ตอนที่ 9

ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูทำคนตัวใหญ่ชะงัก หันกายหรี่ตามอง สองเท้าก้าวยาวมาหยุดส่องตาแมว เห็นพนักงาน คิ้วเข้มขมวดตัดสินใจเปิดประตู

“มีอะไรหรือเปล่าครับ”ชายหนุ่มถามทันทีที่เผชิญหน้ากับชายแปลกหน้า

“คุณทำนี่ตกไว้หรือเปล่าครับ”

“อะไรเหรอ”กันตธรถามสีหน้ามึนงง

ขวดเปรย์ถูกฉีดเข้าใบหน้า กันตธรไม่ทันตั้งตัวกลิ่นหอมเอี่ยนแตะเข้าจมูก ความรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยก่อนทุกอย่างดำมืด พนักงานจำเป็นรับร่างสูงใหญ่ไว้แล้วพยุงมาถึงเตียงเห็นหญิงสาวหลับอยู่ กันตธรถูกวางลงบนฟูกหนาคู่กัน

ธีร์มองภาพนั้นด้วยความปวดร้าว สำหรับเขาเมริยาเป็นเหมือนดอกฟ้าและคนอย่างเขาไม่มีอะไรคู่ควร ยิ่งคิดยิ่งเจ็บแต่นี่คือหน้าที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ และมันคือการช่วยเหลือคุณหนูให้รักษาชื่อเสียงตัวเองอีกด้วย

ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ธีร์สะดุ้งรีบรุดมายืนหน้าประตูส่องมองผ่านทางตาแมว เห็นหญิงสาวหน้าตาคุ้นเคย เป็นคนของเจ้าสัว จึงเปิดประตูห้องออกมา

“เจ้าสัวให้ฉันมาช่วยค่ะ!”

ธีร์พยักหน้า “รีบเข้ามาเลยครับ”

คนของเจ้าสัวก้าวเข้ามาหยุดยืนริมเตียง แล้วช้อนมองชายหนุ่มอีกคน

“ฉันจะจัดการคุณหนูเอง ส่วนคุณจัดการด็อกเตอร์นะคะ”

“หมายความว่ายังไงครับ”

“เจ้าสัวให้จัดฉากเหมือนสองคนมีอะไรกันน่ะค่ะ”

แววตาคนฟังไหววูบธีร์ขบกรามปรับสีหน้าตนเอง ถึงทำใจไว้แล้วแต่ทว่าหัวใจกลับไม่ยอมฟังเลย มันเจ็บขึ้นมา วันนี้เธออาจเป็นหญิงสาวแสนสวยที่ไม่มีใครครองเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว

“ก็ได้ครับ”

“ถ้าอย่างนั้นคุณจัดการคุณกันตธรก่อนนะคะ ฉันจะออกไปรอตรงโซฟาด้านนอกก่อน”

“ครับ”

ผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้านนอกเรียบร้อยแล้ว บอดี้การ์ดหนุ่มหยุดยืนมองดูผู้หญิงที่ตนรักแววตาหม่นเอื้อมมือจับแก้มแผ่วเบาด้วยความรวดร้าว หากเธอไม่หลับเขาคงไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนี้ นี่คงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ลุกยืนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ตัดใจกี่ครั้งไม่เคยทำได้ครั้งนี้คงจำเป็นต้องทำ

ธีร์เปลี่ยนด้านมองดูใบหน้าคมเข้มของชายหนุ่มผู้ร่วมเตียงกับเจ้านาย เขาสังเกตตั้งแต่ในผับผู้ชายคนนี้เป็นคนดีไม่ฉวยโอกาสเลยสักนิด เขาเชื่อว่าคุณหนูจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ

“ขอโทษนะครับ แต่ผมจำเป็นต้องทำ คุณเมเป็นคนดีวันนี้คุณอาจจะคิดว่าคุณเมเป็นผู้หญิงใจแตก แต่หากคุณได้ทำความรู้จักกับเธอ คุณจะรักเธอเหมือนที่ผมรัก”ธีร์พึมพำแผ่วเบา แม้รู้ดีอีกฝ่ายไม่มีทางได้ยิน

บอดี้การ์ดหนุ่มจัดการกับเสื้อผ้าของกันตธรรีบร้อย ก่อนดึงผ้าห่มคลุมเพื่อกันไม่ให้คนของเจ้าสัวซึ่งเป็นหญิงได้เห็น แล้วเดินออกมาด้านนอก

“เรียบร้อยแล้วเหรอคะ”เธอถาม

“ครับ คุณจัดการได้เลย”

“ค่ะ”

เธอเดินเข้าด้านในแล้วจัดการกับเสื้อผ้าของคุณหนูตามคำสั่งเจ้านายที่ให้ไว้ โชคดีโรงแรมแห่งนี้เจ้าของคือเพื่อนสนิทของเจ้าสัวรัฐพิมุกต์ทุกอย่างเลยไม่มีปัญหา คนของเจ้าสัวจัดการใช้ผ้าห่มคลุมไว้เช่นเดียวกัน โยนเสื้อผ้าไว้ตรงพื้นเพื่อความสมจริง ยืนตรวจสอบอีกครั้งแล้วระบายลมหายใจ

ธีร์หันมอง “เรียบร้อยแล้วเหรอ”

“เรียบร้อยค่ะ เรากลับกันดีกว่า”

“ครับ”

ไม่วายชายหนุ่มยังคงห่วง ธีร์ตัดสินใจเปิดประตูมอง ด้านในทุกอย่างเรียบร้อยดีคุณหนูกำลังนอนหลับเคียงข้างกับชายหนุ่มรูปงามผู้พรั่งพร้อมด้วยทรัพย์สมบัติ ประตูปิดลงตามเดิม ดวงตาคมกริบหลุบมองพื้นกล้ำกลืนความเสียใจไว้ภายใน

“กลับกันเถอะครับ”ธีร์บอกเสียงเบาแล้วเดินนำออกไป