จุดเริ่มต้นของความรู้สึก/สปอยล์

เพลงรัก....

"คุณไทม์ คุณไทม์" ฉันเรียกชื่อพี่ไทม์แต่ก็ไร้เสียงตอบรับพอเห็นว่าเขาเงียบไปฉันก็รู้สึกใจไม่ดีรีบเอาเขานอนลงแล้วห่มผ้าให้อีกครั้งจากนั้นฉันก็นั่งเฝ้าพี่ไทม์ไม่กล้าทิ้งเขาไว้คนเดียวเพราะทั้งบ้านไม่มีใครอยู่เลยพอมองหน้าเขาฉันก็อดหน้าแดงคิดถึงเรื่องเมื่อครู่นี้ไม่ได้ เขาจะรู้ตัวไหมว่าเขาได้เอาจูบแรกของฉันไปแล้วเอาไปโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว

ฉันไม่รู้ว่านั่งเฝ้าพี่ไทม์อยู่นานแค่ไหนรู้แค่ว่าตอนนี้ฝนหยุดตกแล้ว ฉันค่อยๆเอาหลังมือแตะไปที่หน้าผากของพี่ไทม์เบาๆ ตัวเขาเริ่มเย็นลงแล้วแต่ตัวฉันกลับมีอาการหนาวสั่นแทนเหมือนกำลังจะเป็นไข้เพราะตัวฉันก็เปียกฝนเหมือนกัน จนกระทั่งพี่ธารกับคุณลุงและทุกคนในบ้านกลับมาทุกคนตกใจที่เห็นสภาพของพี่ไทม์ที่นอนซมอยู่ฉันก็รีบบอกว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ฉันไม่ได้บอกเรื่องพี่ไทม์จูบฉัน คุณลุงกับพี่ธารขอบใจฉันที่ดูแลพี่ไทม์ให้ซึ่งฉันก็บอกว่าฉันยินดีและเต็มใจดูแล แต่พอกลับไปถึงห้องฉันก็ล้มป่วยเป็นไข้หวัดแต่ฉันก็ไม่ได้บอกใครในบ้านเพราะบอกไปก็ไม่มีใครสนใจอยู่ดีและช่วงนั้นพี่พีทก็ไม่อยู่ไปเรียนซัมเมอร์ที่ต่างประเทศฉันก็เลยต้องลุกไปหายามากินเอง ฉันนอนซมอยู่ในห้องหลายวันจนหายป่วยพี่ธารมารู้ภายหลังว่าฉันป่วยเป็นไข้หวัดก็ดุฉันที่ไม่ยอมบอกเนื่องจากว่าพี่พีทได้ขอให้พี่ธารช่วยดูแลฉันช่วงที่พี่พีทไม่อยู่แต่คือฉันเห็นว่าพี่ธารกำลังยุ่งเกี่ยวกับการจัดงานศพคุณป้าฉันก็เลยไม่ได้บอก พี่ธารบอกว่าต่อไปมีอะไรให้บอกห้ามเก็บเงียบเพราะถ้าเกิดฉันเป็นอะไรไปใครจะช่วยทัน ฉันซึ้งใจในความรักและความเป็นห่วงที่พี่ธารมีต่อฉัน ตั้งแต่เด็กจนโตก็คงมีแค่พี่ธารกับพี่พีทที่รักและหวังดีกับฉันด้วยใจจริงฉันจะไม่ลืมบุญคุณของพี่ๆทั้งสองคนเลยอะไรที่ฉันตอบแทนได้ฉันก็จะทำ   หลังจากเหตุการณ์วันนั้นที่ฉันช่วยพี่ไทม์ฉันรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปเขาจะคอยหลบหน้าฉันตลอดทั้งที่ปกติเขาจะไม่หลบแต่เป็นฉันเองที่ต้องหลบเพราะรู้ว่าเขาไม่ชอบหน้าไม่อยากเห็นหน้า แต่ถ้าครั้งไหนที่เขาหลบหน้าฉันไม่ทันเขาก็จะทำท่าหงุดหงิดใส่ราวกับไม่พอใจทั้งที่ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรให้เขาเลยหรือเขาจะจำได้ว่าเขาเคยจูบฉันในคืนนั้น

และนั่นอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ฉันรู้สึกกับพี่ไทม์....

เรื่องที่ฉันชอบพี่ไทม์ฉันไม่เคยบอกใครเพราะกลัวจะหาว่าไม่เจียมตัวแต่สุดท้ายพี่ธารก็รู้เพราะเราสนิทกันพี่ธารบอกว่าดูออกจากสายตาที่ฉันแอบมองพี่ไทม์ตอนที่เขาเผลอ ตอนแรกฉันปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่ได้ชอบแต่สุดท้ายฉันก็ปฏิเสธไม่ออกเพราะพี่ธารไล่ต้อนจนฉันเผลอบอกความในใจออกไปว่าชอบพี่ไทม์ซึ่งตอนนั้นพี่ธารบอกว่าชอบได้ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเรื่องของความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้แต่ไม่นานพี่ธารก็บอกกับฉันด้วยความหวังดีว่าให้เลิกชอบและตัดใจจากพี่ไทม์ซะเพราะตอนนี้พี่ไทม์มีคนที่ชอบอยู่แล้วและกำลังขอคบอยู่นั่นก็คือพี่แพรวพี่สาวต่างแม่ของฉันเอง พอได้ยินแบบนี้แล้วฉันก็พูดอะไรไม่ออกมันรู้สึกเจ็บแปลบๆที่ใจ ถ้าพี่แพรวกับพี่ไทม์รักกันฉันก็ควรจะตัดใจจากพี่ไทม์เพราะมันคงไม่ใช่เรื่องดีที่ไปชอบคนรักของพี่สาวตัวเอง

หลังจากวันนั้นฉันก็ตั้งใจที่จะตัดใจจากพี่ไทม์เก็บอาการทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากับพี่ไทม์เมื่อเลี่ยงไม่ได้ ฉันทำเหมือนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาไม่มองไม่แอบมองไม่อะไรทั้งนั้น ฉันพยายามที่จะไม่มาที่บ้านของพี่ไทม์อีกแม้จะรู้ว่าเขาไม่อยู่ก็ตามเพราะทุกครั้งที่มาถึงไม่เจอตัวแต่ก็เจอรูปเจอข้าวของของเขาอยู่ดี ฉันก็เลยตัดสินใจไม่ไปที่บ้านพี่ไทม์อีกซึ่งพี่ธารก็เข้าใจ

ปัจจุบัน...

"พี่มีของขวัญสำหรับคนเก่งด้วยน๊ายื่นแขนมาเร็วเดี๋ยวพี่ใส่ให้" ฉันยื่นแขนออกไปพี่ธารก็ใส่สร้อยข้อมือให้ฉันซึ่งมันเข้าชุดกับสร้อยคอที่พี่พีทให้ฉันซึ่งราคาน่าจะแพงมากแน่ๆ

"น่าจะแพงน่าดูเลยนะคะพี่ธารกับพี่พีทไม่น่าเปลืองเงินซื้อให้เพลงเลยแค่มาแสดงความยินดีกับเพลงเพลงก็มีความสุขแล้วค่ะ"

"เรานี่นะให้อะไรก็ไม่ค่อยเอาตั้งแต่เด็กจนโตนิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ"

"ว่าแต่พี่ธารกับพี่พีทกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" พี่ธารกับพี่พีทไปเรียนต่อป.โทด้วยกันที่อังกฤษทั้งคู่คบกันมานานแล้วและกำลังมีแพลนจะแต่งงานกันหลังจากเรียนจบ

"ลงเครื่องมาก็มาหาเราที่นี่เลยไง^^"

"ขอบคุณนะคะพี่ทั้งสองคนดีกับเพลงมากๆเพลงไม่รู้จะตอบแทนพี่ๆสองคนยังไงดี"

"แค่เพลงเป็นเด็กดีน่ารักแบบนี้ก็พอแล้วจ๊ะ^^"

"เพลงสัญญาว่าจะเป็นน้องสาวที่น่ารักของพวกพี่ตลอดไปเลยค่ะ^^"

"ดีมาก^^" พี่พีทกับพี่ธารกอดฉันพร้อมกันทำให้ฉันอดน้ำตารื้นไม่ได้ ในชีวิตของฉันตอนนี้ก็คงมีแต่พวกพี่ๆเท่านั้น

"ป่ะงั้นพี่ว่าเราไปหาอะไรกินกันดีว่าพี่หิวแล้ว พีทพาไปร้านอาหารอร่อยๆเลยนะธารอยากกินอาหารไทยอร่อยๆ"

"ได้ครับว่าที่คุณภรรยา^^"

"พีทอย่าเรียกแบบนี้สิธารเขินนะไม่อายน้องหรือไง"

"อายทำไมใช่มั้ยเพลง" พี่พีทหันมาถามฉัน

"ใช่ค่ะพี่พีท^^"

"เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะพี่น้องคู่นี้"

ความรักของพี่พีทกับพี่ธารฉันเห็นมาตั้งแต่เด็กพี่พีทกับพี่ธารรักกันมากทั้งคู่เป็นรักแรกของกันและกัน ที่ฉันรู้เพราะฉันอยู่ในทุกช่วงของทั้งคู่ฉันดีใจที่พี่ๆทั้งสองคนกำลังจะมีอนาคตร่วมกัน พี่พีทเคยบอกเมื่อนานมาแล้วว่าถ้าได้แต่งงานกับพี่ธารพี่พีทจะแยกออกไปอยู่ที่อื่นเพราะอยากสร้างครอบครัวอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตามลำพังกับพี่ธารซึ่งคุณลุงพ่อของพี่ธารท่านก็เข้าใจพี่ธารกับพี่พีท แต่คุณย่าท่านไม่เข้าใจและไม่พอใจเป็นอย่างมากเมื่อพี่พีทได้ไปปรึกษาท่านเรื่องนี้เพราะท่านต้องการให้พี่พีทกับพี่ธารอยู่ที่บ้านของท่านไม่ยอมให้ย้ายออกไปไหนซึ่งตอนนั้นพี่พีทกับคุณย่าก็ทะเลาะกันและหลังจากนั้นพี่พีทก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้

สปอยล์

"ไทม์ปล่อยมันเดี่๋ยวนี้นะ กรี๊ดดดด" พี่แพรวกรี๊ดลั่นห้องเมื่อเห็นพี่ไทม์กอดฉันต่อหน้า ฉันเองก็พยายามดิ้นและดันตัวเองให้ออกห่างแต่ดูเหมือนพี่ไทม์จะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เขากำลังทำให้พี่แพรวโกรธซึ่งไม่ได้โกรธแค่เขาคนเดียวฉันก็จะถูกโกรธไปด้วย

"พี่ไทม์ปล่อยเพลงค่ะพี่กำลังทำให้พี่แพรวเข้าใจเพลงผิดนะคะ" ฉันขอร้องให้เขาปล่อยพร้อมบอกเหตุผลแต่....

"ไม่ปล่อยและพี่ก็จะทำมากกว่ากอดด้วย" พูดจบประโยคพี่ไทม์ก็ทำในสิ่งที่ฉันไม่คิดว่าเขาจะทำและทำต่อหน้าพี่แพรวนั่นก็คือการจูบ

"อื้อออออ"

พี่ไทม์โน้มใบหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากของฉันโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว ตอนนี้สมองของฉันเคว้งคว้างไปหมดทำอะไรไม่ถูกเหมือนร่างกายจะอ่อนแรงพี่ไทม์ไม่ได้แค่กดริมฝีปากลงมาแต่เขายังใช้ลิ้นสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของฉัน จูบครั้งที่สองของฉันที่เขาได้ไปมันอีกครั้งทำให้ใจฉันเต้นแรงจนลืมทุกอย่าง

"กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดดด ไทม์ ไทม์จูบอีนังนี่ทำไมกรี๊ดดดแพรวไม่ยอม"