EP 4 [4-1]

ฉันเรียกพร้อมกับจับที่ต้นแขนเขาเบาๆ ทำไมกล้ามเขาแน่นขนาดนี้นะ เฮ้ย! นี้ฉันกำลังคิดเรื่องบ้าอะไรอยู่เนี้ย

“หืม~ ผ่าตัดเสร็จแล้วเหรอ”

บอสพูดพร้อมกับลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันก่อนจะก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง

“เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ แต่ตอนนี้แม่อยู่ในห้องปลอดเชื้อฉันเข้าไปเฝ้าไม่ได้ค่ะ”

“งั้นก็กลับบ้านเถอะ”

“ค่ะ”

ฉันพูดพลางลุกขึ้นยืน ส่วนบอสหันไปหยิบเสื้อสูทที่วางพาดไว้ตรงเก้าอี้ก่อนจะเดินนำออกไปที่รถ

“ขอบคุณมากนะคะบอส ขับรถกลับบ้านดีๆ นะคะ”

“แล้วนั่นคุณจะไปไหน”

ฉันที่กำลังจะเดินไปเรียกแท็กซี่ต้องชะงักขาหันกลับมาหาบอสอีกครั้ง

“เรียกแท็กซี่กลับบ้านค่ะ”

“ตอนตีสอง? หึ! ขึ้นรถไปกับผม”

พูดจบเขาก็เปิดประตูขึ้นรถไปไม่ได้เปิดโอกาสให้ฉันได้ปฏิเสธเลย แล้วท่าทางยิ้มเยาะเย้ยของเขาเมื่อกี้คืออะไรกัน

สุดท้ายฉันก็เปิดประตูขึ้นรถไปกับเขา จริงๆ ตอนนี้ฉันก็เหนื่อยมากและไม่อยากจะเรื่องมากกับเขาสักเท่าไหร่ นั่งรถไปสักพักฉันก็เพิ่งสังเกตได้ว่าทางที่เขาขับรถมามันไม่ใช่ทางกลับบ้านของฉัน

“บอสจะไปไหนคะ”

“คอนโดผม”

“อ้าว แล้วบอสบอกว่าจะไปส่งดิฉันที่บ้านไงคะ”

“ผมไม่ได้บอกว่าจะไปส่ง ผมแค่บอกให้คุณขึ้นรถมากับผมและอีกอย่างนี่มันตีสอง คุณคงไม่อยากให้ผมขับรถเวียนไปมาหรอกนะ”

ฉันไม่ได้เป็นคนขอร้องให้เขาไปส่งสักหน่อย ถ้าจะไม่ได้ไปส่งที่บ้านทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก

“แล้วฉันจะนอนที่ไหนละคะ”

“คอนโดผม”

เขาพูดออกมาหน้าตาเฉยในขณะที่ฉันหันไปจ้องเขาตาเขม่น ทำไมอยู่ๆ จะให้ฉันไปนอนที่คอนโดของเขาล่ะ

“เรามีเรื่องต้องคุยกัน คุณลืมไปแล้วหรือไงต่อให้คุณกลับไปนอนที่บ้านก็นั่งรถมาหาผมที่คอนโดตอนเช้าไม่ทันหรอก”

เขาตอบออกมาราวกับรู้ความคิดของฉัน

คอนโด

“คุณไปเลือกเสื้อของผมในตู้เอาสักตัวก็แล้วกัน ใส่นอนคืนนี้ไปก่อน”

“ค่ะ”

ฉันพยักหน้ารับ ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหุ่นยนต์ไม่มีวิญญาณเลยล่ะ เพราะว่าฉันง่วงนอนมาก บอสเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำส่วนฉันเดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่น ฉันอยากชาร์ตแบตจัง เหนื่อยเหลือเกิน

อัลฟ่า PART ?

ผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมาไม่เจอใครอยู่ในห้องนอนก็เลยลองเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นเจอเลขากำลังนอนหลับสนิทอยู่บนโซฟา

“จะนอนทั้งชุดนี้จริงๆ เหรอ”

ผมบ่นเบาๆ ก่อนจะลองปลุกเธอขึ้นมาอาบน้ำ

“ไหม คุณลุกขึ้นมาอาบน้ำก่อนสิ”

“อืออออ~”

เธอปัดแขนผมออกเบาๆ แล้วหลับต่อ ผมถอนหายใจก่อนจะเดินอ้อมไปข้างหน้าโซฟาแล้วนั่งลงตรงหน้าเธอ

“ไหมตื่นขึ้นมาก่อน”

“ไหมไม่ไหวแล้ว ขอไหมนอนเถอะนะคะ”

เธอพูดน้ำเสียงงัวเงียออกมาทั้งที่ยังหลับตาอยู่แต่มือปัดป่ายไปมาเพื่อมาจับมือผมไปอ้อน

“เฮ้ย!”

ผมอุทานเบาๆ ก่อนจะรีบเด้งตัวออกมาเมื่อรู้สึกตัวว่าผมกำลังเผลอยิ้มอยู่ แล้วจะเอายังไงกับเธอดีล่ะผมเป็นพวกที่เห็นอะไรแบบนี้ไม่ได้ด้วยสิ เฮ้ออออ~

ผมเดินเข้าไปหยิบรีมูฟเวอร์และสำลีมาจัดการเช็ดหน้าให้เธอ เธอใช้เครื่องสำอางบางมากเช็ดไปแค่นิดหน่อยก็หมดแล้ว และที่ปากกลับทาแค่ลิปมันเท่านั้นเอง เพราะผมเช็ดสองสามรอบแล้วปากของเธอก็ยังอมชมพูอยู่เหมือนเดิม

“มานั่งทำอะไรตรงนี้วะเนี้ย”

ผมสะบัดหัวก่อนที่จะเดินไปหยิบผ้าห่มอีกผืนในห้องมาห่มให้เธอแล้วเดินกลับเข้าไปนอน เพราะตอนนี้มันก็ตีสามกว่าแล้วแทบจะเช้าแล้วด้วยซ้ำ

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุก นี่ผมนอนไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นเอง บางทีผมก็เหนื่อยกับความเป็นตัวเองนะเพราะถ้าตื่นขึ้นมาในตอนเช้าผมจะนอนไม่หลับแล้ว สุดท้ายก็ต้องลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนจะเดินออกมาแต่งตัว ดูเหมือนว่าแขกที่นอนอยู่ในห้องนั่งเล่นของผมจะยังไม่ตื่น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก..

ผมเดินไปเปิดประตูห้องนอนเจอเลขาของผมที่มัดผมม้วนเป็นก้อนกลมๆ ข้างบนและตอนนี้เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าซึ่งน่าจะเป็นของผมเพราะมันยาวอยู่ประมาณขาอ่อนของเธอ

“เอ่อ...ฉันจะมาเลือกชุดทำงานให้ค่ะ แต่ดูเหมือนว่าบอสแต่งตัวจะเสร็จแล้ว”

“ผมยังไม่มีเนคไทน์”

“ฉันเลือกให้ค่ะ”

เธอเดินผ่านตัวผมเข้าไปเลือกเนคไทน์ให้ดูเข้ากับสีกางเกงที่ผมใส่อยู่ตอนนี้

“แล้วชุดคุณล่ะ”

“เดี๋ยวแม่บ้านคงเอาขึ้นมาให้ค่ะ ฉันเอาไปฝากซักไว้แล้ว อันนี้น่าจะได้นะคะ”

เธอพูดเรื่องของเธอจบพร้อมกับหยิบเนคไทน์มายื่นให้ผม

“เอ่อ..บอสคะ”

“ว่าไง”

“แล้วเรื่องที่บอสจะคุยกับฉันคือเรื่องอะไรเหรอคะ”

ผมชะงักไปนิดหน่อย เมื่อวานวุ่นวายจนลืมไปเลยว่าจะพูดกับเธอเรื่องอะไร

“เรื่องค่ารักษาพยาบาลของแม่คุณผมจะจ่ายให้ทั้งหมดโดยไม่ต้องหักจากเงินเดือนคุณ”

เธอขมวดคิ้วนิดหน่อยก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมาเหมือนรู้ทันความคิดของผม

“บอสจะแลกเปลี่ยนกับอะไรคะ”

“ผมมีเรื่องที่อยากจะขอให้คุณช่วยนิดหน่อยเหมือนกัน”

“เอ่อ.. ขอโทษนะคะ”

เธอพูดจบก็เดินเข้ามาจัดเนคไทน์ของผมให้เข้าที่ ดูเหมือนว่าที่ผมผูกไปเมื่อกี้มันยังไม่เนี้ยบเท่าไหร่

“แลกกับการที่คุณแต่งงานกับผม”

“คะ?”

เธอเงยมามองหน้าผมอย่างตกใจโดยที่มือของเธอยังคงค้างอยู่ที่เนคไทน์ของผมด้วยซ้ำ

สายไหม PART ?

‘แลกกับการที่คุณแต่งงานกับผม’

ฉันเงยขึ้นไปมองหน้าเขาอย่างตกใจ มะ...เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ

“แต่งงานกับผม”

“บอสนอนน้อยไปหรือเปล่าคะ หรือว่าไม่สบาย”

ฉันพูดพลางถือวิสาสะเอามือขึ้นไปทาบที่หน้าผากและส่วนอื่นๆ ของใบหน้าเขา แต่ตัวของเขาก็ไม่ได้ตัวร้อนนี่ ทำไมอยู่ๆ เขาถึงจะให้ฉันแต่งงานกับเขา

“หยุด! ผมไม่ได้ป่วย”

บอสพูดพร้อมกับจับมือของฉันออกจากหน้าของเขา

---------------------------------------

คุณอัลเริ่มหวั่นไหวแล้วใช่มั้ยล่ะค้าาา