ตอนที่13 ลับๆ ล่อๆ

วันถัดมา

ลี่ถังใช้วิชามิติเทพกลับมายังห้องปรุงโอสถภายในร้านสมุนไพรของชายชราอีกครั้ง

แต่ในครั้งนี้นางไม่ได้มาคนเดียว ลี่ซือ กับลี่หลินก็ติดตามมาด้วยเช่นกัน

ทันทีที่ก้าวเท้าเดินออกมาจากวงแหวนอักขระที่เปรียบดั่งประตูอีกบาน สีหน้าของลี่ซือก็ซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่จะทรงตัวยืนให้มั่นคงก็ยากลำบากอย่างยิ่ง

ชายหนุ่มสังเกตเห็นพื้นที่แปลกตา เขาก็อดแหงนหน้าขึ้นมองดูไม่ได้ ภาพตรงหน้าเป็นห้องๆ หนึ่ง ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของสมุนไพร อย่างน้อยนี่ย่อมไม่ใช่เรือนของตนอย่างแน่นอน

"นะ..น้องรอง ที่นี่ที่ไหนหรือ" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

"ร้านสมุนไพรของเถ้าแก่โจวสืออย่างไรเจ้าค่ะ"

"ฮะ?" ลี่ซืออุทานด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

เพียงชั่วพริบตาเดียว จากเรือนที่อยู่บนเชิงเขาแถบชานเมือง ทันใดก็มาปรากฏที่นี่งั้นหรือ?

ต่อให้ลี่ถังบอกก่อนแล้วก็ตามที แต่เมื่อเจอกับตาตัวเอง ลี่ซือก็ยังรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่ออยู่ดี

นี่ก็เป็นพลังของผู้ฝึกปรานงั้นหรือ?

"ฮ่าๆ สนุกจัง พี่สาวรอง หลินเอ๋ออยากเล่นแบบเมื่อกี้อีก อยากเล่นๆ" ลี่หลินกระโดดไปมาอย่างซุกซน เทียบกับลี่ซือแล้ว เด็กน้อยผู้นี้ดูเหมือนจะไม่ได้แปลกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย กลับรู้สึกสนุกเสียมากกว่า

"เอาเถอะๆ ไว้เจ้าจะได้เล่นอีกแน่นอนแต่ตอนนี้เรามีอย่างอื่นต้องไปทำ" ลี่ถังลูบหัวน้องเล็กอย่างเอ็นดู

จากนั้นลี่ถังก็พาทั้งสองเดินลงมาจากชั้นสองของร้าน ทำราวกับที่นี่เป็นบ้านของตัวเอง

พอมาถึงชั้นหนึ่ง ลี่ถังก็เห็นชายชรากำลังทำความสะอาดร้านอย่างอารมณ์ดี

แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงกลุ่มแขกที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร สีหน้าของชายชราก็พลันแปลเปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นทันที "นั่นใคร!" เขาตะวาดลั่นเสียงดัง แรงกดดันของพลังปรานแทบจะถูกปลดปล่อยออกมาทันที

"เดี๋ยวๆ ข้าเองเจ้าค่ะ" ลี่ถังรีบเอ่ยห้าม

ชายชราพลันหยุดชะงัก รู้สึกประหลาดใจบ้างเล็กน้อย ก่อนที่สีหน้าของเขาจะเผยถึงความยินดี จากนั้นรีบเข้ามาทักทายเด็กสาวอย่างนอบน้อมพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตร "ขออภัยๆ ข้าไม่รู้ว่าเป็นท่าน คิดอยู่แล้วว่านอกจากคุณหนูลี่คงไม่มีใครเข้ามาในร้านของข้าได้โดยที่ข้าไม่รู้ตัวเช่นนี้"

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ไม่ใช่ความผิดท่าน ข้าเองต่างหากที่ไม่ได้บอกท่านล่วงหน้าว่าจะมาที่นี่" ลี่ถังเอ่ยยิ้มๆ

ชายชราหัวเราะ แล้วจึงค่อยเบนสายตาไปมองคนทั้งสองที่อยู่ด้านหลัง ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนเป็นความแปลกใจและสงสัย หากแต่ไม่ได้เอ่ยถามออกมาตรงๆ

เห็นได้ชัดว่าชายชรายังไม่รู้สถานะของลี่ซืออย่างแน่ชัด รู้เพียงว่าชายหนุ่มอย่างน้อยก็ต้องเป็นคนของคุณหนูลี่ถัง ส่วนเด็กน้อยคนนั้นนับว่าพึ่งเคยเจอครั้งแรก ชายชราจึงแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับนางเลย

เห็นความสงสัยบนใบหน้าของชายชรา ลี่ถังจึงกระแอมทีหนึ่ง แล้วค่อยเอ่ยแนะนำทั้งสองให้กับชายชราได้รับรู้ "คนนี้คือลี่ซือพี่ใหญ่ของข้าเอง ท่านคงรู้จักบ้างแล้ว ส่วนนี่ลี่หลิน น้องสาวของข้า" นางเอ่ยแนะนำอย่างง่ายๆ

เมื่อได้รู้สถานะที่แท้จริงของทั้งสอง ชายชราก็พลันชะงักไปด้วยความประหลาดใจ

ทว่าเพียงไม่นานชายชราก็กลับมายิ้มอบอุ่นอีกครั้ง รู้ดีว่าต่อไปตัวเองควรทำเช่นไร

จากนั้นก็ประสานมือพร้อมกับเอ่ยว่า "โอ้ คุณชายลี่กับคุณหนูน้อยลี่หลินนี่เอง เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องเกรงใจ หากคุณชายลี่หรือคุณหนูน้อยลี่หลินมีอะไรให้ชายแก่คนนี่ช่วยเหลือ โปรดบอกข้ามาได้เลย"

สายตาของชายชรายามเมื่อมองทั้งสองราวกับปู่กำลังมองดูหลานสุดที่รักอย่างไรอย่างนั้น

ลี่ซือไม่รู้ว่าตัวเองตาฝาดไปหรือไม่ เห็นๆ อยู่ว่าเมื่อก่อนชายชราตรงหน้าผู้นี้แทบจะไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา แต่ตอนนี้ท่าทีของอีกฝ่ายเปลี่ยนไปราวกับไม่ใช่คนเดียวกัน ด้วยเหตุนี้ลี่ซือจึงได้แต่ยืนอ้ำอึ้งทำตัวไม่ถูกราวกับรูปปั้นหินอยู่อย่างนั้น

"เอ๋ ช่วยได้จริงๆ นะ งั้นหลินเอ๋ออยากกินขนม ท่านตาช่วยข้าได้หรือไม่" ลี่หลินเอ่ยพร้อมกับแววตาเป็นประกาย

ชายชราพลันหัวเราะ ได้ยินคำว่าท่านตาจากปากของเด็กสาวก็รู้สึกเอ็นดูความไร้เดียงสาของนางอย่างยิ่ง "คุณหนูน้อยอยากกินขนมงั้นรึ ได้สิๆ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เดี๋ยวข้าจะบอกคนไปซื้อมาให้"

"เย่ๆ" ลี่หลินกระโดดโลดเต้นอย่างอารมณ์ดี

"ว่าแต่คุณหนูลี่มาวันนี้มีธุระอะไรหรือขอรับ พอจะให้ชายแก่คนนี้ช่วยได้หรือไม่" ชายชราเอ่ยกับลี่ถังด้วยรอยยิ้ม

"ข้าอยากได้เตาปรุงโอสถ ท่านพอจะหาให้ข้าได้หรือไม่เจ้าค่ะ"

ชายชราสีหน้าแปลกใจ "คุณหนูจะเอาไปทำอะไรหรือขอรับ"

ลี่ถังว่า "จะเอาไว้ให้พี่ชายข้าฝึกปรุงโอสถหนะเจ้าค่ะ"

"หมายถึง.." ชายชราอดเหลือบมองลี่ซืออย่างตกตลึงไม่ได้

ลี่ถังยิ้มน้อยๆ จากนั้นนางยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้กับชายชรา "ส่วนนี่เป็นสมุนไพรที่ต้องการใช้ ข้าได้เขียนรายชื่อสมุนไพรไว้ในนี้หมดแล้ว วานท่านช่วยเตรียมไว้ให้หน่อย ยิ่งเยอะก็ยิ่งดีเจ้าค่ะ"

ชายชราหยิบกระดาษจากมือของเด็กสาวมาคลี่ดู ผ่านไปครู่ก็พยักหน้าพร้อมกับเอ่ยว่า "ไม่ใช่ปัญหาขอรับ สมุนไพรส่วนใหญ่ร้านของข้าเองก็มี" ชายชราลูบมือ แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าคาดหวัง "ว่าแต่ค่าตอบแทน.. ข้าขอเป็นดูวิธีการปรุงโอสถของคุณชายลี่ได้หรือไม่ขอรับ"

ลี่ถังเข้าใจเจตนาของอีกฝ่ายทันที

"ไม่มีปัญหาเจ้าค่ะ" นางไม่กังวลแม้แต่น้อยว่าอีกฝ่ายจะสามารถเรียนรู้และเข้าใจวิธีการปรุงโอสถได้ ในสถานการณ์ที่นางเป็นคนสอนและพี่ใหญ่เป็นสื่อกลาง

แม้จะเป็นการปรุงโอสถแบบทั่วไป แต่อย่าลืมว่าพี่ใหญ่ของนางนั้น มีเคล็ดวิชาเปลวเพลิงแห่งจิตวิญญาณอยู่ ไม่ว่าใครก็ยากจะเลียนแบบได้

จากนั้นทั้งสามก็เดินออกมาจากร้านของชายชรา

"ไปไหนกันต่อหรือ" ลี่ซือเอ่ยถามน้องรองอย่างสงสัย

"หลินเอ๋อหิวแล้ว ซื้อขนมให้กินหน่อย" ลี่หลินจับแขนของลี่ถังพร้อมแววตาออดอ้อน

ช่างน่าชังอย่างยิ่ง

ลี่ถังอดหัวเราะออกมาไม่ได้พร้อมกับลูบหัวน้องเล็กอย่างเอ็นดู ก่อนจะหันไปเอ่ยกับพี่ใหญ่

"ตามนี้แล้วกันเจ้าค่ะ"

ลี่ซือได้แต่ส่ายหัวยิ้มๆ อย่างจนปัญญา

อีกด้านหนึ่ง

ชายสวมชุดพ่อค้านั่งขายผลไม้อยู่ที่ฝั่งตรงข้าม เมื่อเห็นเด็กทั้งสามเดินออกมาจากร้านสมุนไพรโจวสือ ความสงสัยก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าทันที ก่อนจะรีบหยิบหินก้อนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วส่งกระแสพลังปรานกระตุ้น

ทันใดนั้นหินที่ดูธรรมดาก็เปล่งแสงสีเขียวอ่อนๆ เป็นเส้นๆ ออกมาราวกับรอยร้าว

"รายงายขอรับ ข้าพบเหตุผิดปกติ"

ไม่นานเสียงใสๆ ของหญิงสาวก็ดังตอบกลับมาจากในก้อนหิน "ว่ามา"

"มีเด็กสามคนเดินออกมาจากร้านเป้าหมาย หนึ่งเป็นชายอายุ 18 ปี เป็นผู้ฝึกปรานระดับปรานก่อเกิดขั้นต่ำ อีกสองคนเป็นเด็กผู้หญิงซึ่งหนึ่งในนั้นเป็นผู้ฝึกปรานเช่นกัน แต่ไม่ทราบระดับพลังขอรับ"

"นี่หรือผิดปกติที่เจ้าว่า?"

"ไม่ใช่ขอรับ มีสิ่งหนึ่งที่ข้ามั่นใจ ข้าไม่เห็นเด็กทั้งสามคนนี้เข้าไปในร้านเป้าหมายเลยตั้งแต่เมื่อวาน แต่เหตุใดถึงได้.." ชายสวมชุดพ่อค้าสีหน้าสับสน

"ตามไปอย่าให้คลาดสายตา ต้องรู้ให้ได้ว่าพวกเขาเป็นใครมาจากไหน แต่อย่าทำร้ายร่างกายพวกเขาเด็ดขาด"

"รับทราบขอรับ" ชายคนนั้นรับคำด้วยสีหน้าจริงจัง

จากนั้นเขาหันไปหาชายอีกสองสามคนที่แต่งตัวคล้ายกันข้างๆ แล้วพยักหน้า คนพวกนั้นก็พยักหน้าตอบกลับอย่างเข้าใจ แล้วจึงลุกเดินตามทิศทางที่เด็กทั้งสามคนเดินไปทันที