จูบแรก

เพลงรัก....

"ถึงไม่มีใครรักเพลงแต่เพลงก็ยังมีพี่ชายคนนี้ที่รักเพลงนะ"

"รวมถึงพี่สาวคนนี้ด้วยจ้าาา^^" น้ำเสียงสดใสดังมาจากด้านหลังพอหันไปก็เจอพี่ธารหรือพี่สายธารคนรักของพี่พีทนั่นเอง

"พี่ธาร^^" ฉันรีบวิ่งไปกอดพี่ธารด้วยความคิดถึงเพราะไม่ได้เจอนานพอๆ กับพี่พีทเนื่องจากทั้งสองไปเรียนต่อพร้อมกัน พี่ธารเป็นพี่สาวข้างบ้านที่ฉันสนิทด้วยพี่ธารไม่เคยรังเกียจฉันเลยจะมีก็แต่....พี่ไทม์น้องชายพี่ธารที่ตั้งแง่รังเกียจฉันตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรกเหตุผลหลักๆเลยที่พี่ไทม์ไม่ชอบหน้าฉันก็เพราะว่าพ่อของพี่ไทม์เองก็มีภรรยาอีกบ้านเหมือนกันและมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคนเพราะเหตุนี้พอพี่ไทม์รู้ว่าฉันเป็นใครก็เลยไม่ชอบหน้าและเคยว่าฉันว่าเป็นลูกเมียน้อยน่ารังเกียจสายตาที่พี่ไทม์มองมาที่ฉันมีแต่ความเฉยชาไร้ความรู้สึกจนบางครั้งฉันอดน้อยใจไม่ได้

ถามว่าทำไมถึงน้อยใจถ้าฉันจะบอกว่าฉันแอบชอบพี่ไทม์มานานแล้วฉันจะผิดไหม ฉันไม่รู้ว่าฉันรู้สึกแบบนี้กับพี่ไทม์ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรืออาจจะเป็นตอนนั้น.....

เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ฉันยืนมองพี่ไทม์นั่งร้องไห้ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักเนื่องจากเพิ่งเสียคุณแม่ไป พี่ไทม์นั่งร้องไห้อยู่ตรงแปลงดอกไม้ที่คุณป้าแม่พี่ไทม์เป็นคนปลูกโดยที่ไม่มีใครเห็นเนื่องจากทุกคนในบ้านไปช่วยงานที่วัดกันหมดยกเว้นพี่ไทม์ซึ่งฉันก็ไม่รู้เหตุผลว่าเพราะอะไรพี่ไทม์ถึงไม่ยอมไปงานศพแม่ของตัวเอง ฉันรู้แต่เพียงว่าเขาอยู่บ้านคนเดียวฉันแอบยืนดูอยู่ห่างๆด้วยความเป็นห่วง ฉันเข้าใจความรู้สึกของพี่ไทม์เป็นอย่างดีว่าการที่เราคิดถึงคนที่เรารักและยิ่งมาจากเราไปแบบนี้มันทรมานมากแค่ไหนเพราะฉันเองก็คิดถึงแม่เหมือนกันแม้จะไม่ได้จากตายก็ตาม ฉันแอบมองพี่ไทม์อยู่นานจนกระทั่งเขาล้มฟุบไปกับพื้นหญ้าฉันรีบวิ่งไปหาพี่ไทม์โดยไม่ห่วงว่าตัวเองจะเปียกแล้วช่วยพยุงเขาเข้าบ้านอย่างทุลักทุเลเพราะพี่ไทม์ตัวหนักและสูงกว่าฉันมาก ฉันพยุงพี่ไทม์เข้ามาในบ้านและพาเขาไปนั่งที่โซฟาแล้ววิ่งไปเอาผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้เขาเนื้อตัวเขาเปียกไปหมดฉันไม่รู้จะทำยังไงจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก็ไม่กล้าฉันก็เลยทำได้แค่หาผ้าหนาๆมาห่มให้เขาเท่านั้น ฉันนั่งเฝ้าเขาอยู่แบบนั้นจนกระทั่งได้ยินเขาเพ้อหาแม่ฉันรีบเข้าไปดูใกล้ๆก็เห็นใบหน้าของพี่ไทม์มีเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าฉันลองเอามือแตะหน้าผากดูและรับรู้ได้ถึงไอร้อน พี่ไทม์ตัวร้อนมากฉันก็เลยเอาผ้าชุบน้ำเย็นมาเช็ดไปตามร่างกายของเขาเพื่อให้เขาอาการดีขึ้นจากนั้นฉันก็ไปหายาแก้ไข้มาให้พี่ไทม์กิน

ถามว่าฉันรู้ได้ยังไงว่าอะไรอยู่ตรงไหนในบ้านของเขาคือฉันมาที่นี่บ่อยตั้งแต่เด็กๆแล้วเพราะพี่ธารชวนมาตอนแรกฉันก็ไม่กล้ามาเพราะเกรงว่าคุณป้าแม่พี่ธารพี่ไทม์จะรังเกียจเพราะฉันเป็นลูกเมียน้อยแต่เปล่าเลยคุณป้าท่านใจดีกับฉันมากท่านบอกให้ฉันมาบ่อยๆได้ ทุกครั้งที่ฉันมาพี่ธารก็จะสอนฉันเล่นเปียโนซึ่งมันคือสิ่งที่ฉันชอบมากๆ ครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะได้ยินเสียงเปียโน ฉันจำได้ตอนนั้นฉันแอบมานั่งร้องไห้ที่หลังบ้านเพราะถูกคุณย่าตีเรื่องที่ฉันแอบเอาตุ๊กตาของพี่แพรวมาเล่น ฉันนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นนานมากจนกระทั่งฉันได้ยินเสียงดนตรีและเสียงร้องเพลงดังแว่วมาฉันก็เลยเดินตามเสียงที่ได้ยินนั้นไปฉันมุดรั้วเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งซึ่งอยู่ติดกับบ้านของคุณพ่อฉันเดินตามเสียงจนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าบ้านหลังใหญ่และแอบมองเข้าไปด้านในก็เห็นคุณป้ากำลังสอนพี่ธารเล่นเปียโนอยู่ ฉันแอบยืนมองอยู่ตรงประตูและเผลอร้องเพลงตามจนทำให้โดนจับได้และนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่แต่ฉันจะมาแค่ช่วงที่พี่ไทม์ไม่อยู่เท่านั้นเพราะเขาจะไม่พอใจทุกครั้งที่เห็นฉันอยู่ที่บ้านของเขา     

"แม่แม่อย่าทิ้งผมไป แม่ แม่" ฉันนั่งเฝ้าพี่ไทม์อยู่อย่างนั้นด้วยใจที่เป็นห่วงเพราะเขายังเพ้อหาคุณป้าไม่หยุดพี่ไทม์เพ้อด้วยพิษไข้มือก็คว้าอากาศสะเปะสะปะจนฉันต้องรีบจับตัวของพี่ไทม์ไว้เพราะกลัวว่าเขาจะตกลงมาโซฟา

"พี่ไทม์คะพี่ไทม์" ฉันเรียกชื่อเขาเผื่อว่าเขาจะได้สติ เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆแล้วจ้องหน้าฉัน

"เธอ??"

"เพลงค่ะ"

"เธอมาทำไมออกไป" พอเขารู้ว่าเป็นฉันเขาก็เอ่ยปากไล่ทันที ฉันรู้ว่าพี่ไทม์เกลียดฉันไม่อยากเห็นหน้าไม่อยากให้เข้าใกล้แต่ตอนนี้เขากำลังป่วยฉันจะกลับไปได้ยังไงเกิดเขาช็อกขึ้นมาจะทำยังไงไม่มีใครอยู่บ้านด้วย

"เพลงยังกลับไม่ได้ค่ะตอนนี้พี่ไทม์เป็นไข้แล้วไม่มีใครอยู่บ้านเลยสักคนเพลงต้องดูแลพี่ไทม์"

"ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉันว่าพี่ฉันไม่มีน้องสาวโดยเฉพาะลูกเมียน้อยอย่างเธอ" 

"เพลงรู้ค่ะว่าพี่ไทม์เกลียดเพลงต่อไปเพลงจะไม่เรียกพี่ไทม์ว่าพี่อีกก็ได้แต่ตอนนี้ขอให้เพลงได้อยู่ดูแลพี่ก่อนได้มั้ยคะถ้าคุณลุงกับพี่ธารกลับมาเพลงจะกลับทันที" ฉันต่อรองกับเขาเพราะจะให้ฉันทิ้งเขาไปแบบนี้คงไม่ดีแน่

"ทุเรศว่ะหน้าด้านอีกต่างหาก"

"อะไรนะคะ"

"เธอมันหน้าด้านไงเจ้าของบ้านเขาไล่แล้วก็ยังไม่ยอมไป"

"เพลงรู้ว่าพี่...เอ่อคุณไม่ชอบหน้าเพลงแต่ไม่ว่าจะยังไงเพลงก็จะอยู่ดูแลคุณก่อน" ฉันยังยืนยันคำเดิมแม้จะถูกเขาต่อว่าก็ตาม

"อยากอยู่ดูแลหรืออยากให้ฉันทำอย่างอื่นกับเธอกันแน่วะ"

"คุณไทม์พูดอะไรเพลงไม่เข้าใจ"

"อย่ามาทำเป็นอินโนเซ้นต์ฉันดูออก"

"คุณไทม์จะคิดยังไงก็สุดแล้วแต่เถอะค่ะ ตอนนี้คุณไทม์รู้สึกตัวแล้วคุณไทม์ถอดชุดที่เปียกออกก่อนดีกว่ามั้ยคะเดี๋ยวจะเป็นไข้หวัดใหญ่" ฉันบอกเขาด้วยความเป็นห่วงเพราะตอนนี้ชุดที่เขาใส่มันยังเปียกอยู่เขาอาจจะเป็นไข้หวัดใหญ่ได้ถ้ายังใสชุดนี้นานๆ

"พูดให้ฉันถอดเสื้อผ้าขนาดนี้อยากเห็นมากสินะได้ดิฉันจะถอดให้เธอดูแบบเต็มๆตา" พี่ไทม์ขยับตัวลุกขึ้นนั่งทั้งที่ตัวเขาก็ไม่มีแรง เขาถอดเสื้อออกจากนั้นก็เขวี้ยงมันลงพื้นแล้วตั้งท่าจะถอดกางเกงฉันรู้ว่าเขากำลังประชดฉันเพราะเขาเอาแต่จ้องหน้าฉันอยู่ตลอดเวลา พอฉันเห็นเขากำลังค่อยๆรูดซิบกางเกงลงฉันรีบจับมือเขาเพื่อให้เขาหยุดเพราะถ้าเขาไม่หยุดฉันอาจจะเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น

"ถ้าคุณไทม์จะถอดกางเกงเพลงขอออกไปรอข้างนอกค่ะ" ฉันบอกพร้อมกับปล่อยมือเขาและกำลังจะลุกขึ้นเพื่อออกไปรอด้านนอกแต่จู่ๆมือของฉันก็ถูกเขากระชากจนตัวฉันล้มลงไปนั่งที่ตักของพี่ไทม์อย่างไม่ตั้งใจ ใบหน้าของฉันกับของเขาใกล้กันมากฉันรับรู้ได้ถึงไอร้อนที่ออกมาจากร่างกายของเขา

"คุณ อื้ออออ" ฉันถูกรั้งตัวเข้าหาแล้วเขาก็จูบฉัน ฉันตาเบิกโพลงด้วยความตกใจเพราะนี่เป็นจูบแรกของฉันในวัยสิบห้าปี พี่ไทม์จูบฉันนานมากส่วนฉันก็ทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้จนกระทั่งเขาล้มฟุบไปที่ไหล่ของฉัน

......................................