บทที่ 7 ย้อนแย้ง

บทที่ 7 ย้อนแย้ง

หลายวันต่อมา

จากที่คิดว่าคงมองหน้ากันไม่ติดหลังจากที่แอบมีความสัมพันธ์ลับ ๆ กันสองคนแต่มันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่โอโซนคิดไว้เลยสักนิด กาเนสยิ้มแย้มและทำตัวสนิทสนมเหมือนเดิมแต่เป็นเขาเองที่กลับไปเป็นแบบเดิมไม่ได้

"หยิบแก้วน้ำให้หน่อย" กาเนสเอาไหล่สะกิดไหล่โอโซนในขณะที่ตัวเองจ้องหนังสืออยู่ เขาหันไปมองแก้วน้ำหวานแล้วยกมาวางไว้ใกล้ ๆ "อะไร เดี๋ยว ๆ ไม่ต้องป้อนก็ได้กินเองได้หรอกน่า" เธอรีบผลักมือเขาออกแล้วเอาแก้วมาถือเอง

"ก็กูเห็นมึงมัวอ่านแต่หนังสือไม่ยอมดูดสักที"

"เวอร์ไปป่ะเนี่ย แกทำตัวให้เหมือนปกติเถอะ เป็นแบบนี้มันขนลุกอะ"

"ยังไง กูก็ปกติของกูแบบนี้"

"ไม่นะ ไม่ปกติอะ" กาเนสละสายตาจากหนังสือที่กำลังอ่านมามองหน้าโอโซน "รู้ตัวป่ะว่าไม่เหมือนเดิมอะ แกคิดมากอะไรเหรอ เรื่องคืนนั้นหรือเป็นอะไร" กาเนสเปิดอกถามตรง ๆ ไม่ใช่ว่าเธอดูไม่ออกว่าโอโซนเปลี่ยนไปมากแค่ไหน ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่เหมือนโอโซนคนเดิมที่เธอรู้จัก

"คิด กูคิดมาตลอดแหละ"

"เอาไว้ค่อยคุยกัน" กาเนสละสายตาจากใบหน้าหล่อเหลามองไปยังกลุ่มเพื่อนที่กำลังเดินตรงมาทางนี้ ปรินชี้หน้าพวกเขาสองคนอย่างยิ้ม ๆ

"พวกมึงสองคนนี่ชักยังไงอยู่นะเนี่ย…นั่งด้วยกัน คุยกันกระหนุงกระหนิงเชียว"

"ปกติไหมวะ มันสองคนก็มีวันเปิดศึกวันสงบศึกกันบ้าง ไม่เห็นแปลก" บดินทร์แย้งขึ้นแล้ววางกระเป๋าลงบนโต๊ะหินอ่อนก่อนที่จะก้าวเข้ามานั่งลง "แล้วมึงสองคนทำไมมานั่งกันตรงนี้ ที่เดิมทำไมไม่ไปนั่งกัน พวกกูตามหาแทบตาย"

"ก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง แถวนี้แม่งเด็กเยอะ นั่งตรงนี้กูได้เบอร์คนสวยมาหลายคนละ" กาเนสแอบเอาศอกกระทุ้งเอวโอโซนด้วยความหมั่นไส้ เขามันโม้เก่งและมุกออกจะฝืด

"อย่าไปเชื่อมัน นั่งอยู่นี่ไม่มีใครเข้ามาสักคน"

"เนส! มึงช่วยไว้หน้ากูด้วย"

"หมั่นไส้!"

"ก็ใครมันจะกล้าเข้ามาหาไอ้โชน เขากลัวมึงตบหน้าแหกมากกว่าไหมเนส นับวันมึงสองคนยิ่งเหมือนคนเป็นแฟนกัน แบบนี้ใครมันจะกล้าเข้ามาหาไอ้โชน รวมถึงมึงด้วย" ปรินเลิกคิ้วให้พลางสังเกตสีหน้าสองทั้งสองที่นิ่งงันไป

"เออ ทำตัวเหมือนผัวจนไม่มีผู้ชายกล้าเข้ามาหาฉันแล้วเนี่ย เอามันออกไปไกล ๆ หน่อย" กาเนสใช้ไหล่ดันตัวโอโซนออกห่างจนเขาต้องลุกขึ้นยืนแล้วหย่อยนสะโพกนั่งลงบนม้านั่งตัวเดียวกับบดินทร์

"สงสัยมันอยากเป็นผัวมั้ง" กาเนสหยอกล้อพลางยื่นมือมาจิ้มหน้าอกโอโซนเบา ๆ แต่เขากับจับมือเธอไว้แน่น

"เล่นไม่รู้เวลา ดูหน้ากูด้วยนะ!"

"พอแล้ว ไม่อยากเสียเวลาเถียงกับคนโง่ ขอตัวก่อนนะ" กาเนสลุกออกมาจากโต๊ะหลังจากเก็บของเสร็จแล้ว โอโซนมองตามแผ่นหลังบางจนเธอเดินหายเข้าไปในตัวอาคาร

"หน้าตามันเบ่งบานเหมือนคนมีความรักเลย หรือพี่คนนั้นจะเป็นผัวมันในอนาคตนะ" ขุนเขาว่าพร้อมทั้งหันมาพยักหน้าให้เพื่อนทุกคน

"ก็ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะ เปลี่ยนแฟนบ่อยใครเขาว่าดี" บดินทร์หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดส่งข้อความหาแฟนสาว และพวกเขาก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่เพราะมันนี้มีสอบปฏิบัติในห้องซ่อมเครื่อง

18:00 น.

"พี่อัค" กาเนสเดินเข้ามาหาชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนพิงรถยนต์หรูรอเธออยู่หน้าตึกคณะฯ อธิปยิ้มหวานให้พลางยื่นมือไปรับกระเป๋าสะพายมาถือเอง เขาเปิดประตูให้กาเนส "ขอบคุณค่ะ อันที่จริงพี่อัคไม่น่าลำบากมารับเนสเลยนะคะ เนสอยากเอารถมาขับบ้างเดี๋ยวมันจะพังก่อน"

"สงสัยครั้งหน้าพี่ต้องรบกวนน้องเนสให้ไปส่งที่ทำงานแล้วล่ะ" อธิปพูดกลั้วหัวเราะแล้วปิดประตูเมื่อกาเนสเข้าไปนั่งในรถแล้ว แต่ทว่าโทรศัพท์มือถือเธอกลับสั่นสะเทือนอยู่ในกระเป๋าสะพายที่อธิปกำลังจะยื่นให้เธอพอดี

"ขออนุญาตรับสายแป๊บหนึ่งนะคะ" ว่าจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายแล้วป้องปากกระซิบถามคนปลายสายไป "มีอะไรฉันกำลังจะกลับแล้ว"

(กลับพร้อมกับกู)

"ไม่เอา จะกลับพร้อมกับพี่อัค"

(ให้เวลาสิบนาที มาหากูที่รถตอนนี้)

"เอ๊ะ!" ไม่ทันจะได้สวนกลับโอโซนก็วางสายไปก่อน เธอโกรธจนลมออกหูที่ถูกขัดขวาง ใจคอจะไม่ให้ฉันอยู่กับผู้ชายสองต่อสองเลยหรือไง!

"ใครโทรมาเหรอครับ"

"อ๋อ..เพื่อนค่ะ มันบอกให้เนสกับบ้านพร้อมกับมัน แต่เนสอยากกลับพร้อมพี่อัค" เมื่อได้ฟังแบบนั้นอธิปจึงขับรถออกมาทันที

กาเนสพิมพ์ข้อความส่งไปหาโอโซนหลังจากที่อธิปขับรถออกมาแล้ว

'อย่ามาใช้อำนาจสั่งเหมือนเป็นผัวฉัน แกไม่มีสิทธิ์สั่งใครและอย่ามาทำตัวเป็นก้างขวางคอฉันกับพี่อัค'

ติ้ง!

ข้อความตอบกลับจากโอโซน

'กูไม่ได้อยากเป็นก้างขวางคอใครหรอกนะ แต่มึงควรรู้ไว้ว่าไอ้เหี้ยนั่นมันไม่ได้มีแค่มึงคนเดียว อย่าเสือกไปเสียตัวให้มันมั่วแล้วกัน อย่าหาว่ากูไม่เตือน'

"แกสิเสือก!"

"อะไรนะครับ" อธิปละสายตาจากทางข้างหน้ามาถามกาเนสที่หลุดคำหยาบออกมาเมื่อครู่

"เปล่าค่ะ พอดีเพื่อนมันส่งข้อความกวน ๆ มาน่ะ"

"อ๋อ..แล้วน้องเนสไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลยเหรอครับ พี่เห็นไปไหนมาไหนกับเพื่อนผู้ชายตลอด" อธิปถามด้วยความอยากรู้

"มีค่ะ แค่ไม่ได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ส่วนมากเรียนนอกกันหมดนาน ๆ ทีเจอกันครั้ง"

"ครับ แล้ว…มีแฟนหรือยัง" กาเนสเอี้ยวหน้ามามองเจ้าของคำถามอย่างยิ้ม ๆ แล้วหันหน้ามามองเขาตรง ๆ

"ถ้าบอกว่ายังไม่มี พี่จะจีบไหม"

"แล้วอนุญาตให้จีบไหม ถ้าอนุญาตพี่จะจีบ"

"แต่เนสได้ยินมาว่าพี่อัคก็มีผู้หญิงเยอะเหมือนกันนะคะ แต่จะเก็บไว้พิจารณาแล้วกันนะ"

"ฮึฮึ.." อธิปหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะพาเธอไปที่ร้านอาหารที่จองไว้

23:00 น.

กาเนสนั่งพิมพ์งานอยู่ในห้องนั่งเล่นจนเวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่ม เธอบิดกายไปมาเบา ๆ อยู่บนโซฟาแต่ในตอนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นดูว่าใครส่งข้อความมาเสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้นสองครั้ง โครงคิ้วสวยขมวดยุ่ง

"ใครมาก่อกวนดึกดื่นขนาดนี้!" ถ้าเป็นไอ้พวกเด็กที่ชอบวิ่งเล่นมากดกริ่งหน้าห้องคนอื่นนะเธอจะหยิกให้! ขณะที่กาเนสกำลังเดินไปเปิดประตูเสียงกริ่งก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ จนรู้สึกรำคาญ "ใคร!" เธอกระแทกเสียงใส่คนที่ยืนโงนเงนอยู่หน้าห้อง

"ทำไมมาเปิดประตูช้า"

"โชน.."

"ทำไมไม่ตอบกลับข้อความกู"

"เป็นอะไรของแก แล้วมาทำไมเนี่ย เมาด้วยเหรอ" กลิ่นเหล้าฉุนเชียว กาเนสเปิดประตูออกกว้างเพื่อให้โอโซนเข้ามาแล้วปิดประตูลงพร้อมกับล็อก "เป็นอะไรของแก มาหาฉันตอนห้าทุ่มเนี่ยนะ?"

"ไม่รู้ว่ะ เมานิดหน่อยเลยแวะมาหา"

"ไม่จริงอะ แกมีอะไรในใจหรือเปล่า"

"กู..กูรู้สึกอึดอัดใจทุกครั้งที่ต้องมองหน้ามึงอะ กูกลับไปเป็นแบบเดิมไม่ได้มึงเข้าใจไหม กูรู้สึกหวงมึงนิดหน่อยเวลามึงกินข้าวกับคนนั้นน่ะ แต่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับมึงนะ อาจจะห่วงในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง"

"อืม" กาเนสยืนกอดอกรอฟังโอโซนพูดอีก

"กูขอโทษที่ทำให้มึงเสียหาย.." ชายหนุ่มหันมาจ้องหน้าคนตัวเล็กแล้วก้าวเข้ามาใกล้ ๆ

"แต่ฉันไม่ได้คิดอะไรกับแกเกินเพื่อนเลยนะ"

"รู้.." โอโซนพ่นลมหายใจออกร้อนเจือด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์รดริมฝีปากจิ้มลิ้ม

"ถ้าแกจูบฉัน ฉันจะถือว่าแกชอบฉันนะโชน" โอโซนส่ายหน้าแล้วถอยหลังออกหนึ่งก้าว กาเนสแสยะยิ้มแล้วหันหลังให้เขาแต่ทว่าโอโซนกลับรั้งตัวเธอเข้ามาจูบหนัก ๆ

"กูไม่ได้ชอบมึง.."