Ep.1. อ้อนพ่อ !

ลูกสาวนายหัว Nc

Ep.1

"คุณพ่อขา"เด็กสาวรีบวิ่งลงมาจากบันใดเพราะเธอเห็นคุณพ่อของเธอกลับมาจากทำงานผู้เป็นพ่ออ้าแขนทั้งสองข้างเพื่อโอบกอดลูกสาวพร้อมกับรอยยิ้มกว้างให้กับลูกสาว

"หื้มจุ๊บหายเหนื่อยเลยลูก"มือหนาด้านขวายกมาวางบนหัวลูกสาวเบาๆพร้อมกับโยกเเล้วก้มจูบหัวลูกสาวนั้นอย่างเอ็นดูเด็กสาวกอดพ่อพร้อมกับเงยหน้ายิ้มหวาน

“เหนื่อยไหมค่ะคุณพ่อวันนี้น้องณดาทำบัวลอยกับป้าแจ่มคุณพ่อทานบัวลอยฝีมือน้องณดานะ”เขามองลูกสาวที่เธอกำลังโตเป็นสาวเขาภูมิใจที่เลี้ยงลูกมาได้ดีมีมารยาทไม่เกเรไม่ดื้อเเถมยังรักเขามากอีกต่างหาก

“เอ๋~คุณพ่อจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม”จากที่สีหน้าของน้องณดาที่ยิ้มอยู่ต้องหุบยิ้มลงพร้อมกับทำหน้ามุ่ยแล้วเอามือมากอดอกมองคุณพ่อของเขาแบบงอนๆ

“น้องงอนเเล้วคะ”

“โอ๋เอ๋ไม่งอนค่ะคุณพ่อหยอกเล่นค่ะป่ะไหนไปเอามาให้คุณพ่อชิมฝีมือหน่อยซิว่าจะอร่อยแค่ไหนน๊า”

“โอเคคร๊ารอสักครู่นะคะฟ๊อด~คริๆ”ก่อนที่น้องณดาเธอจะเดินไปที่ในครัวเธอเขย่งหอมเเก้มคุณพ่อของเธอก่อนแล้วยิ้มหวานไห้แบบน่ารัก

สวัสดีค่ะเราชื่อณดา อายุ 19ปี น้ำหนัก 48 สูง167 หน้าคมขาวหมวยตอนนี้เราเรียนมหาลัยเเล้วเเต่ช่วงนี้ปิดเทอมเราเลยอยู่บ้านเราเป็นคนพูดเพราะอ่อนหวานขี้อ้อนเราไม่ชอบออกไปไหนเราเป็นโรคกลัวฝนกลัวเสียงฟ้าร้องแล้วก็ความมืดเรามีเพื่อนอยู่2คนแต่ไม่ค่อยได้เจอกันนอกจากเวลาเรียนเท่านั้น เรารักคุณพ่อมากคุณพ่อของเราเป็นนักธุรกิจที่มีธุรกิจมากมายเเล้วก็รวยมหาศาลเลยแหละเเต่เราไม่ค่อยรู้ว่าธุรกิจอะไรบ้างหรอกส่วนคุณแม่ของเราได้เสียไปตั้งเเต่คลอดเราแล้วคุณพ่อบอกกับเราว่าวันที่เราลืมตาดูโลกรถของคุณพ่อประสบอุบัติเหตุโดยที่มีคุณเเม่นั่งไปด้วยเเล้วอาการคุณพ่อกับคุณแม่สาหัสคุณพ่อไม่รู้สติหลายวันส่วนคุณหมอช่วยเราไว้ได้คือผ่าเราออกเเต่คุณเเม่ไม่อยู่กับเราเเล้วนั่นเเหละสิ่งที่คุณพ่อบอกเรา ถามว่าเราเสียใจหรือป่าวที่เกิดมาไม่ได้เจอหน้าคุณแม่เราก็เสียใจนะเเต่ภูมิใจเเล้วก็ดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกท่านทั้งสองคนถึงแม้ว่าคุณเเม่ของเราจะไม่อยู่เเต่คุณพ่อดูเเลเราเลี้ยงเรามาด้วยความรักความห่วงใยไม่เคยตีเราไม่เคยว่าเราเลยเรากับคุณพ่อรักกันมาก

คุณพ่อของเราหรออายุ52ปีแต่ยังหนุ่มแล้วก็หล่อไม่น้อยทุกคนเรียกคุณพ่อว่านายหัวใช่คุณพ่อเราเป็นคนใต้ครึ่งหนึ่งแต่เราไม่ได้อยู่ที่ใต้เราอยู่ที่กรุงเทพ!คุณพ่อเราเป็นคนที่ดุนะเเต่เเค่กลับลูกน้องถ้าถามว่ามีคนอยากมาเป็นเเม่เลี้ยงของเราไหมมีเยอะเพราะคุณพ่อเรารวยเเต่คุณพ่อไม่เคยเอาใครเข้ามาบ้านเลยแม้เเต่ครั้งเดียวคุณพ่อจะมีลูกน้องคนสนิทคอยตามอยู่สองคนคนแรกชื่อพี่เหมอีกคนชื่อพี่เมคาทั้งสองคนหล่อมากเเต่ดูโหดๆโดยเฉพาะพี่เมคาเเต่เราว่าน่ารักดีนะเราชอบแอบมองพี่เมคาบ่อยๆ เเฮร่!!

“มาแล้วคะบัวลอยฝีมือน้องณดา”เรายกถาดที่เราเอาถ้วยบัวลอยใส่มาเเล้วยกออกมาให้คุณพ่อเองแม่บ้านจะทำไห้เเต่เราไม่ยอมคือเราขอทำเองจะได้พิเศษสำหรับคุณพ่อของเราไง

“หื้มน่าตาสวยเชียว”คุณพ่อก้มมองในถ้วยบัวลอยแล้วยิ้มหวานไห้เราเรานี่ยิ้มแก้มเเทบแตกเลยแหละ เราชอบที่คุณพ่อชมชอบที่คุณพ่อยิ้มแล้วก็หัวเราะ

“ลองทานดูนะคะน้องลุ้นว่าจะอร่อยไหม”เรานั่งที่เก้าอี้พร้อมกับจ้องมองคุณพ่อที่กำลังเอาช้อนตักบัวลอยเข้าปากคุณพ่อทานเข้าไปพร้อมกับทำตาโตเเล้วก็ยิ้ม

“หื้มบัวลอยอะไรเนี้ยอร่อยที่สุดในโลกเลย”เราดีใจเเล้วยิ้มกว้างให้กับคุณพ่อนี่เเหละความสุขของเรากับคุณพ่อ

ตัด..

หลังจากที่คุณพ่อทานบัวลอยเสร็จเรียบร้อยคุณพ่อก็เข้าไปทำงานในห้องทำงานของท่านเรานั่งอยู่ที่โซฟาเเล้วนึกได้ว่าเราทำขนมเยอะเราเลยเดินเข้ามาในครัวเพราะว่าจะตักขนมไปให้พี่เหมกับพี่เมคาทาน

“คุณหนูจะตักขนมหรอคะเดี๋ยวนมทำให้ค่ะ”ป้าเเม่บ้านคนนี้เลี้ยงเราเเล้วก็สอนอบรมเราหลายๆอย่างคือเราเรียกว่านมคือเเม่นมของเรานั่นแหละ

“ไม่เป็นไรคะนมเดี๋ยวน้องตักเองน้องจะเอาไปไห้พี่เหมกับพี่เมคาทาน”เรายิ้มหวานไห้ป้าเเม่บ้านคนที่เราเรียกว่านมนั่นเเหละก่อนที่จะถือถาดเดินออกมาที่สระว่ายน้ำเพราะเราเห็นพี่เหมกับพี่เมคานั่งอยู่ที่นี่

“คุณหนู”ทั้งสองหนุ่มเห็นเราเขารีบลุกขึ้นเเล้วก้มหัวให้เราคือเราไม่ค่อยชอบเเต่ก็ต้องเป็นแบบนี้แหละคุณพ่อเราบอก

“นั่งเหมือนเดิมก็ได้คะน้องเอาขนมมาให้พี่ทานน้องทำเยอะเลย”เราก็ยกถ้วยขนมวางไว้ไห้ผู้ชายสองคนที่ไม่แม้เเต่จะมองหน้าเราด้วยซ้ำ

“ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้คะน้องไม่ใช่คุณพ่อซะหน่อยน้องไม่ว่าหรอก”พี่เหมมองหน้าเราพร้อมกับยิ้ม ซึ่งเเตกต่างจากพี่เมคาเขามองหน้าเรานิ่งๆเราก็ยิ้มไห้พี่เขาเหมือนเดินนั่นเเหละแล้วเดินหันหลังมาทำไมน้องเขินพี่เมคาจังเนี้ยเเค่ได้เข้าไปเห็นหน้าพี่เมคาไกล้ๆหัวใจของน้องก็เต้นแรงแล้วคะ