บทที่ 1 ลูกแก้วมนตรา

บทที่ 1

ลูกแก้วมนตรา

ซ่งเจียวโจวเป็นบุตรชายคนโตที่เกิดกับฮูหยินรองของนายท่านผู้เฒ่าซ่งกังเย่ว ส่วนฮูหยินใหญ่นั้นได้ให้กำเนิดบุตรชายคนเล็กนามว่า ‘ซ่งเจียวซิ่ง’ แม้ว่าทั้งสองจะเป็นพี่น้องต่างมารดา แต่ทั้งสองก็รักใคร่ปรองดองกันดีเสมอมา

ซ่งเจียวโจวรู้ดีว่าตนเองนั้นเป็นเพียงบุตรชายที่เกิดจากฮูหยินรอง แม้จะเป็นบุตรชายคนโต แต่ตามฐานะแล้วซ่งเจียวซิ่งเหมาะสมที่จะสืบทอดกิจการค้าผ้าของตระกูลซ่งมากกว่า ดังนั้นเขาจึงได้ขอซ่งกังเย่วผู้เป็นบิดาแยกเรือนออกมาต่างหาก หลังจากที่เขาได้แต่งงานกับหวังซิ่วอิง ภรรยารักของเขา

ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ซ่งเจียวโจวเดินทางมาตั้งรกรากที่เมืองเว่ย แทนที่จะปลูกเรือนที่เมืองฉางโจวที่เป็นที่ตั้งร้านค้าผ้าของตระกูลซ่ง เพราะเขานั้นมีความคิดที่จะสร้างกิจการเป็นของตนเอง ด้วยความหมั่นเพียร ความขยัน และประสบการณ์ในการค้าขายของเขาสิบกว่าปีนั้น เขาจึงได้เปิดกิจการร้านขายเครื่องประดับที่ทำจากไข่มุก โดยได้ช่างฝีมือดีเป็นผู้ทำ ส่วนไข่มุกนั้นเป็นภรรยารักของเขาที่ได้ติดต่อกับท่านพ่อตาในการส่งไข่มุกเม็ดน้ำงามมาให้ร้านค้าของเขา

กิจการขายเครื่องประดับของเขาเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างมาก ในทุกๆ ปีเขาจะเดินทางไปเยี่ยมบ้านเดิมตระกูลซ่งที่เมืองฉางโจว ทั้งยังซื้อของมากมายรวมทั้งเครื่องประดับมีราคานำไปมอบให้กับน้องสะใภ้และหลานสาวทั้งสองเสมอ ภายนอกนั้นเหมือนว่าครอบครัวทั้งสองจะปรองดองรักใคร่กันดี แต่ในสายตาที่ชื่นชมของน้องชายกลับมีความริษยาซ่อนอยู่ แม้แต่หลานสาวทั้งสองเองก็มีจิตใจที่ริษยาต่อบุตรสาวของซ่งเจียวโจวเช่นกัน

ซ่งเจียวโจวอยู่กินกับหวังซิ่วอิงมานานกว่า 3 ปี นางจึงได้ตั้งครรภ์บุตรชายคนแรกนามว่า ซ่งลี่หมิง หลังจากนั้นอีก 5 ปี หวังซิ่วอิงก็ให้กำเนิดบุตรีนามว่า ซ่งฮุ่ยหลิง บุตรชายบุตรสาวนั้นถือเป็นแก้วตาดวงใจของสองสามีภรรยา นับแต่นั้นมาไม่ว่าสองสามีภรรยาจะกระทำสิ่งใดจะนึกถึงอนาคตของบุตรชายและบุตรสาวก่อนเสมอ เงินทองที่ได้มาก็เก็บหอมรอมริบ ทั้งยังฝากเงินกับร้านรับฝากเงินในเมืองเว่ยและที่เมืองหลวงด้วย เมื่อซ่งเจียวโจวมีโอกาสได้เดินทางไปที่เมืองหลวง เขาจะต้องแวะร้านรับฝากเงินเสมอ

นับว่าสองสามีภรรยามองการณ์ไกลยิ่งนัก เพราะหลังจากนั้นอีก 5 ปี กิจการของร้านเครื่องประดับก็มีปัญหา จนซ่งเจียวโจวต้องเดินทางเพื่อไปเจรจาการค้าที่ต่างเมือง แต่ขณะที่เขากำลังเดินทางไปนั้นก็ได้มีโจรป่าบุกเข้ามาทำร้าย และขโมยทรัพย์สินมีค่าของเขาไปทั้งหมด เคราะห์ร้ายยังไม่หมดเมื่อเขานั้นถูกโจรป่าใช้ดาบฟันที่ข้อเท้าโดนเส้นเอ็น ทำให้เขามิอาจจะเดินเหินได้ปกติ กลายเป็นคนพิการนับแต่นั้นมา

ซ่งเจียวซิ่งเมื่อรู้ข่าวพี่ชายก็รีบเดินทางเข้ามาเยี่ยม ทั้งยังอาสาจะช่วยดูแลกิจการร้านเครื่องประดับให้ ด้วยความไว้ใจ ซ่งเจียวโจวจึงให้ซ่งเจียวซิ่งเข้ามาดูแลร้านเครื่องประดับแทนตัวเอง แต่ด้วยความฉลาดของหวังซิ่วอิงทำให้นางเริ่มจับสังเกตความผิดปกติได้ นางจึงได้ลอบสืบลับๆ โดยให้ท่านพ่อช่วยเหลือ แต่เพียงไม่นานท่านพ่อของนางก็กลับมาโดนโจรปล้นจวน มันฆ่าทุกคนในจวนจนสิ้นไม่เว้นแม้แต่เด็กหรือคนชรา

หวังซิ่งอิงก็รู้แล้วว่าทั้งหมดต้องเป็นแผนการของซ่งเจียวซิ่งเป็นแน่ นางจึงได้ทยอยลอบนำเงินและของมีค่าทั้งหมดไปซ่อนไว้ที่วัดร้างแห่งหนึ่ง จากนั้นอีก 2 ปี นางจึงได้เรียกตัวบุตรชายและบุตรสาวมาสั่งความไว้ ทั้งยังบอกความลับของนางด้วย

ค่ำคืนอันมืดมิดมีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทราเท่านั้น ภายในห้องนอนของสองสามีภรรยา บนเตียงกว้างมีร่างของซ่งเจียวโจวนอนพิงอยู่บนเตียง ด้านข้างนั้นมีร่างของเด็กชายและเด็กหญิงนั่งอยู่ไม่ห่างกันนัก ทั้งสามต่างลอบมองหน้ากันด้วยความสงสัยว่าเหตุใดคืนนี้หวังซิ่วอิงจึงได้ดูเคร่งเครียดยิ่งนัก

“น้องหญิงมีเรื่องอะไรหรือ ไยถึงดูเคร่งเครียดเช่นนี้กัน”

ซ่งเจียวโจวเอ่ยถามภรรยารัก ในใจนึกสังหรณ์ถึงเรื่องที่เขาคาดการณ์เอาไว้ว่ามันจะมาถึงแล้ว ตัวเขานั้นได้กลายเป็นชายพิการทำให้ไม่อาจจะเดินเหินได้ดั่งคนปกติ จำต้องนอนนิ่งอยู่บนเตียงมานานกว่า 2 ปีแล้ว แต่สมองและดวงตาของเขาไม่ได้มืดบอดไปด้วย เขาย่อมเริ่มระแคะระคายว่าน้องชายของเขาหาได้หวังดีกับเขาไม่

หวังซิ่วอิงไม่เอ่ยตอบสิ่งใด นางเดินไปปิดประตูหน้าต่างให้มิดชิด แล้วเดินมานั่งข้างๆ เตียงของสามี จากนั้นจึงได้หลับตาตั้งจิตชั่วครู่ ผ่านไปไม่กี่ลมหายใจก็ปรากฏลูกแก้วลอยออกมาจากกลางฝ่ามือของนาง แสงสว่างสะท้อนไปทั่วทั้งห้องเป็นภาพที่ดูพิศวง แต่ก็ดูงดงามยิ่งนัก แสงที่เปล่งออกมาจากลูกแก้วมีทั้งแสงสีฟ้า สีขาว สีม่วง งดงามจนซ่งฮุ่ยหลิงที่อายุได้เพียง 7 หนาวเอื้อมมือไปสัมผัสลูกแก้วปริศนาด้วยความสงสัย ผิดกับซ่งเจียวโจวที่อุทานด้วยความตกใจ และซ่งลี่หมิงที่ยกมือขึ้นมาป้องดวงตาของตนเองไว้ เพื่อบังแสงเจิดจ้าของลูกแก้ว แสงสว่างของลูกแก้วเจิดจ้าเกินไปคล้ายกับดวงตาของเขาพร่าเลือนมองสิ่งใดไม่เห็นไปชั่วครู่

“งดงามจังเลยเจ้าค่ะท่านแม่ ข้าขอได้หรือไม่เจ้าคะ” เสียงเล็กเอ่ยถามด้วยความเขินอาย นางก้มหน้าด้วยกลัวว่าจะถูกตำหนิ แต่ลูกแก้วที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าของนางนั้นงดงามมากจริงๆ งดงามมากจนอยากจะครอบครอง

“ได้สิจ๊ะ สิ่งนี้เรียกว่าลูกแก้วมนตรา เป็นลูกแก้ววิเศษที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษของแม่เอง เมื่อถึงเวลาเราจะมอบลูกแก้วมนตรานี้ให้กับบุตรหลานที่เป็นสตรี จำไว้นะหลิงเอ๋อร์อย่าได้บอกใครเรื่องลูกแก้วมนตราเป็นอันขาด” น้ำเสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน แต่ประโยคท้ายนางเน้นย้ำกับบุตรสาวอย่างจริงจัง

“เจ้าค่ะท่านแม่ ข้าจะรักษาลูกแก้วมนตราเป็นอย่างดี และจะไม่บอกใครเป็นอันขาด” ร่างเล็กพยักหน้ารับคำ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสดใสกังวาน

หวังซิ่วอิงยกยิ้มอย่างอ่อนโยน นางหยิบเข็มเล่มเล็กขึ้นมาแล้วทิ่มไปที่ปลายนิ้วชี้ของซ่งฮุ่ยหลิง ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อหยดเลือดหยดลงไปที่ลูกแก้วมนตรา แสงสว่างภายในห้องก็สว่างจ้าขึ้นไปอีก

วาบบบบ!!

ลูกแก้วมนตราหายไปแล้ว

“ลูกแก้วมนตรา ลูกแก้วมนตราอยู่ไหนเจ้าคะท่านแม่" ร่างเล็กมองซ้ายมองขวาเพื่อหาลูกแก้วมนตรา

“อยู่ภายในกายของเจ้าแล้ว เพียงเจ้าตั้งจิตนึกถึงลูกแก้วมนตรา ลูกแก้วมนตราก็จะมาปรากฏตรงหน้าของเจ้าเอง”

ซ่งฮุ่ยหลิงพยักหน้าเข้าใจ เมื่อนางลองทำตามที่ท่านแม่บอก ลูกแก้วมนตราก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้านางทันที ใบหน้าเล็กขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เมื่อนางพินิจดูที่ลูกแก้วมนตรากลับปรากฏภาพเหตุการณ์ขึ้นมาชั่วครู่หนึ่ง

“ท่านแม่...เหตุใดภาพเมื่อครู่ถึงน่ากลัวจังเลยเจ้าคะ ข้ากลัวจังเลยเจ้าค่ะ ฮือฮือ”

ร่างเล็กโผเข้ากอดมารดาด้วยความหวาดกลัว ภาพเมื่อครู่ทำให้จิตใจของเด็กน้อยเสียขวัญเป็นอย่างมาก มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน

“หลิงเอ๋อร์ เจ้าเห็นสิ่งใด เล่าให้แม่ฟังได้หรือไม่” มือบางยกขึ้นมาลูบหัวศีรษะเล็กเพื่อเป็นการปลอบขวัญให้นางสงบลง

“ข้า….ข้าเห็นเลือดเต็มไปหมดเลยเจ้าค่ะ เห็นภาพไฟไหม้ที่จวนของเรา เห็นท่านอาหัวเราะ แล้วเอาดาบมาแทงท่านพ่อกับท่านแม่ เมื่อครู่มันคือสิ่งใดหรือเจ้าคะ ทำไมลูกแก้วมนตรามันถึงมีภาพน่ากลัวเช่นนี้กัน” ร่างเล็กเอ่ยถามด้วยความสงสัย ใบหน้าเล็กยังคงมีคราบน้ำตาเปื้อนอยู่

“ฮึกๆๆ” หวังซิ่วอิงยกมือขึ้นมาปิดปากตนเองแน่นด้วยความหวาดกลัว แม้นางจะพยายามเข้มแข็งมากเพียงใด แต่เรื่องนี้มันเกินกว่าที่นางจะรับไหว

“นี่มันเรื่องอะไรกันน้องหญิง”

ซ่งเจียวโจวเอ่ยถามด้วยความมึนงงสงสัย คราแรกเขาจะปิดปากเงียบเพื่อรอให้นางเอ่ยเล่าออกมา แต่สิ่งที่บุตรสาวของเขาเอ่ยออกมาเมื่อครู่นั้นมันเรื่องอะไรกันแน่ แล้วลูกแก้วมนตราคือสิ่งใดกัน ซ่งเจียวโจวมึนงงสับสนไปหมดแล้ว