Ep.2. สายเปร์ !

Ep 2

..“ณดา”..

เรากำลังนั่งดูทีวีเพราะช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาของคุณพ่อที่เขาจะต้องทำงานเราไม่อยากเข้าไปกวนท่านไงแต่เราอยากออกไปซื้อของซื้อของใช้ส่วนตัวของเราหมดแต่ก็เป็นความคิดที่ดีที่เราจะออกไปเราจะให้พี่เมคาพาเราไปห้างสักหน่อย

“นมคะเดี๋ยวน้องณดาจะออกไปข้างนอกนมเอาอะไรหรือเปล่า”เราเอ่ยถามนมเพื่อที่จะถามว่าเขาจะเอาอะไรหรือเปล่านมส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มให้เรา

“คุณหนูจะออกไปกับใครหรอคะให้นมไปเป็นเพื่อนหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวน้องไปขอคุณพ่อแล้วให้พี่เมคาพาไปอุ๊บให้เมคาพาไป”คุณพ่อสั่งห้ามเราเรียกลูกน้องว่าพี่หรือว่าน้าอะไรทั้งนั้นเพราะว่าลูกน้องก็คือลูกน้องแต่เราไม่ได้คิดอย่างคุณพ่อไงแต่ช่างเถอะต้องทำตามที่คุณพ่อบอกลับหลังคุณพ่อกับนมเราค่อยเรียกพี่

“ไปขอคุณพ่อก่อนนะคะถ้าคุณพ่อไม่ให้ไปห้ามออกไปนะ

“ค่ะ”เรายิ้มให้กับนมแล้วก็เดินตรงไปที่ห้องทำงานของคุณพ่อก่อนที่จะถึงแล้วก็ยกมือมาเคาะประตูคุณพ่อตอบกลับออกมาว่าให้เราเข้าไปได้เราจึงเปิดประตูเข้าไปคุณพ่อยิ้มเมื่อเห็นหน้าเรา

“คุณพ่อคะน้องจะขอออกไปห้างไปซื้อของใช้ส่วนตัว”เราเดินไปใกล้ๆคุณพ่อที่โต๊ะทำงานนั่นแหละคุณพ่อยิ้มพร้อมกับหยิบเงินสดในลิ้นชักวางไว้ให้กับเรา 1 ปึก

“น้องเอาเงินไปนะคะแล้วน้องจะไปกับใครไปกับนมหรอ”

“เปล่าค่ะน้องจะให้ลูกน้องของคุณพ่อขับรถไปให้เพราะว่าน้องไม่อยากไปกับลุงขับรถเขาขับรถช้าน้องขอให้เมคาพาน้องไปนะคะ”คือเราก็พูดกับคุณพ่อตามตรงนั้นแหละเราไม่รู้ว่าคุณพ่อจะให้ไปหรือเปล่าเพราะเราไม่เคยที่จะออกมากับลูกน้องคุณพ่อเป็นการส่วนตัวเลยสักครั้งอย่างมากก็ไปกับลุงขับรถแล้วก็นมนอกนั้นคุณพ่อพาเราไป

“ได้สิน้องไม่ว่าน้องต้องการอะไรพ่อหาให้ได้เสมอเดี๋ยวพ่อจัดการให้น้องไปรอที่รถเลยลูกดูแลตัวเองนะคะเด็กดีของพ่อ”เราดีใจแล้วก็ตื่นเต้นมากเลยอ่ะคือเราจะได้ไปกับพี่เมคาเรายิ้มให้กับคุณพ่อก่อนที่จะเดินเข้าไปหาท่านแล้วก้มไปกอดท่านคุณพ่อเอามือยีหัวเราเบาๆพร้อมกับก้มจูบหน้าผากเรา

“แฮร่น้องไปก่อนนะคะแล้วน้องจะซื้อขนมอร่อยๆมาฝากคุณพ่อสู้ๆนะคะ”เรายกมือบ๊ายบายคุณพ่อแล้วก็เดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเราสบายใจที่สุดเรามีความสุขที่สุดเราโชคดีจังที่ได้เกิดมาเป็นลูกคุณพ่อ หลังจากนั้นเราก็เดินออกมาตรงหน้าบ้านคือใจเต้นแรงมากเลยอ่ะเมื่อเห็นพี่เมคาเดินออกมาหาเรา

“คุณหนูจะให้ผมขับรถพาไปหรอครับ”พี่เมคาเขาพูดกับเราพร้อมกับก้มหน้าคือก็ต้องตามมารยาทนั่นแหละเขาเป็นลูกน้องคุณพ่อเราไงแต่เราไม่ค่อยชอบเราอยากให้เขาพูดปกติกับเรามากกว่า

“พูดตามปกติได้หรือเปล่าค่ะน้องก็คนธรรมดาเหมือนกันพี่เมคาก็คนธรรมดาไม่ต้องเคารพน้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะเอาไว้เคารพคุณพ่อคนเดียวพอ”เราบอกกับพี่เมคาพร้อมกับมองหน้าเขาแล้วก็ยิ้มส่วนพี่เมคาเงยมองหน้าเราพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเขาก็คงจะงงนั่นแหละแต่ต่อให้ทำหน้างงยังไงพี่เมคาก็หล่ออยู่ดีถึงจะดูโหดๆก็เถอะ

“ไม่ได้หรอกครับเดี๋ยวคุณท่านจะว่าผมเชิญคุณหนูไปที่รถครับ”เหอะเราพูดก็ไม่ฟังเราเลยไม่เป็นไรเราก็เดินมาที่รถพอมาถึงรถพี่เมคาเขาก็เปิดประตูให้กับเรา

“เชิญครับ”

“ขอบคุณค่ะ”เรายิ้มให้พี่เมคาอีกครั้งก่อนที่จะก้าวขาขึ้นรถพี่เมคามองเรานิ่งๆหรือว่าเขาไม่ชอบเรานะทำไมดูเหมือนเราบังคับเขามาเลยพี่เมคาได้ขับรถออกคือเรานั่งอยู่เบาะหลังไงแต่เราอยากไปนั่งเบาะหน้าคู่กับพี่เขาเราเลยตัดสินใจ

“จอดซ้ายมือหน่อยค่ะ”สายตาที่มองผ่านกระจกมาที่ใบหน้าของเราคือเรานั่งหลังเราเห็นไง

“จอดทำไมหรอครับ”

“น้องบอกให้จอดพี่ก็ต้องจอดสิคะ”เราพูดขึ้นอีกครั้งจึงทำไห้เขาตบไฟยกเลี้ยวพร้อมกับจอดข้างซ้ายมือเราเปิดประตูลงอย่างไวพี่มาคากำลังจะปลดเข็มขัดเพื่อที่จะลงรถแต่ไม่ทันหรอกเราเปิดประตูด้านหน้าแล้วเข้ามานั่งก่อนพี่เมคามองหน้าเรา

“ทำไมคุณหนูถึงมานั่งข้างหน้าแบบนี้ล่ะครับมันไม่เหมาะสม”

“ก็รถคันนี้เป็นรถของคุณพ่อน้องน้องสามารถนั่งตรงไหนก็ได้ไม่ใช่หรอคะหรือว่าพี่เมคารังเกียจน้อง”เราหันกลับไปพูดกับพี่เมคาแบบดื้อๆนั่นเเหละ

“ok ครับตามสบาย”

แง๊วหลังจากที่พี่เมคาครับแล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลยเพียงแต่เปิดเพลงเบาๆบนรถเราก็ไม่รู้จะถามอะไรเขาทำไมเราถึงมีความสุขจังได้นั่งใกล้พี่เขาด้วย

ห้าง

เราเดินเลือกซื้อของซึ่งพี่เมคาก็เดินตามหลังเราเพื่อถือของให้เราจนซื้อของเสร็จตอนนี้เราเดินมาถึงโซนเสื้อผ้าแล้วเห็นเสื้อผู้ชายแล้วมันเท่ดีมันน่าจะเหมาะกับพี่เมคานะ

“พี่เมคาว่าตัวนี้เท่หรือเปล่าคะ”มือด้านซ้ายของเราหยิบเสื้อที่แขวนอยู่ขึ้นมาชูให้กับพี่เมคาดูเขาหันมองแบบนิ่งๆเหอะทำไมชอบนิ่งเนี้ยน้องไม่ปลื้มเลยนะ

“ครับ”

“คำว่าครับของพี่น้องไม่รู้เลยค่ะว่าความหมายมันคืออะไรไม่เท่หรือว่าเท่หรอคะ”

“เท่ครับ”

“อย่างนั้นเอาตัวนี้ก็ได้ค่ะ”เรายื่นเสื้อให้กับพนักงานที่ยืนอยู่ข้างเราพร้อมกับยื่นบัตรเครดิตที่คุณพ่อให้มานั่นแหละเสื้อตัวนี้ราคาแพงพอสมควรเพราะเป็นของแบรนด์ดังเราตั้งใจซื้อเพื่อที่จะไห้พี่เมคาเลยนะเนี้ย

“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณผู้หญิงกราบขอบพระคุณที่เข้ามาอุดหนุนทางร้านนะคะ”พนักงานยกมือไหว้เราพร้อมกับยื่นถุงเสื้อแล้วก็บัตรคืนเรา

“น้องซื้อไห้คะ”เรายื่นถุงเสื้อที่เราซื้อให้กับพี่เมคาเขาทำหน้างงแล้วมองหน้าเราเรายิ้มกว้างเลยแหละ

“ให้ผมทำไมครับ”ถ้าเราบอกไปว่าเราชอบเขามันจะดูน่าเกลียดไปหรือเปล่ายังไม่รู้อีกหรอไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวสักวันพี่ก็จะรู้ว่าน้องแอบชอบพี่

“น้องอยากซื้อให้ค่ะรับไว้เถอะนะคะถ้าพี่ไม่รับน้องจะฟ้องคุณพ่อว่าพี่ไม่ดูแลน้องในวันนี้”

“แต่คุณหนูคือผมรับไว้ไม่ได้จริงๆ”

“น้องไม่สนค่ะแต่ถ้าพี่จะเอามันไปทิ้งก็แล้วแต่พี่เพราะว่าน้องซื้อให้พี่แล้วไปดีกว่าค่ะน้องหิวแล้วซื้อขนมกลับบ้านไปกินกัน”เราก็เดินนำหน้าพี่เขาพร้อมกับยิ้มเรารู้ว่าพี่เขาไม่เอาไปทิ้งหรอกและซื้อขนมนู่นนี่นั่นมากมายพร้อมกับกลับบ้านเรานั่งเบาะหน้ามาเหมือนเดิมไม่สนหรอกคือเราจะนั่งไงอยากนั่งใกล้ๆพี่เขา

“คุณหนูครับจะถึงบ้านแล้วลงไปนั่งข้างหลังดีกว่าไหม”พี่เมคาขับรถชะลอลงพร้อมกับถามเรา

“ไม่เอาค่ะน้องจะนั่งตรงนี้”

“ถ้าคุณท่านเห็นคงดูไม่ดีไปนั่งข้างหลังเถอะครับ”

“ก็ได้ค่ะแต่มีข้อเเลกเปลี่ยน”เราหันหน้าไปหาพี่เขาเเล้วพี่เมคาตบไปยกเข้าข้างทางเหมือนเดิมแล้วก็หันหน้ามามองเราพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเชิงสงสัยว่าเราจะมีข้อต่อรองอะไรกับเขา

“ข้อแลกเปลี่ยนอะไรหรอครับ”

“ฟ๊อด~นี่ไงคะข้อแลกเปลี่ยนคริๆ”เราขยับไปหอมเเก้มข้างซ้ายของพี่เมคาฟ่อดหนึ่งพี่เมคานิ่งคือเหมือนกับตกใจก่อนที่จะหันหน้ามองเราเเต่เราเขินคือหอมเขาเองก็เขินเองไงเลยรีบเปิดประตูรถลงเเล้วมานั่งเบาะหลัง

“คุณหนู”

“มีอะไรหรอคะขับไปสิน้องอยากกลับบ้าน”เราทำหน้านิ่งพร้อมกับจ้องมองหน้าพี่เขาในกระจกที่เขายังทำหน้างงพร้อมกับมองเราผ่านกระจกมาเช่นกันแต่เราเขินเราทำอะไรไม่ถูกไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราถึงทำไปแบบนั้นมันดูน่าเกลียดมากใช่ไหม

บ้าน

เมื่อรถจอดพี่เมคาเดินมาเปิดประตูให้กับเราเเล้วเเม่บ้านคือคนอื่นนะไม่ใช่นมวิ่งออกมารอรับของเรากฌไห้เจาหยิบในส่วนขิงเรานั่นเเหละ ส่วนขนมของพี่เมคาเราถือไว้เเล้วพร้อมกับยื่นให้เขา

“นี่คะขนมของพี่”ยังมองเราแบบงงๆอีกต่างหากเราเลยยื่นใส่มือให้เขา

“ฝากให้พี่เหม1ถุงนะคะไปเเล้วคะเอาไว้น้องจะชวนไปอีกอ่อ~อย่าลืมใส่เสื้อที่น้องซื้อให้ด้วยนะ”