ลวงใจมาเฟียคาสิโน บทที่1...

ชายร่างใหญ่เดินออกไปมองด้านนอก เมื่อเห็นว่ามีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งกำลังตรงมาทิศนี้เลยหันมาส่งสัญญาณบอกเจ้านาย

หลังสำรวจจนแน่ใจว่าผู้หญิงในที่เกิดเหตุไม่มีร่องรอยไม่มีบาดแผล เบนเดอร์หรี่เปลือกตาลง ยกมือเกาคาง สภาพน้องชายตอนที่เห็นครั้งแรก เลียมอยู่ในสภาพที่ไม่ดีนักร่องรอยการต่อสู้ปรากฏขึ้นทั่วร่างกาย ผิวขาวซีดและผิวค่อนข้างแข็ง

เขาอยากปลุกเลียมขึ้นมาถามนัก แต่นั้นคือความเป็นไปไม่ได้ ตอนที่มาถึง เลี่ยมไร้ลมหายใจ และดูท่าจะเสียชีวิตมานานแล้ว

ที่น่าแปลกใจคือ มีผู้หญิงที่เขาไม่คุ้นหน้าอยู่ในเวลาที่เลียมสิ้นลมไปแล้วนี่สิ คนลงมือต้องการอะไรกับการสร้างสถานการณ์ที่บิดเบือนข้อเท็จจริง ผู้หญิงคนนี้เกี่ยวกับสาเหตุการตายของเลียมหรือไม่ คงต้องหาข้อพิสูจน์

“ที่นี่ให้เจ้าหน้าที่จัดการไปเถอะ เดอเรก พาผู้หญิงคนนี้กลับเดอร์ลาคัวล์ด้วย” เบนเดอร์ก้มหน้าไว้อาลัยให้น้องชายต่างแม่ครั้งสุดท้าย เขาต้องมีคำตอบให้บิดา ไม่ว่าใครก็ตามที่ริอ่านเข้ามาลองเชิงเดอร์ลาคัวล์ มันผู้นั้นต้องไม่ตายดี

นิยาดากะพริบเปลือกตาปริบๆ เธออยู่ที่ไหน คนแปลกหน้าทั้งหมดนั่นคือใคร เธอพยายามเค้นความคิด แต่ในสมองกลับโล่ง มีเพียงม่านหมอกบางๆ เท่านั้นในหัว

“มากับเราเถอะ...ถ้าไม่อยากเข้าคุก” เดอเรกพูดเสียงเรียบ

เขาโบกมือให้คนที่เหลือพากันถอนตัว ไม่เกินสามนาทีก่อนเจ้าหน้าที่จะเดินมาถึง ทั้งห้องก็เหลือเพียงแค่ร่างไร้ลมหายใจของเลียม เดอร์ลาคัวล์

เดอเรกอาสารับหน้าและประสานงานเอง เขาห่วงความรู้สึกของริโอที่สุด ชายชราที่ป่วยกระเสาะกระแสะจะทรุดลงขนาดไหน หากรู้ว่า บุตรชายคนเล็กที่ท่านทุ่มเทความรักให้ ลาโลกนี้ไปพร้อมกับความคลุมเครือ

ตระกูลเดอร์ลาคัวล์มีหัวหอกหลักคือเบนเดอร์ ลูกชายคนโตที่ถือครองทรัพย์สมบัติเกินครึ่ง เนื่องมาจากมารดาผู้ล่วงลับทิ้งไว้ให้ เบนเดอร์เป็นคนเดียวที่คานอำนาจการตัดสินใจของบิดาได้ เขาเกือบแตกหักตอนที่ริโอเปิดตัวบุตรชายอีกคน ในฐานะรองประธานเดอร์ลาคัวล์คอมแพล็ก ความลับที่มารดาผู้ล่วงลับของเบนเดอร์ยังไม่รู้ ริโอแอบซุกบุตรชายนอกสมรสไว้ จนกระทั่งภรรยาเสียชีวิต

เจ็บใจไหม? มีหรือผู้ชายทะนงอย่างเบนเดอร์จะไม่รู้สึก แต่เขาโตเกินกว่าจะฟาดงวงฟาดงาเหมือนตอนเด็ก เบนเดอร์เลยทำแค่ ย้ายตัวเองออกมาจากคฤหาสน์เดอร์ลาคัวล์ ปล่อยให้บิดาวัยชราได้ใช้ชีวิตบั้นปลายกับบุตรชายที่ท่านรัก

เลียมเป็นผู้ชายพูดน้อย เรียบร้อยแต่ร้ายลึก

เบนเดอร์ไม่อยากสนใจน้องชายต่างแม่เท่าใดนัก เขายอมให้เพราะเห็นแก่สุขภาพบิดาที่ทรุดโทรมลงทุกวัน อีกอย่างภาระของเบนเดอร์ก็หนักอึ้งมากพอแล้ว บางทีการมีน้องชายก็เป็นการดี จะได้มีคนช่วยแบ่งเบางานที่เขาทำไปบ้าง

เลียมถูกเลี้ยงแบบคุณหนู ไม่ได้ลุยงานหนักๆ เหมือนเบนเดอร์ แต่เดอเรกรู้ ใต้ความสุภาพนั่นคือเสือร้ายที่จ้องหาโอกาสตะปบ โชคดีที่โอกาสนั่นยังมาไม่ถึง เสือสุ่มเลยโบกมือลาไปก่อน ศัตรูเดอร์ลาคัวล์มีทั้งในที่ลับ และในที่โล่ง มีทั้งเข้ามาแบบมิตร และแบบเปิดตัวเป็นศัตรูตรงๆ

กลิ่นเงินมหาศาลดึงคนโลภเข้ามาในชีวิตได้ง่ายๆ

คนที่ระวังตัวมาตลอดอย่างเบนเดอร์รอดตัวได้ ท่ามกลางศัตรูเพราะเขาไม่ประมาท แต่คนที่ใช้บิดาหนุนหลังมาทั้งชีวิตแบบเลียมเลยพลาดได้ง่ายๆ

เดอเรกไว้อาลัยให้บุตรชายของริโอ ในฐานะที่เขาเป็นสายเลือดเดอร์ลาคัวล์ แต่ไม่ใช่เจ้านาย

นิยาดาพยายามขดตัวให้เล็กที่สุด เธอถูกขนาบด้วยผู้ชายตัวใหญ่ทั้งซ้ายและขวา อากาศภายในรถยนต์ก็เย็นยะเยือกยิ่งกว่าห้องเย็นที่เคยทำงานเสียอีก เธอพยายามมองผ่านฟิล์มสีดำทึบเพื่อระบุตำแหน่งให้ตัวเอง แต่อนิจจา...ไม่ว่าพยายามจะเพ่งมองแค่ไหนที่เห็นมากที่สุด คือความว่างเปล่า

ไม่มีใครสักคนพูดอะไรออกมาสักคำ

บรรยากาศอึดอัดจนหัวใจจะระเบิด เธออยู่ที่ไหน? ใครเป็นคนพาเธอมา? ร้อยแปดคำถามในหัวไม่มีคำตอบเลย ก่อนสติจะดับวูบ ที่จำได้คือเธออยู่บนเรือสำราญที่ลอยลำอยู่ในน่านน้ำทะเลเมอร์ดิเตอร์เรเนียน เธอทำงานในห้องครัว เป็นผู้ช่วยพ่อครัวหลัก หน้าที่หลักคือการเตรียมของสด แล้วเพราะอะไรล่ะ ทำไมเธอถึงไม่ได้อยู่บนเรือนั่น เธอขึ้นมาจากเรือตอนไหน? แล้วทำไมข้างๆ เธอถึงมีคนตาย

มือเล็กๆ ยกขึ้นกุมศีรษะ หลับตาทบทวนความทรงจำ

โครงหน้าซีดไร้สีเลือดนั่นยังจำได้ติดตา...แต่เท่าที่พยายามเค้นความทรงจำแล้ว เธอกลับไม่รู้จักชายผู้นั้นเลย

“จะพานิไปที่ไหนคะ?”

ไม่มีคำตอบ แววตาเหี้ยมเกรียมนั่นทำให้เธอยอมสงบปาก