อยากได้เป็นผัวจนตัวสั่น

ไทม์....

ผมยืนมองเพลงที่วิ่งออกไปจากห้องหลังจากที่โดนผมจูบซึ่งผมก็ไม่ได้รั้งไว้ ผมก็ไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าจูบยัยเด็กนั่นและจูบต่อหน้าคนรักของตัวเอง ไม่สิตอนนี้แพรวไม่ใช่คนรักของผมอีกต่อไปมันเป็นอดีตไปแล้วตั้งแต่ผมรู้ความจริงว่าเธอไปเอากับไอ้เต้ เอาตรงๆเลยนะที่ผมทำแบบนั้นกับเด็กนั่นผมไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการทำให้แพรวเห็นว่าผมไม่ได้แคร์เธอแล้วผมสามารถจูบกับผู้หญิงคนไหนก็ได้แต่มันบังเอิญเป็นยัยเด็กนั่นก็เท่านั้นเองถึงผมจะรู้สึกไม่โอเคกับตัวเองที่ไปจูบกับเด็กที่ผมไม่ชอบหน้าแต่ก็ดีอย่างตรงที่ว่ามันจะทำให้แพรวเจ็บใจที่ผมไปจูบกับคนที่เธอเกลียดนักเกลียดหนา

"ไทม์ทำไมไทม์ทำแบบนี้เราเป็นแฟนกันนะ แล้วไทม์จูบนังนั่นได้ยังไงไม่รังเกียจมันเหรอสกปรกสิ้นดีนังลูกเมียน้อย" ผมแค่นยิ้มให้กับคนตรงหน้าที่พูดด้วยน้ำเสียงรังเกียจที่ผมจูบกับเพลง

"ใครกันแน่ที่สกปรกเธอมากกว่ามั้ง หึเธอกับไอ้เต้แอบเอากันลับหลังฉันมานานเท่าไหร่แล้วฉันควรเป็นฝ่ายพูดมากกว่าไหมว่าเธอสกปรก โชคดีตอนที่มีอะไรกันฉันป้องกันตลอด" นี่คือเรื่องจริงถึงผมจะรักแพรวมากแค่ไหนถึงเราจะเป็นแฟนกันแล้วแต่ผมก็ไม่เคยมีอะไรกับแพรวโดยไม่ป้องกัน ผมป้องกันทุกครั้งไม่ว่าจะกับใครก็ตามเพราะมันคือความเคยชิน

"ไทม์เอาอะไรมาพูดมีหลักฐานอะไรถึงมาใส่ร้ายแพรวแบบนี้ห๊ะ" แพรวก็ยังเป็นแพรวอยู่วันยังค่ำที่ไม่เคยยอมรับความจริงว่าตัวเองผิด เมื่อก่อนสมัยเด็กมีหลายๆครั้งที่แพรวแกล้งยัยเด็กเพลงนั่นจนร้องไห้บางครั้งถึงกับเลือดตกยางออกแต่แพรวก็ไม่ยอมรับความจริงว่าตัวเองทำแล้วทุกคนก็ลงความเห็นว่าเพลงใส่ร้ายแพรวเพลงก็เลยโดนผู้ใหญ่ทำโทษ แต่ก็แปลกที่ผมยังชอบแพรวทั้งที่รู้ว่าแพรวนิสัยเป็นแบบนี้ไม่รู้ผมหน้ามืดตามัวอยู่ได้ยังไงหรืออาจจะเป็นเพราะเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กเพราะบ้านเราติดกันพี่สาวผมกับพี่ชายแพรวก็เป็นแฟนกันอีก แต่ก็นั่นแล่ะช่างแม่งมันเถอะ

"ไทม์มีคนอื่นก็บอกมาตามตรงอย่าหาเรื่องกันแล้วทำให้แพรวดูเป็นคนเลว" ผมมองหน้าคนที่ไม่ยอมรับความจริงซึ่งผมก็คิดเอาไว้แล้วล่ะว่าต้องเป็นแบบนี้เพราะผมรู้จักแพรวดีถ้าไม่มีหลักฐานมัดตัวคนอย่างแพรวไม่ทางยอมรับผมก็เลยหยิบมือถือขึ้นมาแล้วส่งทุกอย่างไปในไลน์ของเธอ

ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นที่มือถือของแพรวเพราะผมส่งหลักฐานทุกอย่างไปให้ทั้งคลิปทั้งภาพถ่ายซึ่งเป็นภาพเธอกับไอ้เชี่ยเต้

"เปิดดูดิแล้วจะได้รู้ว่าฉันใส่ร้ายเธอจริงไหม" แพรวรีบหยิบมือถือของตัวเองมากดดูก่อนจะหน้าซีดขึ้นเรื่อยๆคงตกใจล่ะสิว่าคลิปตัวเองกับไอ้เต้มาอยู่ที่ผมได้ยังไง 

"ไทม์คือว่า..." น้ำเสียงที่ตอนแรกเอาเรื่องผมแบบสุดๆหาว่าผมใส่รา้ยแต่มาตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นอ่อนลง

"คือว่าอะไร อย่าบอกนะว่าในคลิปนั่นไม่ใช่เธอกับไอ้เต้" คลิปที่ว่าก็คือคลิปที่แพรวเปิดประตูเข้าห้องไอ้เต้ราวกับเคยมาที่นี่หลายครั้งซึ่งคลิปมีทั้งตอนเข้าและตอนออกมาพร้อมกับไอ้เต้ซึ่งเวลาห่างกันหลายชั่วโมงไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเข้าไปทำอะไรกัน นี่ยังไม่รวมคลิปอื่นๆอีกนะที่ผมไม่อยากจะพูดให้กระดากปาก

"ไทม์กำลังเข้าใจผิดนะ เอ่อคือแพรวอธิบายได้คือวันนั้นแพรว เอ่อแพรวไปทำรายงานที่ห้องของเต้แล้วพอเสร็จก็เดินออกมาพร้อมกันเพื่อไปหาอะไรทานก็แค่นั้นเอง" น้ำเสียงติดขัดฟังดูก็รู้ว่าเธอโกหก ผมรู้จักแพรวมานานทำไมผมจะไม่รู้นิสัยแพรวว่าเป็นยังไงแต่เพราะตอนนั้นผมหลงเธอรักเธอมากก็เลยมองข้ามนิสัยแย่ๆของแพรวไป แต่เรื่องที่เธอนอกใจผมไปเอากับไอ้เต้ผมรับไม่ไหวจริงๆ เมื่อก่อนผมยอมรับว่าเจ้าชู้มากเพราะผมไม่มีแฟนแต่พอผมขอแพรวคบผมก็เลิกนิสัยนั้นทันทีแต่สุดท้ายแล้วเป็นยังไงผมก็โดนหลอกโดนหักหลังโดนสวมเขาจากคนรักและเพื่อนสนิท ผมไม่รู้ว่าไอ้เต้มันคิดยังไงถึงกล้าทำแบบนี้กับผมทั้งที่ผมกับมันเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน ก่อนผมไปเรียนต่อผมก็ขอให้มันช่วยดูแลแพรวซึ่งมันก็รับปากอย่างดีเพราะแพรวไม่ยอมไปเรียนต่อกับผมทั้งที่ผมบอกว่าจะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดแต่แพรวก็ไม่ยอมไปอ้างว่าเป็นห่วงย่า

บอกตามตรงนะว่าตอนแรกที่เห็นคลิปผมก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งว่าสองคนนี้จะทำเรื่องแบบนี้ผมก็เลยให้คนไปสืบจนได้ข้อสรุปว่าแพรวไปไหนมาไหนกับไอเต้ตลอดไปนอนที่คอนโดไอ้เต้เกือบทุกวันบ้านไม่กลับ ก็ไม่รู้ว่าไอ้เต้มันดูแลแพรวอีท่าไหนถึงได้แอบมีอะไรกันตอนที่ผมไม่อยู่ คงคิดว่าผมโง่อยู่ไกลไม่รู้เรื่องอะไรเลยสินะ ถ้าไม่มีคนส่งคลิปมาให้ผมผมก็คงโง่ไปอีกนานและจนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าใครคือคนที่ส่งคลิปส่งรูปมาให้ผมแต่ก็ช่างมันเถอะเรื่องนั้นเพราะตอนนี้ผมตาสว่างแล้ว ถามว่าเสียใจไหมกับสิ่งที่แพรวทำตอนแรกผมคิดว่าตัวเองต้องเสียใจจนเป็นบ้าเป็นหลังแน่ๆแต่เปล่าเลยผมเสียใจไม่ถึงครึ่งวันด้วยซ้ำเพราะความเสียใจของผมมันแปรเปลี่ยนเป็นการอยากเอาคืนในเวลาอันรวดเร็วทั้งที่ผมควรจะเสียใจมากกว่านี้ที่โดนคนรักทรยศหักหลัง หรือว่าบางทีผมอาจจะไม่เคยรักแพรวเลยก็ได้เพราะถ้าผมรักแพรวมากผมต้องรู้สึกเศร้าและเสียใจมากกว่านี้สิแต่นี่ไม่เลย

เพลงรัก....

ฉันวิ่งกลับมาบ้านแล้วรีบเข้าห้อง ตอนนี้ใจฉันเต้นแรงมือไม้สั่นไปหมดเมื่อคิดถึงสิ่งที่พี่ไทม์ทำกับฉันเมื่อครู่ พี่ไทม์จูบฉันฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหมฉันเอามือจับริมฝีปากตัวเองโดยไม่รู้ตัว ฉันรู้ว่าพี่ไทม์ไม่ได้ตั้งใจจะจูบฉันเขาแค่อยากประชดพี่แพรวอยากให้พี่แพรวโกรธและโมโหเท่านั้น แต่เขาจะรู้ไหมว่าสิ่งที่เขาทำมันจะกลับมาทำร้ายฉันในไม่ช้าเพราะฉันรู้จักพี่แพรวดี ฉันทำใจไว้แล้วว่าฉันต้องโดนพี่แพรวเล่นงานอย่างแน่นอนพี่แพรวหวงพี่ไทม์มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว มีครั้งหนึ่งฉันเผลอมองพี่ไทม์โดยไม่ได้ตั้งใจพี่แพรวเห็นเข้าก็ด่าและทุบตีฉันจนช้ำไปทั้งตัว แค่ฉันแอบมองฉันยังโดนทำร้ายร่างกายจนช้ำแต่นี่..พี่ไทม์จูบฉัน ฉันหวังว่าพี่แพรวจะเข้าใจว่าฉันไม่ได้ตั้งใจจะจูบกับพี่ไทม์ 

ปั้ง ปั้ง ปั้ง!!!

"นังเพลงแกออกมาจากห้องเดี๋ยวนี้ฉันรู้ว่าแกอยู่ข้างใน เปิด!!!" ฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อเสียงทุบประตูดังพร้อมกับเสียงตะโกนของพี่แพรว

"ฉันบอกให้แกเปิดไง เปิด!!!"พี่แพรวยังไม่ยอมหยุดตะโกนเรียกฉันเลยจำเป็นต้องเปิดประตูออกไปรับชะตากรรมพอฉันเปิดประตูออกมาฉันก็เจอพี่แพรวยืนกอดอกจ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง

"พี่แพรวมีอะไรกับเพลงหรือเปล่าคะ" ฉันทำใจดีสู้เสือถามพี่แพรวออกไปทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าพี่แพรวมาทำไม

"แกยังมีหน้ามาถามฉันอีกเหรอห๊ะนังตัวดี"

เพี๊ยะ!!!!!

พูดจบประโยคฉันก็ล้มลงกองที่พื้นเมื่อโดนพี่แพรวตบที่หน้าอย่างแรงแต่พี่แพรวไม่ได้หยุดแค่นั้นพี่แพรวเดินเข้ามากระชากผมฉันแล้วตบหน้าฉันซ้ำอีกหนึ่งทีและเงื้อมือจะตบฉันซ้ำฉันรีบจับมือพี่แพรวไว้แล้วขอร้องให้เธอหยุด

............................