ตอนที่ 3 ใช้งาน

ใช้งาน

ตกเย็น

"เธอ!...ทำกับข้าวเป็นไหม จัดการหน่อยสิ! ฉันหิวแล้ว" ปุยเมฆเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาจากห้องนอนส่วนตัว เมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังทำความสะอาดอยู่

"นี่คุณ!...คุณก็มีมือเหมือนกันน่ะ และอีกอย่างฉันมาทำงานเป็นผู้ช่วยน่ะค่ะ ไม่ใชเป็นคนรับใช้" ต้นข้าวเอ่ยบอกเสียงแข็ง

"ฉันจ่ายเธอเพิ่มอีกเท่าตัว" ปุยเมฆยื่นข้อเสนอให้

"ค่ะ...ว่าแต่คุณชายจะรับประทานอะไรดีค่ะเย็นนี้ เดี๋ยวข้าวจัดให้ตามคำขอค่ะ" ต้นข้าวเอ่ยเสียงนุ่มลง

"เห้อะ...ไม่ค่อยจะเห็นแก่เงินเลยน่ะ"

"นี่คุณ!...ได้ฉายามาดนิ่งมาได้ยังไงกัน บุคลิกตรงข้ามกับฉายาทุกอย่างเลยน่ะ แถมยังพูดมากเถียงได้ตลอดขนาดนี้"

"ฉันเป็นนายจ้างเธอน่ะ ยัยข้าวเน่า" ปุยเมฆต่อว่ามันที

"ค่ะ คุณชายเมฆ รับทราบค่ะ เจ้านาย" ต้นข้าวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเชิงประชดประชัน

"ไม่ต้องมาประชด!"

"เชอะ!" ต้นข้าววางทุกอย่างลง แล้วรีบเดินส่ายตูดไปที่ครัวทันที

"ยัยอ้วนเอ้ย!" ปุยเมฆเอ่ยเบาๆและส่ายหน้าเล็กน้อยไปมา

"เขาเรียกว่ามีน้ำมีนวลย่ะ" ต้นจ้าวสวนกลับมาทันที

"นี่ยังได้ยินอีกเหรอ"

>>>>สายโทรเข้า ชีโน่ ?

กริ่ง! กริ่ง! กริ่ง!

"ว่าไงครับเพื่อนโน่...ทำไมวันนี้คุณว่างโทรมากระผมได้ล่ะครับ" เสียงกัดฟันพูดเอ่ยแซวขึ้นมา

[ว่างครับเพื่อน...เย็นนี้ไปดวลกันหน่อยสิไอ้เมฆ ไม่ได้เจอกันนานแล้ว]

"พรุ่งนี้กูมีงานเช้าน่ะ" ปุยเมฆบอกสาเหตุออกไป

[ไม่ดึกหรอก...หรือจะให้กูไปหาที่คอนโดดีล่ะ]

"งั้นมึงมาคอนโดกูเลยเเล้วกัน"

[เคเว้ยเพื่อน...อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน]

"หาอะไรติดมือติดไม้มาด้วยล่ะ ห้ามมาตัวเปล่าเด็ดขาด" เสียงเข้มเอ่ยสั่งออกไป

[เออ...เดี๋ยวกูหิ้วสาวๆไปฝาก]

"ทะลี่งแล้วไอ้นี้...ถ้ามึงหิ้วใครมาคอนโดกู มึงกับกูขาดกัน แค่นี้น่ะเว้ย" มือหนารีบกดตัดสายทิ้งทันที

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

ร่างสูงกดวางสายจากเพื่อนไปแล้ว เดินมาที่ครัวหาหญิงสาวที่กำลังทำอาหารอยู่

"เดี๋ยวเธอทำเสร็จ เธอทานได้เลย แล้วก็รีบเข้าห้องเธอไป พอดีเพื่อนฉันจะมาหา ฉันไม่อยากให้มันเจอเธอ" ปุยเมฆออกคำสั่งทันที เพราะไม่อยากตอบคำถามกับเพื่อน

"ค่าาา"

"อ้อ...ห้ามเดินออกมาเพ่นพ่านให้เพื่อนฉันเห็นเป็นอันขาด เธอจะออกมาได้ก็ต่อเมื่อเพื่อนฉันกลับออกไปแล้วเท่านั้น"

"..." ต้นข้าวยืนนิ่งไม่เอ่ยตอบอะไร

"ถ้าเสร็จแล้วก็รีบทาน อีกสักพักเพื่อนฉันมันจะมา...." ปุยเมฆเอ่ยไม่ทันจบ เสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้นทันที

ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง

"เวนเเล้วไง...มันจะมาเอาอะไรเร็วขนาดนี้ว่ะ" เสียงเข้มบ่นออกมา แล้วรีบเดินไปเปิดประตูทันที

"พี่พัด!"

"ก็เออน่ะสิ...มีอะไรทำไมทำหน้าตกใจขนาดนั้นที่พี่มา" พัสกรเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นซุปตาร์หนุ่มทำหน้าเหวอ

"แล้วพี่ะกดทำไมครับ ปกติพี่ก็เข้าออกได้ตามปกติ"

"ก็เมื่อเช้าให้คีย์การ์ดกับต้นข้าวไปแล้วไง"

"อ๋อ...โทษทีครับผมลืม"

"นี่ทำอะไรกันอยู่หอมมาแต่ไกลเชียว"เสียงนุ่มเอ่ยถามแล้วรีบเดินไปทางครัวทันที

"สวัสดีค่ะพี่พัด มาได้ยังไงค่ะ แล้วทานอะไรมายัง ทานด้วยกันไหมค่ะ" เสียงนุ่มของต้นข้าวเอ่ยถามรุ่นพี่หนุ่ม

"พี่ทานได้จริงเหรอ" พัสกรแกล้งถามขึ้น

"ทานได้สิค่ะ ถ้าไม่ได้ข้าวจะหุ่นแบบนี้เหรอ"

"หึ...เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวน่ะ เกรงใจเจ้าของห้องหน่อยครับ" ปุยเมฆเอ่ยแทรกเข้ามาทันที เมื่อเห็นทั้งคู่คุยหยอกล้อกัน

"ไม่ทานข้าวด้วยกันเหรอเมฆ พี่ซื้อมาตั้งเยอะน่ะ" พัสกรเอ่ยถามเมื่อเห็นปุยเมฆเดินไปนั่งลงที่โชฟา

"ผมรอไอ้โน่ครับ มันจะมาดื่มทีนี่''

"งั้นก็ดีเลยพี่จะได้คุยงานทีเดียวเลย"

"นี้เป็นเวลาพักผ่อนแล้วครับ ไม่คุยเรื่องงาน เวลาต่อจากนี้คือเพื่อนเท่านั้นครับ ไม่มีนายจ้างลูกจ้าง" ปุยเมฆเอ่ยขึ้นมาทันที

"เออ...ไอ้ผู้จัดการเมฆ"

"ขอบคุณครับที่ชม"

"นี่ชักจะเริ่มพูดมากแล้วน่ะเรา ตั้งแต่มีต้นข้าวเข้ามาอยู่ รู้สึกว่านายจะกล้าเถียงกับพี่มากขึ้นเยอะเลย" พสกรเอ่ยขึ้นมา เมื่อซุปตาร์หนุ่มเถียงคำไม่ตกฟาก

"พอดีติดเชื่อ พูดมากจากคนแถวนี้มาครับ"

"เห้อะ...พึ่งจะมาวันแรก ก็ตกนายได้แล้ว" เสียงเรียบเอ๋ยแซว "ระวังจะตกหลุมรักน้องเขาล่ะเมฆ" พร้อมกับกระศิบพูดเบาๆให้ได้ยนกันสองคน

"ไม่ มี ทาง ครับ" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมาพร้อมเน้นย้ำทีละคำชัดๆช้าๆ "พี่ก็รู้ยัยข้าวเน่า ตรงข้ามกับสเปคผมทุกอย่าง เตี้ย อ้วน แถมพูดมากอีก"

"ฉันได้ยินน่ะค่ะ" ต้นข้าวสวนกลับมาทันที เมื่อซุปตาร์หนุ่มเอ่ยถึงตน

"เอาละว่ะ มวยถูกคู่แล้ว พอๆก่อนทั้งสองคน พี่ไม่อยากเป็นกรรมการน่ะ" พัสกรรีบเอ่ยห้ามทันที

"ทำไม...จ้องหน้าฉันทำไมยัยข้าวเน่า" ปุยเมฆเอ่ยถาม เมื่อต้นข้าวจ้องมองเขาไม่ละสายตา พร้อมกับทำท่าทางยั่วยวนใส่หญิงสาว

"พี่พัด! ถ้าข้าวฆ่าซุปตาร์หมกทิ้งคอนโด พี่จะเป็นพยานปากเอกให้การจับข้าวเข้าคุกไหมค่ะ"

"มันเกี่ยวอะไรกับพี่อีกหว่า" พัสกรเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองสองคนสลับไปมา "เมฆ น้องเขาก็เป็นผู้หญิงน่ะ นายก็ยอมๆให้หน่อยแล้วกัน" แล้วหันมาเอ่ยทางปุยเมฆ

"ส่วนต้นข้าว ถ้าไอ้เมฆมันบอกไม่ฟัง พี่ให้อภิสิทธิ์เต็มที่ในการจัดการได้เลย" แล้วหันมาเอ่ยบอกต้นข้าวต่อ

"อ้าว!...ไงเป็นแบบนี้ไปได้ ผมเป็นคนทำเงินให้พี่น่ะ แต่พี่เข้าข้างคนอื่นเสียอย่างนั้นอ่ะ" ปุยเมฆเอ่ยขึ้นมา

"พี่เข้าข้างความถูกต้องเมฆ ในเมื่อนายยังจัดการกับตัวเองไม่ได้ พี่เลยต้องให้ต้นข้าวมาจัดการนายไง" พัสกรเอ่ยบอกออกไป

"พี่คิดจะเอาใครก็ได้มาดัดนิสัยผมงั้นเหรอ บอกไว้ก่อนเลยครับ ว่าทำได้ก็ทำ ถ้าทำไม่ได้ผมจะทำคืน แล้วถ้าทนไม่ได้ก็รีบๆลาออกน่ะ ยัยข้าวเน่า" ปุยเมฆเอ่ยขึ้นมาอย่างท้าทาย

"หยุดเถียงกันได้แล้ว ทั้งคู่นั้นแหล่ะ ไอ้โน่น่าจะมาแล้วล่ะ" พัสกรเอ่ยห้ามและเดินไปที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงออดหน้าห้องดังขึ้นมา

ทั้งคู่ยืนจ้องหน้ากันนิ่งอย่างไม่มีใครยอมใคร จนบุคคลที่เข้ามาใหม่ ต้องเอ่ยขึ้นมา

"เป็นไงบ้างเพื่อนเมฆ...แล้วนี้ใคร แฟนมึงเหรอ" ชีโน่เดินเข้ามาเอ่ยถามปุยเมฆ แล้วหันไปสะดุดตากับต้นข้าว จึงหันมาถามปุยเมฆต่อ

"ถ้าสายตามึงไม่ดี ก็ไปหาตัดแว่นมาใส่บ้างน่ะมึง ไอ้โน่!" ปุยเมฆตวัดสายตามมองค้อนใส่ชีโน่ทันที