โดนนอกใจ

ที่ร้านอาหาร....

"กินเยอะๆ นะจ้ะอ่ะนี่กุ้งตัวใหญ่ๆ พี่จำได้ว่าเพลงชอบกุ้ง" พี่ธารตักกับข้าวมาใส่ที่จานฉันซึ่งเป็นเมนูที่ฉันชอบ

"ขอบคุณค่ะพี่ธาร"

"เอ้อเพลงพี่มีเรื่องจะพูดกับเราตอนแรกว่าจะไม่พูดเพราะเห็นว่าเรามีแพลนจะไปขอทุนเรียนฟรีมหาลัยKแต่มาคิดๆ ดูแลพี่ว่าพี่บอกเพลงดีกว่า"

"เรื่องอะไรเหรอคะ"

"พี่ว่าพอกลับไปถึงที่บ้านพี่จะคุยกับคุณย่าเรื่องที่พี่จะแต่งงานแล้วย้ายออกมาอยู่ข้างนอก"

"เรื่องนี้พี่พีทเคยบอกเพลงแล้วนี่คะ"

"ใช่แต่ตอนนั้นพี่คิดแค่ว่าอยากจะออกไปอยู่ข้างนอกถ้าแต่งงานมีครอบครัวแต่พี่มานึกถึงเรา"

"นึกถึงเพลงทำไมเหรอคะ" ฉันถามด้วยความสงสัย

"คืออย่างนี้จ้ะพี่กับพี่ชายเพลงน่ะคุยกันแล้วก่อนจะกลับมาไทยว่าเราสองคนจะพาเพลงไปอยู่ด้วย"

"ไปอยู่ด้วยเหรอคะ"

"ใช่เพลงพี่คิดว่าเพลงอดทนอยู่ที่บ้านหลังนั้นมามากพอแล้วพี่รู้มาตลอดว่าเพลงไม่เคยมีความสุขเลยพี่ขอโทษที่ผ่านมาพี่ปกป้องดูแลเพลงได้ไม่ดีเท่าไหร่ทิ้งเพลงไปเรียนเมืองนอกตั้งหลายปีทั้งที่รู้ว่าที่บ้านหลังนั้นไม่มีใครใจดีกับเพลงเลย"

"พี่พีท" ฉันจุกในอกกับสิ่งที่พี่พีทพูด ฉันรู้ว่าพี่พีทรักฉันมากแม้ว่าเราเป็นลูกคนละแม่ก็ตาม

"เพราะแบบนี้พี่ก็เลยปรึกษาธารดูซึ่งเราสองคนก็มีความคิดเห็นที่ตรงกันก็คือเราสองคนอยากจะพาเพลงไปอยู่ด้วยเพลงว่าไงแต่เรื่องเรียนไม่ต้องห่วงนะยังไงเพลงก็จะได้เรียนต่ออย่างแน่นอน" ฉันเงียบไปพักนึงก่อนจะตัดสินใจพูดออกไปอย่างที่ใจคิด

"เพลงขอบคุณพี่ทั้งสองคนมากๆ เลยนะคะที่รักและเป็นห่วงเพลงมากขนาดนี้แต่..เพลงคงไปอยู่ด้วยไม่ได้หรอกค่ะ"

"ทำไมล่ะเพลงพี่เต็มใจให้เพลงไปอยู่ด้วยนะ" พี่ธารรีบบอกฉันทันที

"พี่ทั้งสองคนควรจะได้ใช้ชีวิตร่วมกันได้มีเวลาอยู่ด้วยกันมีความสุขกันเพลงไม่อยากเป็นส่วนเกิน"

"เพลงไม่ได้เป็นส่วนกันนะ"

"เพลงจ้ะพวกพี่ไม่เคยคิดแบบนั้นเลยความสุขของพวกพี่ก็มีเพลงอยู่ด้วยได้นะพี่เห็นเพลงมาแต่เล็กแต่น้อยพี่รักเพลงเหมือนน้องสาวแท้ๆ ของพี่เพลงรู้ใช่ไหม"

"รู้ค่ะพี่ธาร"

"ถ้าอย่างงั้นเพลงก็ไปอยู่กับพวกพี่นะ พี่สองคนจะส่งเสียเพลงให้ได้เรียนต่อมหาลัยเองแต่อาจจะไม่ใช่มหาลัยKเพราะพีทกับพี่เราจะไปอยู่เชียงใหม่กัน"

"เชียงใหม่เหรอคะ"

"ใช่จ้ะก่อนหน้าที่พวกพี่จะกลับมามีบริษัทแห่งหนึ่งติดต่อพีทมาว่าอยากให้พีทมาช่วยดูแลงานที่มีสาขาอยู่ที่เชียงใหม่ซึ่งพีทเค้าก็ตกลงไปแล้วด้วย"

"เพลงขอคิดดูก่อนได้ไหมคะ"

"ได้สิไม่มีปัญหา^^"

หลังจากทานอาหารกันเสร็จเราสามคนก็พากันกลับพี่พีทไปส่งพี่ธารที่บ้านก่อนจะกลับเข้าบ้าน พี่พีทได้เข้ามาคุยกับคุณย่าเรื่องจะแต่งงานและจะย้ายไปอยู่เชียงใหม่แต่ก็อย่างที่ทราบว่าคุณย่าท่านไม่ยอมเรื่องนี้คุณย่าต้องการให้พี่พีทอยู่ที่นี่เหมือนเดิม ซึ่งพี่พีทให้เหตุผลว่าอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้างอยากสร้างครอบครัวเล็กๆ ร่วมกันกับคนที่รักเนื่องจากที่ผ่านมาคุณย่าบังคับพี่พีทหลายอย่างให้เรียนให้ทำตามใจท่านแต่พอครั้งนี้พี่พีทไม่ยอมตามใจท่านอีกท่านก็ไล่พี่พีทออกไปจากบ้านแล้วตัดขาดความเป็นย่าหลานและห้ามไม่ให้พี่พีทกลับมาเหยียบที่นี่อีกซึ่งพี่พีทก็ยอม

หลายอาทิตย์ต่อมา...

"พี่พีท ฮึก ฮึก ฮือออ ฮืออออ" ฉันร้องไห้กอดพี่พีทแน่นเพราะเราต้องห่างกันอีกแล้ว วันนี้คือวันที่พี่พีทกับพี่ธารต้องเดินทางไปเชียงใหม่และอาจจะไม่กลับมาที่นี่อีกเนื่องจากว่าคุณย่าท่านไล่พี่พีทออกจากบ้านและตัดขาดกับพี่พีทไม่ให้พี่พีท กลับมาเหยียบที่นี่อีก

"พี่ไปก่อนนะถ้าคิดถึงพี่ก็บินไปหาได้พี่จะซื้อตั๋วเครื่องบินให้"

"ค่ะ ฮึก ฮึก ฮึก" ฉันตอบไปสะอื้นไปก่อนจะเดินไปกอดพี่ธาร

"พี่ธารขาเพลงฝากดูแลพี่ชายเพลงด้วยนะคะแล้วพี่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ"

"จ้ะ เพลงเองก็เหมือนกันนะดูแลตัวเองดีๆ ถ้าตัดสินใจอยากไปอยู่กับพวกพี่ก็บอกนะพี่จะได้จัดเตรียมห้องไว้ให้"

"ค่ะพี่ธาร"

ฉันยืนโบกมือลาพี่ๆ ทั้งสองคนที่กำลังขึ้นรถเพื่อไปสนามบินซึ่งทั้งบ้านก็มีแค่ฉันเท่านั้นที่มาส่งส่วนคุณย่าท่านโกรธก็เลยไม่มาส่งส่วนพี่แพรวไม่กลับบ้านมาเป็นอาทิตย์แล้ว ฉันยืนมองรถค่อยๆ ขับออกไปจนลับสายตา ตอนนี้ฉันก็เหมือนตัวคนเดียวแล้วจริงๆ

สองเดือนต่อมา...

ตอนนี้ฉันสอบได้ทุนเรียนฟรีที่มหาลัยKตามที่ตั้งใจฉันดีใจที่สามารถสอบและขอทุนเรียนต่อได้ส่วนพี่พีทกับพี่ธารเรายังคงติดต่อกันอยู่เรื่อยๆ ตอนนี้พี่พีททำงานอยู่ที่บริษัทใหญ่แห่งหนึ่งซึ่งเงินเดือนก็เยอะสมกับที่เรียนจบป.โทมาส่วนพี่ธารพี่พีทไม่ให้ทำงานให้อยู่บ้านอย่างเดียว พี่พีทบอกว่าภรรยาคนเดียวเลี้ยงได้พี่ธารก็เลยอยู่แต่บ้านปลูกผักเลี้ยงไก่อย่างที่เคยฝันไว้ พี่ธารเคยบอกว่าอยากมีสวนผักเป็นของตัวเองอยากใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายแต่มีความสุขไม่ต้องดิ้นรนขนขวายอะไรให้ยุ่งยากแค่มีชีวิตที่มีความสุขได้อยู่กับคนที่เรารักก็มีความสุขแล้วพอแล้ว พี่ธารบอกว่าความฝันต่อไปก็คือมีลูกที่น่ารักแต่พี่ธารก็ไม่ท้องสักทีจนกระทั่งไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลปรากฏว่าพี่ธารไม่สามารถมีลูกได้เพราะมีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพและมดลูกไม่แข็งแรงพี่ธารเสียใจมากแต่ก็มีพี่พีทคอยให้กำลังอยู่ข้างๆ ตลอดซึ่งตอนนี้พี่ธารก็ทำใจได้บ้างแล้ว

ไทม์.....

"ไอ้ไทม์มึงเป็นอะไรวะกูเห็นมึงจ้องมือถืออยู่นานเป็นชั่วโมงละนะ" ผมยอมรับว่านั่งจ้องมือถืออยู่นานเป็นชั่วโมงจริง ผมเลื่อนดูรูปคลิปต่างๆ ที่มีบุคคลปริศนาส่งเข้ามาทางข้อความผมดูซ้ำๆ วนดูอยู่อย่างนั้นเหมือนต้องการซึมซับความเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้รับรู้มา

"มึงคิดว่าคนที่แฟนตัวเองโดนนอกใจมันต้องรู้สึกยังไงวะ" ผมหันไปถามไอ้กันเพื่อนสนิทก่อนจะปิดหน้าจอมือถือแล้วโยนลงโซฟาอย่างเซ็งๆ ถามว่าโกรธไหมมันโกรธอยู่แล้ว

"อย่าบอกนะว่ามึงโดนแพรวนอกใจ"

"อืมมม"ผมตอบมันสั้นๆ

"เห้ยจริงเหรอวะ"

"แล้วกูจะโกหกมึงทำเชี่ยไร"

"แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครวะมึงรู้จักป่ะ"

"หึรู้จักมึงก็รู้จัก"

"ใครวะ??"

"ไอ้เต้"

"จริงเหรอวะมึงจำคนผิดป่าวคนเรามันหน้าเหมือนกันได้นะเว้ย"

"กูมีทั้งรูปทั้งคลิปมึงจะดูไหมล่ะ"

"ถ้ามึงมั่นใจขนาดนั้นกูก็ไม่ดูแล้วว่าแต่มึงจะทำยังไงต่อไปวะอยู่ห่างกันขนาดนี้"

"กูจะกลับไทย" ผมบอกไอ้กัน

"มึงว่าไงนะ"

"กูบอกว่ากูจะกลับไทย"

"แล้วเรื่องเรียนมึงอ่ะอีกแค่ปีเดียวก็จบแล้วนะเว้ย"

"กูจะทำเรื่องย้ายกลับไปเรียนที่ไทย"

"เอาจริงเหรอวะ"

"อืมมกูตัดสินใจแล้ว"

"ถ้ากลับไปแล้วมึงจะทำยังไงต่อกับสองคนนั้น"

"กูยังไม่รู้แต่ที่รู้ๆ กูจะทำให้แพรวเจ็บเหมือนที่ทำกับกูตอนนี้"

แพรวคือแฟนของผมเธอคือผู้หญิงคนแรกที่ผมเรียกว่าแฟนแม้ว่าก่อนหน้านั้นผมจะเคยฟันผู้หญิงมาแล้วนับไม่ถ้วนแต่ผมไม่เคยเรียกใครว่าแฟน ผู้หญิงทุกคนผมให้สถานะแค่คู่นอนที่ผมมีความสัมพันธ์ด้วยก็แค่เรื่องบนเตียงน้ำแตกก็แยกทางแต่กับแพรวไม่ใช่เธอคือผู้หญิงที่ผมรักและผมยอมหยุดทุกอย่างยอมทิ้งนิสัยเจ้าชู้กินไม่เลือกเพื่อให้แพรวรู้ว่าผมจริงใจกับแพรวมากแค่ไหนแต่ใครจะคิดว่าสุดท้ายแล้วต่อให้ผมทำตัวดีขนาดไหนซื่อสัตย์กับแพรวขนาดไหนผมก็โดนเธอนอกใจอยู่ดี แพรวนอกใจผมโดยการไปมีความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิทของผมอีกคนมันชื่อไอ้เต้ทั้งคู่เรียนมหาลัยเดียวกันที่ไทย ซึ่งผมก็เพิ่งมาฉลาดเอาตอนนี้หลังจากผ่านมาสามปีเต็มๆว่าที่แพรวไม่ยอมมาเรียนต่อกับผมที่นี่นั่นเป็นเพราะเธอกับไอ้เต้แอบมีอะไรกันหรือเรียกง่ายๆ ว่าแอบเอากันลับหลังผมบอกเลยว่าผมไม่ยอมจบง่ายๆแน่คนหนึ่งก็แฟนคนหนึ่งก็เพื่อนสนิทมันจะจบง่ายๆ ได้ยังไงจริงไหม

...................................