตัวว่าเขาคิดยังไงกับสาวสวยอย่างเธอเช่นกัน

“ครับ บอส ผมจะไปกับคนของเราเอง”

“ฝากด้วยนะลุค ถ้าเธอหักหลังฉันจริงๆ ฉันจะให้บทเรียนเธอชนิดที่ว่าลืมคนที่ชื่อแมทธิวไม่ลงไปชั่วชีวิตเลย”

ลุคมองแววตาฉายแววอำมหิตของเจ้านายแล้วก็ต้องบอกเลยว่าหวาดเสียวแทนพริมาสาวสวยจริงๆ เขารับรู้มาตลอดว่าเจ้านายหนุ่มของเขาถูกตาต้องใจสาวลูกครึ่งไทยอเมริกันสวยหวานละมุนแต่แฝงไปด้วยความมั่นใจและดูดื้อรั้นนิดๆ คนนี้เข้าให้แล้ว

เจ้านายของเขาสั่งให้รับสาวสวยคนนี้เข้าทำงานทันทีตั้งแต่วันที่เรียกมาสัมภาษณ์ ในตำแหน่งเลขานุการของประธานบริษัท H.Construction and Design แทนเลขาคนเดิมที่โดนไล่ออกไป เนื่องจากมีเรื่องตบตีกับคู่ควงคนอื่นเพราะหึงหวง ทั้งๆ ที่รู้ตัวดีว่าผู้หญิงทุกคนที่ได้เคยขึ้นเตียงกับเจ้านายของเขา ไม่มีใครมีสถานะและมีอภิสิทธิ์อะไรมาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทั้งนั้น

ตลอดเวลาที่ทำงานร่วมกันมาหลายเดือน ผู้หญิงคนนี้ทำให้เจ้านายของเขาพึงพอใจในความสามารถและไหวพริบ และรู้สึกหึงหวงจนควันออกหูได้บ่อยๆ เพราะไม่ว่าจะพาออกงานไหน หรือพาไปพบลูกค้าด้วยครั้งใด ลูกค้าหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มักจะชอบเธอจนถึงขนาดมีหลายรายตามจีบเธอยาวนานมาจนถึงทุกวันนี้

แต่ถึงอย่างนั้น เจ้านายหนุ่มหล่อคาสโนว่าของเขาก็ไม่ได้แสดงออกมากมายว่าชอบเธอ เพราะเธอเองไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่ได้มีท่าทีให้ท่าหรืออ่อยเจ้านายเขาแม้แต่น้อย

“แล้วเธอจะได้รู้ ว่านรกจริงๆ มันเป็นยังไง”

ถือว่าเธอใจกล้ามาก ที่รับงานจากไอ้อลันมาล้วงคอมาเฟียอย่างเขา แน่นอนอยู่แล้วว่าเธอต้องรู้ว่าเขาไม่ได้มีแค่ด้านสว่างที่เป็นประธานบริษัทออกแบบและรับเหมาก่อสร้างครบวงจรอย่างนี้อย่างเดียว ตระกูลของเขาคือตระกูลเฮย์ส ตระกูลมาเฟียเก่าแก่ที่ยังทรงอำนาจมาจนถึงปัจจุบันภายใต้การปกครองของเขาที่เป็นทายาทคนโต และแน่นอนว่าเขามีด้านสีเทาที่คนทั่วไปรู้จัก คือเป็นเจ้าของกิจการสถานบันเทิงหลายแห่งทั่วเมืองและกาสิโนชื่อดังที่ทำรายได้มหาศาล นั่นคือสิ่งที่ทำให้คนส่วนใหญ่เรียกเขาว่ามาเฟียมากกว่า CEO

และแน่นอนว่าเขามีด้านมืด และด้านมืดนั้น เขามั่นใจว่าเธอจินตนาการไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรกับเธอได้บ้าง

ไม่นานลุคพร้อมด้วยคนของเขาอีก 2 คน ก็ยืนอยู่หน้าห้องพักของพริมาที่ให้ไว้ในประวัติตอนสมัครงาน เขากดออดและยืนรออยู่นานก็ไม่มีคนมาเปิด จึงให้ลูกน้องพังประตูเข้าไป

ห้องขนาดใหญ่ที่มีเฟอร์นิเจอร์สีขาวตกแต่งอย่างสวยงาม แต่ปราศจากหญิงสาวแสนสวยเจ้าของห้อง เขาตรงเข้าห้องนอนของเธอทันทีก็พบเพียงความว่างเปล่า เสื้อผ้าและข้าวของยังอยู่ครบเหมือนกับเจ้าของไม่ได้หนีไปไหน

สิ่งเดียวที่ไม่มีในห้องนี้คือพวกเอกสารส่วนตัวต่างๆ ที่เขาและลูกน้องพยายามค้นหาจนทั่วห้องแล้วก็ไม่พบ จึงมั่นใจว่าเธอน่าจะหนีไปแล้ว

ลุคถอดใจ เตรียมกลับบริษัทเพื่อไปรายงานเจ้านายหนุ่ม แต่ทันทีที่ปิดประตูตู้เก็บของ รูปถ่ายใบเล็กๆ ก็หล่นลงมาบนพื้นในลักษณะคว่ำหน้าอยู่

เขาก้มหยิบรูปใบนั้นขึ้นมาดูก็ต้องเบิกตากว้าง บนรูปใบนั้นมีผู้ชายกับผู้หญิงวัยกลางคนนั่งกอดเด็กสาววัยรุ่นที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าคือเธอที่เขากำลังตามหา แต่สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจคือ ผู้ชายวัยกลางคนคนนั้นคือ อลัน เอลเมอร์ส ผู้นำกลุ่มมาเฟียคู่แค้นและคู่แข่งทางธุรกิจของเจ้านายของเขานี่เอง

มือใหญ่ที่ถือรูปถ่ายใบเล็กสั่นเทา ดวงตาแดงก่ำ กรามแกร่งขบกันแน่นจนสันกรามขึ้นนูน ทันทีที่ลุคกลับมารายงานเขาว่าไม่เจอตัวเธอและเอกสารส่วนตัวใดๆ เขาก็มั่นใจแล้วว่าเธอคือหนอนบ่อนไส้ แต่เจ้าลุคดันยื่นรูปถ่ายใบเล็กๆ มาให้เขา คนในรูปนั้นยิ่งเป็นการตอกย้ำ ว่าเขาโดนเธอหลอกเข้าให้แล้ว

“เธอเป็นอะไรกับไอ้อลัน”

“ตอนนี้ยังไม่รู้ครับ แต่ผมส่งคนไปตามหาความจริงเรื่องนี้แล้ว แต่ถ้าให้เดาจากรูป ผมคิดว่าเธอคือลูกของไอ้อลันกับผู้หญิงเอเชียคนนั้นครับ”

ด้วยข้อมูลที่รู้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร คือ อลัน เอลเมอร์ส แต่งงานกับเพนนี ลูกสาวนักธุรกิจที่มีผลประโยชน์เกื้อหนุนกัน เขามีลูก 2 คน คือ ปีเตอร์ และพอลล่า ที่เป็นคู่ขาคนหนึ่งของเขา

ไม่เคยมีข่าวว่าอลันมีบ้านเล็กบ้านน้อยที่มีลูกด้วยกันเล็ดลอดออกมา พวกเขาจึงคิดไม่ถึงว่าไอ้อลัน มันจะส่งลูกสาวนอกสมรสที่อยู่ในมุมมืดมาเหยียบจมูกเขาถึงที่แบบนี้

“เร่งคนของเรา ให้หาข้อมูลมาโดยเร็วที่สุด แล้วตอนนี้ส่งคนตามหาเธอหรือยัง”

“เรียบร้อยแล้วครับ”