บทที่ 2...ลวงรักซ่อนเล่ห์...

“คุณภาคย์ขา บุหรงมีความสุขเหลือเกิน”

หญิงสาวออดอ้อน ลุ่มหลงความสุขที่ได้จากเจ้านายหนุ่มที่ตนหลงรัก ร่างเปลือยเปล่าของบุหรงเบียดเข้าหาร่างสูงเพรียวแข็งแรงโดยไม่หวงเนื้อหวงตัวอย่างเด็กสาวแรกรุ่นทั่วไป แต่หล่อนเสียอีกที่ยั่วเย้าให้เขาสนองความต้องการความกระหายใคร่จากเขามานานอย่างสาสมใจ เสียงครางครวญเปล่งออกจากริมฝีปากอิ่มหนาของหล่อนไม่ขาดระยะขณะร่างของเจ้านายหนุ่มส่งความสุขซ่านเสียวอยู่ในกาย

“โอ...บุหรงใจจะขาดอยู่แล้ว ทูนหัวของเมีย”

เสียงพูดพร่ำของหญิงสาวที่กำลังมัวเมาอยู่ในอารมณ์พิศวาสเป็นเสมือนยาเร่งให้ภาคย์ทุ่มแรงกายเพื่อไปให้ถึงจุดหมายแห่งความสุขสมรวดเร็วยิ่งขึ้น ก่อนจะได้ยินเสียงร้องอื้ออึงบอกถึงความสุขสูงสุดของอีกฝ่ายที่เขาตามติดไปในเวลาไม่นาน แล้วร่างสิ้นเรี่ยวแรงของเขาก็ฟุบฮวบลงข้างตัวหล่อน

แม้ความพิศวาสระหว่างภาคย์กับบุหรงจะเข้ากันได้ดีหรือเร่าร้อนมากเท่าไร เขาก็ไม่อาจมีใจรักหล่อนอย่างหญิงสาวคนรักได้ ไม่ใช่ที่หล่อนเป็นแค่สาวรับใช้หรืออยู่ในสถานะต่ำกว่า แต่เป็นความรู้สึกที่เขาไม่อาจบังคับฝืนใจตัวเอง เขาตอบได้เพียงว่าบุหรงไม่ใช่หญิงสาวที่เขาพึงพอใจจนสามารถครองคู่อยู่กับหล่อนได้ตลอดชีวิต

ภาคย์เรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศได้หนึ่งปีก็เจอ หญิงสาวสวยน่ารักที่ถูกตาต้องใจ เขาหลงรักราณีสาวลูกครึ่งอเมริกัน-ไทยเชื้อสายจีนทันทีที่ได้เจอกันในงานเลี้ยงต้อนรับนักศึกษาใหม่ของสถานทูตไทย และคิดจีบเธออย่างจริงจังที่ต้องใช้เวลานานเกือบปีเธอจึงยอมรับเป็นแฟน โดยต่อมาเขาก็ได้แสดงความจริงใจด้วยการแวะเยี่ยมเยือนบิดามารดาของเธอที่อยู่เมืองไทย

บิดาของราณีเป็นชาวอเมริกันที่บริษัทส่งมาทำงานในประเทศไทยตั้งแต่ยังรุ่นหนุ่มและได้พบรักกับมารดาของราณี สาวไทยเชื้อสายจีนจนมีบุตรสาวด้วยกันและส่งให้ไปเรียนปริญญาตรีต่อต่างประเทศ ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับที่ภาคย์เรียนปริญญาโทอยู่ ราณีเป็นหญิงสาวสวยน่ารักที่ภาคย์หลงรักแต่แรกเห็นและตั้งใจจะแต่งงานครองคู่อยู่ด้วยกันตลอดชีวิต

ภาคย์ต้องรีบเดินทางกลับบ้านทันทีที่ได้รับแจ้งถึงการเสียชีวิตกะทันหันของคุณนายมุกดาผู้เป็นมารดาจากอุบัติเหตุ ตกบันได ช่วงนั้นเป็นเวลาที่เขาสอบเทอมแรกของปีสุดท้ายการเรียนปริญญาโทที่ทีแรกได้วางแผนนัดหมายราณีกับเพื่อนๆไปท่องเที่ยวและดูงานในฟาร์มแห่งหนึ่งที่เขาสนใจ และการกลับมาคราวนี้ก็มีเรื่องไม่คาดฝันที่ทำให้เขาต้องไล่บุหรงออกจากบ้าน

งานศพของมารดาเสร็จสิ้นได้เพียงหนึ่งสัปดาห์ บุหรงที่เลิกราเหินห่างกันมานานนับปีจากที่เขาไปอยู่ที่ต่างประเทศเป็นส่วนใหญ่ได้ถือโอกาสในคืนที่เขากลับจากไปส่งบิดาเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลชั้นนำที่กรุงเทพฯนำกาแฟมาให้เขาดื่ม และหล่อนก็เสนอตัวให้เขาอีกครั้ง คราวนี้ภาคย์รู้ว่าอารมณ์พิศวาสที่เกิดกับบุหรงเกิดจากบางสิ่งมากระตุ้นเร้าให้เขาเกิดความต้องการ และการกระทำของบุหรงทำให้เขาโกรธจัดจนไม่อาจให้อภัยหล่อนอีก

ภาคย์ไล่บุหรงออกจากบ้านโดยมีมารดาที่เป็นห่วงลูกสาวคนเล็กขอลาออกติดตามไป แต่บอกฝากบุหงาลูกสาวคนโตให้อยู่ทำงานในบ้าน ภาคย์ไม่ขัดข้องเรียกตัวบุหงาให้ย้ายหน้าที่จากงานไร่เข้ามาทำงานบ้านแทนบุหรงเพื่อรับหน้าที่เป็นผู้ช่วยนางพยาบาลที่เขาจ้างมาคอยดูแลบิดาที่เจ็บป่วยอยู่แล้ว

หลังจากภาคย์เรียนจบรับปริญญาโทได้เพียงเดือนเศษบิดาที่เจ็บป่วยเรื้อรังมานานก็ถึงแก่กรรมเมื่อจัดการงานศพบิดาเรียบร้อย ภาคย์ได้เดินทางไปต่างประเทศเพื่อขอราณีสาวคนรักแต่งงานโดยไม่รอให้เธอเรียนจบปริญญาและพาเข้ามาอยู่ในบ้านพฤกษวัฒก์ครองรักกันด้วยความสุข แต่ความสุขก็อยู่กับเขาได้ไม่นานเมื่อได้รับแจ้งจากทนายความประจำตระกูลเรื่องการหายตัวไปของบุตรสาวที่เพิ่งเกิดลืมตามาดูโลกได้เพียงเดือนกว่า