บทที่ 7

ภายในงานเลี้ยงแขกเหรื่อเริ่มมากันหนาตามากขึ้น จนสี่หนุ่มเพื่อนซี้ต่างเหล่าทัพที่เรียกว่าสนิทสนมกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมต้นกับหนึ่งสาวต้องพาตัวเองมายืนหลบมุม แต่มีบ้างที่บรรดาเพื่อนๆ ของน่านนทีจะแอบแวบไปหยิบขนมหวานมากินและเอ่ยชมจนกุลสตรีนึกระคายหูแต่ก็พูดอะไรมากไม่ได้เพราะดูเหมือนว่าน่านนทีเองก็สนับสนุนคำชมเหล่านั้นเหมือนกัน...ที่สำคัญดูเขาจะชื่นชมแม่ขนมหวานนั่นมากเสียด้วย...

“สวัสดีครับพี่ชิน พี่แพท พี่โทนี่...” อโณทัยในชุดสูทหล่อเนี๊ยบไม่ต่างจากคนเป็นพี่เดินเข้ามาทักทายบรรดาเพื่อนของพี่ชายอย่างสนิทสนมเพราะรู้จักกันมาตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก ก่อนจะหันไปฉีกยิ้มแกนๆ ให้กับกุลสตรีที่ดูเหมือนคุณเธอจะชูคอรอการทำความเคารพจากเขา แต่สุดท้ายก็ต้องหน้าม้านเพราะอโณทัยไม่คิดแม้แต่จะเอ่ยทัก และไม่สนสายตาไม่พอใจของพี่ชายตัวเองด้วย “พี่ซีเห็นพี่ช่อม่วงมั้ยครับ”

“อ๋อ...คุณช่อม่วงที่สวยๆ น่ารักๆ เจ้าของขนมพวกนี้ใช่มั้ย” อิทธิพัทธ์ได้ทีกล่าวเสียงระรื่น “คนอะไรก็ไม่รู้ นอกจากจะสวยแล้วเสียงก็หว๊านหวาน โน่นแหนะ ยืนคุยกับแขกอยู่มุมโน้น พี่จับตาดูตลอด”

“ขอบคุณครับ แล้วเอาไว้ค่อยคุยกันนะครับพี่ ผมขอตัวไปคุยงานกับพี่ช่อม่วงก่อน” ชายหนุ่มขยิบตาให้นายตำรวจหนุ่มอย่างคนขี้เล่นไม่ต่างกันมากนักแล้วก็หันหลังมุ่งหน้าไปหาชณิกามาศทันที และพอลับหลังน้องชายน่านนทีก็อดบ่นไม่ได้ที่น้องชายตัวแสบไม่เคารพว่าที่พี่สะใภ้

“ไอ้หมอนี่ นับวันยิ่งเสียมารยาทขึ้นทุกที”

“เอาน่าซี...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ กุลไม่ถือ” เสียงหวานเอ่ยปลอบคนรักทว่าในใจกลับรู้สึกเข่นเขี้ยวนึกอยากจะเอาเล็บยาวๆ ตะปบหน้ากวนอารมณ์ของอโณทัยสักทีสองทีแต่ก็ต้องฝืนยิ้มแสดงละครเป็นนางเอกเพื่อให้น่านนทีเห็นใจ รวมทั้งไม่ให้เพื่อนๆ ของเขาจับความไม่พอใจของเธอได้...รอก่อนเถอะ รอให้เธอเป็นสะใภ้ใหญ่เมื่อไหร่ แม่จะจัดการทั้งไอ้อโณทัย ทั้งนังวาลุกาและนังคุณหญิงหน้าเลือดนั่นให้จมดินเลยคอยดูเถอะ...

“แม่จะทำอย่างนี้จริงๆ หรือคะ” วาลุกเอ่ยถามมารดาที่ยืนอยู่หลังเวทีในชุดเรียบหรูประดับด้วยสร้อยอัญมณีทับทิมเพื่อเตรียมตัวออกไปกล่าวเปิดงาน

“แน่ใจสิ...คนอย่างแม่ ถ้าลองตัดสินใจอะไรแล้วไม่มีทางเปลี่ยนใจง่ายๆ” คุณหญิงกล่าวอย่างยืนยันตาก็มองไปที่สคริปในมืออย่างตั้งอกตั้งใจ นางฉลาดพอที่จะไม่แสดงออกถึงความกังวลของแผนการนี้ให้ลูกรู้...

“แต่แซนด์สงสารช่อม่วงนะคะแม่”

“แม่ก็สงสาร แต่แม่ก็เลือกแล้วเหมือนกัน ช่อม่วงเป็นเด็กดี แล้วเราก็เห็นช่อม่วงมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อแกก็รักช่อม่วง แม่ก็รัก ตัวแกเองก็ยังรักช่อม่วงเหมือนกันไม่ใช่หรือ”

ก็เพราะรักน่ะสิถึงไม่อยากดึงชณิกามาศเข้าเกี่ยวข้อง บางทีมันอาจจะมีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้...เธอรู้แผนการนี้ถึงยัยหนูช่อม่วงจะยอมให้ความร่วมมือ แต่ในใจเจ้าหล่อนก็คงจะไม่สบายใจอยู่เหมือนกัน

“มันไม่มีวิธีอื่นแล้วหรือคะแม่”

“วิธีอื่นน่ะมี แต่แม่ไม่อยากจะใช้วิธีนั้น” แต่บางที...ถ้าวิธีการนี้มันไม่สำเร็จ นางอาจจะต้องใช้วิธีการสุดท้าย วิธีที่นางก็ไม่อยากจะทำ...

วาลุกาก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างยอมแพ้...จากนี้อะไรจะเกิดก็คงต้องเกิด ได้แต่หวังว่าเรื่องมันจะไม่เลวร้ายอย่างที่เธอกลัว ในเมื่อก็รู้นิสัยพี่ชายตัวเองดีว่าเหมือนกับแม่ขนาดไหนโดยเฉพาะความดื้อรั้นที่ไม่เป็นสองรองใคร ที่สำคัญเวลาดีก็ดีใจหาย แต่เวลาร้ายขึ้นมาก็ตัวใครตัวมัน...

เวลาเปิดงานมาถึง เสียงพิธีกรบนเวทีกล่าวทักทายแขกผู้มีเกียรติบอกเล่าประวัติความเป็นมาของโรมแรมฮันนี่ สวีตแต่เพียงคร่าวๆ พอเป็นพิธี ก่อนจะเชิญคุณหญิงเพียงตาขึ้นไปกล่าวเปิดงานอย่างเป็นทางการท่ามกลางเสียงปรบมือของผู้ร่วมงาน

“แหม...นี่ขนาดห้าสิบห้าแล้วนะเนี่ย แม่ยังสวยไม่สร่างเลย” อโณทัยที่ยืนอยู่ข้างๆ ชณิกามาศเอ่ยชมแม่ของตัวเองจนหญิงสาวคลี่ยิ้มหวานให้...รอยยิ้มที่ประทับอยู่ในใจของเขาเสมอ แต่น่าเจ็บปวดที่เขาจะไม่มีโอกาสได้เป็นเจ้าของรอยยิ้มของเธอ...อโณทัยคิดอย่างขมขื่นเมื่อตระหนักถึงความจริงที่กำลังเผชิญ...ความจริงที่ว่าเขาหลงรักพี่สาวคนสวยนี้มานานแต่เธอกลับเห็นเขาเป็นเพียงน้อง และเขาก็ต้องเก็บงำความรู้สึกของตัวเองไว้อย่างมิดชิดจนไม่มีใครสังเกตเห็นแม้แต่แม่ของเขาเอง และความจริงที่ว่าต่อจากนี้เขาจะไม่สามารถมายืนเคียงคู่เธอได้อย่างนี้อีกแล้ว...

“คุณหญิงเป็นคนสวย เก่ง ฉลาด และเข้มแข็งที่สุดเท่าที่พี่เคยพบมาเลย พี่อยากจะเป็นคนที่เข้มแข็งให้ได้อย่างคุณหญิง” ชณิกามาศบอกอย่างชื่นชม ชีวิตเธอที่ผ่านพ้นช่วงเวลาอันเลวร้ายจากการสูญเสียผู้เป็นพ่อไปอย่างไม่มีวันกลับ ก็มีคุณหญิงเป็นหลักยึดเป็นแบบแผนในเธอเดินตาม คุณหญิงเข้มแข็งอย่างไรในวันที่ต้องสูญเสียสามี เธอก็ต้องเข้มแข็งอย่างนั้นในวันที่ไม่มีพ่อเช่นกัน

“พี่ช่อม่วงต้องเข้มแข็ง สัญญานะครับ” ชายหนุ่มกล่าวทั้งที่สายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างระหงของมารดาบนเวที ซึ่งเสียงหวานก็ตอบกลับเขาโดยที่ไม่ได้หันมามองหน้าเขาเช่นกัน ทว่ามีเพียงใจสื่อถึงกันได้และรู้ว่าต่างคนต่างหมายความว่าอย่างไร

“พี่สัญญาค่ะ!”