CHAPTER 6

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูหน้าห้อง ดังเป็นจังหวะเพลงแรปยอดฮิต เหมือนจงใจกวนประสาทคนด้านใน

“ถ้าไม่หยุดเคาะ ฉันจะไล่แกให้ไปขายข้าวแกงแทนป้านิ่มที่กำลังจะเกษียณ!” ปรมะโวย คิดว่าคงเป็นแสงจันทร์ที่แกล้งเล่นตามนิสัย

“ก็ออกมาสิคะคุณหมอ” คนหลังประตูมีรอยยิ้ม น้องสาวผู้น่ารักเอ่ยตอบพยายามกลั้นขำ

“อ้าว...” ปรมะเยี่ยมหน้าออกมา ที่แท้ก็แม่น้องสาวตัวดีนี่เอง

“ใกล้จะได้ฤกษ์งามยามดีแล้วนะ” อิงธาราว่า พอนึกออกก็รีบอุดปากตัวเอง เพราะคุณพ่อคุณแม่กำชับไม่ให้เธอหลุดปากเรื่องงานหมั้นกับพี่ชาย

“ไปได้ชุดนี้มาจากไหน” มองน้องสาวที่สวมชุดสุดแสนจะอาโนเนะตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

“ไม่สวยเหรอ” ก้มสำรวจตัวเอง อิงธารามั่นใจในความสวย ไม่คิดว่าตัวเองเป็นตัวประหลาด

“อื้อ... ถ้าคิดว่าสวยและมั่นใจก็ใส่ไป”

“แหม... พอแต่งตัวหล่อ ดูดีกว่าน้ำอิงเข้าหน่อย พี่ก็ทำเป็นข่มทับ”

“เปล่า แค่เห็นว่ามันโอเวอร์เกินไป”

“ไม่โอเวอร์หรอกค่ะ งานแบบนี้ไม่ใช่จะมีบ่อยๆ จริงไหมคะ งานแบบมะ...” เผลอพูดแล้วก็รีบหุบปากตัวเองอีกครั้ง “ไปได้แล้วค่ะ”

“น้ำอิงไปก่อนละกัน พี่จะเข้าห้องน้ำอีกรอบ”

“เข้าห้องน้ำ แล้วนี่ทำอะไรเป็นนานสองนานอยู่ในนี้ละคะ” สายตาไม่เชื่อถือ เพราะพี่ชายดูมีลับลมคมนัยอยู่มาก

“ไปเหอะน่า ไปบอกพ่อกับแม่ว่า เดี๋ยวพี่ออกไป” ปรมะดันหลังเธอให้พ้นประตูห้อง

“พี่ป้องคะ หนูจะถูกแม่ดุ”

“หือ... แม่เนี่ยนะจะดุน้ำอิง ไม่มีทางหรอก รีบไปเลย บอกกับแม่ว่าพี่จะรีบลงไป”

“เดี๋ยวนี้” อิงธาราหันมาชี้หน้าพี่ชาย

“ครับผม” เขายิ้มกว้างแล้วปิดประตูไล่หลังเสียงดัง ในใจร้อนรนเต็มที่ เวลางวดเข้ามา แต่ยังหาทางหนีทีไล่ไม่ได้เลย

หมอหนุ่มรีบหยิบอุปกรณ์สื่อสารขึ้นมาดูเมื่อรู้สึกถึงแรงสั่น นึกว่าคุณแม่โทรเร่ง แต่สายที่กำลังเรียกต่อตรงมาจากฝ่ายประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล เขาเลยรีบกดรับ

“คุณหมอคะ คุณหมอยังไม่เซ็นอนุมัติเพื่ออนุญาตให้กองถ่ายเรื่อง รักหมดใจเจ้าสาวสายฟ้าแลบเลยนะคะ ที่ว่าจะมาถ่ายทำในโรงพยาบาลของเราน่ะค่ะ”

“ผมต้องไปเซ็นเอกสารที่ไหน”

“ข้างล่างเลยค่ะ สาอยู่ที่ล็อบบี้ คือว่าสาไม่รู้จะไปตามหาคุณหมอได้ที่ไหนน่ะค่ะ” น้ำเสียงปลายสายออกไปทางเกรงใจ

“คุณสารอผมอยู่ตรงนั้นแหละ” มัวแต่วุ่นเรื่องของตัวเองจนลืมไปสนิทใจ ร่างสูงออกจากห้องแล้วเดินตรงไปที่ล็อบบี้