ลูกเมียน้อย ,: Ep.4 บีบไข่ ?

ลูกเมียน้อย Nc [ ซัน ]

Ep.4

?.....“ต่าย”.....?

หลังจากที่เราโดนน้ำที่ไอ้ซันมันขับรถเหยียบใส่เราแล้วคือเราก็เปื้อนแต่เราต้องไปมหาลัยเพื่อเรียนไง 1 อาทิตย์มีเพียงแค่ 1 วันโกรธมันหรือเปล่าบอกตามตรงว่าโกรธจนน้ำตาไหล มันไม่สมควรที่จะมาแกล้งเราแบบนี้ด้วยซ้ำเรามาแบบเปื้อนๆนั่นแหละพอเข้ามาที่มหาลัยก็มีคนมากมายที่มองมาทางเราเราไม่สนหรอก แค่เราเปื้อนป่ะเราไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย

“ต่ายไปโดนอะไรมาเนี่ยทำไมถึงมอมแมมขนาดนี้”เป็นเสียงของเพลงพิณที่เดินมาหาเราพร้อมกับจับเสื้อเราดู

“พอดีหมามันกัดก็เลยมาแบบนี้ ”

“มีปัญหากับ ลูกเลี้ยงของแม่เธอหรอ”

“อื้อไปเรียนเถอะเดี๋ยวลงมาแล้วจะเล่าให้ฟัง”

“แล้วจะขึ้นไปแบบนี้เนี่ยนะ”

“อื้อเราโอเคไม่อายหรอกก็แค่เปื้อน”

“เอาแบบนี้นะเดี๋ยวต่ายขึ้นไปเรียนก่อนเดี๋ยวผมในช่วงเวลารอผมไปซื้อเสื้อให้ใหม่ ”เป็นเสียงของเสี่ยกล้าสามีของเพลงพูดขึ้นเขาบอกว่าเขาจะไปซื้อเสื้อให้เราใหม่

“ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณนะคะ เรียนแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็กลับบ้านแล้วค่ะไปเถอะเพลง ”

“จ้า” เพลงเธอเดินกอดแขนของเรามาโดยที่ไม่ได้กลัวเปื้อนเลยด้วยซ้ำนี่แหละเพื่อนของเราคือเราดูเพลงออกตั้งแต่เราตัดสินใจช่วยเธอตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว เพลงเป็นคนดีน่ารักเราดีใจนะที่มีเพื่อนเป็นเพลง อยากอยู่กับเพลงเหมือนเดิมแต่คงเป็นไปไม่ได้ไงเพราะว่าเธอก็มีครอบครัวแล้วมีลูกมีสามีส่วนเราก็ทำหน้าที่ของเราไปตั้งใจเรียนพร้อมกับดูแลแม่ไปด้วยถึงแม้ว่าจะต้องอยู่ในความลำบากเพราะว่ามีคนคอยแกล้งก็เถอะเราจะสู้ให้ถึงที่สุดหลังจากที่เราเรียนเสร็จในวันนี้กลับไปมันเจอเราแน่นอน !!

หลังจากเรียนเสร็จคือต้องเรียน 2 ช่วงในช่วงเช้ากับช่วงบ่ายรายวิชาเหมือนเย็นตอนช่วงเที่ยงแล้วก็กินข้าวที่มหาลัยนั่นแหละเพลงกับเสี่ยกล้าก็กินกับเราด้วยเช่นกัน พอเราเรียนเสร็จเสี่ยกล้ากับเพลงมาส่งเราที่หน้าบ้านของ ไอ้ซันก็คือเราอยู่ที่นี่ไง

“ขอบคุณนะคะเสี่ยกล้าขอบใจนะเพลงเอาไว้เจอกันอาทิตย์หน้า”

“เค! บ๊ายบายดูแลตัวเองด้วยนะฝากบอกแม่ด้วยว่าคิดถึง”

“อื้อเดี๋ยวเราบอกเขาให้เอาไว้มีโอกาสพาน้องแก้มมาหาเราบ้างนะคิดถึงจัง”

“ได้เลยค่ะป้าต่าย ”

“บ๊ายบายจ้ะ” พอเราเดินเข้ามาในบ้านคืนมีคนมาเปิดรั้วหน้าบ้านให้เราอยู่แล้วไง! ในตอนนี้คนขับรถกำลังล้างรถของไอ้ซันอยู่คือล้างเสร็จแล้วแหละกำลังขัดเงาแล้วมันเดินออกมาพร้อมกับแต่งตัวดูดีวันนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งมันไม่ได้ไปเรียนอยู่แล้วก็คงจะออกไปเที่ยวนั่นแหละอารมณ์ดีเดินผิวปากมาเชียว

“ฮ่าๆเป็นยังไงบ้างลูกเมียน้อย” เรายืนของเราอยู่เฉยๆแต่มันเดินเข้ามาหาเราเอง เราหยิบถังน้ำที่ลงขับรถเขาเอาใส่น้ำยาล้างรถไว้ก่อนที่จะสาดมัน!!

ฟิ้ว! พรึ่บ ซ่า

“โอ้ยทำบ้าอะไรเนี้ย” หลังจากที่มันเปียกคือทั้งหน้าแล้วก็หัวรวมถึงชุดมันด้วยน้ำยาล้างรถก็เกือบเต็มกระแป๋งเช่นกัน

“ความรู้สึกเป็นยังไงบ้าง”

“มึงทำกูต่าย”

“เออไงทีเมื่อเช้านี้มึงยังทำกูเลยหายกัน”

“ได้ในเมื่อกูเปื้อนหึมานี่มึงก็ต้องเปื้อน”พรึ่บก็จู่ๆมันพุ่งเข้ามาหาเราพร้อมกับกอดเราแน่นคือพยายามพลักมันก็ไม่ออก

“โอ้ยไอ้ซันไอ้เวรปล่อยกู”

“หึ! ปล่อยหรอได้นี่ๆๆ” ยังเอาหน้าของมันมาถูกับหน้าของเราอีกต่างหากน่ารังเกียจที่สุด

“ทำอะไรกันน่ะซันทำอะไรต่ายลูก”เสียงพูดของคุณลุงหรือว่าพ่อของไอ้ซันพูดขึ้นจึงทำให้มันหยุดก่อนที่เราทั้งคู่จะหันไปมองที่หน้าประตูไม่เพียงแต่พ่อของมันยืนอยู่ยังมีแม่ของเรายืนมองอยู่เช่นกัน

“อ๋อเปล่าครับพ่อพอดีผมกลับต่ายนั่งเล่นกันทำความรู้จักกันไงเราทั้งสองคนก็เป็นพี่น้องกันแล้วใช่ไหมจ๊ะต่าย”บอกแล้วว่าคำพูดของมันแอบแฝงที่สุดมันไม่เคยเป็นความจริงเลย

“ไอ่ซันคิดจะทำอะไร”เรามองหน้ามันพร้อมกับคำพูดคือเราไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรไง

“เอาสิบอกกับเขาไปว่าเรากำลังทะเลาะกันแม่ของเธอกำลังป่วยอยากให้แม่ของเธอตายไวก็พูดไปเลย ”คือเราเงียบแม่ของเรากำลังป่วยจริงๆเราไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจเราก็คิดมากเรื่องที่เรากับไอ้ซันทะเลาะกัน

“ยังไงหนูต่ายมันทำอะไรหนูหรือเปล่า ”พ่อของไอ้ซันถามเราอีกครั้งคือถึงเราจะไม่ชอบเขาแต่เขาเป็นคนดีนะไม่ค่อยยุ่งวุ่นวายอะไรกับเราหรอกมีแต่ให้เงินเราเราก็ไม่รับเช่นกัน

“ไม่มีอะไรค่ะเราทั้งสองคนดีกันแล้วกำลังทำความรู้จักกัน ”

“จริงหรอลูก”เราพยักหน้าให้กับแม่เราคำพูดของแม่เราดูเศร้าๆเสียงแหบๆคือเราไม่รู้ว่าเขา อาการเป็นอย่างไรบ้างเพราะว่าทุกครั้งที่ไปหาหมอคุณลุงพาไปโดยที่เราไม่เคยได้ไปกับเขาเลยส่วนเรื่องยาเขาเป็นคนกินเองเราจะจัดให้แต่แม่ไม่ยอม

“อย่างนั้นก็ดีแล้ว ถ้ามันทำอะไรบอกกับลุงนะ”

“ค่ะ” จากนั้นทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในบ้าน คือมันยังกอดเราอยู่ไงขู่เก่งรังแกผู้หญิงเก่งหรอได้!!

พรึ่บ!!

“โอ้ยต่ายอีโรคจิตอึก”เราเอามือไปจับเป้ามันเเละบีบไงมันสะดุ้งแล้วปล่อยที่มันกอดเราอยู่หึดีนะมันไม่ได้ใส่กางเกงยีนส์

“เป็นยังไงล่ะมึงจุกไหมฮ่าๆ”ถึงกับตัวงอเลยทีเดียวเรายิ้มพร้อมกับหัวเราะก่อนที่จะเดินเข้าบ้านแบบผู้ชนะ

“ฝากไว้ก่อนเถอะมึงถ้ามีโอกาศกูจะเเทงให้ยับเลย”

“ไม่มีวันนั้นแน่นอน”

“อีลูกเมียน้อย”

“เออ”