บทที่ 5

“กับข้าวท่าทางน่ากินจังเลย”

เอกสิทธิ์ชม เมื่อมองอาหารที่นภัสนันท์กับนิชญาเตรียมไว้ ก่อนจะขยิบตากับอชินที่นั่งยิ้มเฉย เขานั่งตรงกับข้ามกับแม่ตัวเล็กพอดี หล่อนยังลอบมองเขาอยู่เป็นระยะ พลางทำหน้างอๆ ให้ เขาเลยแกล้งเลิกคิ้วใส่ แม่ตัวเล็กก็เลยเลิกคิ้วใส่เขาบ้าง อย่างไม่ยอมเหมือนกัน นิชญามองหน้าอชินที่ทำหน้ากวนๆ ใส่หล่อนอย่างเริ่มไม่ชอบหน้าเขา

ความจริงก็ไม่ชอบหน้ามาตั้งแต่ไม่เห็นตัวแล้วล่ะน่า ตายักษ์หน้าเป็น…

หล่อนแอบเรียกเขาในใจ คนอะไรตัวเบ่อเริ่ม สูงยังกับเสาไฟฟ้า หลังจากประเมินดูคู่ต่อสู้คร่าวๆ นิชญาก็ลงความเห็นให้กับตัวเองว่า ยังไงหล่อนก็ไม่ชอบหน้าหมอนี่ เพราะหล่อเกินไป ดูดีเกินไปขนาดนี้ ต้องมีสาวๆ ในสต๊อกไม่น้อยแหละน่า แล้วจะมายอมให้พ่อจับหมั้นทำไม ไม่ใช่หน้าตาขี้เหร่จนหาแฟนไม่ได้เสียหน่อย หรือเป็นเกย์ก็ไม่รู้

อ๋อ ... ความคิดของนิชญาเริ่มเตลิด ไปไกลลิ่ว ต้องเป็นเกย์แน่ๆ หุ่นบึกๆ แบบนี้ ใช่ๆ จะใช้พี่เหมียวบังหน้าล่ะสิท่า

หน็อย...ยอมไม่ได้ ...

พี่สาวหล่อนเป็นคนเงียบๆ จะไปตามทันได้ ยังไงกัน ไม่ได้ ไม่ได้ ยังไงก็ต้องสืบเรื่องหมอนี่ให้ได้ ถ้าเจ้าชู้จริงหรือเป็นเกย์ อย่างที่หล่อนลงความเห็นไว้ละก็ งานนี้ต้องหาหลักฐานให้พ่อ หล่อนเลิกล้มความตั้งใจให้ได้ นิชญาหมายมั่นปั้นมือในใจ สายตามองอชินอย่างสงสัยสุดๆ

“เหมียวเขาทำกับข้าวอร่อย นี่ๆ ลองชิมไข่พะโล้ดูสิ ข้าจำได้ว่าของโปรดเอ็ง”

นาวีตักของโปรดให้เพื่อนรักอย่างเอาใจ นิชญาเม้มปาก ตาเป็นประกายเมื่อเห็นเอกสิทธิ์ตักหมูสามชั้นเข้าปากไปเต็มที่

“อุ๊บ!”

เอกสิทธิ์แทบคายออกมา เขาทำหน้ากระอักกระอ่วน ขณะที่นิชญากลั้นหัวเราะไว้เต็มที่จนหน้าแดงก่ำ แต่แล้วเอกสิทธิ์ก็กล้ำกลืน ฝืนกินเข้าไปแล้วรีบยกน้ำดื่มตาม

ตายแล้ว! ลูกสาวไอ้วี ทำกับข้าวหน้าตาน่ากินแต่รสชาติ สุดแสนจะบอกไม่ถูก แต่เขาก็ฝืนยิ้มปูเลี่ยนๆ ให้กับเพื่อน

“เป็นไงวะอร่อยหรือเปล่า“

“ก็ดี”

เอกสิทธิ์อ้ำอึ้ง ขณะที่นภัสนันท์เลิกคิ้วเมื่อมองอาการของเขา แล้วจะตักไข่พะโล้มาลองทานบ้าง หรือว่า...

“พี่เหมียว อย่าเลย”

นิชญารีบจับแขนพี่สาวไว้ นาวีเห็นอาการของบุตรสาวคนเล็ก แล้วก็พอเดาออกว่าทำไมเอกสิทธิ์ถึงทำหน้าแบบแปลกๆ แบบนั้น

“นี่ไอ้แหมวช่วยทำกับข้าวด้วยเหรอ” นาวีถามเสียงเรียบๆ

“โดยเฉพาะไข่พะโล้หรือเปล่า”

เขาเน้นเสียง อชินมองแม่ตัวเล็กที่หลบสายตาดุๆ ของนาวีพลางเม้มปากแล้วบ่นอะไรขมุบขมิบ สงสัยแม่ตัวดีจะเล่นงานอะไรเขากับพ่อเขาเข้าแล้ว โดยการทำกับข้าวสูตรพิเศษให้กินแน่ๆ

“ค่ะพ่อ”

นภัสนันท์ตอบยิ้มๆ พลางแอบมองหน้าน้องสาวที่หลบตาวูบ แล้วหันไปเขี่ยข้าวในจานเล่นท่าทางมีพิรุธเต็มที่

“ไอ้เอก เอ็งอย่ากินไข่พะโล้เลยวันนี้”

นาวีว่า แล้วยกชามไข่พะโล้ออกไปจากโต๊ะกินข้าว ก่อนจะกลับมาใหม่

“มันมีปัญหานิดหน่อย เพราะแม่ครัวมือสองว่ะ ลองหมูอบดีกว่า”

เขาตักหมูอบสีสันท่าทางน่ากินให้แทน เอกสิทธิ์ที่ยังขยาดอยู่กับไข่พะโล้ มองแปลกๆ แต่ก็ยอมตักเข้าปากโดยดี

“อร่อยมากนุ่มแล้วก็หวานน้ำซอสเข้าไปในเนื้อเลย ไม่เคยกินหมูอบอร่อยขนาดนี้มาก่อน

เลยว่ะ”

“นี่ฝีมือเหมียวชัวร์ ๆ สงสัยจะมีอย่างเดียวที่มีปัญหา จริงไหม แม่ครัวแหมว”

นาวีทำสายตาดุๆ มองนิชญาที่ทำเป็นเมินมองทางอื่น นภัสนันท์แอบขำกิ๊กๆ อยู่คนเดียว

แหมวน้า.. แหมวร้ายกาจจริง ๆ เลยน้องเรา...

เมื่อยกจานไข่พะโล้เจ้าปัญหาออกไปแล้ว ทุกคนก็กินกันอย่างอร่อย โดยเฉพาะเอกสิทธิ์และอชินที่ต้องยอมรับจริงๆ ว่านภัสนันท์ทำอาหารได้อร่อยมาก สมกับคำที่นาวีเยินยอไว้ เอกสิทธิ์ถึงกับทานข้าวไปสามจานเต็มๆ แล้วยอมรับกับนาวีอย่างไม่อายเลยว่า

“โอ๊ย! ตายแล้วไอ้วี ลูกสาวเอ็งทำกับข้าวอร่อย จนข้าต้องปลดเข็มขัดแล้วนะเนี่ย”

“อร่อยก็มากินบ่อยๆ สิ จริงไหมนะ พ่อชินมาบ่อย ๆ” นาวีชวน

“มาบ่อยไม่เปลืองเหรอพ่อ”

นิชญาว่า เลยโดนบิดาเอาทิชชูในมือปาเข้าที่หน้าผาก ข้ามโต๊ะกินข้าวไปเลย ลืมไปแล้วว่ามีแขกนั่งอยู่ เพราะแม่ตัวแสบชักจะออกพิษมากเกินไปแล้ว

“พ่อคะ”

นภัสนันท์ปรามเบาๆ แล้วก็อดขำไม่ได้ เอกสิทธิ์กับอชินเองก็หัวเราะกันหึๆ เอกสิทธิ์มองนิชญาอย่างเอ็นดู พอจะเริ่มเข้าใจอะไรลางๆ ว่าทำไมนิชญาถึงทำหน้ามุ่ย และดูจะไม่ญาติดีกับเขาอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ต้องกลัวเปลืองหรอกหนูแหมว วันหลังลุงจะหอบอาหารสดมาด้วย แถมข้าวสารด้วยก็ยังไหวนะ”

เอกสิทธิ์ว่าพลางหัวเราะ นิชญาหน้าแดงก่ำ เมื่อรู้ตัวว่าชักจะทำตัวเป็นเด็กๆ เกินไปแล้ว หล่อนพึมพำอุบอิบ

“แหมวล้อเล่นน่า พ่อก็... แหมวล้อเล่นนะคะอาเอก”

“ล้อเล่นอะไรกันไอ้นี่ ทำตัวไม่รู้จักโต” บิดาว่าเอาต่อหน้า

“น้องเขายังเด็กน่ะครับ” อชินพูดขึ้นมาเสียงเรียบ ๆ

“ผมกับพ่อไม่ถือสาหรอกครับ น้องเล็กของบ้านก็มักจะเป็นอย่างนี้” นิชญามองเขาตาโต

หน็อย อีตานี่ ! หลอกว่าเรานี่นา มาพูดปมด้อยสุด ๆ ของเราเสียด้วย

นาวีพยักหน้าเห็นดีเห็นงามด้วยจนลูกสาวต้องค้อน

“ใช่ๆ แหมวชอบทำตัวแบบนี้แหละ”

“แหมว ไปช่วยพี่ยกแตงไทดีกว่า อิ่มกันแล้วทานของหวานดีกว่านะคะ”

นภัสนันท์ว่า พลางสะกิดน้องสาว ให้เข้าไปในครัวด้วยกัน ปล่อยให้นาวีอยู่กับเพื่อนรัก และ ‘ว่าที่’ คู่หมั้นของ นภัสนันท์กันสามคน

“แหมว เราทำอะไรนะ ทำไมต้องแกล้งอาเอกกับพี่ชินด้วยล่ะ” นิชญาแกล้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“อะไรเล่า แหมวเปล่าทำอะไรสักหน่อย”

“เราทำอะไรกับไข่พะโล้ของพี่” นภัสนันท์คาดคั้น

“ไม่ได้ทำ” นิชญาว่า พลางเปิดประตูตู้เย็น แล้วหยิบแตงไทแช่เย็นเจี๊ยบออกมา

“น้ำกะทิของพี่เหมียวอยู่ไหนล่ะ”

“อย่ามาไก๋นะแหมว” นภัสนันท์หยิกแขนน้องสาว จนนิชญาต้องคลำแขนป้อย แล้วโอดเบาๆ

“เจ็บนะพี่เหมียว“

“เล่นอะไรเป็นเด็กๆ นะเรา เรื่องอะไรไปแกล้งเค้าล่ะ”

นิชญาทำแก้มป่องอย่างงอนๆ ก่อนจะพูดเบาๆ เพราะกลัวเสียงดังจนนาวีได้ยิน

“ก็แหมวไม่ชอบพวกเค้านี่นา ดูตานั่นสิ ยังไงก็ไม่รู้แหมวว่าเกย์ชัวร์ๆ ”

“บ้า!“ นภัสนันท์อุทานอย่างตกใจ แต่ก็อดขำน้องสาวไม่ได้

“พี่ชินเขาเหมือนเกย์ตรงไหนกัน” ยิ่งนึกถึงหน้าตาท่าทางของอชิน หล่อนก็ยิ่งหัวเราะกิ๊กๆ

“แหมวคิดอะไรบ้าๆ”

“อ้าว พี่เหมียวอย่าเห็นว่าหมอนั่นดูแมนๆ เท่ห์ๆ จะไม่เป็นเก้งนะ นั่นนะอาจจะเป็นเก้งของแท้เลย อ้าว พี่เหมียวคิดดูสิ ก็เขาออกจะ...” แม้จะไม่อยากยอมรับก็เถอะ แต่ว่าอชินก็ดูดีจริงๆ นะแหละ

“เอ่อ... ดูดีขนาดนั้น แล้วทำไมมายอมให้พ่อจับหมั้นละพี่เหมียว ถ้าไม่ต้องการปกปิดอะไรบางอย่าง”

“หึ หึ” นภัสนันท์ที่หยุดหัวเราะได้แล้ว กำลังใช้หลังมือปาดน้ำตา

“เค้าอาจจะตามใจพ่อเค้าก็ได้ พ่อก็พูดอยู่นี่ว่าให้พี่กับพี่ชินลองคบๆ กันไปก่อน”

“นี่เรียกตานั่นว่าพี่แล้วเหรอ แล้วตกลงพี่เหมียวจะลองคบกับหมอนั่นจริงๆ น่ะนะ”

นิชญาทำตาโต พี่สาวยกถาดแตงไทที่น้องสาววางทิ้งไว้มาถือไว้แทน และหันมายิ้มให้นิชญา

“ใช่ ถ้ายังไงพี่อาจจะหมั้นกับเขาด้วยก็ได้”

“พี่เหมียว พี่เหมียว”

นิชญาเรียกตามหลังร่างบางของพี่สาว ที่เดินไปเสียแล้ว ก่อนจะฮึดฮัดกับตัวเองที่ นภัสนันท์ไม่ยักกะเดือดร้อนด้วย แถมจะทำตามพ่อง่าย ๆ เสียด้วย แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะ นิชญาคิดในใจ เรื่องอะไรจะปล่อยให้นภัสนันท์กลายเป็นเหยื่อของอีตาเก้งนั่นด้วย !