EP 1 [1-2]

เธออุทานออกมาแทบจะในทันที โดยที่ผมยังคงพยายามปรับสีหน้าให้เรียบเฉยไว้เหมือนเดิม ปกติเธอจะไม่แสดงอารมณ์อะไรต่อหน้าผมเลย การที่เธอตกใจออกมามันทำให้ผมประหม่าอยู่เหมือนกัน

“อะ...เอ่อ ได้ค่ะ บอสต้องการเมื่อไหร่คะ”

“อืมม~ วันเสาร์นี้แล้วกัน”

เธอก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือเหมือนจะนับวันก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอบผม

“ได้ค่ะ ดิฉันจะเอาโปรไฟล์มาวางไว้บนโต๊ะให้บอสวันศุกร์นะคะ”

“อืม”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวค่ะ”

เธอพูดจบก็เดินออกจากห้องไป ส่วนผมก็หมุนเก้าอี้หันกลับมามองวิวด้านนอกและจมอยู่กับความคิดของตัวเอง

สายไหม PART ?

ฉันเดินออกมาจากห้องบอสด้วยอาการงุนงง ร้อยวันพันปีเขาไม่เห็นจะเคยสนใจเรื่องพวกนี้เลย ทำไมอยู่ๆ ถึงได้ให้ฉันช่วยหาคู่เดทให้ล่ะ จะว่าไปหน้าตาของเขาก็ไม่ได้แย่เลยนะออกไปทางดีมากด้วยซ้ำ ผมสีน้ำตาลที่ถูกเซ็ตจัดทรงอย่างดีตลอดเวลา คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่ง ปากหยักได้รูปสีชมพู ก็ครบเครื่องเลย ทำไมถึงไม่หาแฟนเอง

? เจ๊หวา

โทรเข้ามาได้เวลาพอดีเลยนะ ที่พึ่งเดียวของฉันก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้แล้วล่ะ

“ค่ะเจ๊”

“คืนนี้มีลูกค้านะ แต่เขาขอที่ผับโซลิส”

“ทำไมต้องที่ผับ เจ๊ก็รู้ว่าฉันไม่รับงานที่ต้องกินเหล้านะ”

“เจ๊รู้ๆ แต่ลูกค้าเขาแค่จะจ้างแกไปบอกเลิกกิ๊กเขาเท่านั้นเอง”

ฉันถอนหายใจออกมาทันที ฉันเคยรับงานแบบนี้อยู่บ้าง เสี่ยงเกือบหน้าแหกมาตั้งหลายรอบนี่คงเป็นอีกสาเหตุที่ฉันเปิดเผยตัวตนไม่ได้ล่ะมั่ง

“เจ๊ ครั้งที่แล้ว..”

“ห้าหมื่น”

“โอเค..ดีล”

ฉันรีบตอบรับออกไปทันที อย่างน้อยก็คุ้มค่ายาล่ะวะ

“อ่อ เจ๊ฉันอยากจะขอประวัติสาวๆ ของเจ๊ที่รับงานออกเดทอะ ขอโปรไฟล์ดีๆ หน่อยนะสักสองสามคน”

“แกจะเอาไปทำอะไร”

“เอามาให้บอสน่ะ”

“บอสแก! คุณอัลฟ่าน่ะเหรอ เขาหล่อมากเลยนะต้องใช้บริการอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เจ๊แค่ส่งโปรไฟล์มาก็พอแล้ว”

“โอเคๆ เออ แล้วทำไมแกไม่เสนอตัวเองไปล่ะ”

“บ้าเหรอเจ๊!”

ฉันอุทานออกมาเสียงดัง โชคดีที่ตรงนี้ไม่มีใครอยู่ เจ๊จะบ้าเหรอ ให้ฉันเสนอตัวเองให้บอสเนี้ยนะ

“ทำไม เขาก็ออกจะหล่อ แกก็ทำงานกับเขามาตั้งสามปีไม่มีหวั่นไหวบ้างหรือไง”

“ไม่ใช่ทางอะ อีกอย่างเจ๊ก็รู้ว่าฉันไม่สนใจจะมีความรักอยู่แล้ว แค่นี้นะเจ๊ฉันจะทำงานต่อ”

ฉันกดวางสายทันทีที่พูดจบ ฉันจะไปหวั่นไหวอะไรกับบอส ทำงานด้วยกันมาตั้งสามปีฉันยังไม่เคยเห็นเขายิ้มเลยด้วยซ้ำ บางทีก็ยังสงสัยว่าเขาไม่เมื่อยหน้าบ้างหรือไง

ผับ Solizz

ฉันมายืนรอลูกค้าที่หน้าร้านด้วยชุดเดรสเกาะอกสีดำเข้ารูป ผมสีน้ำตาลแดงถูกปล่อยสยาย ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางนิดหน่อยแต่เลือกที่จะทาลิปสติกสีแดงเพื่อชูความโดดเด่น และแน่นอนว่าฉันไม่ได้ใส่แว่นตา

“คุณมิเชลใช่ไหมครับ”

‘มิเชล’ เป็นชื่อที่ฉันใช่สำหรับทำงานนี้ คงไม่มีใครใช้ชื่อจริงของตัวเองหรอก

“ใช่ค่ะ คุณพีทเหรอคะ”

“ครับ เราเข้ากันไปเลยไหม”

“เดี๋ยวสิคะ คุณพีทยังไม่ได้บอกเลยว่าวันนี้จะให้มิเชลทำอะไรบ้าง”

“อ่อ แค่นั่งดื่มกับผมก็พอครับเรื่องอื่นผมจัดการเอง”

“อ่อค่ะ”

ทันทีที่ฉันพยักหน้ารับเขาก็เอื้อมมือมากอดเอวฉันเดินเข้าไปในผับทันที มือปลาหมึกเหมือนกันนะเนี้ยนายคนนี้

บรรยายกาศข้างในตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังเต้นวาด ลวยลายกันเต็มไปหมด แสง สี เสียง จัดเต็มจนเริ่มทำให้ฉันปวดหัว จริงๆ ฉันไม่ค่อยมาเที่ยวที่แบบนี้สักเท่าไหร่ ถ้าไม่ติดว่าเขายอมจ่ายห้าหมื่นฉันคงไม่ยอมรับงานนี้แน่นอน

“คุณมิเชลดื่มอะไรดีครับ”

“เอ่อ น้ำโค้กดีกว่าค่ะ มิเชลไม่ดื่ม”

“อ้าว มาที่นี่ไม่ดื่มได้ยังไงกันครับ ลองดูนิดหน่อยเองเดี๋ยวผมสั่งให้”

พูดจบเขาก็หันไปสั่งอะไรสักอย่างกับพนักงานเสิร์ฟ โต๊ะที่เราเลือกนั่งเป็นโซฟายาวที่อยู่ตรงชั้นลอยถัดออกมาจากหน้าเวทีไม่ไกลมาก ซึ่งในผับยังมีโต๊ะที่อยู่ตรงชั้นสองอีกด้วย

ฟอด!

“คุณพีท!”

“ขอโทษนะครับ พอดีคุณมิเชลตัวหอมจนผมอดใจไม่ไหวจริงๆ”

อยู่ๆ เขาก็ก้มลงหอมที่หัวไหล่ของฉัน ทำให้ฉันขนลุกซู่ไปทั้งร่างกาย

“อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ มิเชลไม่ชอบ”

ฉันพูดออกไปตามตรง เพราะก่อนจะรับงานฉันรู้ดีว่าเจ๊หนึ่งจะต้องแจ้งข้อตกลงต่างๆ ให้กับลูกค้าก่อนแล้ว และถ้าเขาไม่ให้เกียรติฉัน ฉันก็ไม่จำเป็นจะต้องเกรงใจเขา

“เครื่องดื่มได้แล้วครับ”

“งั้นผมขอดื่มเพื่อเป็นการขอโทษแล้วกันนะครับ”

เขาพูดพร้อมกับยกแก้วขึ้นและทำสายตาอ้อนวอนเหมือนต้องการจะขอโทษจริงๆ แต่พอดีฉันดูออกนะว่ามันเฟค

“คุณมิเชลดื่มหน่อยสิครับ ไม่งั้นผมคงไม่สบายใจคิดว่าคุณยังไม่หายโกรธผม”

“ค่ะ”

ฉันรับแก้วมาก่อนจะดื่มเข้าไปนิดหน่อยตามมารยาท เงิน เงิน เงิน ท่องเอาไว้ไอไหมเอ้ย!

เรานั่งกันอยู่สักพักฉันก็ไม่เห็นว่าจะมีวี่แววของสาวคนไหนที่จะเดินเข้ามาหาเขาหรือเขาจะพาฉันไปบอกเลิกใครเลย จนมือของคุณพีทเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข

“คุณพีท อย่าทำแบบนี้นะคะ”

“คุณจะให้ผมเพิ่มเท่าไหร่บอกมาเลยดีกว่า”

ฉันหันไปจ้องหน้าเขาทันที นี่ตกลงว่าเขาตั้งใจจะพาฉันมาที่นี่เพื่อทำเรื่องอย่างว่าสินะ

“มิเชลไม่ได้รับงานแบบนั้นนะคะ”

ฉันพยายามพูดอย่างข่มอารมณ์ของตัวเองสุดๆ ถ้าเป็นไปได้ฉันก็ไม่ได้อยากจะมีปัญหากับลูกค้าหรอกนะ

“หึๆ คุณก็แค่เรียกอาชีพให้ดูดีขึ้นมาเท่านั้นเอง สุดท้ายมันก็ ขาย..”

ซ่า!

ฉันคว้าแก้วเหล้าจากพนักงานเสิร์ฟที่เดินผ่านมาพอดีสาดเข้าที่หน้าเขาเต็มๆ

“นี่มึง!”

“อย่าคิดว่าแค่มีเงินแล้วคนอื่นจะยอมทำตามมึงกันหมดนะ สันดานแบบนี้ให้ฟรีกูก็ไม่เอาหรอก”

“มึงกล้ามากนะที่ทำกับกูแบบนี้”

“กูทำได้มากกว่านี้อีกถ้ามึงยังไม่รู้จักให้เกียรติเพศแม่”

“หึๆ ฮ่าๆๆ คนขายตัวอย่างมึงมีเกียรติอะไรวะกูถามหน่อย”

เพี๊ยะ!

“กูไม่ได้ขายตัว”

“มึง!”

หมับ!

มันยกมือขึ้นจะตบฉันแต่กับมีใครบางคนเข้ามาจับข้อมือของมันเอาไว้ก่อน

“ตบผู้หญิง ไม่แมนเลยนะ”

“คะ..คุณ”