EP 3 ข่มเหง nc

EP 3

...“ไอริน”...

“คุณผู้ชายอย่าฮื่อๆ อย่าทำไอริน”มือทั้งสองข้างของฉัน พยายามผลักอกของคุณผู้ชายออกจากตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีผลกระทบที่ทำให้คุณผู้ชายนั้นนอกจากตัวของฉันเลย แรงของฉันน้อยนิดนัก สู้แรงของเขาไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

“อื้มไอริน”ใบหน้าของคุณผู้ชาย พร้อมกับน้ำเสียงของเขา ที่กำลังเพิกเพลินเพราะว่าใบหน้าของเขานั้นซุกไซร้อยู่ที่คอของฉันแต่ฉันไม่เคยมีความสุข หรือว่าสนุกกับการกระทำของเขาเลย แม้แต่ครั้งเดียวฉันโกรธและเกลียดในสิ่งที่เขาทำกับฉันมากแต่ฉันไม่สามารถหนีไปไหนได้ เพราะว่าแม่ของฉันยังอยู่ที่นี่และท่านก็ไม่ยอมไปไหน

“ฮึ๊กอื้อ”ต่อให้ฉันขัดขืน หรือพยายามดิ้นเท่าไหร่ ฉันก็ไม่มีวันหลุดพ้นหรอก ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เขาจะทำกับฉัน หลายครั้งต่อหลายครั้ง ฉันเจ็บทั้งตัวและทั้งใจมาตลอด มือหนาทั้งสองข้างเปลี่ยนจากจับแขน เพราะว่าฉันเลิกขัดขืนแล้ว กลายมากุมที่เนินอกของฉันทั้งสองข้าง พร้อมกับบีบและเข็มขยำแรงๆ

“ไม่ไหวแล้ว”เขานั่งอยู่บนลำตัวของฉันโดยที่คร่อมฉันไว้ ก่อนที่เขานั้นจะปลดกระดุมเสื้อของตนเอง และผู้หญิงเสื้อลงไปที่เตียงด้านล่าง

“อื้ม”ริมฝีปากอุ่นๆ งับขบตามคอของฉันเลื่อนลงไปเรื่อยๆ จนถึงเนินนม และเขาก็ใช้มือขยำ ก่อนที่จะใช้ปากนั้นไปนับและดูด พร้อมกับลิ้นที่เลียชิมส่วนเสื้อผ้าของฉัน ไม่ต้องถามถึงเสื้อผ้า เขาปลดออกหมดทุกชิ้น จนไม่เหลืออะไรติดร่างกายแม้แต่ชิ้นเดียว

“จ๊วฟๆ”หลังจากที่เขาเชยชมเนินอกของฉันจนพอใจแล้ว เขาพรมจูบลงไปจนถึงท้องน้อยของฉัน และเลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆก่อนที่จะฉันค้าของฉันเป็นรูปตัวเอ็ม

“ซี๊ดส์~ฮึ๊ก”ถึงแม้ว่าฉันจะร้องไห้แต่ฉันก็มีความรู้ สึกรู้สึกว่าเขาทำอะไรกับฉัน

“อาส์~โอ้ย” เขาก็ทำกับฉันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และหลังจากที่เขาเชยชมโหนกนูนของฉันจนพอใจ เขาลุกขึ้นมายืนที่ขอบเตียง

“ไม่ทำค่ะ”เขาบังคับฉันทำแบบนี้หลายครั้งแต่ครั้งนี้ ฉันจะไม่ทำฉันกำลังลุกเพื่อที่จะหนี แต่เขานั้นรีบคว้าแขนของฉันไว้และดึงกลับ

“ได้ไอรินได้ ชอบความรุนแรงใช่ไหม”เขาจับมือของฉันทั้งสองข้าง เอามารวมกันก่อนที่จะเอาผ้ามามัดมือของฉันไว้

“ไอรินเจ็บ”ฉันมองหน้าของเขาทั้งน้ำตาและบอกว่าฉันเจ็บ แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่คิดจะสงสารฉันเลยแม้แต่นิดเดียว

“ชอบไม่ใช่หรอความรุนแรง พูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง”ชีวิตของคนเราไม่เท่ากันจริงๆนะทำไมฉันจะต้องมาถูกทำร้ายแบบนี้ด้วย

พรึ่บ!! หลังจากที่เขามัดมือของฉันเสร็จ เขาผลักให้ฉันนอนหงายท้องลงราบไปกับเตียง และเขามานั่งอยู่ตรงข้างหน้าของฉันโดยที่อยู่ด้านข้างซ้ายเขาจับหน้าของฉันให้หันมาหาแก่นกายของเขา

“อม”จะหันหน้าหนีไปไหนได้ล่ะ มือของฉันก็ถูกมัดฉันต้องทำตามที่เขาบอก

“อื้ม ~อึก~ฮึ๊ก”แก่นกายที่จุกอยู่ในลำคอและเขาก็กระเเท๊กเข้าไปจนฉันหายใจไม่สะดวกก่อนที่เขาจะถอดออก

“เฮือก~ฮื่อๆ”ใบหน้าของเขายิ้มดูมีความสุข และเขาก็ลงไปที่ขาของฉัน พร้อมกับแก่นกายนั้นเสียบเข้ามาในช่องสวาทของฉันด้วยความแรง

ปึก!! พลับๆๆๆ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อ มือทั้งสองข้างจับขาชี้ขึ้นฟ้า และกระแท๊กเอวใส่จนเสียงดังลั่นห้อง

“ฮื่อๆ โอ้ยเจ็บ”ฉันร้องออกมาว่าเจ็บเพราะว่ามือของเขานั้นมาบีบที่เนินนมของฉันทั้งสองข้างด้วยความแรง

“ไม่ไหวแล้ว อ๊าส์~อื้มส์”ในเมื่อเขาก็ทำฉันจนเขาเสร็จ และดึงแก่นกายนั้นออกจากช่องสวาทของฉันพร้อมกับยืนดูฉันด้วยความสมเพช

“ถ้าไมเล่นตัวตั้งแต่ทีแรก ก็คงไม่เจ็บแบบนี้หรอก”คำพูดที่เย็นชาและสายตาที่น่ากลัวต้องมาหาฉัน

“ฮื่อๆ คุณผู้ชายข่มเหงคนที่ไม่มีทางสู้ คุณผู้ชายทำร้ายฉัน คุณผู้ชายไม่คิดบ้างหรอถ้าวันหนึ่ง มีคนมาทำร้ายน้องสาวของคุณผู้ชายแบบนี้ คุณผู้ชายจะรู้สึกยังไง”เมื่อฉันพูดแบบนี้ออกไป เขารีบก้มลงมาหาฉันพร้อมกับใช้มือขวาบีบคางของฉันไว้

“อย่ามาปากดีนะไอริน อย่าแช่งน้องสาวของฉัน ฉันทำเธอฉันก็ให้เงินเธอฉันไม่ได้ทำฟรีๆ”

“อึกฮื่อๆ แล้วถามไอรินบ้างหรือยังคะ ว่าไอรินอยากได้หรือเปล่า”ปกติแล้วฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด หรือว่าเถียงอะไรแต่ในครั้งนี้ฉันอยากระบายความในใจออกไป และให้เขาได้รู้สึกบ้าง ว่าถ้าฉันเป็นน้องสาวของเขาเขาจะรู้สึกยังไง

“ถ้าไม่อยากได้ คงไม่แบให้ฉันหรอก”นั่นแหละคำพูดทิ้งท้ายของเขาก่อนออกไปฉัน ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาแล้วแหละ ชีวิตของฉัน ฉันหวังว่าฉันจะหลุดพ้นจากตรงนี้

ตัดมาในตอนเช้า

ในเช้าวันนี้ ฉันมีสอบและฉันต้องรีบตื่นแต่เช้า มาช่วยแม่บ้านคนอื่นๆทำงานบ้าน ส่วนเรื่องทำกับข้าว ฉันไม่ค่อยได้ยุ่งเพราะว่ามีแม่บ้านประจำอยู่แล้ว หน้าที่ของฉันคือเก็บกวาดเช็ดถูและนำเสื้อผ้าไปซัก

“ไอรินกินข้าวก่อนสิ”พี่แม่บ้านคนหนึ่งได้ชวนฉันกินข้าว เพราะว่าเขารู้ว่าฉันนั้นกำลังจะไปสอบ

“ขอบคุณนะคะพี่ แต่ไม่ทันแล้วค่ะขอตัวก่อนนะคะ”ฉันรีบวิ่งกลับมาที่ห้องเพื่อเปลี่ยนชุด

“แกจะรีบไปไหน”แม่ของฉันยืนอยู่ข้างหน้าห้องพร้อมกับถามว่าฉันจะรีบไปไหน

“ไอรินรีบไปสอบค่ะแม่ ขอทางหน่อย”แม่ของฉันยืนขวางหน้าประตูเลย

“ฉันอยากกินมะม่วงดอง ไปซื้อให้ฉันก่อนสิสอบตอนไหนก็สอบได้”

“ไม่ทันหรอกแม่ เดี๋ยวตอนสอบเสร็จไอรินจะซื้อกลับมาฝากนะ”ฉันพยายามที่จะแทรกตัวเองเข้าห้อง แต่ถูกแม่ของฉันผลักออกจนฉันล้มหงายท้องลงไปกับพื้นดิน คือฉันต้องเปื้อนดินอีก

“แม่”ร่างกายของฉันบอบช้ำพอแล้วตั้งแต่เมื่อคืน

“ทำไม ห้ะ! ทำไมฉันใช้ให้ไปซื้อของไม่ได้ แกรีบมากใช่ไหม ไม่ต้องสอบไม่ต้องเรียน”แม่เปิดประตูห้องของฉันก่อนที่จะไปหยิบชุดนักศึกษาของชั้นมาเหวี่ยงลงที่พื้นดิน และใช้เท้าเหยียบย่ำ ฉันรีบคลานไปจับขาของแม่ไว้ฉันมีชุดนักศึกษาแค่สองชุด

“แม่อย่าซิ! แม่ ฮื่อๆเปื้อนหมดเลยไอรินจะไปสอบ”ฉันหยิบเสื้อขึ้นมากอดไว้ในตอนนี้มันเปื้อนดินหมดแล้ว

“จำไว้ไอริน ชีวิตแกจะต้องไม่เจริญ ชีวิตแกจะต้องตกต่ำ และอยู่กับดินแบบนี้ตลอดชีวิตจำไว้”มือขวาของแม่จับผมของฉันให้เงยขึ้น ราวกับว่าจิกหัวของฉัน และพูดคำเหมือนกับคนที่เกลียดฉันมาเป็นชาติ

“ฮื่อๆไอรินผิดอะไร ทำไมแม่ถึงเกลียดไอรินขนาดนี้”มีแต่เพียงหยดน้ำตาที่อยู่เคียงข้างฉันสินะ