14 แลกของขวัญ
พอประตูห้องปิดลงพราววรินทร์ก็รีบเอากล่องของขวัญออกจากถุงใบใหญ่ เธอค่อยๆ แกะกระดาษออกอย่างเบามือแล้วพอเห็นว่าข้างในเป็นอะไรก็ยิ้มแก้มปริ
ตุ๊กตารูปต้นกระบองเพชรมีลำต้นสีเขียวอ่อนและมีหนามสีน้ำตาลประดับอยู่เป็นลวดลาย ต้นกระบองเพชรนี้อยู่บนกระถางสีส้มอิฐทั้งหมดทำด้วยผ้าสัมผัสแล้วนิ่มมือ
“นิ่มจัง” พราววรินทร์พูดกับตัวเองจากหลังจากที่ได้กอดตุ๊กตา แล้วหญิงสาวเห็นว่าด้านล่างของกระถางมีซิปอยู่ด้วยเธอรูดซิปลงช้าๆ แล้วดึงผ้าห่มผืนเล็กที่ซ่อนอยู่ในนั้นออกมา
“อ๋อหมอนผ้าห่มนี่เองถึงว่านิ่มจัง เข้าใจเลือกเหมือนกันนะนายปาล์ม”
หญิงสาวจัดตุ๊กตาและผ้าห่มลงเตียงนอนสีฟ้า จากนั้นก็ถ่ายรูปแล้วรีบอัพรูปลงหน้าฟีดของตัวเองพร้อมข้อความ
‘กระบองเพชรต้นใหม่ น่ารักที่สุด’
หญิงสาววางโทรศัพท์บนเตียงแล้วตัวเองก็เดินเข้าห้องน้ำ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วพราววรินทร์ก็กลับมาดูหน้าฟีดอีกครั้งก็มีบรรดาเพื่อนๆ มากดถูกใจและคอมเม้นต์ใต้รูปกันอย่างสนุกสนาน
‘ต้นนี้ลืมรดน้ำยังไงก็ไม่ตาย 555’
‘ตุ๊กตานี้เหมาะกับเธอที่สุดเลยจ้ะเอริน’
‘น่ารักมากซื้อที่ไหนมาจ๊ะ??? ชี้เป้าด่วนๆ’
หญิงหญิงสาวยังไม่ทันได้ตอบกลับคอมเม้นต์ของใคร ข้อความทางไลน์ก็ปรากฏมาที่หน้าจอโทรศัพท์ของเธอ
‘ชอบของขวัญไหม’ สิปปกรถามเธอไปอย่างนั้นทั้งๆ ที่ตัวเองก็รู้อยู่แล้วเพราะเพิ่งจะแอบไปดูหน้าเฟสของเธอก่อนที่จะโทร. หา
‘ชอบสิ น่ารักมากเลย’ เธอตอบสั้นๆ จากนั้นชายหนุ่มก็วิดีโอคอลมา
“เอริน ขอดูหน่อยสิว่าเอาตุ๊กตาผมไว้ตรงไหน”
“นี่ไง” พราววรินทร์สลับเป็นกล้องหลังให้เขาดูตอนนี้ตุ๊กตาของเขาวางรวมกับตุ๊กตาอีกหลายๆ ตัวบนเตียงนอนของหญิงสาว
“ผมดีใจเอรินชอบ” สิปปกรรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยซื้อตุ๊กตาให้ผู้หญิง
“ขอบใจมากนะ นายรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบต้นกระบองเพชร”
“ผมเห็นว่ามันน่ารักดีเท่านั้นเอง ไม่คิดว่าจะตรงกับที่คุณชอบ” คนตอบอมยิ้ม
“อืม แล้วนี่ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ”
“นอนไม่หลับครับ” เขาทำสีหน้าเศร้า
“ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้น คิดจะมาขอยานอนหลับล่ะสิอย่าหวังเลย” พราววรินทร์รู้ทันเขา
“อ้าว ทำไมทีเมื่อคืนยังเป็นคนให้เองทั้งๆ ที่ไม่ได้ขอเลยนะ”
“ก็นั่นมันเมื่อคืน แล้วยาพวกนี้กินบ่อยๆ ที่ไหนกันแค่ฉันแอบให้ในกินเมื่อคืนฉันก็ผิดแล้ว”
“ผมนอนไม่หลับจริงๆ นะ ขออีกแค่คืนเดียวเอง” สิปปกรยังตื้อไม่เลิก
“ก็นอนฟังเพลงไป”
“อยากฟังเอรินร้องเพลงมากกว่า”
“อย่าเลย ถ้านายได้ยินเสียงพี่คงจะหลอนไปนานเลยแหละ” เธอหัวเราะร่วนเพราะเป็นคนร้องเพลงเพี้ยนอย่างที่สุด
“เอรินครับ” เขาปรับน้ำเสียงนุ่มลง
“อะไรอีกละ พี่จะนอนแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า”
“ผมอยากขอตุ๊กตาสักตัวได้ไหมครับ” ชายหนุ่มทำเสียงอ้อน
“ได้สิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปซื้อให้ อยากเอาตัวอะไรล่ะ”
“ผมไม่ได้อยากได้ตัวใหม่ ผมอยากได้ตุ๊กตาในห้องเอรินนั่นแหละ ผมขอตัวหนึ่งได้ไหมเห็นมีตั้งหลายตัว”
“จะเอาไปทำไม มันเก่าแล้วนะ”
“ก็ผมจะเอามานอนเป็นเพื่อน จะได้นอนหลับไง ถ้าคืนนี้ไม่ตุ๊กตามานอนเป็นเพื่อน ผมคงต้องนอนไม่หลับแน่ๆ เลยแล้วพอนอนไม่หลับพรุ่งนี้เช้าผมก็ตื่นสายและคงต้องไปทำงานแบบไม่ค่อยมีสติ หัวหน้างานที่คอยจ้องจะเล่นงานผมอยู่ด้วย แล้วถ้าเกิดมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เขาคงไม่ให้ผมผ่าน แล้วผมคงจะจบไม่พร้อมเพื่อนแน่ๆ เลย”
“โอ้ย...ไม่ต้องชักแม่น้ำทั้ง 5 มาขนาดก็ได้ พี่จะให้นายตัวหนึ่งก็ได้เลือกเอาจะเอาตัวไหน”
“ขอเข้าไปเลือกที่ห้องได้ไหม” สิปปกรขยับตัวจะเดินออกไปหาเธอที่ห้อง
“ไม่ได้หรอกนี่มันดึกแล้ว นายเป็นผู้ชายจะเข้ามาห้องของผู้หญิงดึกๆ แบบนี้ ใครรู้เข้าพี่ก็เสียหายน่ะสิ”
“ผมไม่ทำอะไรเอรินหรอกน่า” สิปปกรรีบบอก
“บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้ แล้วตกลงจะเอาไหมตุ๊กตาน่ะ”
“เอาสิเอา อย่างนั้นเอรินเอากล้องไปใกล้ๆ หน่อยสิ ผมจะได้เลือกถูก” เขามองตุ๊กตาที่มีทั้ง ตุ๊กตาหมีตุ๊กตาหมา แมวและมีอยู่ตัวหนึ่งที่สะดุดตาเขา
“เอริน ผมขอตัวนั้นได้ไหมตัวที่มันมีผมสีฟ้า” เอรินนิ่งไปสักพักก่อนจะตอบตกลงเพราะเธอเองก็ไม่ได้ชอบตุ๊กตาตัวไหนเป็นพิเศษถ้าจะยกให้เขาสักตัวก็คงไม่เป็นไร
“ได้สิ แต่ถ้าในเอาตัวผู้ชายผมสีฟ้าไปนายก็ต้องเอาตัวผู้หญิงผมสีชมพูไปด้วยนะ”
“ผมขอแค่ตัวเดียวเองนะครับ”
“ก็สองตัวนี้เป็นคู่แฝดกันน่ะสิ นายจะมาแยกออกไปอย่างนี้ไม่ได้”
“อ๋อ...มันไม่ได้แยกไปไหนไกลสักหน่อย ผมเอาตัวผู้ชาย เอรินก็เอาตัวผู้หญิงก็ถูกแล้วน่า อย่าคิดเยอะเลย ไหนว่าง่วงแล้วไง”
“โอเค โอเค ถ้างั้นมาเอาที่หน้าห้อง” เธอกดวางสายแล้วเดินไปหน้าประตู สิปปกรยังอยู่ในชุดเดิม
พราววรินทร์มองอย่างตำหนิ “ไปอาบน้ำแล้วก็รีบนอน” เธอทำสีหน้าจริงจังจนเอาไม่กล้าหือ
“ครับ ขอบคุณครับ ฝันดีนะ” พูดจบเข้าก็รีบเดินเข้าห้อง
หญิงสาวรู้สึกแปลกๆ ที่มีคนบอกฝันดี แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกดี
หลังจากเลิกงานพราววรินทร์ก็รีบกลับมาที่ห้องเธออยากรู้ว่าเพื่อนของสิปปกรเป็นอย่างไรบ้าง เธอเลือกที่จะรอถามเขาเพราะไม่อยากโทร. ไปถามเธอไม่รู้ว่าเขาฝึกงานเลิกกี่โมง อันที่จริงมีหลายอย่างที่เธอไม่รู้เกี่ยวกับเขา