EP.6 Friends with benefits

หลังจากคุยกับผู้จัดการเสร็จเธอก็เดินดูร้านอยู่พักใหญ่

ใจจริงอยากจะปล่อยให้ผู้จัดการเป็นคนทำทุกอย่างเหมือนชื่อตำแหน่งแต่ตอนนี้คงต้องเปลี่ยนผู้จัดการก่อนอันดับแรก

"หน้าเครียดมาเลย"

"ข้างนอกมันร้อนมั้ง"

เธอตอบออกไปแล้วหยิบแก้วไวน์มานั่งข้างเขา เมื่อเชนเห็นสีหน้าของคนที่บอกว่าอากาศร้อนจึงขยับไปรินไวน์สีแดงเข้มให้พร้อมกับขำในลำคอ เขาดูออกว่าไม่ใช่เพราะอากาศแต่น่าจะมีสาเหตุมาจากคนมากกว่า

เขาเจอผู้หญิงมาก็เยอะ เธออาจจะมีบางเรื่องที่ต่างจากคนอื่น แต่บางเรื่องคงไม่ไกลกัน การเอาใจผู้หญิงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา แล้วถ้าอยาก 'ได้' ใครสักคนไปนอนกอดคืนนี้ก็คงไม่ยาก

"ชอบหรือเปล่า ตัวนี้มีแค่ขวดเดียว สำหรับวีวีไอพี" เธอบอกแล้วปรายตามองเขา ริมฝีปากอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกขยับขึ้นเป็นรูปโค้งน่ามอง ดึงดูดสายตาของคนข้าง ๆ ให้จ้องไปที่เธอยังไม่ละ

"ชอบ..."

เขาตอบสั้น ๆ น้ำเสียงแผ่วเบาดวงตาคงเข้มยังคงมองไปที่ใบหน้าสาวสวยยังไม่กระพริบเขาหยิบแก้วของตัวเองขึ้นแล้วยื่นไปด้านหน้าเพื่อที่จะชนกับอีกฝ่ายมุมปากได้รูปขยับยิ้มอย่างที่เขาชอบทำก่อนที่จะจีบไวน์แก้วของตัวเองอย่างใจเย็น

"ชอบไวน์หรือชอบเราล่ะ" เธอพูดกลั้วขำ

แต่เป็นคำถามที่ตรงประเด็นเข้าทางคนที่เธอเรียกว่า 'เสือ' พอดี เพราะที่เขาบอกว่าชอบไม่ได้หมายถึงไวน์ แต่หมายถึงผู้หญิงที่นั่งตรงหน้าเขาต่างหาก

"ชอบไวน์" เขาตอบหน้านิ่งจนอีกคนเบะปากแกล้งทำเป็นไม่พอใจ คนที่เขาจะพูดต่อ "แต่น้อยกว่าเธอ"

"ปากหวานเนอะ มิน่าล่ะ" เธอพูดทิ้งท้ายเอาไว้ให้คิดก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปที่ประตูกระจกซึ่งเป็นฝั่งด้านหลังซึ่งติดกับระเบียง ในมือยังถือแก้วนั้นติดไปด้วย

"มิน่าอะไร"

"สาว ๆ ถึงชอบไง" แคทหันทำมาตอบ ก่อนจะยิ้มให้แล้วก็หันกลับไปที่เดิม "เป็นแบบนายก็น่าสนุกดีเหมือนกัน"

"แบบฉันคือแบบไหน"

"ก็สนุกไปวัน ๆ ไม่ต้องจริงจังกับอะไร"

"ใครบอกว่าสนุก ตอนนี้ฉันเริ่มเบื่อแล้ว" เขาพูดแล้วขยับตัวลุกขึ้นตามไปยืนด้านหลัง

"ไม่ได้หมายถึงเบื่อผู้หญิงหรอกใช่ไหม" เธอพูดแล้วหันมามองคนที่ยื่นอยู่ห่างกันไม่ถึงเมตร

"เบื่อเรื่องวุ่นวาย"

แคทยกแก้วของเธอขึ้นดื่มก่อนหันไปเผชิญหน้ากับอีกคน เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดจริงเพราะนี่อาจเป็นวิธีที่ทำให้ผู้หญิงตายใจ แต่มันก็ไม่ได้มีผลอะไรกับเธอ ถ้าเขาคิดจะอ่อย เธอก็รอดูอย่างตั้งใจ

"ขอถามอะไรหน่อย"

"ว่า"

"ที่นายไม่คบใครแต่ก็มีคนนั้นคนนี้ บางทีมันเป็นเพราะอยากมีเซ็กส์แต่ไม่อยากมีแฟน แบบนี้เหรอ"

คำถามตรงไปตรงมาของคนสวยตรงหน้าทำให้เขาถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าจะถามกันขนาดนี้ เลยไม่ได้คิดคำตอบดี ๆ  แต่แล้วไงในเมื่ออีกฝ่ายอยากรู้เขาก็จะตอบอย่างที่รู้สึก

"คงใช่ แต่ไม่ได้ขนาดนั้น เธอทำให้ฉันดูแย่"

"แล้วทำไมไม่หาคนที่เป็นคู่นอนให้นายได้ล่ะ"

"มันมีด้วยเหรอคนแบบนั้น เท่าทีเจอไม่มีเลย ถึงครั้งแรกจะบอกกันแบบนั้นแต่สุดท้ายก็ต้องการสถานะจากฉันอยู่ดี"

เขาตอบแล้วกรอกของเหลวในแก้วจนหมดเกลี้ยง คิดถึงเหตุการณ์วุ่นวายเมื่อหลายชั่วโมงก่อนที่อดีตดาวมหาลัยตามมาหาเรื่องแฟนเพื่อนถึงที่เพราะเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงของเขา

"ทำไมถึงไม่อยากมีแฟนขนาดนั้น"

"เคยลองมีแล้วแต่ทำตัวงี่เง่า คบไม่ถึงเดือนก็เลิก"

"แรง" เธอกอดอกแล้วมองเขา นอกจากจะเลวแล้วยังปากจัดอีก "งั้นก็ซื้อกินง่ายดี"

"หึ" เขาหัวเราะในลำคอ เดินไปเทเครื่องดื่มใส่ในแก้วของตัวเองแล้วเดินกลับมาที่เดิม "ฉันชอบความสัมพันธ์ที่เป็นได้ทั้งเพื่อน ทั้งคู่นอน ต่างคนต่างทำเรื่องของตัวเอง แบบนั้นมันไม่ต้องคิดมาก"

แคทมองคนที่พูดประโยคนั้นออกมา เธอไม่ได้มีท่าทีประหลาดอะไรเพราะคิดว่าคนเจ้าชู้อย่างเขาคงอยากหยุดเรื่องสนุกลงบ้างแล้ว อายุก็เริ่มเข้าสู่วัยทำงานแล้วคงคิดได้ขึ้นมาบ้าง

"แบบนั้นก็ดีนะ ดูไม่ต้องเครียด"

"หึ" เชนหัวเราะในลำคออีกครั้งแล้วหยิบเอาไวน์มาเทให้อีกฝ่าย "เต็มที่ เดี๋ยวพากลับ"

"คิดจะมอมเหรอ"

"ยอมเมาไหมล่ะ"

"จะแกล้งเมาให้" เธอพูดแล้วหัวเราะทิ้งท้ายก่อนจะดื่มไวน์รสชาติดีที่ลื่นคออย่างกับน้ำเปล่า มันอร่อยกว่าทุกครั้งเลยเชียว

สงสัยอยากเมาเต็มทนนะแคท!

เจ้าของใบหน้าสวยต่อว่าตัวเองในใจ ไม่รู้ทำไมเธอถึงอยากลองลงไปเล่นกับไฟนัก ทั้งที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน หรือเธอเองก็คงเหงาไม่ต่างจากเขาพอเจออะไรที่มันตรงสเปกถึงได้ออกอาการแบบนี้

ใครจะว่าแรดก็เชิญ!

เชนยืนยิ้มพลางหัวเราในลำคออย่างที่ชอบทำ เขาจับจ้องใบหน้าขาวเนียนที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างที่ผู้หญิงชอบทำเหมือน ๆ กัน แต่สำหรับคนตรงหน้าเขาว่าไม่ได้ต่างจากตอนที่เธอไม่แต่งเลยสักนิดเดียว ตอนสี่ปีก่อนเป็นยังไงเธอก็ยัง 'สวย' เหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือความเซ็กซี่ที่ชวนให้มองจนไม่อยากละสายตา

"ธุระเราเสร็จแล้วนะ อยากกลับเลยไหม"

หลังจากดื่มแก้วนั้นหมดเธอก็เอ่ยปากถาม เครื่องดื่มแค่นี้ทำอะไรเธอได้ที่ไหน ตอนเรียนอยู่ญี่ปุ่นแอบย่าหนีเที่ยวกลางคืนบ่อยจะตายไป

"แล้วแต่เธอเลย"

"ผู้ชายเจ้าชู้นี่เขาเอาใจผู้หญิงเก่งดีนะ"

เธอไม่ได้ประชดแต่เห็นมาหลายรายแล้ว เพียงแต่ไม่ได้ให้ความสนใจ เขาเองก็ไม่ได้ค่างจากคนอื่นเลย ปากหวานเอาใจ รอได้ใจ ยอมเป็นเหยื่อแล้วก็ทอดทิ้ง กลไกของมันก็มีอยู่เท่านี้

"คำก็เจ้าชู้สองคำก็เจ้าชู้"

"ไม่เจ้าชู้แล้วให้เรียกว่าอะไร" แคทเดินไปหยิบแก้วในมือของเขาที่ว่างเปล่าเอาแก้วของตัวเองและเขาไปวางไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินหยิบกระเป๋า "เสือตัวพ่อหรือเปล่า"

"หึ"

"กลับกันเถอะ"

แคทเดินเข้ามาควงแขนอีกฝ่ายแล้วเอียงเอียงหน้ามองเป็นการขออนุญาต ท่าทางของเธอทำเอาอีกฝ่ายชอบใจ แค่เห็นเขาก็รู้สึกร้อนวูบวาบที่ช่องท้อง คนที่ถูกเรียกว่าเสืออย่างเขาจะอยู่เฉยได้ยังไง

"เมาแล้ว?"

"คิดว่าเมาไหม" เธอถามทั้งที่ไม่ได้เมาอย่างที่ว่าเลยสักนิด ไวน์สามแก้วก็แค่น้ำที่เรียกความกล้าเท่านั้น

"ไม่รู้เหมือนกัน ดูไม่ออก" เขาเปลี่ยนจากเดินควงแขนเป็นโอบไหลที่เปลือยเปล่าของอีกฝ่ายแทน

สองคนคุยกันระหว่างที่เดินออกจากร้าน ท่ามกลางสายตาของพนักงานในร้านและผู้จัดการที่เหมือนจะตกใจกับสิ่งที่เห็น แน่นอนว่านี่คือจุดประสงค์หนึ่งที่ควงเชนแบบนี้ เธอแค่อยากรู้ว่าผู้จัดการจะพยายามทำเพื่อร้านอยู่หรือเปล่าและมันคือวิธีกำจัดบางอย่างที่เธอไม่ต้องการออกไปจากชีวิต

"อยากแวะไหนอีกเปล่า" เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยถามเมื่อขึ้นมาบนรถ ท่าทางออดอ้อนเมื่อก่อนหน้าหายไปหมดสิ้น เธอสลัดเขาออกจากตัวเองแล้วเดินไปขึ้นรถเหมือนหายเมาไปทันที

สรุปเมาหรือไม่เมาเขาเริ่มสงสัย

"ไม่แล้ว กลับดีกว่า" แคทตอบแล้วยิ้มนิดหนึ่งส่งไปให้

"เลี้ยงแมวด้วยเหรอ" เขาเพิ่งสังเกตเห็นของเล่นแมวที่อยู่บนรถ

"เพิ่งเอามันมาวันนี้ แมวหลงมาที่บ้าน"

"ออ"

"ชอบไหม" เธอถามเพราะเหมือนว่าเขาจะสนใจ

"ที่ห้องมีหนึ่งตัว ชอบนะ"

แคทเลิกคิ้วขึ้นอย่างสนใจ ไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะสนใจอะไรแบบนี้ แถมยังเลี้ยงแมวไว้ที่ห้อง อยากรู้นักว่ามันจะหน้าตาเป็นยังไง

"ไม่อยากจะเชื่อว่าแบบนายจะเลี้ยงแมวด้วย" เสือจะอยู่กับแมวได้ยังไง

"ที่บ้านมีอีกเป็นสิบ ของแม่ แต่ตัวนี้ตัวโปรด" เชนพูดแล้วกันมามองคนข้างสลับกับมองท้องถนนที่เริ่มมีฝนตกมาปรอย ๆ

"ยังไม่เคยเลี้ยงเลยแต่ชอบแมวนะ พ่อไม่ให้เลี้ยง ไว้ไม่รู้เรื่องตรงไหนจะถามนะ"

"ชักอยากเห็นแมวที่ห้อง" เขาเอ่ยแล้วก็หันมาสบตา ทำไมเธอจะไม่รู้ว่ามันเป็นแค่คำล่อลวง

"นั่งอยู่ตรงนี้ไง แมวตัวใหญ่" เจ้าของใบหน้าสวยพูดพลางขำเบา ๆ

"ตัวนี้อุ้มขึ้นห้องเลยคงดี"

"อุ้มไหวเหรอ"

"ลองดูไหม ถ้าไหวไม่ให้กลับนะ"

เธอไม่ตอบแค่มองสบตากับเขาท่ามกลางเสียงเพลงและสายฝนที่คลอเบา ๆ  มีรอยยิ้มที่แฝงอยู่บนใบหน้าสวยคล้ายว่าจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม มันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างระหว่างเขากับเธอ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันจนถึงตอนนี้ ไม่ใช่แค่เธอที่คิดแต่เขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน

"FWB เคยคิดจะเป็นแบบนั้นกับใครไหม"

"ถ้ามี ก็ขอเป็นกับเธอ เอาไหม"

"ก็ลองดู"

ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่แต่มันเป็นความต้องการของเธอแล้วจริง ๆ  ถึงได้ตอบไปโดยไม่ได้คิดทบทวนเลยสักนิด

"ตรงดี" เขาไม่มีท่าทีตรงใจกับคำถามของเธอแต่แรก เพราะเขาเองก็พอเดาออกว่าอีกฝ่ายรู้สึกแบบไหน

"ถ้าเบื่อเมื่อไหร่ ตอนไหนที่ไม่อยากเป็นก็บอก แค่นั้น"

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเคยได้ยินประโยคทำนองนี้ คิดหลงตัวเองว่าเธอคงสนใจตัวเขาถึงยื่นข้อเสนอมาให้ แต่คนอย่างเขาไม่จำเป็นต้องคิดอะไรมาก รับไว้ก่อนปัญหาค่อยตามแก้เอาทีหลัง แค่นั้นมันไม่ใช่เรื่องยาก

"ยังไม่ได้เป็น จะให้เบื่อแล้วเหรอ"

"เปล่า เราก็แค่บอกเงื่อนไข"

"หึหึ" เชนหัวเราะในลำคอ นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเป็นรองผู้หญิงสักคน เธอยื่นข้อเสนอ ทำเหมือนว่าเขาเป็นแค่ตัวเลือก

แต่ที่เจอมาก็แบบนี้ แรก ๆ มาดี หลัง ๆ เกี่ยวจนหลังถลอก ดึงออกยังไงก็ไม่ยอมปล่อย