Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 9
“พี่สงเข้ามาทำไมคะ ?” จันทร์ฉายถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องนอนของเธอย่างสงสัย
“ก็เข้ามานอนกับฉายและลูกไง ฉายจะให้พี่ไปนอนไหนล่ะคะ ในเมื่อนี่ก็ห้องพี่เหมือนกัน”
“!!!”
นี่เขาพูดว่าอะไรนะ คะเหรอ ? หญิงสาวมองชายหนุ่มด้วยสายตาแปลก ๆ
“ไม่ต้องแปลกใจพี่ก็แค่อยากลองพูดคะค่ะบ้างเพื่อฉายจะชอบ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉายคิดว่าฉายไม่น่าชอบ พี่เป็นตัวเองน่ะดีแล้ว” เธอพูดมองเขาด้วยสายตาระอาเล็กน้อย
“โอเคครับ ไม่พูดก็ไม่พูด แล้วนี่ฉายอาบน้ำเสร็จแล้วใช่ไหมครับ งั้นเรานอนกันเถอะปะ นี่ก็สองทุ่มแล้ว” พูดพร้อมเดินเข้าไปจะทิ้งตัวนอนลงบนเตียง
“เดี๋ยวค่ะ ใครให้พี่นอนที่นี่คะ”
“พี่อนุญาตตัวเอง ทำไม ปกติเราก็นอนด้วยกันออกบ่อย”
“พี่สง!”
“ว่าไงครับ”
“เฮ้อ!” จันทร์ฉายถอนหายใจใส่ชายหนุ่มที่พยายามส่งสายตาใสซื่อมองมา
“ฉายบอกแล้วไงคะว่า”
“ว่าเราต้องแยกห้องกัน ถูกไหม ?” หญิงสาวพยักหน้ารับ
“แล้วพี่ก็บอกฉายไปแล้วไงครับว่าพี่ไม่ยอม เพราะฉะนั้นไม่ว่ายังไงพี่ก็จะนอนที่นี่”
“พี่สง!”
“ฉาย”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แต่ในระหว่างที่สงกรานต์และจันทร์ฉายกำลังถกเถียงกันอยู่นั้นเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นเรียกความสนใจกับทั้งสอง ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูก่อนจะพบว่าคนที่เข้ามาเคาะห้องคือแม่ของตัวเอง
“ว่าไงครับคุณแม่”
คุณสารภีปรายสายตามองลูกตัวเองด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนจะเมินหน้าหนีแล้วแทรกตัวเข้าไปในห้อง ตอนนั้นนั่นเองที่ชายหนุ่มเห็นว่ามารดาถือแก้วนมเข้ามา แล้วก็ถึงบางอ้อว่าทำไมเมื่อสักครู่เขาถึงโดนมารดามองด้วยสายตาแบบนั้น
“จันทร์ฉายเธอกำลังท้องต้องดื่มนมก่อนนอนทุกวัน เอานี่ดื่มซะสิฉันเอาขึ้นมาให้”
“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นอิ่มแค่ไหนหรือว่าไม่อยากดื่มก็ต้องกลั้นใจดื่มให้หมดเพื่อลูกในท้อง” เพียงเห็นสีหน้าของหญิงสาวคุณสารภีก็รู้แล้วว่าเธอรู้สึกยังไงดังนั้นท่านจึงได้พูดดักคอหญิงสาวไว้
“ขอบคุณค่ะคุณท่าน”
“ไม่ต้องมาเรียกคุณท่านให้มากความ เรียกฉันคุณแม่เหมือนตาสงนั่นแหละ ไหน ๆ เธอก็จะเข้ามาเป็นลูกสะใภ้บ้านนี้อยู่แล้ว”
“คะ ?”
“ตามนั้นแหละฉันไม่พูดซ้ำ รีบดื่มให้หมด”
“เอ่อ... คุณแม่ลงไปก่อนก็ได้ค่ะเดี๋ยวฉายดื่มเอง”
“ไม่! เธอต้องดื่มเดี๋ยวนี้เดี๋ยวฉันจะเอาแก้วลงไปด้วย เร็ว! ดื่มสิ”
เมื่อผู้ใหญ่ยืนกรานแบบนั้นหญิงสาวจึงต้องจำใจยกแก้วนมขึ้นดื่ม ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันดีต่อลูกในท้อง เพียงแต่ว่าเธอรู้สึกอิ่มมากแล้วจึงไม่อยากทานหรือดื่มอะไรลงท้องอีก
“แล้วก็นอนซะนะ ต้องพักผ่อนให้เพียงพอรู้หรือเปล่า ฉันไปละ ฝันดี”
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวดื่มนมที่ตนเอาให้จนหมด คุณสารภีก็ยกยิ้มด้วยความพอใจและตั้งท่าจะออกไป แต่ก็ยังไม่วายหันมากำชับกับหญิงสาวเรื่องการพักผ่อนอยู่ดี
“ขอบคุณค่ะคุณแม่ ฝันดีเช่นกันนะคะ” หญิงสาวพูด คุณสารภีพยักหน้ารับแล้วจึงเดินออกจากห้องไป
“ว้า... น่าเสียใจจัง มาบ้านพี่วันแรกก็ถูกเอาใจใส่ขนาดนี้ซะแล้ว ถ้าอยู่นาน ๆ ไป พี่ไม่กลายเป็นหมาหัวเน่าเลยเหรอ”
สงกรานต์พูดหยอกล้อดวงตาฉายแววสนุกจนเห็นได้ชัด ทว่าคนฟังกลับไม่รู้สึกสนุกด้วย
“ก็ถ้าไม่อยากให้ตัวเองเป็นหมาหัวเน่าก็ปล่อยให้ฉายกลับบ้านสิคะ”
“ฉาย!” สงกรานต์เรียกชื่อหญิงสาวเสียงดุพร้อมทั้งมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจเช่นกัน
“ทำไมคะ ในเมื่อพี่ไม่พอใจก็ปล่อยฉายไปสิ” หญิงสาวยังคงไม่หยุดพูด ชายหนุ่มหรี่ตาอันตรายมองหน้าเธอ
“ไม่คิดเลยว่าฉายจะดื้อแบบนี้”
“...”
“รู้ไหมว่าคนที่ดื้อมาก ๆ จะถูกลงโทษยังไง” พูดพร้อมย่างสามขุมเข้าไปหาเธอช้า ๆ ทำเอาคนปากเก่งอย่างจันทร์ฉายเดินถอยหลังไปเรื่อย ๆ
ฟุบ
ร่างของจันทร์ฉายทรุดนั่งลงบนเตียงเมื่อไม่มีทางหนีได้อีก เธอเอนตัวหนีคนตัวสูงที่โน้มตัวเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ
“จะทำอะไร ถอยออกไปนะ”
“อืม... ทำอะไรดีนะ เข้าไปต่อแขนต่อขาให้ลูกดีไหม”
“นี่!”
“แม่ยังดื้อและพูดไม่ฟังขนาดนี้ลูกในท้องคงจะดื้อไม่ต่างกัน ดังนั้นต้องสั่งสอนตั้งแต่อยู่ในท้อง คลอดออกมาจะได้เป็นเด็กดีเชื่อฟัง” สงกรานต์พูดมือก็เริ่มยกมาลูบไล้เอวบางของหญิงสาวเบา ๆ
จันทร์ฉายขนลุกซู่กับสัมผัสของเขา เธอพยายามถอยหนีแล้วแต่ก็หนีไม่พ้น ยิ่งถูกมือปลาหมึกของเขาจับยึดไว้แล้วเธอก็ไม่สามารถหนีไปไหนได้เลย
“ฉายคิดแบบพี่ไหมครับ”
ฟอด!
“นี่!” จันทร์ฉายยกมือกุมแก้มข้างที่ถูกชายหนุ่มฉวยโอกาสจรดปลายจมูกลงมาสัมผัสพร้อมทั้งสูดดมความหอมของเธอเข้าไปเต็มรักอย่างไม่ยินยอม สายตากลมโตคู่สวยทว่าดุดันถูกส่งไปหาสงกรานต์แต่มีหรือที่เขาจะกลัว ร่างบางรู้สึกขัดใจที่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้
จันทร์ฉายรู้สึกบอกไม่ถูกว่าตอนนี้เธอกำลังรู้สึกอะไรอยู่กันแน่ จะบอกว่าเธอรู้สึกดีใจและมีความสุขกับการกระทำต่าง ๆ ของเขาก็ได้ แต่ว่าหญิงสาวก็ยังรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขและดีใจไม่สุด มันหวาดระแวงตลอดเวลา
ระแวงว่าเขาจะเล่นกับความรู้สึกของเธอ...
ต้องอย่าลืมนะว่าสงกรานต์ไม่เคยรักหรือชอบเธอเลยสักนิด เรื่องทุกอย่างที่มันมาถึงจุดนี้ มีจุดเริ่มต้นมาจากความเมาของชายหนุ่มเท่านั้น
และที่เขาพยายามที่จะบอกว่ารับผิดชอบเธอให้เธอเป็นแม่ของลูกและเป็นเมียของเขา บางทีเขาอาจจะทำไปเพราะสงสารและสมเพชเวทนาเธอก็ได้
และที่สำคัญที่สุดเลยก็คือสงกรานต์รักอรอุมา รุ่นพี่สาวที่ดีกับเธอและหวังดีกับเธอที่สุด
คิดมาถึงตรงนี้สายตาของจันทร์ฉายก็เปลี่ยนไปจากที่ตื่นตระหนกและไม่พอใจกับการกระทำของเขาเมื่อครู่ก็กลับกลายเป็นเรียบนิ่งจนสงกรานต์รู้สึกแปลกใจ
“พี่สง ฉายไม่รู้ว่าพี่คิดอะไรอยู่นะคะ แต่ฉายขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ”
“...”
“อย่าเล่นกับความรู้สึกของฉายทั้ง ๆ ที่พี่รักพี่อร”
“...”
“อย่าเล่นกับความรู้สึกของฉาย อย่าทำให้ฉายเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองสำคัญกับพี่ไปมากกว่านี้เลยนะคะ แค่นี้ฉายก็รู้สึกผิดกับพี่อรจนไม่รู้ว่าจะรู้สึกผิดยังไงแล้ว”
“...”
“และที่สำคัญอย่าทำแบบนี้อีก อย่าทำกับคนที่พี่ไม่ได้รักแบบนี้ พี่อาจรู้สึกสนุก แต่คนที่ถูกกระทำอย่างฉายไม่สนุกด้วย แค่ต้องท้องเพราะความผิดพลาดฉายก็ทุกข์มากพอแล้ว อย่าให้ฉายต้องทุกข์ไปมากกว่านี้เลยนะคะ”
จันทร์ฉายพูดนิ่งพร้อมทั้งมองสบตากับชายหนุ่มด้วยสายตาจริงจัง
คำพูดของหญิงสาวทำเอาสงกรานต์รู้สึกวูบไหว มันไม่ได้รู้สึกโกรธแต่ว่าคำพูดของเธอทำให้เขารู้สึกไม่สงบ ยิ่งมองสบสายตาจริงจังที่มองมาก็ยิ่งรู้สึกปวดใจ
เขาอ้าปากพยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่แล้วก็ปิดปากลงก่อนจะหันไปคว้าหมอนขึ้นมาถือแนบอกแล้วไปทิ้งตัวนอนที่โซฟา ไม่วายทิ้งคำพูดให้หญิงสาวฟังด้วย
“พี่ไม่รู้ว่าฉายจะรู้สึกและคิดแบบนี้ เอาเป็นว่าพี่อยากให้ฉายจำไว้ว่าทุกการกระทำของพี่ที่พี่ได้ทำลงไปพี่จริงจังและจริงใจเสมอ”
“...”
“ดึกแล้วนอนพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้พี่มีประชุมเช้า”
พูดจบเขาก็ปิดเปลือกตาหลับหนีหญิงสาวทันที จันทร์ฉายมองชายหนุ่มด้วยสายตาครุ่นคิดก่อนจะถอนสายตากลับและปิดไฟบนหัวเตียงเข้านอน ในหัวก็ขบคิดถึงคำพูดของชายหนุ่มไม่หยุด ไม่นานเธอก็หลับไป
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
