EP 2 แม่รังเกียจ

EP 2

...“ไอริน”...

ในทุกๆครั้ง ฉันดูแลตัวเองตลอดเขาว่าฉันรู้ถ้าเกิดฉันไม่กินยาคุม ฉันจะต้องท้องเพราะว่าคุณผู้ชายทำร้ายร่างกายฉันบ่อย ฉันอยากออกไปจากที่นี่ แต่แม่ของฉันไม่ไปและเขาก็ดีใจเมื่อเขาได้รู้ว่าคุณผู้ชายทำร้ายฉัน ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแม่ถึงไม่รักฉันเลย ยิ่งนานวันอยู่ไปเรื่อยๆแม่ยิ่งหลงรักคุณหนูสกาวเดือน

ก๊อกๆ ในขณะที่เสียงเพลงยังไม่เงียบ งานวันเกิดยังไม่จบลง มีคนมาเคาะประตูฉันหวังว่าจะไม่ใช่คุณผู้ชายนะ

“ใครหรอคะ”

“ฉันเอง เปิดประตูให้หน่อยสิ”เป็นเสียงผู้หญิง ถ้าจำไม่ผิดต้องเป็นเสียงของคุณนายหญิงแน่ๆ ฉันรีบลุกมาเปิดประตูและใช่จริงๆด้วย

“คุณนายหญิงมีอะไรให้หนูรับใช้หรอคะ”

“ฉันรู้มาว่าเธอเองก็เกิดวันนี้เหมือนกับลูกสาวของฉัน ฉันก็เลยเอาของขวัญมาให้”ฉันก้มมองของขวัญ ในมือของคุณผู้หญิงเป็นกล่องกำมะหยี่ขนาดยาว ไม่มากนักคุณผู้หญิงเอาของขวัญมาให้ฉันด้วยหรอ

“ขอบคุณนะคะ แต่หนูรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”ฉันยกมือไหว้คุณผู้หญิง และก็บอกกับท่าน ฉันรับของขวัญจากเขาไม่ได้หรอก ฉันซึ้งน้ำใจนะ ที่เขาอุตส่าห์เอามาให้ฉัน

“รับไว้เถอะนะ ผู้ใหญ่ให้ของไม่รับดูน่าเกลียด”แล้วคุณผู้หญิงก็จับมือของฉันพร้อมกับเอากล่องมาใส่มือให้ คือฉันต้องรับไว้

“หนูขอบคุณนายหญิงอีกครั้งนะคะ”คนนายหญิงแล้วก็พยักหน้า ก่อนที่จะใช้มือขวานะลูกหัวของฉันเบาๆ เมื่อฉันมองตาเขาทำไมฉันสัมผัสได้ ว่าฉันรู้สึกผูกพันเขาดูอบอุ่น ไม่รู้สิหรือว่าฉันคิดไปเองเพราะว่าแม่ของฉันไม่เคยทำแบบนี้

“มีอะไรขาดเหลือบอกกับฉันนะ”

“คุณแม่คะ มาทำอะไรที่นี่ค่ะ”คุณนายหญิงสะดุ้ง เมื่อคุณสกาวเดือนเดินเข้ามา และพูดเสียงดังใช่คุณสกาวเดือนไม่ชอบฉันหรอก

“ไม่มีอะไรหรอกลูก เราไปกันเถอะ”คุณนายหญิงท่านจับแขนของลูกสาวเพื่อที่จะพาออกจากตรงนี้ แต่ดูเหมือนว่าคุณหนูสกาวเดือนเธอจะไม่ยอมไป เธอสะบัดมือออกแล้วเดินตรงมาหาฉัน

“เธอกล้าขอของขวัญจากคุณแม่ของฉันเลยหรอ”พรึ่บ! คุณหนูสกาวเดือนคว้ากล่องของขวัญ ที่คุณนายหญิงให้กับฉันไป

“คือเราไม่ได้ขอ”

“กล้าใช้คำว่าเรากับฉันเลยหรอ เธอมันแค่ลูกคนใช้ ไม่สิเธอเองก็เป็นคนใช้ อย่ามาแทนตัวเองว่าเรา คำว่าเรามีไว้กับเพื่อนเท่านั้น”

“สกาวเดือน ทำไมหนูพูดจาไม่น่ารักเลยลูกเอาของขวัญคืนไอรินไปเดี๋ยวนี้”คุณนายหญิงหยิบกล่องของขวัญในมือของคุณหนูสกาวเดือนยื่นให้กับฉัน

“คุณแม่คะ”

“กลับเข้าไปในบ้านสกาวเดือน”แล้วคุณนายหญิงก็จับแขนของคุณสกาวเดือนกลับเข้าไปในบ้าน

“นี่ไอริน! แกทำอะไรคุณหนู” ในขณะที่ฉันกำลังยืนดูคุณนายหญิง พาคุณหนูสกาวเดือนเข้าไปในบ้าน แต่จู่ๆแม่ของฉันว่าให้ฉันพร้อมกับเอามือมาผลักหัวของฉัน

“แม่หนูยังไม่ได้ทำอะไรเลย”

้เพรี๊ยๆๆๆๆ แม่ของฉันตีฉันด้วยมือเปล่าฟาดมาที่แขนทั้งสองข้าง ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันทำผิดอะไร ทำไมแม่ถึงโมโหฉันอีกแล้ว

“โอ้ยแม่! ฮึ๊ก! แม่เป็นอะไรแม่มาตีไอรินทำไม”ฉันพยายามขยับหนี และฉันก็ถามว่าทำไมแม่ถึงมาตีฉัน ฉันทำผิดอะไรทำไมฉันถึงไม่รู้ตัว

“แกมันไม่น่าเกิดมาจริงๆ มีแต่สร้างความเดือดร้อน ทำให้คุณหนูสกาวเดือนถูกดุ เห็นไหม กล้าขอของขวัญด้วยหรอ หึ เอามานี่”แล้วแม่ก็แย่งกล่องของขวัญที่คุณนายหญิงให้กับฉันไปแกะดู ในนั้นเป็นสร้อยข้อมือ

“นี่แนๆๆๆ”แม่โยนสร้อยข้อมือลงที่พื้น และใช้เท้าเหยียบขยี้ จนสร้อยข้อมือแตกหัก

“ฮื่อๆ แม่เกลียดไอรินมากเลยหรอ19 ปีที่ผ่านมา แม่ไม่เคยรักไอรินบ้างเลยใช่ไหม ไอรินไม่เคยขออะไรแม่เลยนะ แค่ให้แม่รับพวงมาลัยจากไอรินแม่ยังไม่

ผวะ !! ฉันมองหน้าแม่ และพูดยังไม่ทันจบฝ่ามือของแม่ฟาดตบพ่อมาที่ใบหน้าของฉัน

“ใช่จำไว้ ว่าฉันเกลียดแก! ถ้าเป็นไปได้หรือย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะบีบคอแกให้ตายตั้งแต่ออกแล้ว”แม่ใช้นิ้วชี้มาที่หน้าผากของฉัน และผลักเหมือนกับลังเกลียดฉันมากแล้วเขาก็เดินออกไป ฉันได้เพียงแต่คุกเข่าลงตรงสร้อยข้อมือที่แหลกอยู่ที่พื้น

“ฮื่อๆ ทำไมถึงต้องทำกับหนูแบบนี้ พ่อจ๋าพ่อทำอะไรไว้กับแม่ ทำไมแม่ถึงเกลียดหนูขนาดนี้”ทุกครั้งที่แม่ตีฉันหรือว่าแม่ดาให้ฉัน เขามักจะบอกและพูดเสมอว่าเขาเกลียดพ่อของฉัน ฉันไม่เคยเห็นหน้าพ่อไม่เคยรู้ว่าพ่อคือใคร แต่ฉันก็อยากรู้ว่าทำไมแม่ถึงเกลียดพ่อมาก

“เธอนั่น แม่ของเธอหรอ”มีผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาสวย หุ่นดีน่าจะมาในงานวันเกิดที่นี่แหละ เธอเดินมาหาฉันและนั่งยองยองลงช่วยฉันเก็บสร้อยที่มันแตกหักใส่กล่องพร้อมกับถามฉันใช้มือทั้งสองข้างเช็ดน้ำตา

“ฮึ๊ก! ค่ะ”

“ทำไมแม่ทำกับลูกแบบนี้อ่ะ ฉันเพิ่งเคยเห็นเหมือนกันเป็นแม่ลูกกันจริงๆหรือเปล่า”

“แม่ของหนูเองค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะหนูดื้อเขาก็เลยตีหนูขอบคุณนะคะที่ช่วยหนูเก็บ”

“เดี๋ยวสิ! แล้วหนูชื่ออะไร”

“ฮึ๊ก! หนูชื่อว่าไอรินค่ะ”

“เดี๋ยวฉันเอาสร้อยไปซ่อมให้นะ”ผู้หญิงคนนี้ก้มมองสร้อยของฉันและบอกว่าจะเอาไปซ่อมให้

“ค่าซ่อมแพงหรือเปล่าคะ”

“ไม่แพงหรอกเอามานะ เดี๋ยวฉันเอาไปซ่อมให้ 2 วันก็ได้แล้ว”

“เอิ่มม

“มีนา คุณมาทำอะไรตรงนี้ครับ”คุณผู้ชายเดินมาที่ฉัน ฉันกลัวแล้วก็ตกใจจนมือของฉันสั่น แต่เขาไม่ได้เข้ามาหาฉันนะ เขาเข้ามาหาผู้หญิงที่ยืนต่อหน้าฉัน ผู้หญิงคนนี้ชื่อว่ามีนา ดูคุณผู้ชายสนิทสนมกับผู้หญิงคนนี้มากเลยเนาะ เดินเข้ามาโอบกอดเอวของคุณมีนา

“สร้อยน้องขาด มีนาว่าจะเอาไปทำให้น้องค่ะ”

“ช่างเถอะเราเข้าไปในงานจะดีกว่าครับอย่าไปสนใจเลย”แล้วคุณผู้ชายก็พาคุณมีนาออกไป โดยที่คุณมีนายังหันมองฉันเขาทั้งสองคนทำไมดูเหมาะสมกันเนาะ