EP 2 [2-1]

อัลฟ่า PART?

“วันนี้พายุคงเข้าเฮียยอมมานั่งที่ร้านกับเรา”

“งั้นกูกลับ"

ผมพูดพลางทำท่าจะลุกขึ้นแต่ไอน้องชายสองตัวมันก็รีบดึงมือผมเอาไว้ก่อน

“เดี๋ยวๆๆ หยอกนิดหยอกหน่อยทำเป็นงอนไปได้”

ปกติผมไม่ค่อยได้มาที่แบบนี้ เพราะแค่ทำงานก็เหนื่อยมากแล้ว แต่วันนี้ไอน้องชายทั้งสองคนของผมมันบอกให้ผมออกมาคลายเครียดบ้างเผื่อจะเจอสาวๆ เอาไปฝากอาม่า หึ หาผู้หญิงในที่แบบนี้ จะได้ผู้หญิงแบบไหนกลับไปล่ะ

“คนนั้นสวยชะมัดเลย เสียดายวะมีหมามาเฝ้า”

ไอแกรมพูดพร้อมมองไปทางโต๊ะชั้นลอยด้านล่างเพราะว่าตอนนี้พวกผมนั่งกันอยู่ที่ชั้นสองและบังเอิญว่าโต๊ะของผมหันหน้า

ไปทางนั้นพอดี

“ทำไมรู้สึกคุ้นๆ จังวะ”

“เคยกินไปแล้วหรือเปล่า”

ผมยกแก้วขึ้นดื่มก่อนจะหันไปมองตามที่ไอแกรมบอก ผู้หญิงคนนั้นดูคุ้นมากจริงๆ ทั้งสีผมหรือลักษณะท่าทาง แต่การแต่งตัวของเธอไม่ใช่คนที่ผมคิดเอาไว้แน่นอน

“เฮ้ย! เฮียจ้องไม่วางตาเลยวะ”

“สนใจ?”

“หึ! แค่คุ้น”

ถึงผมจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ตลอดเวลาที่นั่งดื่มกันผมสังเกตท่าทางของเธออยู่ตลอด แม้ในใจจะเชื่อว่าไม่ใช่คนที่ผมคิดไว้ก็ตาม แต่ผมก็อยากพิสูจน์ให้แน่ใจ

“เดี๋ยวมา”

“ไปไหนวะ”

“เสือก”

“หึ!”

“กูถามแค่นี้ต้องด่ากูด้วย”

ผมเดินลงมาจากชั้นสองเพื่อจะมองเห็นเธอได้ชัดกว่านี้และมันประจวบเหมาะกับเธอกำลังมีปากเสียงกับผู้ชายที่มาด้วยพอดี

หมับ!

ผมเข้าไปคว้าข้อมือไว้ทันก่อนมันจะตบลงที่หน้าของเธอ

“ตบผู้หญิง ไม่แมนเลยนะ”

“คะ..คุณ”

“มึงเสือกอะไรด้วยวะ”

“แค่ไม่ชอบเห็นอะไรแบบนี้”

แกร๊ก!

“อ๊ากกกกกก!”

ผมพูดพร้อมกับหักข้อมือมันมาไขว้หลัง นั้นยิ่งทำให้ผมหันมาเห็นหน้าเธอชัดขึ้น ตอนนี้เธอยืนมองหน้าผมนิ่งราวกับโดนสาป

“ปล่อยกูนะเว้ย!”

“มีเรื่องอะไรกันครับ เอ่อ...คุณอัล”

“เอามันออกไป อย่าให้มาเหยียบที่นี่อีก”

ผมพูดพร้อมกับผลักมันไปทางการ์ดทั้งสองคนที่ยืนอยู่ แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงเห่าตามหลังมา

“มึงรู้ไหมกูลูกใคร! กล้าทำกับกูแบบนี้ มึงโดนดีแน่”

ผมไม่ได้สนใจเสียงนั่น แต่หันกลับมามองผู้หญิงตรงหน้าที่ตอนนี้เธอรีบหยิบกระเป๋าเพื่อที่จะเดินออกจากร้านไป

“เดี๋ยวสิ! ไม่คิดจะขอบคุณกันหน่อยเหรอ”

“อะ...เอ่อ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วย”

เธอพูดพร้อมมองผมด้วยสายตาหวาดระแวง ยิ่งได้มองเธอใกล้ๆ ตรงนี้ผมก็ยิ่งมั่นใจว่าเธอคือคนที่ผมรู้จัก แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้

“เราเคยรู้จักกันหรือเปล่า ผมรู้..”

“ไม่เคยค่ะ ฉันไม่เคยเจอคุณมาก่อน ขอตัวนะคะ”

เธอรีบปฏิเสธพร้อมกับเดินหนีออกไป หึ! เห็นผมโง่นักหรือไงที่แค่นี้ก็จำไม่ได้ แต่ไม่อยากรู้จักก็ไม่เป็นไร ผมมีวิธีที่จะทำให้เธอยอมรับเองว่าเธอมีเหตุผลอะไร ทำไมกลางวันกับกลางคืนถึงได้ต่างกันราวกับคนละคน

สายไหม PART ?

บ้าเอ้ย! ทำไมฉันถึงได้ซวยขนาดนี้นะ ทั้งเจอลูกค้าบ้ากามไหนจะดันมาเจอบอสที่นี่อีก ปกติฉันไม่เคยรู้เลยว่าเขามาเที่ยวสถานที่แบบนี้ด้วย โอ๊ยย! หวังว่าเขาจะจำฉันไม่ได้หรอกใช่ไหม ขนาดคนรู้จักฉันหลายๆ คนยังเดินผ่านฉันไปโดยจำไม่ได้เลย

? เจ๊หวา

“เจ๊! รู้ไหมว่าลูกค้าเจ๊มันทำอะไรฉัน”

ฉันรับโทรศัพท์และบ่นออกไปทันทีอย่างอารมณ์เสีย

“ขอโทษๆๆๆ ใจเย็นๆ นะ ปกติเขาก็ใช้บริการเราบ่อยนะ ไม่เคยมีปัญหาเลย”

“นี่เจ๊จะบอกว่าฉันสร้างปัญหาเองเหรอ งั้นวันหลัง..”

“หยุดๆ วันหลังเจ๊จะคัดดีๆ ไม่รับงานที่ผับอีกแล้ว โอเคไหม”

“เฮ้อ! ก็ต้องอย่างนั้นแหละค่ะ”

สุดท้ายฉันก็วางสายแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดแรง วันพรุ่งนี้ฉันจะเอายังไงต่อดีวะเนี้ย

เช้าวันต่อมา

ติ๊ด ๆ

ฉันสแกนคีย์การ์ดก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง ได้ยินเสียงคนกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำซึ่งแสดงว่าเขาตื่นแล้วและฉันต้องรีบเตรียมชุดทำงานให้เขา ฉันวางกระเป๋าก่อนจะเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อเลือกชุดทำงานพร้อมกับเนคไทน์ให้ดูเข้ากันออกมาจัดวางเอาไว้

เสียงในห้องน้ำเงียบลงทำให้ฉันรีบเดินออกจากห้องแต่งตัวตรงไปยังห้องครัวเพื่อเตรียมกาแฟดำให้กับเขา และเพราะฉันมัวแต่ยืนเหม่อลอยคิดเรื่องเมื่อคืนก็เลยไม่รู้ว่าเขาเดินเข้ามาในครัวตั้งแต่เมื่อไหร่

พลั่ก!

“โอ๊ย!”

“ขอโทษค่ะบอส เจ็บตรงไหนไหมคะ ขอโทษนะคะ”

ฉันรีบหันไปหยิบทิชชูมาเช็ดตามชุดทำงานของเขาที่ฉันเพิ่งทำกาแฟดำหกใส่ ซึ่งมันร้อนมากเพราะมันก็ลวกมือฉันด้วยเหมือนกัน

“ไม่เป็นไรๆ แต่ผมคงต้องเปลี่ยนชุดใหม่”

“เดี๋ยวดิฉันรีบไปเตรียมให้ค่ะ”

ฉันรีบเดินกลับไปที่ห้องแต่งตัวของเขาเพื่อเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่ โอ๊ยย! ปกติฉันไม่เคยไม่มีสติขนาดนี้ นี่ฉันดันไปทำกาแฟหกใส่ชุดเขาแบบนี้ฉันยิ่งดูมีพิรุธเข้าไปใหญ่

“นะ นี่ชุดค่ะบอส”

บอสเดินตามฉันเข้ามาก่อนจะมองหน้าฉันอย่างมีคำถามแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา บอสหันไปปลดกระดุมออกทีละเม็ดก่อนจะหันกลับมามองหน้าฉันอีกครั้ง

“แล้วคุณจะยืนรออยู่ตรงนี้เหรอ”

“อ๊ะ ขอโทษค่ะ”

ว๊ายยยย!

เพราะว่าฉันจะรีบเดินออกจากห้องทำให้ฉันเผลอสะดุดเท้าตัวเอง โชคดีที่บอสช่วยเอาไว้ไม่ให้ฉันหน้าทิ่มลงไปที่พื้น แต่กลับหันมาปะทะกับแผงอกสีขาวของเขาเต็มๆ