บทที่ 6...ลวงรักซ่อนเล่ห์...

เมื่อมีการเคลื่อนไหวดังมาจากบานกระจกที่เลขาของทนายทรงยศผลักเข้าไป ภาสินีก็หันมอง สิ่งแรกที่เห็น คือ ผู้เดินตามทนายทรงยศกับเลขาออกมา เขาไม่ใช่บิดาอย่างที่เธอคาดหวัง แต่เป็นบุรุษหนุ่มผิวสีแทนออกคล้ำ ผมหยักศกของเขาตัดสั้นรับกับใบหน้าหล่อคมเข้มสะดุดตาแบบที่แมวมองดาราจะต้องรีบตะครุบตัวไปเป็นนายแบบหรือพระเอกละครทีวีตามช่องต่างๆทันที

วินาทีแรกภาสินีคิดว่า..จะเป็นใครก็ช่างเขาเถอะ...เธออยากเจอบิดาไม่ได้อยากเจอใคร

ภาสินีไม่เคยรู้จักเขาก็ไม่อยากรู้ว่าเขาเป็นใคร สนใจเรื่องการจะได้บิดาที่กำลังเจ็บป่วยมากกว่าจึงมองผ่านร่างสูงที่สูงกว่ามาตรฐานชายไทยทั่วไปมาทางทนายทรงยศกับเลขาสาวที่ถือแฟ้มกับกระเป๋าเอกสารเข้ามานั่งฝั่งตรงข้าม ก่อนที่เธอจะถามถึงบิดาทนายทรงยศก็กล่าวทักทายขึ้น

“สวัสดีครับ คุณภาสินี ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับ” ทนายทรงยศกล่าวทักทายบุตรสาวเจ้าของคฤหาสน์โอฬารมูลค่านับร้อยล้านผู้งามพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตากิริยามารยาท เขาชื่นชมเอ็นดูหญิงสาวสวยวัยยี่สิบเศษตั้งแต่พบกันครั้งแรกที่สถานทูตไทยในอเมริกา และเป็นกังวลอยู่ไม่น้อยต่อปฏิกิริยาของภาสินีในสิ่งที่เขาจะบอกเธอในตอนนี้

“สวัสดีค่ะ คุณทรงยศสบายดีนะคะ”

ภาสินีวางรูปที่ถืออยู่ในมือลงที่เดิมแล้วยกมือไหว้บุรุษอาวุโสผู้ทักทายพร้อมยิ้มตอบ เธอยังประทับใจในบุคลิกยิ้มแย้มแจ่มใส่แบบผู้ใหญ่ใจดีของเขาตั้งแต่แรกพบกัน

“สบายดีครับ แต่ก่อนอื่นผมต้องขออนุญาตแนะนำคน

สำคัญของบ้านพฤกษวัฒก์อีกคนหนึ่งนะครับ ท่านเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการตามหาคุณภาสินีจนพบ นี่คุณอินธานครับ”

คำพูดของทนายทรงยศทำให้ภาสินีมองบุรุษตรงหน้าอย่างงงๆว่าเขาเป็นคนสำคัญหรือมีความสำคัญในการตามหาเธออย่างไร หรือเขาเป็นผู้ที่ได้รับมอบหมายจากบิดาให้เป็นผู้ติดตามหาเธอ ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาก็ทำงานได้แย่มากที่ใช้เวลานานเกินไปในการตามตัวเธอกลับมา เพราะช่วงเวลานี้บิดาของเธอป่วยหนักมากแล้ว และที่สำคัญเธอไม่ต้องการพบบุรุษผู้นี้หรือใครนอกจากบิดาที่กำลังรอการกลับมาของเธอ

“เอ้อ...สวัสดีค่ะ” ภาสินียกมือไหว้ตามมารยาทที่ผู้อาวุโสน้อยกว่าต้องทำ และเมินหลบดวงตาคมกล้าที่มีอิทธิพลทำให้หัวใจเต้นแรงผิดปกติซ้ำยังก่อให้เกิดความรู้สึกประหม่าขัดเขินจนหน้าร้อนผ่าว และสังเกตเห็นว่าเขาจับจ้องมองอยู่ไม่คลาดจนทำให้ความมั่นใจในตัวเธอลดน้อยลง

...แปลก...เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย

ภาสินีไม่เคยสะทกสะท้านหรือเขินอายจากการมองของชายหนุ่มคนใด แต่ดวงตาคมที่มองมาด้วยแววชื่นชมไม่ต่างจากชายอื่นของเขากลับทำให้หน้าตาเนื้อตัวเธอร้อนวูบวาบกับเกิดความรู้สึกสุดแปลก คือ พลังดึงดูให้อยากอยู่ใกล้อย่างที่ไม่เคยใกล้ชิดใครกับเขากับความรู้สึกอีกอย่างคือ...อันตราย...และไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ

“สวัสดี ภาสินี ฉันก็ยินดีที่ได้ต้อนรับกลับบ้านเช่นกัน” น้ำเสียงทุ้มกังวานของผู้ที่ยกมือรับไหว้

คำทักทายดึงความสนใจให้ภาสินีเบนสายตามามองสบก่อนจะรีบหรุบตาหลบ ไม่อาจมองสบสู้ความคมกล้าซ่อนแววลึกลับแกมชื่นชมของดวงตาคู่นั้น

อินธานไม่อาจเบนสายตาจากเจ้าของใบหน้าสวยหวานเจ้าของนัยน์ตากลมโตสีอำพันเปล่งแววหวานซึ้งชวนหลงใหล ทั้งชื่อที่ติดตรึงใจมาช้านาน...ภาสินี...ชื่อของเธอมักจะผุดขึ้นทุกครั้งที่สมองโล่งจากงาน และบัดนี้เขาได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับผู้เป็นพี่เขยสำเร็จแล้ว

ภาสินีเดินทางจากอเมริกามาถึงบ้านพฤกษวัฒก์อย่างปลอดภัย เขาหวังว่าคุณภาคย์ผู้ต้องการพบบุตรสาวคนนี้เสียเหลือเกินจะรับรู้ได้ และมีอีกสิ่งหนึ่งที่เขาต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพี่เขย นั่นคือ ทำให้ภาสินียอมรับเงื่อนไขมรดกและอยู่ที่บ้านพฤกษวัฒก์ต่อไป