ตอนที่ 3 สัมผัสที่ตรึงใจ (1)

ตอนที่ 3

สัมผัสที่ตรึงใจ

หญิงสาวร่างสมส่วนในชุดอาบายะห์สีครีม บนศีรษะถูกคลุมด้วยฮิญาบสีเดียวกันแต่ปักลวดลายตรงชายขอบ เดินเคียงคู่มากับร่างสูงของชีคซาลซาเอล โดยมีอิสลัมเดินรั้งท้าย ทำให้ห้องทั้งห้องเงียบไปโดยปริยายและสายตาทุกคู่ต่างจดจ้องมาที่คุณหมอสาวอย่างสนใจ

“ขออภัยที่ข้าและแขกของข้ามาช้า”

ไม่พูดเปล่าทั้งชีคซาลซาเอลและอิสลัมก้มศีรษะเป็นการขอโทษ ทำให้แขกอย่างอุรัสยารีบทำตามด้วยท่าที่เก้ๆ กังๆ เล็กน้อย และไม่อยากบอกหรอกว่าตอนนี้เธอตื่นเต้นจนเหงือออกเต็มมือทั้งที่บรรยากาศภายในนี้เย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศ

“ไม่เป็นไร นี่หรือคือคุณหมอคนใหม่และแขกคนพิเศษของลูก”

ชีคจารีพยักพระพักตร์เป็นการอนุญาตให้ทั้งลูกชายและคุณหมอสาวนั่งลงได้ จากนั้นก็ทรงถามพลางพิจารณาใบหน้ารูปไข่ภายใต้ฮิญาบสีครีมแล้วแย้มพระสรวลตอบเมื่ออุรัสยาส่งยิ้มละไมมาให้

“ใช่ครับ นางชื่ออุรัสยาเป็นแพทย์ผ่าตัดฝีมือดีจากประเทศไทยจะมาประจำที่โรงพยาบาลของเราครับท่านพ่อ”

“นางเป็นหมอแถมยังเป็นแขกคนพิเศษหรือ แล้วพิเศษยังไงล่ะซาลซาเอล”

ชีคชาฮีร์ทรงถามพลางแย้มพระสรวลอย่างล้อเลียน และได้จังหวะชีคคาทัลฟาก็รีบเอ่ยเสริมขึ้น

“นั่นสิ พิเศษยังไง เห็นว่าเจ้าถึงกับออกปากจะให้นางพักอยู่ในวังไม่ใช่หรือ แถมไม่ใช่ในส่วนที่พักของแขก แต่เป็นในส่วนตำหนักที่พักของเจ้า”

เมื่อโดนไล่เบี้ยถามอย่างนี้ มีหวังอุรัสยาต้องได้ไปพักในส่วนรับรองแขกเป็นแน่ และถ้าเป็นอย่างนั้นเธอคงโดยชีคคาทัลฟาและคนของนางซักไซ้ไล่เลียงถึงสาเหตุที่ได้มาพำนักพักพิงในวังแห่งนี้แบบละเอียดยิบ เพราะไม่มีเหตุผลใดเพียงพอเลยที่จะให้คุณหมอสาวที่เป็นแค่ลูกจ้างของโรงพยาบาลมาพักในวังแห่งนี้ได้อย่างสมเหตุสมผลได้เท่ากับ…

“ข้ายอมรับก็ได้ นางเป็นผู้หญิงของข้า ดังนั้นข้าจะให้นางพักอาศัยอยู่ในวังแห่งนี้และพักอยู่ในส่วนตำหนักของข้าท่านพ่อและทุกคนคงไม่ว่าอะไร”

สิ้นคำว่าผู้หญิงของข้า อุรัสยาก็มีปฏิกิริยาแทบจะทันที เพราะเรื่องนี้ไม่ได้เตรียมกันมาก่อน แต่ชีคซาลซาเอลก็คว้ามือบางที่วางอยู่บนตักของเธอมากุมแล้วบีบเบาๆ พร้อมกับมองด้วยสายพระเนตรอ้อนวอนคล้ายกับกำลังขอร้องเธอว่าไว้เราค่อยคุยกัน อุรัสยาปรายตามองหน้าแต่ละคนในห้องแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ด้านท่านชีคเฒ่าพยักพระพักตร์พลางแย้มพระสรวลอย่างอนุญาตและพอพระทัย แต่ผิดกับชีคคาทัลฟาที่มีสีพระพักตร์บึ้งตึงคล้ายกับไม่พอพระทัยที่ลูกเลี้ยงพาผู้หญิงมาอยู่ด้วย

“ข้าหวังว่าทุกคนคงหายสงสัยในความสัมพันธ์ของข้ากับนางแล้ว เอาละ หยาผมขอแนะท่านพ่อของข้าผู้ปกครองรัฐคูเวอร์แห่งนี้ชีคจารี อัล อิทาจ อัล บาฮามห์”

“ถวายบังคมเพคะท่านชีค หม่อนฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ได้มีโอกาสเข้าพบท่านชีคผู้ปกครองรัฐคูเวอร์เพคะ”

อุรัสยาลุกขึ้นค้อมศีรษะพลางย่อตัวถอนสายบัวเป็นการเคารพ ก่อนจะกลับลงไปนั่งเมื่อชีคเฒ่าพยักพระพักตร์และยกพระหัตถ์เป็นสัญญาณให้นั่งลงได้

“เรายินดีต้อนรับสู่คูเวอร์ หวังว่าคุณหมอจะทำงานกับเราไปนานๆ นะ เพราะถึงที่นี่จะพัฒนาไปค่อนข้างมาก แต่ก็ยังด้อยกว่าประเทศไทยเยอะ การอยู่และการดำเนินชีวิตก็ยังไม่สะดวกสบายเท่าที่ควร มีส่วนที่ลำบากอยู่ก็มาก”

“เพคะท่านชีค ชีคซาลซาเอลอุตส่าห์เลือกหม่อมฉันมาทำงานที่นี่ด้วยตัวพระองค์เอง หม่อมฉันจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเพคะ”

รับคำมั่นพลางส่งยิ้มละไม และนั่นก็สามารถสร้างความพึงพอพระทัยให้ทั้งกับชีคเฒ่าและชีคซาลซาเอลเป็นอย่างมาก

“ส่วนท่านผู้นี่คือชีคคาทัลฟาแม่เลี้ยงของข้า ถัดมาคือพี่ชายของข้ารัชทายาทอันดับหนึ่งชีคชาฮีร์ อัลจารี อัล อิทาจ และพี่สะใภ้ของข้าเจ้าหญิงอาเนส”

“รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รู้จักกับทุกพระองค์เพคะ”

หญิงสาวลุกขึ้นทำความเคารพทุกคนด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง ชีคชาฮีร์แย้มพระสรวลตอบกลับอย่างมีไมตรี ขณะที่สตรีสองนางอย่างชีคคาอัลฟาและเจ้าหญิงอาเนสภรรยาสาวของชีคชาฮีร์ไม่เพียงไม่ส่งยิ้ม แต่ทั้งสองมองเธอด้วยหางตาชวนให้อึดอัดเสียเหลือเกิน ไม่รู้ไม่พอใจอะไรเธอหรือเปล่า และคนที่รับรู้ได้ไม่ใช่เพียงแค่ตัวหญิงสาว แต่คนที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างชีคซาลซาเอลก็รู้สึกได้ ชีคหนุ่มจึงคิดหาเรื่องเลี่ยงออกจากที่นี่ซะก่อนที่คุณหมอสาวจะขาดใจตาย

“เอ่อ…ท่านพ่อจะว่าอะไรไหม ถ้าหลังจากนี้ข้ากับหยาจะขอตัวไปทำงานต่อ ด้วยที่ทั้งข้าและนางต่างก็มีงานที่ยังเคลียร์ไม่เสร็จรออยู่”

“ไปเถอะ”

ชีคเฒ่าพยักพระพักตร์พร้อมกับเอ่ยอนุญาต

“ถ้าอย่างนั้นข้ากับคุณหมอขอตัวเลยแล้วกัน เอาไว้ตอนเย็นข้าจะพานางมาร่วมโต๊ะอีกครั้ง”

“ขอตัวนะเพคะ”

เอ่ยจบซาลซาเอลและอุรัสยาก็ลุกขึ้นทำความเคารพ แล้วเดินเคียงคู่กันออกจากห้องโถงอันกว้างขวางหรูหรา ท่ามกลางความโล่งอกโล่งใจของคุณหมอสาว ที่เกิดมาไม่เคยรู้สึกกดดันเท่านี้มาก่อนเลยจริงๆ

อุรัสยาสงบปากสงบคำจนเดินมาถึงห้องโถงรับแขกในเขตตำหนักของชีคซาลซาเอล เธอจึงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พลางทิ้งตัวลงนั่ง รู้สึกหายใจหายคอคล่องขึ้นกว่าเดิมเยอะ ขณะที่ชีคซาลซาเอลเห็นแล้วก็อดที่จะหัวเราะขำกับกิริยาอย่างนั้นของเธอไม่ได้

“ไม่ต้องหัวเราะเลยนะคะท่านชีค ไม่มาตกอยู่ในฐานะเดียวกับฉันท่านไม่รู้สึกหรอกว่ามันเป็นยังไง ไหนจะตื่นเต้นที่จะได้เจอชีคผู้ปกครองรัฐ แต่ก็ต้องมาอึดอัดกับสายตาของชีคคาทัลฟาและเจ้าหญิงอาเนส ไม่เข้าใจเลยนะคะแค่ท่านบอกว่าฉันเป็นนางในฮาเร็มของท่านท่าทีของทั้งสองจะดูเปลี่ยนไปมากมายขนาดนั้น ทั้งที่ตอนแรกก็ดูหน้านิ่งเรียบดีแท้ๆ แต่พอท่านโกหกว่าฉันพักอยู่ที่นี่ในฐานะอะไรทั้งสองพระองค์ก็หน้าบึ้งตึงขึ้นมาแทบจะทันที แถมยังมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ อีกด้วย”

ได้ทีคุณหมอสาวร่ายยาว ความเป็นตัวเองกลับคืนมา ทั้งที่คนตรงหน้าก็เป็นถึงรัชทายาทอันดับสองเชียวนะ แต่ไม่รู้สิอาจจะเพราะชีคหนุ่มทำตัวเหมือนกับคนธรรมดาสามัญชนและไม่ถือตัวมั้ง

“ผมคิดว่าอิสลัมบอกคุณแล้วว่าผมไม่มีฮาเร็ม”

ชีคหนุ่มย้ำเสียงเข้ม ทำเอาหญิงสาวที่เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าคนสนิทของเพระองค์บอกเธอมาแล้วนี้ว่าชีคซาลซาเอลคนนี้ไม่มีฮาเร็มทำหน้าเหวอไปนิดๆ

“เอ่อ…บอกค่ะ แต่ในความรู้สึกของฉัน ไม่รู้สิฉันว่าคำว่านางในฮาเร็มกับผู้หญิงของชีคทั้งสองคำนี้ฐานะมันไม่ได้ต่างกันเลยนะ”

พูดเองก็คิดเอง แล้วก็รู้สึกไม่สบายใจเอง เมื่อคิดว่าเธอต้องมาอยู่ในวังแห่งนี้ด้วยฐานะผู้หญิงของชีคมันไม่ได้ให้ความรู้สึกที่ดีเลย เพราะในความคิดและความรู้สึกของเธอมันไม่ต่างกับนางในฮาเร็มหรือนางบำเรอเลยจริงๆ

“ต่างสิ เพราะผมจะทำอย่างนี้ กับนางในฮาเร็มโดยที่เธอไม่เต็มใจก็ได้ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงของผม ผมจะทำอย่างนั้นก็ต่อเมื่อเธอเต็มใจเท่านั้น”

จู่ๆ ร่างสูงใหญ่ก็เดินมานั่งลงข้างๆ พลางเอาพระหัตถ์ค้ำกับพนักโซฟาขังเธอไว้ในวงแขน และที่ทำให้คุณหมอสาวใจเต้นระรัวอย่างหนักก็คงหนีไม่พ้นนัยน์ตาสีไพลินที่มีอิทธิพลต่อหัวใจเธอตั้งแต่แรกเห็นกำลังมองอย่างเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็พยายามควบคุมตัวเอง ด้วยการพยายามก้มหน้าไม่สบตาและทำอย่างไรก็ได้ให้ชีคหนุ่มรีบออกไปห่างๆ

“ฉะ…ฉันเข้าใจแล้ว เข้าใจดีมากๆ ไม่สงสัยอะไรอีกเลย แต่ตอนนี้ที่ไม่เข้าใจคือทำไมท่านไม่ถอยออกไปเสียที ถะ…ถ้าท่านไม่ถอยนะฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย”

คุณหมอสาวขู่ฟ้อ ทั้งที่ตอนนี้หน้าซีดสลับแดงระเรือเนื้อตัวสั่นสะท้านไม่รู้ว่ากลัวหรือเพราะอะไร แต่แทนที่ชีคหนุ่มที่ใครๆ ต่างเห็นว่าเป็นชีคใจดีมีเมตตา แต่ ณ ตอนนี้ไม่รู้ความใจดีมีเมตตามันวิ่งหายไปไหนเหลือเพียงความอยากจะแกล้ง ยิ่งเห็นหญิงสาวทำหน้าตาตื่นและตัวสั่นพระองค์ก็ยิ่งรู้สึกสนุก

“ร้องสิดูซิจะมีใครสนใจ ป่านนี้ใครๆ ก็รู้กันไปทั่ววังแล้วว่าคุณคือผู้หญิงของผม และผมจะทำอะไรกับผู้หญิงของตัวเองก็ได้โดยไม่มีใครหน้าไหนกล้าเข้ามาขวาง”

ไม่พูดเปล่าชีคหนุ่มยังดึงฮิญาบของเธอออกแล้วแกล้งก้มลงจูบซุกไซร้ลงตรงซอกคอขาวหอมกรุ่น และในขณะนั้นเองความรู้สึกบางอย่างก็วิ่งพร่าน ร่างสูงแน่นิ่งไปชั่วขณะเพราะตอนนี้กลิ่นกายสาวกำลังทำให้ท่านชีคหนุ่มแทบคลั่ง แม้จะพยายามหักห้ามอารมณ์และความรู้สึกแต่มันไม่สามารถจะหยุดยั้งได้ง่าย

ดังนั้นอารมณ์และความรู้สึกสั่งการสมอง ริมฝีปากและปลายจมูกจึงไล้จูบและสูดกลิ่นหอมรัญจวนตั้งแต่ซอกคอลงมาจนเกือบถึงเนินอกไปโดยอัตโนมัติ

“หยุดเดี๋ยวนี้นะท่านชีค ปล่อย...ฉันไม่ใช่นางในฮาเร็มของคุณนะ ไหนท่านบอกว่าถ้าเป็นผู้หญิงของท่าน ไม่เต็มใจท่านจะไม่ทำอะไร แต่สิ่งที่ท่านกำลังทำอยู่นี้มันกำลังเป็นการขืนใจของฉันอยู่นะ”

อุรัสยาห้ามเสียงสั่นสะท้านพลางผลักไสทุบตีไหล่กว้าง และคำว่า ‘ขืนใจ’ ก็ทำให้ชีคหนุ่มหยุดและผละออกเอาดื้อๆ ก่อนลุกขึ้นเดินงุ่นงานไปทั่วห้องหวังจะควบคุมอารมณ์ที่มันวิ่งพลุกพล่าน พานโทษตัวเองไปว่ามัวทำงานจนห่างผู้หญิงนานเกินไป และที่ใครหลายคนบอกว่าพระองค์เป็นคนใจดีและใจเย็น โดยนิสัยส่วนตัวพระองค์ก็ไม่ปฏิเสธ แต่มีน้อยคนที่จะรู้ว่าถ้าเป็นเรื่องเซ็กส์พระองค์จะกลายเป็นคนที่ร้อนดั่งไฟเลยทีเดียว

“ฉะ…ฉันขอตัว”

บอกพลางพยุงกายที่สั่นสะท้านของตัวเองให้ลุกขึ้น สัมผัสอันชวนหวาบหวิวเมื่อครู่ยังไม่จางหาย มันยังคงมีผลทำให้หัวใจของคุณหมอสาวเต้นระส่ำแขนขาแทบจะไม่มีเรียวแรง ก่อนจะหมุนเดินกลับห้องของตัวเอง

แต่ก้าวเท้าได้ไม่กี่ก้าว คนที่คิดว่าจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ กลับรู้สึกโหยหาอยากชิมลิ้มลองมันอีกครั้งอย่างรุนแรง จึงตามไปกระชากร่างสมส่วนเข้ามาปะทะเข้ากับอกกว้าง และทันทีที่หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจะต่อว่าริมฝีปากหนาก็ปิดทาบลงมาอย่างเหมาะเจาะ คุณหมอสาวถึงกับเบิกตากว้าง ก่อนจะพยายามดิ้นขัดขืน แต่ยิ่งหญิงสาวดิ้นชีคซาลซาเอลก็เพิ่มดีกรีความเร่าร้อนของจูบให้ดูดดื่มมากยิ่งขึ้นเรียวลิ้นแทรกเข้าคว้านหาความหวานในโพลงปากสลับกับเกี่ยวรัดดูดดึงปลายลิ้นเล็กของหญิงสาวอย่างบ้าคลั่งคล้ายกับกำลังพิสูจน์อะไรบางอย่าง แล้วก็ได้รู้ว่ายิ่งได้ชิมความหอมหวานพระองค์ก็ยิ่งต้องการมากขึ้นมากขึ้น ชีคผู้ใจเย็นดั่งสายน้ำก็แทบจะกลายเป็นไฟไปได้ในพริบตา

“อือ…”