บทที่ 3

“ค่ะเชิญค่ะคุณเหมันต์” หญิงสาวยิ้มตามแบบฉบับและหน้าที่ของเธอ การพาลูกค้าเดินชมทั่วสปอร์ตคลับ เป็นหน้าที่ของแผนกบริการลูกค้า มีหน้าที่พาบุคคลที่ประสงค์จะทำสมาชิก เดินชมศักยภาพและส่วนต่างๆ ของสปอร์ตคลับทุกส่วน เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการตัดสินใจในการทำบัตรสมาชิก

“ส่วนแรกที่ลูกค้าเข้ามาจะต้องเห็นและจะต้องทำคือ การตรวจสอบสภาพการเป็นสมาชิกหรือยืนยันตนว่าเป็นสมาชิก เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ส่วนที่สองที่ลูกค้าจะไปคือเคาน์เตอร์ที่สอง ซึ่งสมาชิกจะต้องนำบัตรที่เคาน์เตอร์รับรองลูกค้าให้ไว้ นำมาแลกผ้าขนหนูสองผืนพร้อมกับสบู่หนึ่งก้อน จากนั้นสมาชิกเปลี่ยนเครื่องแต่งกายและเก็บของในล็อกเกอร์ที่ทางสปอร์ตคลับมีไว้รับรองให้ ส่วนด้านนี้” หยาดน้ำค้างอธิบายตามส่วนต่างๆ ที่อยู่ชั้นหนึ่งก่อน ซึ่งส่วนมากจะเป็นเครื่องออกกำลังกายชนิดวอร์มอัพทั้งสิ้น มีเวทีมวยขนาดกะทัดรัดตั้งอยู่ด้านริม เครื่องบริหารหน้าท้องคุณภาพสูง ส่วนชั้นสองจะเป็นเครื่องออกกำลังเฉพาะกล้ามเนื้อ อย่างเช่นเครื่องยกน้ำหนัก ห้องโยคะมีสองประเภท โยคะร้อนกับโยคะธรรมดา ห้องแบดบินตันในร่ม ห้องซาวน์น่า ห้องล็อกเกอร์ที่แยกชายและหญิง

ชั้นที่สามจะเป็นสระว่ายน้ำในร่มที่แยกระหว่างชายและหญิง ไม่ปะปนกัน ห้องโภชนาการเป็นห้องที่ให้คำปรึกษาเรื่องการรับประทานอาหาร สำหรับคนที่ต้องการควบคุมอาหารประกอบกับการออกกำลังกาย ที่นี่จะมีนักโภชนาการที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดีสิบสองคน คอยให้คำแนะนำสมาชิก และเป็นห้องของเทรนเนอร์ ผู้ให้คำแนะนำในการออกกำลังกายอย่างถูกวิธี ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ชั้นสี่จะเป็นส่วนของออฟฟิศทั้งหมด

เหมันต์เพลิดเพลินกับคำพูดที่หญิงสาวเอ่ยมายิ่งนัก คล่องแคล่วไม่สะดุดน่าฟัง ไม่ติดขัด แต่ทว่าดวงหน้างามที่เขามักก้มมองดูหลายครั้งนั้น เป็นแรงดึงดูดใจอย่างล้นเหลือ หยาดน้ำค้างรับรู้ถึงสายตาคมเข้มที่มองมา หญิงสาวร้อนวูบวาบในบางครั้ง ยามที่แหงนหน้ามองพูดคุยกับเขา ตอนที่เขาถามคำถามเกี่ยวกับเครื่องออกกำลังกายชนิดต่างๆ ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะพยายามชวนเธอคุยนอกเรื่องมากกว่า หากแต่หยาดน้ำค้างมีวิธีที่จะวกมาเรื่องเดิมได้ทุกครั้ง

“คุณหยาดน้ำค้างทำงานที่นี่มากี่ปีแล้วครับ” เขาเอ่ยถามขณะที่ทั้งสองเดินลงบันไดเลื่อนมาที่ชั้นสาม มุ่งตรงไปที่ห้องรับรอง

“ดิฉันทำงานที่นี่มาสี่ปีแล้วค่ะ”

“มิน่าล่ะ คุณหยาดน้ำค้างถึงได้รู้จักที่นี่ทุกซอกทุกมุม”

“ถึงแล้วค่ะ ห้องรับรอง” หยาดน้ำค้างรู้สึกดีใจยิ่งนักที่หน้าที่ของตัวเองได้เสร็จสิ้นเสียที หลังจากที่ต้องฟังเสียงหัวใจของตัวเองเต้นตุ้บๆ ไม่เป็นจังหวะนานร่วมครึ่งชั่วโมง

“ขอบคุณมากนะครับคุณหยาดน้ำค้าง” เหมันต์เอ่ยด้วยถ้อยคำที่สุภาพ

“ไม่เป็นอะไรค่ะ เป็นหน้าที่ของดิฉันอยู่แล้ว”

“คุณมีชื่อเรียกสั้นๆ กว่านี้หรือเปล่าครับ”

“น้ำค้างค่ะ คุณเหมันต์เรียกดิฉันว่าน้ำค้างก็ได้ค่ะ ไม่ต้องมีคุณนำหน้า ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”

“เชิญครับขอบคุณมากนะครับสำหรับข้อมูลทุกอย่าง”

“ยินดีค่ะ” หยาดน้ำค้างยิ้มให้ชายหนุ่มอีกครั้ง ก่อนจะเดินกลับไปที่ชั้นล่างเพื่อปฏิบัติตามหน้าที่ของตน เหมันต์มองร่างเล็กไปจนสุดสายตา ผู้หญิงคนนี้ถูกใจเขายิ่งนัก สวยใสน่าลิ้มลองใช่น่าลิ้มลอง พอเบื่อแล้วค่อยโยนทิ้ง เหมือนหญิงสาวทุกคนที่ผ่านมา เหมันต์ใช้เวลาพูดคุยกับสันติ เรื่องการซื้อหุ้นสี่สิบเปอร์เซ็นต์ของสันติ ประมาณ สี่สิบนาทีจึงลากลับ

“พรุ่งนี้ผมจะโทรฯ มาให้คำตอบนะครับ ว่าผมจะตกลงหรือไม่ตกลง ผมขอทบทวนเรื่องผลได้ผลเสียสักคืนหนึ่ง แต่ผมว่าไม่น่ามีปัญหา”

“ผมเข้าใจครับ คุณเป็นนักธุรกิจชั้นแนวหน้าก็ต้องทบทวนเป็นเรื่องธรรมดา อีกอย่างจำนวนเงินค่าหุ้นมันก็ไม่ใช่น้อยๆ ด้วย” สันติพูดถูก มูลค่าหุ้นครั้งนี้ตัวเลขอยู่ที่สามร้อยล้านบาท เนื่องจากทรีสปอร์ตคลับมีด้วยกันสี่สาขา มีสมาชิกรวมทั้งสิ้นห้าพันกว่าคน มีรายรับต่อเดือนต่อสาขาอยู่ที่ประมาณสามสิบถึงสามสิบห้าล้านบาท เนื่องจากค่าสมาชิกรายเดือนของที่นี่ตกคนละสองพันห้าร้อยถึงสามพันห้าร้อยบาทต่อคน สปอร์ตคลับแห่งนี้ให้กำไรอย่างมหาศาลแก่สันติ แต่ที่เขาตัดสินใจขายหุ้น เพราะสันติต้องการนำเงินค่าขายหุ้น ไปให้ลูกชายที่เกิดจากภรรยาเก่าที่เสียชีวิตไปแล้ว

“ผมลานะครับ สวัสดีครับ” เหมันต์พนมมือไหว้สันติ ในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสกว่า ก่อนจะเดินออกไปจากห้องรับรอง ระหว่างที่เขากำลังเดินออกไปจากประตูสปอร์ตคลับนั้น สายตาคมไม่วายที่จะหันมามองร่างน้อยของ หยาดน้ำค้าง หญิงสาวที่ถูกตาถูกใจเขายิ่งนัก หากแต่เขาต้องพบกับความผิดหวัง เนื่องจากเธอไม่ได้ยืนอยู่ที่เคาน์เตอร์ด้านหน้า สายตาคมกวาดมองไปทั่ว จนกระทั่งเห็นร่างสาวกำลังพาชายหญิงคู่หนึ่งเดินชมตามส่วนต่างๆ ของสปอร์ตคลับชั้นล่าง เขากระตุกยิ้มเล็กน้อย หวังว่าสักวันจะได้แนบชิดใกล้เธอสักครั้ง