EP1 - Start!

เป็นอย่างที่เพลิงบอกไม่มีผิด หมอนั่นนั่งนิ่งดูตั้งใจแข่งเกิน แต่มันดูน่า...ตลก! สำหรับสายตาของเขา รอยยิ้มเหยียดยกขึ้นที่มุมปากก่อนจะยักไหล่ออกมาราวกับเป็นเรื่องไร้สาระที่เขาไม่ใส่ใจ ไฟพูดพลางเดินก้าวเข้าไปในรถนั่งประจำที่ตำแหน่งคนขับ

"ไว้กูจะสั่งสอนพวกอวดเก่งแบบมันให้เข็ด"

“โชคดีเว้ย สอนเด็ก ๆ มันหน่อย” เพลิงอวยพรพลางยืนมือไปตบบ่าเพื่อนเบา ๆ

“ส่วนกูรอแดกของฟรี” พายุรู้ว่ายังไงเพื่อนชายของเขาก็ชนะแน่ ยังไงซะต้องได้เตรียมคอพร้อมสำหรับเครื่องดื่มฟรีในคืนนี้เหมือนทุกครั้ง

เขาหันไปมองรถคู่แข่งก็ได้แต่ส่ายหัวออกมา พวกมันช่างน่าเบื่อ น่าเบื่อมากที่กล้านัดแข่งทุกวันที่ 5 ของเดือน ใครสละสิทธิ์ไม่มาแข่งให้ถือว่าแพ้และเสียค่าปรับหนึ่งล้าน ทำให้ทุกวันที่ 5 ไฟต้องมาแข่งกับพวกมันแทบทุกเดือน แถมนี่ยังเหลืออีกหลายเดือนซะด้วยนะที่จะต้องเจอพวกมันให้ครบปี

“พวกมึงเตรียมปิดร้านรอกูได้เลย”

“จัดไป” เพลิงกับพายุเอ่ยแทบจะพร้อม ๆ กัน

เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เสียงบ่งบอกว่าการแข่งกำลังจะเริ่มดังขึ้น ทั้งสองถอยเข้ามายืนดูเพื่อนชายข้างสนาม ด้วยท่าทางสบาย ๆ เพราะยังไง คนที่รู้จักสนามนี้ดีก็ย่อมเป็นเพื่อนของเขา และครั้งนี้เขาเชื่อว่าไฟยังไงสามารถรักษาแชมป์ไว้ได้เหมือนเดิม

เมื่อรถยนต์ทั้งสองคันเตรียมพร้อม

บรื้น บรื้น บรื้น

เสียงท่อรถดังกระหึ่มไปทั่วสนาม พร้อมกับเสียงกรี๊ดบวกกับเสียงเชียร์

ไฟหันไปมองยังคู่แข่งที่อยู่ด้านข้าง ดวงตาคู่คมจ้องมองยังบริเวณดวงตาที่ถูกปิดด้วยกระจกดำทึบของหมวกกันน็อกคู่แข่ง เขามองไม่เห็นดวงตาด้านในอีกฝ่ายเลยสักนิด หากแต่คนอีกฝั่งกลับมองดวงตาคมของเขาได้เพียงฝ่ายเดียว

เขารู้ว่าเพราะอีกฝ่ายก็หันมามองเขาเช่นกัน

ก่อนที่แวบหนึ่งจะเกิดความคิดว่าคนด้านในนั้นไม่ใช่บุคคลที่เขาเคยแข่งมาก่อน เขาสัมผัสได้อย่างนั้น

แต่ก็เพียงแวบเดียวเท่านั้น!

เขาสะบัดความคิดกังวลเหล่านั้นออกไป คงเป็นไปไม่ได้ เขาคงคิดมากไปเองก่อนจะกลับมาโฟกัสกับสาวสวยหุ่นดีด้านหน้าที่กำลังจะชูผ้านับถอยหลังปล่อยรถ

เสียงเร่งเครื่องดังกระหึ่มออกมาจากท่อ ใจเขาเต้นแรงทุกครั้งที่ได้อยู่หลังพวงมาลัย และเมื่อได้สัญญาณหญิงสาวตรงหน้าลดธงลงพื้นเพื่อปล่อยรถ

บรื้นนนนนนนนน

Start!

บรื้นนนนนนนนนน

รถสองคันออกตัวอย่างสูสี เสียงกรี๊ดและเชียร์ดังลั่นแต่ไม่สามารถกลบเสียงของเครื่องยนต์ได้

สองสายตาเพื่อนสนิทอย่างเพลิงและพายุที่อยู่ข้างสนามจดจ่อไปที่รถของทั้งสองคันที่กำลังวิ่งแข่งขันกันบนสนามแข่ง หากไม่คิดไปเองครั้งนี้คนขับฝ่ายท้าแข่งดูมีทักษะที่ต่างไปจากครั้งก่อน ๆ มาก พวกเขาจำได้ดีเพราะเคยแข่งกันมาแล้วหลายสิบรอบ และทุกรอบคู่อริที่ท้าแข่งก็มีทักษะเฉพาะตัวจนเขาจำกันได้ แต่ครั้งนี้ต่างกัน! ตั้งแต่การออกตัว ดิฟท์เข้าโค้ง ทักษะต่าง ๆ ที่ใช้ แตกต่างจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด!

จวบจนใกล้ถึงรอบเส้นชัย เมื่อถึงโค้งสำคัญในการตัดสิน จากที่เพลิงและพายุนั่งมองอยู่ขอบสนาม ทั้งสองไม่อาจจะนั่งติดเก้าอี้ได้อีกต่อไป

ตอนนี้ไฟขับนำคู่แข่งอยู่ แต่ไม่นานคันด้านหลังก็ไม่ยอมแพ้ไล่บี้หวังแซงเพื่อขับนำให้ได้แต่ไม่เป็นผล

เมื่อถึงโค้งวัดใจโค้งสุดท้ายเขาก็จะเข้าเส้นชัยได้เป็นคนแรก อีกเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น

แต่ทว่า...

ช่วงโค้งอันตรายนั่น ไฟกลับเสียจังหวะ จู่ ๆ คู่แข่งใช้ทักษะดริฟเข้าโค้งเร่งจังหวะไล่ช่วงชิงอันดับขับนำเขาได้สำเร็จพร้อมกับวิ่งเข้าเส้นชัยไปต่อหน้าต่อตา!

“เชี่ย!!”

ไฟอึ้งตาค้างกับทักษะดริฟเมื่อครู่ที่สามารถแซงนำรถเขาเพื่อเข้าโค้งจนล้อเกิดเป็นควัน ทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้ที่อีกจะทำได้ เพราะแข่งกันมาไม่รู้กี่รอบก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะดริฟเทพอย่างนี้ได้สักครั้ง

“เชี่ยเอ๊ย” เสียงไฟสบถอย่างหัวเสีย หงุดหงิดกับความชะล่าใจของตัวเอง เมื่อรถจอดสนิท ไฟก็ยังหัวเสียไม่หาย เขาถอดหมวกกันน็อกออกพร้อมกับหันไปบอกเพื่อนชายทั้งสองที่กำลังวิ่งเข้ามาหา

“เกิดเหี้ยไรขึ้นวะ” พายุรีบวิ่งเข้ามาถามด้วยความสงสัย จังหวะเมื่อกี้เพื่อนชายของเขาพลาดท่าเสียเองหรือเพราะอีกคนเก่งขึ้นกันแน่

“ไม่รู้! มึงจัดการที่เหลือต่อด้วย” ไฟตอบอย่างหงุดหงิด เขาหัวเสียเป็นอย่างมากก่อนจะเอ่ยบอกให้เพลิงและไฟ ไปจัดการส่งมอบรถให้อีกฝ่ายตามคำขอก่อนที่ตัวเขาจะเดินขึ้นไปยังห้องพักท่ามกลางเสียงโห่ร้องของผู้ที่เข้ามาเชียร์

โคตรจะหัวเสียให้กับความพ่ายแพ้ในครั้งนี้

และที่สำคัญ!

โคตรจะหัวเสียที่ต้องสูญเสียรถคันโปรดที่ถูกใช้เป็นสิ่งเดิมพันให้กับคู่แข่งไป

“กูเอารถของกูคืนแน่ ไอสัส มึงกับกูได้เจอกันอีกแน่” ไฟกัดฟันกรอด! ก่อนจะเดินออกไปจากสนาม

เมื่อการแข่งขันสิ้นสุดลงรู้ผลแพ้ชนะ ฝ่ายท้าแข่งล้มที่หนึ่งของสนามได้สำเร็จ กลายเป็นแชมป์ที่หนึ่งของสนามเสียงโห่ร้องให้กับอดีตแชมป์ดังกึกก้องไปสนาม ผู้คนที่เข้ามาดูต่างรู้สึกถึงชัยชนะต่างกันออกไป

เว้นก็แต่...

คู่แข่งปริศนาในชุดนักแข่งสวมหมวกกันน็อกมิดชิดก้าวลงจากรถที่เข้าเส้นชัยเป็นคันแรก ก่อนจะเดินมุ่งไปยังรถตู้กระจกทึบที่อยู่ภายใต้อาคารสนามแข่งปลอดจากสายตาผู้คน โดยไม่สนใจสิ่งรอบตัวเลยสักนิด

เพราะหน้าที่ของ ‘เธอ’ หมดลงแล้ว

เรื่องแพ้ชนะเธอไม่สน สนแค่เพียง...หน้าที่ของเธอจบ

ปัง!

“ทำดีมาก เกินความคาดหมาย ไม่คิดว่าเธอจะชนะมันได้ด้วย” เมื่อฉันขึ้นมาบนรถตู้ที่จอดรออยู่ก็พบกับคนที่จ้างวานให้ฉัน มาแข่งแทน

ใช่ ฉันสวมรอยเข้ามาแข่งในครั้งนี้ ก็เพื่อ...

“ไหนล่ะเงิน”

เพื่อเงิน...คือสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดในตอนนี้ไม่ว่าจะแลกมาด้วยอะไรก็ตาม

ไม่ว่าสิ่งที่ทำจะอันตรายหรือเสี่ยงตายแค่ไหน

ขอแค่ได้เงินมาก็พอ