EP 1 งานวันเกิด

EP 1 งานวันเกิด

...“ไอริน”...

happy birthday to you happy birthday to you happy birthday happy birthday happy birthday to you

เป็นเสียงเพลงวันเกิดของคุณหนูที่ดังกล้องทั่วบ้าน ในวันนี้เป็นวันเกิดของคุณหนูสกาวเดือน และก็ตรงกับวันเกิดของฉัน ฉันเกิดวันเดียวกับคุณหนูเลย งานวันเกิดที่คุณท่านจัดให้ลูกสาวเป็นงานวันเกิดที่ยิ่งใหญ่ มีเพื่อนๆของคุณหนูมากันเยอะ คุณหนูเขาสวยเหมือนเจ้าหญิงเลยนะ ฉันได้เพียงแต่ยืนมองดูเขา ที่เขากำลังจะเป่าเค้กก้อนโต เชื่อไหม ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยได้เป่าเค้กเลยสักครั้ง เมื่อถึงวันเกิดฉันจะเอาดอกไม้ไปไหว้แม่ แต่แม่ก็ไม่เคยรับเลยสักหน ชีวิตของคนเราเกิดมาแตกต่างกันจริงๆเนาะ ยิ่งฉันมองภาพครอบครัวของเขารักกันฉันยิ่งสมเพชตัวเอง แต่ฉันไม่ได้อิจฉาเขาหรอกนะ

“สุขสันต์วันเกิดนะคะลูกสาวแม่ ขอให้หนูเป็นเด็กดีตั้งใจเรียนนะสกาวเดือน”

“สุขสันต์วันเกิดนะครับ ลูกสาวพ่อพ่อรักหนูนะ”

“สุขสันต์วันเกิดนะคะ น้องสาวของเฮียของขวัญเตรียมไว้ให้แล้วนะ”ทุกคนต่างอวยพรให้กับคุณหนูและพากันยิ้มเฮฮาอย่างมีความสุข ฉันก้าวถอยหลังออกมาจากตรงที่ฉันยืนดูอยู่

“ไอริน ไปไหนล่ะกับข้าวเยอะแยะเลยแวะมากินก่อน”ฉันยิ้มและพยักหน้าให้กับพี่แม่บ้านด้วยกัน แต่ฉันไม่ได้เดินเข้าไปหรอกนะ เพราะฉันจะไปหาแม่ของฉัน โดยที่ฉันเดินไปหยิบพวงมาลัย ที่ฉันซื้อมาไว้ในตอนที่ออกไปซื้อของมาทำกับข้าวทำอาหาร ในงานวันเกิดคุณหนูนั่นแหละ

“แม่จ๊ะ”แม่ของฉันยืนอยู่ในสวน แต่เขาหันมองมาทางงานวันเกิดของคุณหนู

“มีอะไรไอริน เดินมาแบบนี้ตกใจหมด”ฉันเดินเข้าไปหาแม่ พร้อมกับยื่นพวงมาลัย ให้กับเขา

“วันนี้เป็นวันเกิดของไอริน แม่อวยพรให้ไอ้รินหน่อยนะ”ฉันยิ้มก่อนที่จะยื่นพวงมาลัยให้กับแม่ และในครั้งนี้แม่ของฉันรับพวงมาลัยไปด้วยนะ คือทุกครั้งเขาจะไม่รับเลย

พรึ่บ! จู่ๆแม่ของฉันโยนพวงมาลัยลงพื้น

“กี่ครั้งกี่หนแล้วที่ทำแบบนี้ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่รับ ปัญญาอ่อนไร้สาระ ฉันไม่อยากให้แกเกิดมาหรอก เพราะว่าฉันเกลียดพ่อของแกไอริน! จำใส่หัวสมองไว้”แม่ฉันใช้นิ้วชี้มาที่หน้าผากของฉัน ก่อนที่เขาจะเอาเท้าเหยียบพวงมาลัยที่เขาโยนลงพื้น

“ฮึ๊ก”หลังจากนั้นแม่ก็เดินหนีไป ฉันคุกเข่าลงที่พื้น และเอามือไปจับพวงมาลัยมากอดทำไมแม่ถึงไม่รักไอ้รินบ้าง ทุกๆครั้งที่แม่โมโห แม่จะว่าและด่าฉันบอกว่าเกลียดฉันไม่อยากมีฉัน เพราะว่าเกลียดพ่อของฉันฉันไม่เคยเห็นหน้าพ่อตั้งแต่จำความได้ฉันเคยพยายามที่จะถามแม่แล้วแต่ก็ถูกด่ากลับทุกครั้ง

รีบเช็ดน้ำตาตัวเอง เรื่องแค่นี้เองคงจะเป็นเรื่องไร้สาระจริงๆนั่นแหละ เพราะฉันเดินกลับออกมา ฉันเห็นแม่ของฉันเดินไปหาคุณหนูพร้อมกับกล่องของขวัญ ฉันเลยแอบมองอยู่ตรงพุ่มไม้

“คุณหนูคะ แม่ เอ้ย น้าเตรียมของขวัญวันเกิดให้คุณหนูด้วยค่ะ”แม่ของฉันยืนกล่องของขวัญ ที่ห่อด้วยกระดาษของขวัญอย่างสวย กล่องไม่เล็กไม่ใหญ่ยื่นให้กับคุณหนูมีแม่ของฉันเตรียมของขวัญไว้ให้คุณหนูด้วยหรอ

“ขอบคุณค่ะ”คุณหนูสกาวเดือนรับกล่องของขวัญไปจากแม่ของฉัน ซึ่งแม่ของฉันมีหน้าตาที่ยิ้มแบบมีความสุข แต่ทุกอย่างกับไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด คุณหนูสกาวเดือนโยนกล่องของขวัญลงที่พื้นพร้อมกับใช้เท้าซ้ายเหยียบกล่องของขวัญ

“ไม่จำเป็น ที่จะเอาของขวัญอันไร้ค่ามาให้กับฉัน จำเอาไว้เธอมันแค่คนใช้อย่าสะเออะ”กล่องของขวัญนั้นถูกเหยียบก่อนที่คุณสกาวเดือนจะผลักแม่และเดินออกไปฉันเห็นแม่ของฉัน เอามือเช็ดน้ำตาตัวเอง แต่ฉันไม่ได้เข้าไปหรอกนะ เพราะว่าฉันรู้ถ้าฉันเข้าไปในตอนนี้เขาก็คงโมโห และด่าว่าฉันหรือไม่ก็ลงไม้ลงมือกับฉันอีก ฉันเดินกลับมาที่ห้องก่อนที่จะปิดไฟลง

พรึ่บ!! ฉันใช้ไฟแช็ค 1 อันจุดไฟขึ้นพร้อมกับอธิษฐาน และขอให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีกว่านี้ ขอให้แม่รักฉันบ้าง ก่อนที่จะเป่าลมใส่ไฟแช็คให้มันดับลง ไม่มีหรอกนะเค้กก้อนโตไม่มีหรอกคําอวยพรจากคนอื่นรวมถึงผู้ที่เป็นแม่มีเพียงแต่หวยพรให้ตัวเอง

“ขอให้ไอรินมีความสุขบ้างได้ไหม”ฉันได้เพียงแต่ก่อนเข่าตัวเองร้องไห้อยู่ในที่มืดๆ ได้ยินเสียงเพลงเสียงเฮฮาจากข้างนอก

แคร๊ก!! จู่ๆประตูห้องของฉันก็ถูกผลักเข้ามา ผู้ชายตัวใหญ่ที่เดินตรงเข้ามาหาฉันคือคุณผู้ชายฉันรีบลุกขึ้นทันที

“คุณผู้ชาย”งานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูยังไม่จบลงเลย และทำไมคุณผู้ชายถึงมาเร็วจัง

“ตกใจฉันมากเลยหรอไม่น่าตกใจนะเพราะเราก็...”สายตาของคุณผู้ชายมองหน้าฉันและก้มมองเรือนร่างของฉัน จนสุดที่ขาฉันรู้สึกกลัวจนต้องถอยหลังหนี

“คุณผู้ชายต้องการอะไรคะ เดี๋ยวไอรินออกไปทำให้”

“ป่าวฉันก็แค่ผ่านมา ไม่เห็นประตูห้องเปิดเห็นแสงไฟก็คิดว่าใครจะเผาบ้านเลยแวะมาดู”

“ค่ะ”

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

“ป่าวค่ะ”คำว่าเปล่าของฉันแต่น้ำตาไหลออกมาทั้งสองข้าง ในวันนี้ฉันรู้สึกเจ็บมากฉันเอาพวงมาลัยไปไหว้แม่แต่แม่กลับไม่รับแถมแม่ยังเอาของขวัญไปให้คนอื่น

“ก็ดี และอย่าหมกตัวอยู่แต่ในห้องออกไปช่วยเหลือคนอื่นดูแลแขก อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูได้เข้าใจคำนี้ป่าว”

“ค่ะ”

“อื้อคืนนี้หลังเที่ยงคืนฉันจะมาหา”

“ไม่เอาค่ะ”

“ทำไมไอริน! จำไว้นะฉันอยากได้อะไรต้องได้”คุณผู้ชายเดินตรงมาหาฉันโดยที่ใช้มือขวาบีบค้างของฉันพร้อมกับพูดตะคอกใส่หน้า

“ฮึ๊ก”