CHAPTER 10

ทุกสายตาจับจ้องมายังเธอกับเขาเป็นจุดเดียว ผู้หญิงสวย ผู้ชายก็หล่อ ทุกคนตกตะลึง แอบชื่นชมคู่บ่าวสาวที่ดูเหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยก

นายแพทย์ปรมะมาในชุดทักซีโดสีดำเรียบหรู คิ้วเข้มช่วยขับใบหน้าให้ยิ่งดูมีเสน่ห์ เขาสวมคอนแท็กเลนส์แทนแว่นตา วันนี้จึงไม่มีสิ่งใดบดบังความหล่อเหลาขั้นเทพ

มธุรดาอ้าปากค้าง ไม่รู้จะเซ็ตอัปสถานที่อลังการงานสร้างไปไหน นึกแปลกใจว่าผู้กำกับกับพี่จิกจี้ เปลี่ยนฉากที่จะถ่ายในวันนี้หรืออย่างไรกัน

“คุณหมอมาแล้วครับ” เสียงพิธีกรประกาศ ปรมะลากกึ่งบังคับจูงมือมธุรดา ให้เดินผ่านกลุ่มคนเข้าไปในงานเลี้ยงด้วยกัน

ขณะนั้น นายแพทย์ปฐมเดชและคุณชนาภาอยู่บนเวที ท่านทั้งสองคนขึ้นไปพูดเพิ่มเพื่อคั่นเวลา เพราะปรมะหายไปไม่ยอมมาห้องจัดเลี้ยง ทุกคนวิ่งวุ่นหาหมอหนุ่ม แต่ก็ไม่มีใครตามปรมะเจอ

เสียงฮือฮาเงียบลง ปรมะควงแขนมธุรดาพาเดินไปบนพรมแดงที่ปูยาวจนถึงเวที ขณะขึ้นบันไดวน มธุรดายังคงรู้สึกงุนงง เธอหันไปรอบด้านเพื่อมองหาตากล้องหรือทีมงาน แต่ไม่พบคนรู้จักแม้เงา

“เดี๋ยวหมอ” เธอได้ยินเข็มพิณเรียกแบบนั้น นักแสดงสาวจึงเรียกตาม ปรมะก้มลงมาแล้วพรายยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาพามธุรดาเดินไปเรื่อย ๆ ท่ามกลางสายตาของทุกคน ด้วยชายชุดที่ยาวรุ่มร่ามทำให้เดินไม่ค่อยสะดวก สุดท้ายก็สะดุดชายกระโปรง หน้ากำลังจะคะมำ

“โอ๊ะ” ปรมะคว้าเอวคอดของเธอเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะช้อนร่างของเธอขึ้น มธุรดาหน้าเหวอ นี่มันเหมือนฉากโรแมนติกในนิยายไม่มีผิด พริบตาแสงแฟลชก็สว่างวาบหลายต่อหลายทีจนตาแทบพร่า คุณชนาภาจ้างช่างภาพมาหลายเจ้า รวมถึงกล้องจากฝ่ายประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาลด้วย

ปรมะยืนนิ่ง มองเข้าไปในดวงตาของมธุรดาที่กำลังสับสนก่อนจะเอ่ยปาก

“ผมจะแต่งงานกับคุณ” เขาพูดเสียงดังฟังชัด ใครอยู่ใกล้ล้วนได้ยินทุกคน

“เอ่อ อะไรนะคะ”

“คุณจำบทไม่ได้เหรอ” มธุรดาพยักหน้าเป็นคำตอบ ไม่รู้ว่าระหว่างที่ติดแหงกบนท้องถนน ทางผู้กำกับสั่งเปลี่ยนอะไรไปบ้าง ซีนนี้ถึงได้ต่างจากบทที่เธอเพียรท่องมาอย่างสิ้นเชิง

“เราสองคนจะแต่งงานกันวันนี้ คุณจะเป็นเจ้าสาวของผม มธุรดา”

‘เขารู้จักชื่อฉัน บ้าน่า...นี่ไม่ใช่ชื่อตัวละครที่ถ่ายทำสักหน่อย’ นักแสดงสาวตกใจจนตาแทบถลนออกมา เธอยังคงตามสถานการณ์ไม่ทัน

“ฉากนี้คุณไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ผมจะพูดทุกอย่างเอง คุณมีหน้าที่ยิ้ม ยิ้มอย่างเดียวที่รัก”

“ค่ะ” ตอบรับอย่างเหม่อลอย เธอโดนสายตาคมกล้าของนายแพทย์ปรมะตกไปเต็มเปา

สมัยเรียน ช่วงอายุยี่สิบต้น ๆ ทั่วมหาวิทยาลัยก็ขนานนามปรมะว่า พ่อเทพบุตรหน้าคม หล่อวัวตายควายล้ม และมธุรดากำลังตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน

ปรมะอุ้มนักแสดงสาวมาจนถึงขอบเวทีแล้วพาลงบันไดไป กระทั่งหยุดยืนต่อหน้าพ่อกับแม่ ทั้งนายแพทย์ปฐมเดชและคุณชนาภานิ่งค้างอยู่ในท่าเดิม ยังตกใจไม่หายว่าพ่อลูกชายสุดที่รักพาเจ้าสาวของเขามาเอง

“นี่แก” แม่เปรยเสียงเบา

“ผมจะแต่งงานกับคนที่ผมรักเท่านั้น” คำพูดของเขาทำให้มธุรดาหัวใจเต้นแรง

“คุณหมอ” เธอเรียกเขาอีกครั้ง ในตอนที่ปรมะวางเธอลงอย่างนุ่มนวล ทั้งสองสบสายตากันเพียงแวบเดียว

“ช่วยผมหน่อย ช่วยผมด้วย” มธุรดากลืนน้ำลาย นี่มันเรื่องอะไรกัน

ปรมะเห็นแบบนั้นก็รีบกอดเอวของเธอ และยึดปลายคางของหญิงสาวไว้ จากนั้นก็ก้มลงไปแนบชิด มธุรดาตั้งตัวไม่ทัน ไม่คิดว่าอีกคนจะทำแบบนี้

นายแพทย์ปรมะฉกริมฝีปากลงมาปิดปากของเธอทันที ทุกคนถึงกับตะลึงไม่คิดว่าจะได้เห็นช็อตเด็ด หมอหนุ่มประกาศตัวอย่างแรงกล้า ท้าชนแผนการประกาศหมั้นของคุณพ่อคุณแม่แบบสุดเด็ดเผ็ดมัน จนแทบจะทำให้ทั้งสองคนเข่าอ่อน แต่หาได้เป็นแบบนั้นไม่

คุณชนาภากับนายแพทย์ปฐมเดชถึงกับจับมือกัน และมองตากัน

“พี่หมอคะ เรื่องจริงใช่ไหม”

“อื้อ พี่ก็เห็นเหมือนกันกับน้อง”